Op de een of andere manier voel ik zo'n weerstand als mensen over God beginnen te praten...
zo'n weerstand voel ik ook als mensen liegen tegen me!
ik kan er niets aan doen! het gaat vanzelf...
ik ben wel paranormaal begaaft... (niet op commando)
en ik weet dat wat er is ( in het hiernumaals) veel groter is dan God...
hetgene wat er is geeft ieder mens de vrijheid te doen en laten wat hij zelf wil... geen 10 geboden enzo
ook weet ik dat ik soms gestuurd wordt... bijvoorbeeld een paar jaar geleden, had ik een nieuwe baan...
echt... normaal gesproken zou ik de 2de dag op bed zijn blijven liggen... maar ik bleef gaan.
pas na 8 maanden vertelde ik aan een jongen die daar ook werkte dat het heel slecht ging met mijn zusje...(borderline)
hij bleek preker in een evangelische gemeente, hij zou mijn zusje helpen, na de 1ste ontmoeting tussen mijn zusje en hij, kreeg ik een contract aangeboden bij dat bedrijf.
waarop ik natuurlijk nee heb gezegt,
nou... ik kon meteen vertrekken
onderweg naar huis fietste ik langs mijn vorige bedrijf...
waar mijn oude collega's buiten stonden te roken ( pauze)
en ik ging der bijstaan, de manager die er ook stond hoorde ook dat ik was ontslagen... hij zei: als je wil kun je maandag hier weer komen werken, en zo gebeurde het ook!
als ik nu meteen tegen die jongen verteld had van mijn zusje...
had ik daar misschien iets minder lang gewerkt...
en nee... nog steeds niet dat ik denk dat dat God is...
het belangrijkste was: dat mijn zusje een doel had, en een schop in de goede richting kreeg!
die goede richting volgt ze nog steeds...
alleen vind ik dat ze zichzelf tekort doet, met al die vage regels (geboden)
1/10 afstaan van haar uitkering enzo
dit klopt niet^^
ik geloof wel wat hoor... alleen zoals zij gelooft... dat is voor mij een in een hokje geplaatst richtlijntje...
er is zoveel meer!