Hallo Julien,
Bedankt voor je legging. Ik ben al een aantal keer begonnen met een reactie maar ik kom er niet uit.
Dus ga ik het op een andere manier proberen, helaas wel wat uitvoeriger, dus hopelijk wordt het niet te lang.
Als kind was ik een open, blij en vrolijk kind. Was mezelf en genoot van het leven. Op een bepaald punt, wat ik tot voor kort niet kon bepalen, is dit veranderd. Kwam er een soort rem, achteraf kwam ik erachter dat mede kwam door een schuldgevoel, alleen dan zonder een duidelijke reden. Ik leefde met een masker op, hield afstand van de wereld en mijn gevoel. Het was allemaal te intens en ik kon het niet plaatsen.
Dit is eigenlijk altijd min of meer aanwezig geweest. De boulimia/anorexia hield er verband mee. Weer zonder dat ik een aanwijsbare reden had om me zo te voelen. En later, vele jaren later werd ik ziek, door stress volgens de dokters, maar mijn gevoel zij dat het niet klopte, dat die stress dat nooit veroorzaakt kon hebben. Terwijl het wel duidelijk was en is, dat ik vreemd op stress, spanning, veel prikkels reageer. Ik heb alles aangepakt, therapieën gevolgd en met en aan mezelf gewerkt, maar dan alleen het bewuste gedeelte. Daarnaast ben ik met meditatie aan de slag gegaan, soms heel veel, soms bijna niet. En achteraf zag ik dat op de momenten dat het beter met mij ging ik mediteerde. Reden voor mij om een andere aanpak te proberen en dat was een aantal weken geleden toen ik begon met een meditatiesessie/ therapie. Door synchroniciteit kwam dit op mijn pad en tot nu toe kan ik alleen maar dankbaar zijn dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd.
Toen ik net ziek was geworden, had ik het gevoel dat mijn overleden oma bij me was. Op dat moment wist ik het zeker, maar later begon ik er aan te twijfelen. Maar die aanwezigheid bleef ik voelen, hetzij op de achtergrond. Pas geleden na een meditatie kwam ze heel duidelijk door en wist ik zeker dat het mijn oma was en vertelde ze dat ze mijn gids was. Het werd me duidelijk dat ik nog een hele weg te gaan heb en het nog niet tijd is om mijn vorige leven(s) te herinneren. Maar dat duurt niet lang meer. Wel weet ik inmiddels iets meer over mijn vorige leven en vandaar mijn vraag omdat hoewel ik voel dat het klopt het heel onwerkelijk is. Ik was mijn opa die jaren voor mijn geboorte veel te vroeg is overleden door een ongeluk. Heel veel weet ik niet over hem, natuurlijk wel iets wat me verteld is en natuurlijk kan ik daar heel makkelijk achter komen door erna te vragen.
Toen ik dit besefte werd me heel veel duidelijk, ondanks het weinige dat ik weet. Mijn oma leunde erg op mijn opa, hij was de spil van haar leven en de spil van vele levens. Mijn oma kreeg het heel erg moeilijk. Mijn opa kon zich er niet bij neerleggen dat hij er niet meer was, voelde een enorme schuld dat hij mijn oma en zijn kinderen alleen liet. Die schuld heb ik meegenomen in mijn leven. Als kind was het er nog niet, maar toen mijn oma overleed kwam het in mijn leven. Heel langzaamaan groeide het en verlamde het me min of meer. Nu ik dit weet, wordt me heel veel duidelijk en merk ik al dat ik een stuk lichter ben.
Wat betreft de legging. Ik kan het nog niet helemaal goed plaatsten, maar ik was inderdaad niet vrij, leefde ook niet echt, dat wordt langzamerhand steeds beter. Ik merk de verandering al. Ik werd afgeremd, door iets wat ik niet begreep. Ik verkeerde in tweestrijd. Leefde volgens wat men van me verwachte, wat hoorde en luisterde daarbij totaal niet naar mijn gevoel. Liep mezelf dus ook compleet voorbij. Op de achtergrond was het wel aanwezig mijn gevoel, wat weer voor meer schuldgevoel zorgde dat ik daar niet naar luisterde. Een flinke worsteling dus.
Inmiddels begin ik me daarvan los te maken, probeer ik uit te vinden wie ik werkelijk ben, zonder alle meningen, gedachten etc. van anderen. De laatste tijd komt dat in een stroomversnelling en komt er veel naar boven. Heel veel. En daar zie ik de andere kaart in. Abundance. Ik word steeds heler, kom steeds meer in evenwicht en kan dus ook steeds meer gaan delen. En dat is wat ik ook moet gaan doen. Daarom is het belangrijk dat ik de Morality van me afschud en mijn gevoel laat spreken en ga volgen.
Wat ik weet van mijn vorige leven is dat ik toen inderdaad alles deelde, gastvrij was en goed in het leven stond. Andere mensen hielp, vaak met risico voor mijn eigen leven. Maar ik krijg het gevoel dat ik daarin te ver ging. Dat wat ik deed wel goed was, hoe ik leefde wel goed, maar dat ik mijn oma, mijn vrouw te kort deed. Dat zij in mijn schaduw stond en te weinig ruimte kreeg. Ik denk dat ik dat op een gegeven moment beseft heb en toen me schuldig ben gaan voelen, het heb willen omkeren en dat daar die Morality weer om de hoek komt kijken. Al zegt mijn gevoel dat dat iets was van de laatste dagen van mijn leven, toen ik al het ongeluk gehad had en in het ziekenhuis lag.
Het oude patroon herhaald zich niet, maar heeft zich omgekeerd. In dit leven hou ik te veel rekening met anderen, cijfer ik mezelf weg etc. etc. En ook hiermee doe ik anderen te kort. Dat is de Morality in mijn vorige leven en in dit leven. En voor zover ik kan inschatten, voor zover ik het voel, zit ik op een keerpunt. Heb ik nu de kans om het te veranderen. De Abundance komt naar boven. Ik raak meer en meer in evenwicht en ik voel dat als ik zo door ga, ik inderdaad op een punt ga belanden dat ik kan geven, heel veel kan geven aan de wereld. Maar dit keer zonder een ander te kort te doen en zonder mezelf te kort te doen.
Al schrijvende vielen er stukjes op zijn plaats. Hoewel ik heel erg getwijfeld had om mijn vraag te stellen en dit daardoor ook wat onhandig deed, ben ik zo blij het wel gedaan te hebben. Jouw legging heeft me geholpen om heel wat duidelijk te krijgen. Ik was bang voor antwoorden die me wat zouden vertellen zonder het stukje bewustwording. Maar de bewustwording is compleet.
Heel heel heel erg bedankt voor de hulp hierbij.
Micha