Ja klopt.. Dat zijn eigenlijk vooral de woorden van de buitenwereld. Niemand zegt dat tegen me, althans de mensen die dichtbij me staan niet, die begrijpen het. Maar de verdere buitenwereld.
Als ik bijvoorbeeld vertel dat ik contact heb met de lotgenotendames, dan wordt er vaak wel gezegd van: Waarom laat je het niet los? Zo blijf je ermee bezig.
Soms zijn er ook vriendinnen die nu pas zeggen, als ik summier iets vertel: "Goh... ik wist eigenlijk helemaal niet dat het zo erg was!..Dan is het toch wel heel erg geweest.."
He he! denk ik dan.. Dat heb ik je destijds toch al verteld!
Het hele gebeuren heeft me ook ontzettend veranderd. Het heeft me veel volwassener gemaakt, waardoor ik een aantal interesses eigenlijk verloren ben (heftig op stap bijvoorbeeld) en andere interesses ervoor terug heb gekregen. Ik heb er nog meer diepgang door gekregen, of eigenlijk, de ware ik komt naar boven, althans zo voelt het.
Merk soms dat bepaalde mensen dat niet willen zien.
"Oh joh! dat had ik ook toen ik net weer vrijgezel was, komt vanzelf weer terug"
Ik laat ze dan maar..
Maar dat "flink zijn" komt daar eigenlijk een beetje vandaan.
Ook heeft het te maken met het feit dat ik tijdens het huwelijk geen baan had. Ik werd min of meer een beetje geisoleerd. Wilde wel werken, maar had er door alle stress de kracht niet voor. Werd ook eens afgewezen omdat ik geen kracht uitstraalde. Was een hoopje mens waar geen leven meer in zat.
Maar toen ik wegging moest ik als een gek natuurlijk zo snel mogelijk een baan zien te vinden. Gelukkig heb ik die vrij snel gevonden en bij een ontzettende leuke werkgever (onderwijs), wat ik altijd al heb gewild omdat het niet in het bedrijfsleven is.
Afijn, tijdens de heftige periode van de hele scheiding moest ik me dus ook nog bewijzen op mijn nieuwe werk. Gelukkig wisten ze ervan (ben daar maar direct eerlijk over geweest) en gaven me de ruimte (welke werkgever doet dat tegenwoordig nog?) en toonden begrip. Maar toch wil je niet steeds de zielige zijn en wil je je beste beentje voor zetten. (zat vaak huilend op mijn werk)En dat lukte dus niet altijd.
En 3 maanden nadat ik daar begonnen was ging ik verhuizen van de donkere zolderkamer waar ik tijdelijk vertoefde naar mijn nieuwe appartement.
Dus in een half jaar tijd ben ik gescheiden, nieuwe baan en verhuisd.
Oude huis verkocht.
Dat zijn nogal wat dingen die er erg inhakken en waarvoor je toch wel "flink" moet zijn op zo'n moment.
Tussen de bedrijven door was ik ook nog erg met mezelf bezig, over het hoe en waarom, mijn valkuilen, mijn lessen. Eigenlijk had ik daar lichamelijk de kracht niet voor, maar geestelijk wilde ik dat weten en wel NU! Ik was ontzettend leergierig. Ik verslond boeken.
Dus ja, nu ik dit zo zit te vertellen.. tis ook niet raar dat ik nog niet helemaal 100% ben..