Het grote 'hoe voelen wij ons vandaag' topic

Wat zeg je, Helma?

Goed he, van mij, dat ik je naam nog weet!

Tssss... goed zeg! Een persoonsgebonden budget vanuit de WMO is gelukkig nog niet nodig dan. Goed hoor!

Ja, ik heb souffleurs, die me voortdurend begeleiden. En de muren en spiegels hangen vol briefjes. Anders vergeet ik alles.

Op zich geen slechte eigenschap, alles vergeten. Kan soms heel verjongend werken

Wat jammer he, dat antirimpelcreme nog steeds niet in het ziekenfondspakket zit: steunkousen gelukkig wel!

Ik had een poje anti-rimpelcreme. Maar dat is tussen de rimpels verdwenen...potje, deksel en al.

Enne... die verpleegster... komt ze uit een blik mantelzorgers, of is het een jong ding uit een freelance zorgaanbieder? Denk erom, die worden niet allemaal vergoed door de AWBZ! Ligt wel aan je zorgkantoor by the way...

Ach, zolang je samen 'door één deur kan' zal het wel 'loslopen'
allemaal...

(sorry, ik word nu wel erg melig...tssss en dat op mijn leefteit)

LOL!!!!!

Ik voelde me vandaag weer even 6. Lekker kliederen met inkt.

Ik voel me vandaag wat moe; slaap behoorlijk slecht de laatste tijd. Mn vriend kwam even een kusje brengen en samen in het zonnetje gezeten en gekletst op mn balkon.

vandaag ben ik lekker lui wezen doen haha

ben de laatste tijd heeel erg moe

Volgens mij is iedereen moe tegenwoordig... Steken we elkaar soms aan?
Mijn rug doet zeer en mijn borst en hoofd ook al. Het voelt alsof ze alle drie aan elkaar zijn gebonden met touw. </3

jaaa maar volgens mij als je heel moe bent voel je een drukkend gevoel op je borst vanwege zuurstof gebrek en ook zo bij hoofdpijn, tenminste dat heeft de dokter verteld dan haha

Ik voel me helemaal gebroken en vrij klote, vraag me niet waarom.. Want dat weet ik zelf ook niet..

helemaal dikke ruzie met dochter..
gelukkig laatste twee uurtjes een zeer prettig gesprek gehad..

Het liep effe mis hierzo..
Heb haar voor het eerst een mep verkocht in bijna zestien jaar tijd
*dan is het wel héél erg geweest*

Ze was weggelopen tot het ruim donker was, zonder te zeggen waar...
Komt als mijn man haar eindelijk gevonden heeft met een lachend gezicht terug..

Het was best kwetsend, vooral omdat we altijd zo'n goed contact hebben en eigenlijk nooit ruzie..
Ze is een wereldmeid, maar schijnt helemaal vol te zitten, met vanalles..

Ik voel me moe en futloos, alsof ik net een complete work-out heb gehad. Ik ben moe, maar slaap weinig. Waar is de logica?

[quote=heidelroosje Ze is een wereldmeid, maar schijnt helemaal vol te zitten, met van alles.. [/quote]

ja lastig en heel herkenbaar,maar een luisterend woord doet wonderen,en af en toe op je handen zitten en je tong afbijten ook

heidelroosje heeft er na gevraagd......
zelf vond ik het een mooi omschreven zin
voelen of denken te voelen kwam in me op
maar goed laat me dan maar versteld staan.....
hoe voel jij je erbij?

Zo dat is heftig heidelroosje!! Ik hoop dat het gauw goed komt!!

Ik ben op mijn dvd box aan het wachten van ghostwisperer!

Ik ga zo lekker naar de stad

Lena, je opmerking over Heidelroosje is zo juist en zo herkenbaar! Ik merkte het zondagavond ook, mijn dochter draaide en draaide maar door het huis, maar ik zag aan haar gezicht dat ze al een flinke huilbui achter de rug had. De jongste drukte de tv aan, maar ik zei: laat die maar even uit, want ik denk dat een goed gesprek nu beter uitkomt...

Aanvankelijk dacht ik dat mijn oudste boos op me was omdat haar vriend niet mocht blijven slapen, dus het werd de aanpak met de zijden handschoentjes. Ik vroeg als eerste: ben je een beetje boos op me meis?, en ze schudde meteen haar hoofd. Ik dacht: ai, dat wordt een latertje. Lippen stijf op elkaar. Vervolgens zei ik zacht: is er iets vervelends gebeurd? En ze knikte.

Welnu, aangezien ik een dergelijk langzaam 'gesprek' zeer onaantrekkelijk vind om te voeren, ging ik maar even drinken inschenken. En ineens begon ze uit zichzelf. 'Mam, ik moet mijn ei kwijt, maar ik wil papa niet zwart maken'. Ik zei haar, dat ik het op dat moment het belangrijkst vond dat zij haar hart kon luchten, want anders zou ze een slechte nacht voor de boeg hebben, en daar stemde ze schoorvoetend mee in. Na een lang verhaal zaten de drie meiden te huilen en omhelzend op de bank: ziezo, dat was eruit!

Ik zei haar dat ik het heel erg voor haar vond, dat ze zich zo voelde. Op de eerste plaats was het belangrijkste van dat moment het delen van haar emotie: dat hadden we gedaan door de uitspraak die ik deed, en door het meevoelen. Vervolgens vertelde ik haar dat het bij sommige mensen, in dit geval haar vader, moeilijk is om tot de kern te komen: sommige mensen hebben nu eenmaal niet de vaardigheid om emoties van anderen op te pikken (of dat nu boosheid, verdriet, blijdschap of schaamte is). Jammer, dat dat nu net hun vader moet zijn.

Vervolgens gaf ik haar haar emotie terug, door te zeggen wat een teleurstelling dit weekend moet zijn voor haar( dit alles m.b.t. geen kaarten, geen slingers, een flutcadeautje, weinig aandacht). Ik vroeg haar of ze al wist wat ze eraan ging doen: hem later in de week erover opbellen, mailen, of wat dan ook. Ze wist nog niet hoe ze hiermee richting haar vader over zou spreken, dus lieten we het verder rusten. Tenslotte vroeg ik of er in het weekend ook leuke dingen waren gebeurd, en die waren er ook, zij het allemaal met een wat bedenkelijke insteek. De vriend van mijn dochter nam zaterdagavond het hele spul (2 dochters, vader plus vriend) mee naar de film: toen de film die mijn dochter mocht kiezen niet meer draaide, reden ze naar Groningen. Daar was de film al uitverkocht! Vader en vriend stelden een andere film voor, want ze liepen wat te zuchten en waren er klaar mee. Dochter en vriend protesteerden; nee, het is Marjon's dag, dus zij bepaalt de film! Uiteindelijk, in een bioscoop, een kwartiertje verderop, draaide de film nog wel! Dus uiteindelijk toch de film gezien die zij wilde.

Al met al een heftig weekend voor beide dochters: ik merk dat ze er moeite mee hebben hun verhaal te doen, want in hun ogen is het 'koren op mijn molen'. Toch ben ik, gelukkig, in staat om objectief te delen in hun emoties, en dat is een absolute vereiste én meerwaarde.

Hiermee wil ik maar aangeven dat een luisterend oor het voor hen zo helder kan maken, en als je in staat bent alle kanten te belichten, dat ze er dan met meer rust naar kunnen kijken. Neemt de teleurstelling of andere emotie niet direct weg, maar geeft wel veel lucht!

ja helma er zijn....
maar niet altijd eenvoudig als je gescheiden bent vaak is een helpende hand oh zo fijn......
toch zul je ook ervaren dat ze hun eigen band of kijk op hun vader krijgen zeker als ze naar de volwassen leeftijd gaan.
gedane zaken nemen geen keer,vertrouwen houden dat ze hun weg weten te vinden helpt wel