De spirituele groei van mijn zoon S.

Afgelopen week werd er via zielenreizen bij mij een nieuw stukje van mezelf geintroduceerd iets wat betrekking had op het indianen gedeelte in mezelf. Ik werd begeleid door een lieve spirit die me een medicijnwiel liet zien en die daar iets mee deed wat heel erg prettig was in energie voor mij. Hij toonde precies hoe het medicijnwie te maken van stenen met diverse kleuren en welke steeen op welke wijze verplaatst moest worden en in welke volgorde.

De volgende dag hebben mijn zoon en dochter voor mij grind stenen van het dak gehaald, met de kleuren die ik nodig had en heb ik met hen het medicijn wiel op de tafel gelegd.

Ik deed vervolgens bij S, precies het zelfde als wat de indiaan bij mij had gedaan. Hij vond het helemaal geweldig. Toen ik klaar was... ging hij echter door, en liet me nog iets zien wat je ermee kon doen

Wat een cool wiel! Ook een leuk kleedje trouwens.. haha

Jorine? Wat liet hij zien dan? De kring van stenen is niet 'compleet' volgens de Indiaanse opvatting; de buitenste ring bevat 20 stenen. Dat moeten er 12 of 24 of 36 zijn.
En erm...je deed precies bij S wat de indiaan bij jou deed.
Wat dan precies??
Ben heul benieuwd

Ahahaha, de cirkel die mij werd getoond is zoals ik hem hier heb laten zien. Dit komt vanuit de spirituele wereld en niet van aarde zullen we maar zeggen. En zal daarom ook zeker afwijken van de tradities

Ik heb daar zelf geen problemen mee.

Zoals je misschien al zag hebben de buitenste stenen verschillende kleuren die als zodanig ook worden gebruikt.
De kleuren zijn rood, groen, wit, bruin en blauw in die volgorde tegen de klok in.

De indiaan gebruikte slechts 3 stenen voor mij en het was bedoeld om in een bepaalde volgorde eerst te zuiveren, daarna te gronden en vervolgens nieuwe energie te ontvangen. Wit, Rood, Blauw. En dat alles in de rechterbovenhoek (voor mijn gevoel). Per steen werd het geactiveerd door die in het midden te leggen.

Wat S deed was dat ie van de cirkel een ster maakte; de stenen die in de cirkel lagen legde hij soort van kruiselings in een ster vorm tussen de spaken van het wiel in zeg maar. Dus 8 spaken vormend. Daarna moest ik 4 spaken aanwijzen. De rest haalde hij weg. Aan de vorm kon hij zien wat er dan met een bepaalde energie van mij ging gebeuren (dit kan bijvoorbeeld versterken, verspreiden, absorberen zijn) en als laatste moest ik nog een steen uitkiezen aan de hand waarvan hij me dan vertelde wat voor soort energie het was. Dus bijvoorbeeld een blauwe steen; voor water, communicatie, vertrouwen enz.

Liefs Jorine

Zoonlief is 11 intussen en kwam gisteren thuis met een naar gevoel. Hij vertelde het me en ik had al wel een idee wat er aan de hand kon zijn. Maar besloot om hem toch maar wat vragen te stellen.

Hij vertelde eerst dat hij zich steeds anders voelde. Eerst moe, toen boos, toen weer heel blij, en dat alles door elkaar in rap tempo.

Ik vroeg hem of het met de veranderende energieën op aarde te maken kon hebben. Ik zag hem naar binnen keren om te overleggen met zijn gids. Maar nee, daar had het volgens hem niet mee te maken. Dat was niet hetgeen dat zijn stemmingen veranderde.

Toen maar gevraagd of er misschien een vervelende energie bij hem was (je weet maar nooit ) Weer dat naar binnen keren, en ik zag dat hij voelde bij zichzelf en in zijn omgeving. Maar nee, hij voelde geen vervelende energie bij zichzelf.

Toen zei ik; vraag maar aan je gids of het soms met je hormonen te maken heeft. Even keek hij me heel raar aan, maar hij vroeg het toch maar aan zijn gids, niet wetende wat hormonen nou eigenlijk zijn. En ja hoor, het zijn de hormonen Hoera, begin van de pubertijd hi hi hi.

Direct volgde er een gesprek met wat hormonen dan wel zijn, hoe dat dan werkt, en wat er zal gaan veranderen met zijn lijf. Dan is ie wel weer heel wijs, maar een half uur later is ie alweer lekker aan het puberen en zit ie zijn zusje te jennen

Het is een kind als alle kinderen, maar de manier waarop dit gesprek verliep was voor mij toch heel bijzonder. Dat onderzoekende, dat overleggen met de gids, zo mooi

Afgelopen week tijdens de herfstvakantie zijn we bij Tinne in de Ardennen geweest. Het was natuurlijk erg leuk om elkaar eens in levende lijven te ontmoeten, dat begrijpen jullie wel. Ook S was mee en mijn jongste dochter.

Tijdens een wandeling kwamen we bij een bijzondere boom. Tinne wist het en S zag het direct, zat er al bij op zijn hurken voordat wij in de buurt waren (ja wij liepen eventjes iets langzamer )

Hij kon ons vertellen over de energie van de boom en zijn verbondenheid met een groot deel van het bos. De wortels die alle andere bomen raakten en een netwerk van informatie vormden. Wat Tinne echter niet wist en ik natuurlijk al helemaal niet, was dat deze boom je ook bijzondere energie kon geven die duidelijk voelbaar was!

S toonde ons een boven de grond liggende wortel een paar meter van de boomstam vandaan en vroeg ons om daar op te gaan staan...

De energie van de boom werd ons toen heel duidelijk, we voelden beiden na er even op te staan een heerlijke, zalige warmte door ons heen komen. Een warme energie vanuit onze voeten naar boven kwam.

Het was een voor mij prachtige ervaring!

Wat een mooie ervaring. Wat mooi dat je zoon zo duidelijk aan het groeien is op spiritueel gebied.
Een bijzondere boom trouwens. Wat is de natuur toch mooi en wat lijkt het me fantastisch als je dat soort dingen kunt zien/voelen.

Wat een fantastische ervaring. heb zelf een paar weken geleden ook zoiets meegemaakt. Werd gewoon teruggeroepen door de boom om even te gaan zitten. Voelde de hele energie door me heen trekken terwijl ik op de wortels zat. Zal even een nieuw topic aanmaken met de foto's ervan.

Het is vooral leuk om het samen te delen deze ervaringen jouw boom is ook prachtig die ik in je topic zag!!!

Mijn kind is verder natuurlijk ook een normaal kind als alle anderen. En ook hij heeft zijn angsten dat bleek wel afgelopen week...

Sikkeneurig liep hij door het huis, onrustig, boos om alles en aan tafel tijdens het avondeten viel hij zomaar uit tegen zijn oudere broer. Iets wat wij niet van hem gewend zijn.
Na het eten ben ik even naar hem toegegaan en hebben we samen op zijn kamer gezeten. Na veel trekken van mijn kant, want ik wilde absoluut weten wat er speelde, kwam het hoge woord eruit... dit was wat hij ongeveer zei:

Ik heb het nu al zo'n 5 jaar gedaan,
en veel verloren!

Ik durf het jullie niet te vertellen het is zo erg...

Ik ben bang dat jullie boos op me worden...




Ik wil niet meer op voetbal!!!

.............. stilte


ja, die angsten had ik vroeger ook wel. Komt helemaal goed!

Het leed is geleden, het woord is eruit en opeens heb ik deze week weer een kind zoals ik het ken Wat kunnen sommige dingen ons toch onnodig dwarszitten soms. De vrees voor de reactie is herkenbaar bij mij, ik was vroeger ook wel zo, en het herinnert me aan mijn eigen jeugd. Ik hoop dat ik hem op de juiste wijze heb begeleid hierin en dat hij een volgende keer er direct mee naar ons toekomt.

Intussen is het ook op school aan het veranderen, het is druk en er is veel druk op de kinderen. Groep 8, met oefenen voor de toetsen, veel toetsen ook, veel leerstof en dan strakjes in het voorjaar de grote Cito toets die eraan komt. Ze hebben het er maar druk mee. Zo ook mijn zoon, die vooral de hoogste cijfers wil halen. Hij zei vanmiddag zich te hebben voorgenomen om keihard te werken. Hier in huis heeft niemand dat tegen hem gezegd om te doen, maar kennelijk is het iets wat hij oppikt bij ons of op school, dat dit een belangrijke periode is.

Voor mij hoeft hij niet zo ontzettend zijn best te doen, maar ik zie dat hij wel heel trots is op de hoge cijfers die hij haalt. Eindelijk iets waar hij nu in uitblinkt en wat gezien mag worden, dat gevoel krijg ik erbij. Ik laat het maar zo. Een hoge opleiding kan nooit kwaad, zolang hij maar zijn eigen doel kan volgen en de weg kan gaan die voor hem het beste is, vind ik het prima. Ik probeer zo min mogelijk te pushen hierin.

Zo, pfoe hee, alweer een heel stuk geschreven, en dan nog niet eens iets over zijn spirituele groei, maar ja, dit hoort ook bij de groei van een spiritueel kind, want het blijft tenslotte wel nog een kind op weg naar volwassenheid

Groetjes Jorine.

Mooi om te lezen! Wens hem veel succes met zijn toetsen.

Wat er dan al niet dwars kan zitten hé! En maar proberen je ouders tevreden te stellen... Herken het hier ook wel. Loyaliteit, niet willen teleurstellen en dan toch maar door doen terwijl ze het eigenlijk niet meer willen. En voor je er een keer achter bent...

Vanmiddag een leuke middag voor S. Hij is naar het Pre-Gym. Een programma van het Stedelijk Gymnasium in Leiden om kinderen uit groep 8 kennis te laten maken met het Gymnasium.

Ik heb hem net gebracht. Indrukwekkend gebouw met prachtige oud Griekse beelden en latijnse teksten op de wanden in de aula. De sfeer was prettig. Het is alleen een heel eind fietsen bij ons vandaan, maar ach wel zo gezond.

Ik hoop dat hij het leuk vindt.

Oh, ja dit had ik nog niet helemaal verteld... Hij vond het geweldig vooral het Griekse Alfabet en de mogelijkheid om met zijn vriendje dit als geheim schrift te gebruiken. Ook de scheikunde proefjes die ze mochten doen waren erg in de smaak gevallen. Kortom hij heeft een heerlijke middag gehad daar op de nieuwe school.

Afgelopen week zag hij ook dat ik weer eens veranderd was. Na een ontmoeting met een meester heb ik nu een soort van wervelwind om me heen. Met een mist erin om de apparaten om me heen te beschermen, want er ging teveel kapot in huis Als ik er om vraag, gaat de mist weg en kan hij het geheel bekijken. Direct daarna, komt de mist weer terug.

Het is altijd heel leuk om met elkaar te kijken naar de veranderingen die er zijn. Nu kan hij beter bij mij kijken dan ik bij hem, al doe ik nog zo mijn best maar ik heb andere talenten

Wat leuk voor je zoon dat het het zo geweldig vond.
Ik blijf het ook mooi vinden om te lezen wat voor veranderingen jij doormaakt en dat je dit met je zoon kunt delen.
Die ontmoetingen en zielenreizen vind ik ook heel mooi om te lezen. Dat vind ik echt heel bijzonder, al kan ik me er weinig bij voorstellen.

Dat reizen heb ik eigenlijk ook mede door mijn zoon geleerd... hij deed het eigenlijk heel makkelijk en ik schreef het op als visioenen hier. Door het op te schrijven ging ik ze zelf visualiseren en soms kon ik al tijdens zijn vertellen (wat hij soms live deed) mee kijken. Zo leerde ik het al snel

Al denk ik dat het wel iets is wat ik in vorige levens ook veel heb gedaan.

Wat prachtig dat jullie zo met elkaar verbonden zijn in die zin. Het is jammer dat in de huidg maatschappij kinderen vaak wordt afgeleerd hun energie, en hogere zelf te ontwikkelen.

Mooi te lezen dat er ouders zijn die wel aan dat pad werken, dat er kinderen zijn die gewoon als van nature hier hun weg in vinden.

Ja, ik doe daar eigenlijk wel mijn best voor, om hem zichzelf te laten zijn en de mogelijkheid om te groeien voor hem open te houden op die weg inderdaad.

Maar dat valt niet mee. Afgelopen week kregen we te horen dat hij wel hoge cijfers haalt, maar dat ze toch twijfelen of hij het red op de middelbare school. Zijn onvermogen om te plannen zal hem in de weg gaan staan. Daarnaast denken ze dat hij sociaal ook niet helemaal lekker zit, omdat hij niet altijd mee wil/kan doen met de spelletjes op het schoolplein enzo... of we met hem naar een psycholoog wilden gaan, om hem daarmee te helpen... O help, dacht ik eerst even, wat nu?

Ik zit dus toch ook wel met dingen waar hij/wij tegenaan lopen. En ja, hij is soms best wel heel verdrietig als het niet lukt om vriendjes te maken omdat hij niet altijd aansluit qua gedachten met de rest.

Het is geen kind dat heel stoer mee doet met de rest van de jongens, hij is niet zo heel erg bezig met materiele dingen, wat de anderen nog wel zijn... En als dan zelfs zijn "beste" vriendje ervoor kiest om hem niet uit te nodigen voor het verjaardagspartijtje.... ja dat doet heel veel pijn.

Het doet me wel zeer om te lezen dat het nog niet geaccepteerd wordt. Jullie zijn op de goede weg dat weet ik wel heel zeker. Gisteren sprak ik iemand die een vriendin heeft met een hoog sensitief kindje. De moeder van dat kindje kan er niet mee omgaan en dat lijkt me heel vervelend zowel voor het kindje als de moeder. Gelukkig zijn er mensen om hem heen die het wel begrijpen.

Waarom denken ze dat een psycholoog zou helpen? Omdat dat het enige zou zijn volgens de boekjes? Mwah laat me niet lachen. Ze willen dat je verteld en verteld en verteld en vervolgens reiken ze je handvatten aan die jezelf allang bedacht hebt. En daar vragen ze dan een berg geld voor. Ik zou er wel 100 keer over nadenken om dat te gaan doen met je mannetje. Je weet zelf heel goed wat goed voor hem is.