De spirituele groei van mijn zoon S.

Het pad ontvouwt zich vanzelf, ik weet niet wat mijn pad precies is, ik weet er onderdelen van die ik leer en die er bij horen. Maar ik wil het niet weten, want dan zou ik ernaar gaan leven, of me zorgen maken of wat dan ook. Laat maar komen en laat mij vrij mijn ding doen. Begeleiding is vanuit liefde en vanuit mijn vrije wil, ik heb uiteindelijk zelf dat plan of pad uitgestippeld.

Mijn zoon is intussen gestart op de middelbare school. Het is een heel intense periode nu voor hem, waarin hij nieuwe vriendjes moet maken en ik merk dat ik me er te veel mee probeer te moeien. Maar er kwam al een positief bericht gisteren, hij was met iemand mee terug naar huis gereden en had afgesproken om dat voortaan iedere dag te doen. Yaaayyyy ik ben daar zoo blij om Heb hem zoo op het hart gedrukt om nieuwe vrienden te maken!!

Verder doet hij niets op het gebied van mediteren op dit moment, hij heeft het even van zich af geschoven. Tijd voor andere dingen nu, even volop het leven in storten. Zijn tijd voor spiritualiteit zal nog wel terug komen in de wetenschap dat hij het kan. Ik maak me er niet druk om. Ik ben hem dankbaar voor de dingen die hij mij heeft laten zien en op mijn tijd, kan ik hem wellicht ook weer helpen op dit vlak.

Liefs Jorine.

Ik versta dat het goed is om je pad niet te kennen en het in vertrouwen te gaan. Het is eigenlijk allemaal al uitgestippeld
en ik geloof dat je dan bedoelt ... in de tussenwereld ... voor je incarneerde.

Je zoontje zet zijn eerste stappen in de middelbare ... als ik het goed heb en jij moeit je , vind je , waarschijnlijk omdat
je bezorgd bent. Hij lijkt me inderdaad zeker op spiritueel vlak een buitenbeentje. Maar misschien is hij wijs genoeg om daar op een heel intuitieve manier mee om te gaan. Tegen die kan ik wat zeggen ... tegen die ander niet. En dan hoeft daar
zeker geen isolement van te komen ... mocht je dat vrezen.
Ik kan me wel een beetje voorstellen ( ik heb zelf enkel 2 hondjes , dus geen kinderen ... alhoewel ik heel graag met kinderen omga ) hoezeer jij daar mee begaan bent.

En ja, dat denk ik ook wel ... zijn spirituele tijd komt zeker ... alhoewel ik hem helemaal niet ken. Wanneer je zo overduidelijk voortbestemd bent dan gaat dat door ... vroeg of laat.

Zelf ga ik morgen voor het eerst een voordracht geven :
' Gelukkig zijn , kan je leren '
Het is niet bepaald voor het eerst ?? naar een middelbare gaan maar het kan ook tellen.
Ik zie wel wat het brengt.

Warme groet vanuit de klinge
Dirk

Goh... het is al weer een hele tijd geleden dat ik hier over mijn zoon schreef, en er is intussen veel veranderd. Niet alleen met hem, maar mss ook wel met mij.

Er is in het algemeen veel meer rust gekomen in het gezin, S heeft heel duidelijk zijn plekje gevonden in zijn nieuwe klas. Gaat met gezonde tegenzin naar school, want ja, leren is ook niet alles natuurlijk maar hij haalt prima cijfers, heeft een leuke vrienden groepje op school waar hij af en toe leuke dingen mee doet en is sociaal enorm gegroeid wel. Natuurlijk gebeuren er nog wel eens vervelende dingen, maar zijn inzicht daarin is soms verbluffend voor een twaalfjarige.

Het spirituele is op de achtergrond geraakt, al komt het heel af en toe nog wel even piepen boven water zogezegd. Vooral op de momenten dat school er niet is en hij even niets heeft om zich druk over te maken en hij zelf de tijd neemt om weer even met zijn vrienden van boven bij te praten. Dit gebeurt nog steeds wel veel in de vorm van visioenen of dagdromen, een manier die voor hem heel makkelijk is wel. Meestal gaat het over de oude goden, mythologische kennis die wordt bijgespijkerd lijkt het wel. Ik denk dat hij volgend jaar dan ook zal gaan genieten van het vak Latijn!

Intussen is er nog iets veranderd in het gezin. Iets wat ik al wel wist, maar nog niet met haar kon bespreken. Maar het kleine zusje van S, ziet ook aura's en spirits. Ze kan met ze praten en om ze lachen. Haar eigen gids doet zich voor als een grappige robot. Mijn gidsen en de hare maken soms grapjes of doen tikkertje met ons. We hebben laatst samen met de komkommer plant gecommuniceerd die het toch wel erg heet vond op zijn plekje (hij liet zijn blaadjes hangen) en ze zag een bruingrijze licht om de plant heen. Na een aantal malen verplaatsen werd het wit, daar wil ie staan!! riep ze blij uit. En inderdaad, aan het einde van de dag, was de plant weer helemaal mooi stevig.

Ze is nog maar net 6 en we doen die dingen spelenderwijs. Na mijn ervaring met haar broer weet ik nu ook beter hoe ik er mee om kan gaan en ben ik er zelf ook wat rustiger in allemaal. Ze hoort mij uit hoe ik bepaalde dingen weet, terwijl ik zeg dat ik ze niet kan zien. En tegelijk verteld zij mij wat zij wel kan zien en horen. Het is een soort van spelletje en grote broer doet soms gezellig mee. Soms als een groot spel!

Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is.......

Roze!

Wat mooi!

Mooi Cialara

En heel herkenbaar

ik vind het helemaal geweldig, hoe in detail je kan vertellen wat ze "beleeft"
Dit verteld dat je een goede moeder bent, Jorine!
Mijn moeder lette vroeger helemaal niet op ons...
naja tot een jaar of 7 kon ik alles wel delen, alleen ze sloeg door soms...
Ik zie nog steeds aura's, whehe en weet nog steeds niet wat welke kleur betekend?
naja ...grijs is niet goed, soms als ik iets grijs bij iemand zie,( meestal in orb-vorm) betekend het dat diegene een enorme pijn heeft op die plaats...
Ik wist voor mijn 7de echt niet dat de kleur blauw die ik altijd zie varieert van pauw-blauw tot indigo-blauw
Dus als mijn moeder dan vroeg: welke kleur was het?...
ja, blauw...
Ja maar denk ff na Cindy, wat voor blauw?
Het is eigenlijk bijna lachwekkend als ik vertel dat ik een doos met 36 kleurpotloden kreeg en de kleur die ik zag er niet in zat... dat vond ik toen al ongelofelijk
Dus om mijn moeder niet teleur te stellen, moest ze het doen met "korenbloem-blauw" , want ja ik was moe en wilde slapen... maar ze hield me wakker tot ik gewoon begon te kleuren met korenbloem-blauw , zij blij... ik blij
Tot ik zo'n gympak kreeg van mijn moeder...
Jeweetwel: zo'n indigo-kleurige badpak met lange mouwen...
vanaf dat moment wist ik dat het dus Indigo heette
De kleur komt bijna niet voor zoals ik het zie, in de natuur..
Alleen als aura, dan wel
Maar moeilijk
Jammer dat als je de kleur op internet zoekt, dat je allerlei kleuren blauw voor je ziet, behalve indigo
Toch is de kleur in zijn volle glorie te zien in de regenboog

Mijn gids is heel simpel, eigenlijk
een echte droogkloot om het zo maar te zeggen
hij heeft me uit gelegt dat dat komt omdat hij geen emoties heeft
Dat is iets van de mens, iets wat de ziel met het lichaam verbind en op de aarde houd, ja of juist niet
dus dat snap ik heel goed, dat ze het een "robot" vindt
Zo'n stem op 1 toon haha, als in de trein
naja zo erg ook niet eigenlijk
ik hoor altijd mezelf gewoon denken
ik ben vanaf jongs af aan al hele gesprekken aan het voeren "hem"
( het is een hij, denk ik... omdat hij simpel is, dat zijn mannen vaak ook... )
Dat het overkomt als een robot, komt omdat er totaal geen emoties uit komen

bedankt voor het delen!
groetjes moonflowertje

Mooi dat van die kleuren Moonflowertje

Over haar gids, ach, ik zie het meer als een grapje van 'm. Ik geloof niet helemaal dat de gidsen die bij ons zijn zo gevoelloos of emotieloos zijn, het enige is dat zij alles al weten en dus mogelijk sommige emoties of gevoelens al lang verwerkt hebben, of niet nodig hebben omdat zij het hele plaatje zien... Maar als je liefde ook als een emotie ziet, dan hebben zij daar heel veel van wel!

Het blijft apart hoe er soms zaken bij haar naar boven komen die ze zelf niet helemaal begrijpt en er dan spontaan over begint tegen mij. Zo is er een kindje in haar klas dat veel en vaak boos is. De ouders van het kindje zijn gescheiden en ik vermoed dat er daardoor veel aandachtsproblemen zijn gekomen bij het kind. Mijn dochter begon er over dat haar klasgenoot zo vaak boos is en schreeuwt en of gilt op die moment. Ik noemde dat ze mss heel verdrietig is van binnen en dat ze haar dan maar liefde moet sturen met haar straaltje.

Haar antwoord was als volgt: Mam, dat doe ik al lang, maar het helpt niet!! Want ze heeft een heel schild om zich heen gebouwd, ik kan er niet bij.

Lief dus dat ze dat al deed, en zo sneu dat het andere kind zo'n muur om zich heen heeft gebouwd... blijven sturen kleintje ....