Engelmensen lastige mensen?

werk aan de winkel voor de moderators
bij mij werken ze ook niet,maar het alles is hierboven te lezen in de diverse hoofdstukken van merudi toch?

ja inderdaad, de hoofdstukken had ik er ook bij gezet met nummer en al…hé wat een dompertje!

Ik pak even deze quote erbij al is het een tijdje terug gepost.
Ik vindt de vragen en antwoorden erg interessant en gaven mijzelf ook een eyeopener.
Ik schrijf in het blauw

Jazeker dat kan heel goed. Als ik iemand zie waarvan ik dat denk dan stuur ik ze altijd even de link naar Merudi. Meestal zijn ze dan erg blij met de herkenning die ze lezen.
Ik ben ook 1 van diegenen die heel erg blij was toen ik dit stuk vond.Sindsdien snap ik steeds meer van mijzelf.

De Engelmens kan zich enorm goed aanpassen omdat deze de situatie erg goed kan doorzien (doordat die het grote geheel ziet).

Meestal wordt de aansluiting niet bereikt door de manier van communiceren die via het medium Internet gewoon wat lastiger is. In het echt heb je veel meer mogelijkheden om echt te praten, en dan gaat het juist makkelijker voor de engelmens. Degene met wie je praat is namelijk direct een open boek, en daarom wordt er al snel op hetzelfde nivo gepraat.

Misschien dat ik wel even iets wil toevoegen waar je op een forum zoals dit wel last van hebt. Ik zeg wel eens dingen op een openbaar forum tegen iemand anders. Dit wordt echter door iedereen gelezen en daarmee ook geinterpreteerd door mensen die misschien een stuk van de communicatie missen, of niet zich kunnen aansluiten op de ontvanger.

Het is dan eigenlijk alsof je een half gesprek opvangt, waar je niet zoveel van begrijpt. Toch kan het tussen de twee mensen die het gesprek voeren, volkomen duidelijk zijn, waar het over gaat.
Ik krijg ook regelmatig te horen dat mensen het heel prettig vinden om met me te praten ,maar mijn geschreven woorden vaak kortaf en vervelend vinden overkomen.Ik heb dit onlangs weer gehoord over een mail die ik naar de school heb gestuurd.De docent dacht dat ik heel erg boos was ,want de toon waarop ik het schreef....terwijl ik gewoon mijn zegje deed en meer niet.Ze was erg opgelucht te horen dat ik wel vaker dit te horen heb gehad.

Ik denk dat deze vraag eerder komt omdat jij je niet prettig voelt bij hele rationele mensen.

Toch merk ik in ieder geval aan mijn eigen omgeving, dat ze het heel prettig vinden als ik ze op een begrijpelijke en niet emotionele manier kan uitleggen hoe de zaken in elkaar zitten. Juist door een onafhankelijke en niet gevoelige manier van denken, bereik ik meer dan als ik ga lopen schreeuwen, huilen of uitlachen (en daarmee bedoel ik dus niet dat ik zo over je denk! Het is alleen even als voorbeeld aangegeven).
Mensen vinden mijn nuchtere kijk op zaken inderdaad erg fijn.Ik laat me niet gauw meeslepen met de stress van de dag en als iemand hyper wordt ergens door merk ik aan mijzelf dat ik automatisch ga tegen hangen om de persoon weer rustig te krijgen.Hoe hyper de ander hoe rustiger ik wordt.Ook het relativeren van dingen.
Zoals nu over Japan en Libie en dan praten de mensen erover hoe erg het is en dat zal ik altijd beamen ,maar dan gaan ze verder;het wordt steeds erger die rampen die oorlogen en dan zeg ik:al eeuwen zijn er rampen en oorlogen alleen hadden we nog geen radio en geen tv dus hoorde we er niks van.Kijk om je heen lijkt het zo'n nare wereld hier?Dit kan niet iedereen hebben ,maar ja

Dat hangt af van de partner en wat ze zoeken in elkaar. Ik denk juist dat het heel makkelijk is om een relatie aan te gaan met de engelmens, juist omdat deze er volledig is voor de ander, en dus ook voor de partner. Misschien vind een partner het juist wel enorm prettig dat de alledaagse gedoetjes zo makkelijk gerelativeerd wordt, en dat de partner weer even een beeld van het grotere geheel krijgt.

Overigens is het ook voor de niet engelmens niet altijd even makkelijk om een relatie aan te gaan .
Ik heb altijd te horen gekregen dat ik te lief ben voor de mensheid.Ik moet ook zeggen nu ik meer realiseer wie ik ben voel ik me zekerder en zal ik niet meer over me heen laten lopen.Ik ben afgelopen februari alweer 12 1/2 jaar gelukkig getrouwd dus een relatie kan heel goed

Ik denk dat die dat juist wel kan. Het enige waar er misschien iets extra's gebeurd is dat de engelmens bij het invoelen vaak geneigd is om ook een beetje te sturen en hier en daar zelfs bewust tegen iemands schenen aan kan gaan schoppen.

Wat er wel meespeelt is dat de gevoelens van een ander, vaak wel gerelativeerd worden en daarmee voor de engelmens niet zo bijzonder of belangrijk worden geacht, omdat ze al eigenlijk weten waar het probleem vandaan komt.
Ik merk wel dat ik inderdaad anders emotioneel reageer.Ik snotter niet zomaar bij een jankfilm bijvoorbeeld ,maar ook als iemand overlijd huil ik niet gauw.
toen ik 15 was of zo overleed mijn opa(vaderskant) en ik huilde niet.mijn zus snotterde mijn broer mijn moeder mijn vader niet ,maar die heb ik nog nooit zien huilen en ik snotterde niet.Mijn moeder vroeg :vindt je het wel erg dat opa dood is?
En ik antwoorde: ja natuurlijk wel.
Mijn moeder zuchte en zei: typisch jij he ,maar niet huilen en dan als de begrafenis er is wel.
En dat is zo ,waarom? Omdat ik dan de mensen zie waar ik veel van hou en ze zijn verdrietig.Al die emotie bij elkaar komen bij mij binnen en voelen dan als de mijne.Ik ben het na de begrafenis ook weer kwijt.De overledene is voor mij namelijk helemaal niet weg alleen spreek ik diegene in een andere vorm.Zonder lichaam zeg maar.
Ik kan me niet opwinden over nutteloze zaken.Daarom volg ik de media amper.

Jazeker en weet juist hoe die daar mee om moet gaan. Omdat ze haar emoties begrijpt, zijn ze geen verrassing meer.

Jij denkt juist dat de engelmens emotieloos is, terwijl ze juist zich niet laat meeslepen door emoties want ze heeft allang uitgevonden dat dat helemaal niets helpt.

Zie hierboven.In je emoties blijven hangen heeft ook geen nut.Het zorgt er alleen voor dat je bekrompen gaat leven en je doel mist.


Waar komt dit gevoel vandaan?

Overigens wil ik wel aangeven dat de engelmens wel altijd het probleem van iemand anders, bij die iemand anders laat. Ze lossen nooit het probleem op, maar laten de ander het probleem oplossen. Ze geven alleen inzicht, of zijn de spiegel waarmee de ander het werk kan doen.

Dus misschien zie je het als afschuiven, maar in mijn ogen is het gewoon iemand daadwerkelijk iets laten doen, in plaats van het voor iemand te doen.
Je leert ook alleen van je problemen als je het zelf moet oplossen.

Ja ik kan het niet laten....
Wij hadden vroeger wel tv hoor en toen hoorde je echt niet zoveel ellende en ik wandel al bijna 46 jaar hier rond hoor.
Tuurlijk waren er wel oorlogen en rampen maar zoveel als de laatste jaren? Dat dacht ik niet eigenlijk
Nee het is geen nare wereld, maar er is wel veel narigheid, das net even anders.
Daarbij zal het voor sommige mensen best dichtbij komen en dan kun je ook heftige reacties krijgen.
Mijn schoondochter woont in Taiwan en geloof mij ik kneep hem echt wel meer dan normaal, dat is wel iets wat je denk in je achterhoofd mag meenemen .




Kun je dit uitleggen want ik begrijp het niet, emotie is emotie, of er nu veel of minder veel mensen huilen.
Daarbij neem ik aan dat je toch van je mamma en broer en zusje heel veel houd

Ik denk als ik er zo over nadenk dat Engelmensen juist voor zichzelf heel lastig zijn

Waarom moet je altijd huilen als je verdrietig bent en als je niet huilt hou je dan minder van je familie?
Even een weder vraag op jouw vraag

En ik begrijp ook wel dat je je handjes dichtknijpt als je toevallig een bekende in de buurt hebt wonen.
Wij hadden dat met de aanslag op het wtc in New York een vriend van mijn broer woonde toen in New York.
Logisch dat je dan meer gespannen bent
Veel mensen hebben het echter niet en laten zich meeslepen door de hysterie die de media je voorlegt.
Dat is wat ik wilde uitleggen.;)

Ik weet soms niet wat ik voel en dan reageer ik maar niet, helemaal blanco op mijn gezicht geen reactie niets, nada, noppes.

Alsof er kortsluiting in mijn hoofd is omdat ik het simpel weg gewoon even niet kan plaatsen wat ik nou eigenlijk voel of überhaupt iets voel soms/vaak voel ik niets omdat ik niet al te veel oordeel over dingen (van naturen denk ik) ..dat kan lastig zijn hoor!

Klinkt wel mooi om dat te kunnen.

Soort van "Zen" zijn met jezelf op zulke momenten?

hmmm dit herken ik ook wel inderdaad.
Later denk ik :goh ik had wel enthousiaster kunnen reageren,"
Het dringt gewoon niet binnen inderdaad.
En dan sta ik weleens verbaast dat mensen soms op een bepaalde manier reageren en denk ik :he ben ik nu zo simpel dat ik dat niet eens bedenk of denken zij gewoon gauw verder?

Met sommige dingen denk ik weleens :ben ik nu zo ongeïnteresseerd ook?
Als iemand naar de kapper is geweest zie ik het gewoon weg niet.
Of ze moeten van lang naar kort zijn gegaan of een andere kleur ;iets extreems dus.
maar een beetje bijknippen valt me totaal niet op.
Ik ben helemaal niet bezig met die dingen.
Ik heb zelfs geprobeerd mijzelf dit aan te leren en erop te letten ,maar het komt gewoon niet binnen.

Dan kom ik terug op de eerder geplaatste opmerking hier:ja misschien is het voor engelmensen lastiger om zo te zijn dan voor anderen.

Nee hoor je hoeft niet altijd te huilen als je verdrietig bent, al lucht het soms wel op.
Nee als je niet huilt houd je niet minder van je familie denk ik.
Ik vroeg het omdat je jezelf tegenspreekt in deze
Ik heb ook bijna niet gehuild toen mijn vader overleed, maar dat is omdat hij voor mij niet weg is.
Daarom was mijn vraag ook, ik was nieuwsgierig waarom je dat zo opschreef, maar ik krijg geen antwoord dus....:)

Ja helemaal mee eens
En ik wil even aangeven mezelf niet als engelmens te zien, ik heb niets met dat woord en zie mezelf echt niet als engel.
Maar ik denk wel dat zodra je echt serieus het spirituele pad gaat volgen en toch probeert een beter mens te zijn, in eerste instantie voor jezelf en dan voor een ander, dat je dan toch anders tegen de wereld aan gaat kijken en het soms behoorlijk lastig kan zijn voor jezelf.

@ Kalinka, ik merk juist allerlei kleine gedetailleerde dingen op maar ik weet soms niet hoe ik moet reageren en dan doe ik maar niets, helemaal automatisch.
Misschien krijg ik teveel prikkels door en weet ik niet wat ik er mee aan moet en krijg ik daarmee kortsluiting door te veel energieën die niet echt helemaal goed in goed banen loopt, ach 't kan.

Helemaal Zen, nee niet echt ik denk eerder 'niet helemaal aanwezig'.
Maar inderdaad soms is het ook wel zo dat ik het niet vat of kan plaatsen en later bedenk ik me dan details waar ik op kon gaan handelen…pfff valt echt niet mee hoor!

Soms is het inderdaad lastig om zo te zijn . ^^

Ik begrijp je vraag blijkbaar niet dan?
Ik vindt niet dat ik mijzelf tegen spreek namelijk.
Wat jij over je vader schrijft dat bedoel ik ook ,maar op een begravenis zie je zoveel verdrietige mensen en als die verdrietige energie komt bij mij binnen waardoor ik ook verdrietig wordt gewoon door die energien ik kan ook chagrinig worden omdat iemand die chagrijnig is naast me staat.
Ik moet me ervoor afsluiten ,maar dat betekend in mijn geval meteen dat ik mijn interesse in een persoon verlies.
Ik moet de balans nog vinden:afsluiten en toch geïnteresseerd blijven.
Als er zoveel mensen tegelijk een bepaalde energie toe sturen in de vorm van een emotie lijkt het net of die emotie de mijne wordt ,daarom wordt ik op een begravenis verdrietig terwijl ik daarvoor en daarna geen last had.Het zijn de emoties van anderen die de mijne lijken.
Ik kan het niet duidelijker vertellen dus ik hoop dat je me nu snapt.

Ik wilde mijzelf ook niet zo zien ,maar mijn gids bleef het maar zeggen en ik heb contact met engelen en die accepteren het niet eens dat ik het niet wil accepteren.
Ik ben zo dus ....klaar.geen discussie mogelijk.
Het heeft een hele tijd geduurd ,maar ik heb het maar geaccepteerd.
Het is me wel vaker opgevallen dat de engelen de dingen anders zeggen dan wij dus misschien bedoelen ze gewoon met engelmens een lichtwerker of zo.
Ik ben er nog niet achter.
Ze zeiden ook dat we teveel geleerd hebben ons niet meer te mogen doen dus dat we moeite hebben het te accepteren omdat je dan misschien als meer gezien zou worden en dus arrogant bijv. Het is er gewoon zo in gestampt bij ons dat je gewoon moet doen dat het moeilijk is te accepteren als je anders bent.
Dit is wat ze mij vertelde als uitleg waarom ik het niet wilde accepteren

Ik had precies hetzelfde toen mijn vader overleed Kalinka. En ook wat betreft het overnemen van de emoties van anderen heb ik heel sterk. Kan me er wel steeds beter vor "afsluiten". Afsluiten tussen aanhalingstekens omdat ik wel wil blijven voelen wat er in mensen speeld maar eerder kan onderkennen dat het van die ander is. Ik kan soms ook lichamleijke pijn voelen van andere mensen, en dat is soms ook wel lastig omdat je niet altijd de mogelijkheid hebt het te verifiëren of het van iemand anders is of niet.

Ik vat die drie zinnen niet, wil je ze voor mij uitleggen alstublieft ?

Ik merk bij anderen ook dat dit inderdaad een feit is dat lastig te accepteren is, ik denk dat dat ook samenhangt met het beeld dat je van jezelf hebt, of je jezelf echt ziet zoals je bent en niet zoals anderen je zien of zoals je denkt dat je hoort te zijn.
Maar ben nog steeds geen Engel
Zoals ik het begrijp, hoe het mij wordt verteld, ben ik een lichtwerker : een gordijnenwegtrekker licht laten schijnen op plaatsen, dingen die niet zichtbaar zijn.


Soms kan ik daar best een beetje eigenwijs en vasthoudend in zijn en dat is iets waar ik best nog wel wat werk heb liggen, aan de andere kant kan die *arrogantie* en eigenwijsheid ook een grote hulp zijn.

poeh moeilijk Groene heks geeft al een mooie uitleg.
De uitdrukking doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg is een bekende.
Zodra je anders bent dan oordelen mensen gauw over je terwijl je gewoon bent ,want iedereen is uniek.
Het is alleen zo dat veel mensen geleerd hebben mee te gaan met de meute ,want dan val je niet op.
Dus val je gauw op als je jezelf bent en het je niet laat leiden door wat anderen zeggen.

Ben ik zo duidelijker?

Oordeel niet te hard over de mensen die de meute volgen want die hebben het al zwaar zat steeds maar weer die grillen van de meute te moeten volgen.
Het valt ook niet mee om in deze wereld je ware zelf te zijn want dan moeten we toch eerst heel veel bagger opruimen...want of je wil of niet dit krijg je gewoon mee oa van je ouders via je genen, van het onderwijs, van de maatschappij/cultuur, en noem maar op waardoor we zijn beinvloed.

ik veroordeel niemand ik probeer duidelijker op te schrijven wat ik eerst geschreven had aan gezien Lily Beau me niet helemaal begreep.
Ik heb het nooit erover gehad dat ik het verkeerd vindt of zo.
Het staat ook nergens dus ik ga er van uit dat dit jouw eigen opvatting is.