Geloven jullie in God?

Hoi Willem

oké, Willem!

Ja , daar ga ik in mee.
Maar aub geen God met witte baard en snor.
God als intelligentie die in alles en iedereen aanwezig is. Dat wel ...

met die witte baard en snor was God: Neptunus
toch?

God als een energie... en dan wel alle energie die er bestaat!
kijk... daar voel ik me dan weer wel mee verbonden, eigenlijk!

of zie ik het verkeerd?

Misschien zijn wij (alles wat leeft, en wat er "zweeft") wel allemaal een piepklein onderdeeltje van God?
tenminste... voor mijn gevoel is dit waarheid...
we hebben allemaal een eigen plekje, daarom zijn we ook allemaal uniek, net als een hele grote puzzel... sommige stukjes lijken echt heel veel op elkaar... maar zijn niet hetzelfde!
en de puzzel is pas compleet als alle stukjes bij elkaar zijn...
dan worden we beschouwd als 1
deze gedachte heb ik al zo lang als ik me kan herinneren, alleen toen ik het een keertje tegen iemand vertelde, werd ik voor "idioot" uitgemaakt... dus tja...
ik ben er verder over na gaan denken...
maar hoe langer ik er over nadenk, hoe sterker mijn gevoel wordt!
ook de dieren horen hierbij!
planten weet ik niet, maar kan niet bedenken waarom ze er niet bij zouden horen, hier op de aarde houden de planten ons in leven! zoals het gaat op aarde, gaat het daar ook, alles is symbolisch... net als dat een droom ook symbolisch is...
maarja, dat is een stukje uit mijn religie
groetjes moonflowertje

Moonflowertje, ik steek echt niet op een baard of snor ... Ik bedoelde dat ik God niet zag als een persoon.
God als een energie en dus mens, dier , plant, steen ... wat dan ook ... Da's een treintje waar ik ook opspring. En daar hoort dan bij dat ook wij die energie zijn. Ego zie ik als verdichte liefde en liefde als God in onverdichte vorm. Het is allemaal maar een gedacht ... maar het voelt goed ...
Intuitie lijkt me dan weer de 'stem' van het Goddelijke in de mens.
En persoonlijk leg ik daar steeds regelmatiger mijn oor te luister.

Interessant idee ... de grote puzzel ... en zijn alle stukjes bij elkaar als ze terug bewust in het Goddelijke zijn ? Bedoel je dat ?

Ik geloof dat de planten erbij horen ... Het voelt aan als alles of niets ipv die wel en die niet ...

naja... laat ik voorop stellen dat ik niet in de bijbel geloof, tenminste ik geloof wel dat er dingen gebeurd zijn, lang geleden, maar om me daar nu aan vast te kunnen houden? nee...
Kijk... ik geloof wel wat... alleen hoe God wordt omschreven in de bijbel, dat is (voor mij) niet zoals ik het zie...
wat ik hierboven schrijf is mijn versie van God eigenlijk, We zijn met alles en iedereen god...
en we zullen met zijn allen er voor moeten zorgen dat alle stukjes van "God" zo goed mogenlijk weer terug komen... en niet wazig, verkeerd om, of onduidelijk... maar gewoon: haar scherp...

dat is misschien een rare vergelijking van mij, maar ik ben kunstenaar en zie alles in beeld, (als ik me iets probeer voor te stellen in ieder geval)
heb behoorlijk moeite om het onder woorden te brengen, zodat iedereen het begrijpt
dus doe ik het maar simpel, en gewoon vanuit mijn gevoel...

God (energie) is de schepper, de aarde (materie) met alles erop en eraan is de schepping. Creator and creature. Vandaar dat we (als ego bewustzijn) het tegenovergestelde zijn van God maar samen vormen ze een geheel.
Zonder de dualiteit zou er geen schepping zijn geweest omdat er altijd twee kanten van iets moet zijn wil het iets worden.

Ja Moonflower ik heb het ook wel als puzzel gezien. Alleen dan vooral van de mensheid die zich nog aan het vormen is. De rest van wat er op aarde is is al compleet (goed zoals het is). Neemt niet weg dat die wel in het plaatjes horen....Uiteindelijk zal alles compleet in het plaatje passen

Ho nog even erbij zeggen dat dit is hoe ik het zie

Ennn God heeft bij iedere creatie een stukje van zichzelf meegegeven, toch?
En dat stukje is het godgedeelte, en ik denk dat dat god gedeelte ook o.a. een frequentie bevat wat ons verbind, immers het bestaat uit energie zoals elektriciteit ook in elkaar zit, denk ik.

Ik denk dat je het kan vergelijken als familie, wellicht heb je niets met hen maar voel je wel die familie band.
En misschien waneer je je meer en meer verbonden voelt met de energie van god dan kan het net zoals de band met je vader of ander gezinslid voelen, maar in hoever je de band met je moeder kan evenaren met god dat weet ik niet wellicht voelen de engelen dat wel?!
Een mooie gedachten gang vind ik het wel hihi.

Maar god zien als 1schepper, ik denk meer als de energie het voelt tegenwoordig niet meer aan als een man met een grijze baard zittend op een troon met een scepter in zijn hand, in de wolken.

Humzz ik denk dat de definitie van God zich even moet herbevestigen in mijn geest, om heel eerlijk te zijn.
Oef dat was een openbaring van mij…ai ai ai

- www.allaboutgod.com/dutch/wie-is-god?
- www.discovery.nl
- nl.wikipedia.org/wiki/God_(monotheïsme)
- www.bestaatgod.net/
- www.discovery.nl/
- http://nl.wikipedia.org/wiki/Godsbewijs
Is God een 'Energie' of een Persoon?
- column door Hendrik Klaassens - www.nieuweopenbaring.nl
Aanhangers van New Age, die een afkeer hebben van een personalistisch godsbegrip en zich God daarom liever voorstellen als een o npersoonlijke 'Energie', verdedigen dit vaak door te stellen dat de voorstelling van God als een persoon veel te menselijk en bekrompen is om het wezen van God volledig te doorgronden. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Maar dat bewijst toch niet automatisch dat God daarom een o npersoonlijke energie moet zijn?

Op mij komt dat over als een poging om maar van al die lastige discussies over godsbeelden af te zijn. Door Hem als een soort 'oerenergie', als 'het Licht' of zelfs als een 'Intelligent Design' voor te stellen menen veel mensen dat ze al die tegengestelde godsbeelden met elkaar kunnen verenigen. Aan die goddelijke 'Energie', die ze overhouden, mag iedereen dan zijn eigen invulling geven. God is zo een toverbal geworden die alle kleuren van de regenboog kan aannemen, afhankelijk van de luimen en het perspectief van het moment.

Ik vind dat diffuse Godsbeeld echter geen teken van een hogere spirituele o ntwikkeling, maar eerder een stap terug op weg naar een soort humanisme. Het is een uiting van gebrek aan moed om heldere keuzes te maken. Binnen New Age is het hele leven vaak een zoektocht naar jezelf. Men blijft er achter allerlei trends en hypes aan hoppen. Het gaat er niet om een bepaald doel te bereiken, maar voortdurend o nderweg te zijn. Men gunt zich vaak ook niet de tijd om ergens rustig bij stil te staan om iets helemaal uit te diepen. Daardoor krijgt het mens- en godsbeeld altijd iets vluchtigs, iets voorlopigs, iets o nafs.

Het persoonlijke Godsbegrip is echter de kern, de crux van het christendom. Alleen met een persoonlijke God kun je een relatie opbouwen. Een 'Iets', een o­npersoonlijke 'Energie' kun je helemaal niet liefhebben. Godsdienst verwordt en verwatert zo tot filosofie. Een Energie heeft niet de kracht om je leven te veranderen of aan je diepste gevoelens te appeleren. Ik geloof daar dan ook niet in.

Dat wil overigens niet zeggen dat wij als mens God tot in al Zijn diepten kunnen peilen. Uiteraard niet, zou ik willen zeggen. Maar kunnen wij dat soms wél zeggen van o nze medemensen of van o nszelf? Is ook o ns eigen gedrag en o ns gevoelsleven, inclusief o nze diepste dromen en voorstellingen, aan o nszelf volledig bekend? Nee toch! Zo kennen wij ook God niet volledig. In het hiernamaals kunnen wij Hem beter peilen en doorgronden dan nu, maar ik geloof vast dat we ook dan een voortschrijdend, maar nooit voleindigd begrip van Hem zullen hebben - van o nze God, die wel degelijke een Mens, een Persoon is!
____________________

fijn volgens mij zit ik met een God crisis…

Zeus en jupiter denk ik, ze hadden allebei volgens de mythologie een witte baard (neptunus weet ik niet) en zeus en jupiter waren allebei oppergod, netals de katholieke en Joodse 'God'.

Ikzelf geloof stiekem nog wel een beetje in god als persoon, niet als mens want een mens is niet tot zo'n grote schepping en het geven van zoveel liefde in staat. Maar toch zit er in mijn hoofd een plaatje van een soort 'zeus' geplant. Vroeger zag ik zo'n figuur altijd, maar ik begin hem nu minder met 'God' te definieren. Ik ben dan ook nogal jong, met nog niet superveel levenservaring dus dat beeld zal ook nog wel wat veranderen .

Ik zag god dan gewoon als wijze, aardige soort van opa. Niet als machtige koning in de wolken. Want ik was heel jong al van mening dat de kerken niet echt het 'huis' van goed waren, omdat de kerken zo hoog, mooi en machtig gebouwd waren, om macht uit te stralen. Maar als god zo zijn macht zou willen tonen, zou god niks beter zijn als de mens?

Dat god een 'energie' is, is ook niet mijn idee. Het klopt gewoon niet in mijn hoofd?

Maar voordat ik een hele redenering etc begin, wat is eigenlijk precies de betekenis van een 'wezen'? Want ik ben ervan overtuigd dat god wel degelijk een wezen is, en als jullie met die krachtige, creative energie (god) ook een levensvorm bedoelen, dan ben ik het er wel mee eens. (Want een levensvorm is ook energie, alles is energie?)

Sorry voor de onduidelijkheid in dit bericht, maar halverwege schoot de vraag in mn hoofd of jullie eigenlijk met die krachtige, creative 'energie' ook een wezen bedoelden.

Zou het zo zijn dat wij oneindig door de tijd zelf heen met onze evolutie en energie God maken en daarna maakte God weer ons.
Zo van : uit stof komt materie en materie evolueert weer tot stof en ga zo maar door en door en door.
Soort kip en het ei verhaal..

ik volg je aardig
maar vooral uit een gevoel denk ik,want God is toch voor iedereen weer anders, en maakt het niet zoveel uit wat voor verschijning Hij uiteindelijk heeft denk ik.

ik weet niet, iedere keer waneer ik de vraag 'geloven jullie in God?' zie staan roep ik keihard "NEE!"
En meerdere dingen in het leven hebben patronen en logische 'oorzaak en gevolg' kwesties, ik kan nu dingen meer nuchter beredeneren waardoor de magie van het leven eraf gaat het lijkt wel of veel dingen minder gepassioneerd aanvoelt daardoor.

voor mij net zo gepassioneerd Ja
juist de magie van het leven...maakt het juist ook interessant toch ik vraag me alles af....iedere dag
maar begrijp ook het Nee, en hoef niet meer te overtuigen,dat is ook een hele bevrijding...
alles kun je beredeneren maar de magie blijft....

Wellicht is dit een fase waar ik doorheen moet daardoor laat ik dingen los die met het paranormale te maken heeft ben ik meer aards bezig waardoor er iets in me verder groeit want alleen door iets los te laten kan het kosmos hun werk doen anders is er wellicht te veel knellende gedachtes en gevoelens waardoor hun er niet bij kunnen komen om het te laten groeien waardoor ik meer gaat bloeien…humzz interessant is het wel hihi.

Ik heb vannacht zoooo intens gedroomd en net was ik zo moe dat ik de hele ochtend heb geslapen en ook weer heel intens had gedroomd maar ik volg de dromen niet en snap de boodschap niet, wellicht is dit wel gewoon een hele stroom of reeks aan informatie die ik p een ander tijdstip beter kan plaatsen…hummzzz ook een interessante manier om mijn rare dromen te beredeneren…

Ik zou zeggen schrijf het op, dan kun je het altijd teruglezen en analyseren, want dat kun je bij een vergeten droom niet

Ik had het vannacht eentje herhaald voor mezelf zodat ik het de volgende dag kon opschrijven…niet dus, veel te suf daarvoor!

Ik heb wel hele grote honger daarna gehad, ik heb al 6boterhammen opperdepop, en lekker dat het was ik heb namelijk Bebogeen in huis gehaald!!!