De spirituele groei van mijn zoon S.

Ik ben hoogst waarschijnlijk iemand die het duister van de Efteling kan bevestiggen.Ik heb angsten gekregen en hele rare dingen na een bezoek aan de Efteling,toen die "over" waren ging ik weer en begon het weer.
Hier ga ik geen tekst en uitleg over geven.
Dat duister was ik van overtuigd,however.
Ik ga zeker deze zomer weer om te ervaren of er iets veranderd is,Jorine.
Ik ben benieuwd en zal zeer zeker verwonderd zijn.
Bovenalles zal ik dit laten weten op dit topic.

Ja dank je voor je verhaal Nougnag. Ik ben ook benieuwd naar je volgende ervaring in de Efteling

De afgelopen dagen heeft S het een beetje moeilijk. Hij vertelde het volgende:

De aarde heeft al haar natuurlijke lichtpoorten gesloten of is ze aan het sluiten. Er komt namelijk zoveel rode energie van de zon dat dat schadelijk kan zijn voor de aarde. Die rode energie komt hier, doordat de tweede zon een energie stoot heeft gegeven aan onze zon. Ik weet niet of dat goed of slecht is.
Ik ben erg moe, omdat de aarde nu mijn energie opslurpt en ik niet genoeg heb.

Als moeder zijnde heb ik hem gezegd dat hij moest proberen om dan meer een kanaal van energie te zijn, en niet zijn eigen energie te geven...

Ja mam, maar de aarde pakt zoveel, dat dat kanaal gelijk weer dicht gaat!

Toen heb ik met Reiki een cocon om hem heen geplaatst om hem te beschermen. Tevens heb ik hem gezegd om zichzelf van binnen uit weer op te laden met zijn eigen licht.

Na een halve dag gaat het nu weer een beetje. De cocon houdt zijn energie beter vast en het opladen vanuit zijn eigen licht gaat ook goed.

De energie of lichtpoorten van de aarde zullen volgens S de komende dagen nog wel dicht blijven, tot zeker twee weken aan toe zegt hij. Dus mocht je je opeens erg moe voelen de laatste paar dagen....

Ik ken het gevoel.. het voelt echt.. blergh.

Jammer dat er nog in "goed of slecht" gedacht wordt. Het is wat het is en daar moeten wij het mee doen.

Grappig, ik heb de laatste dagen inderdaad het sterke gevoel gehad extra energie aan de aarde te moeten geven.
Nu weet ik waarom

Herkenbaar Jorine, en ik voel me ook zo vreselijk zwaar..alsof ik 2x keer zo zwaar ben als gewoon.
Ik had al een vermoeden dat er iets aan de gang was.
Fijn dat je zoon het uitlegt.

Ik heb een contakt gehad met de aarde, gisteren tijdens een wandeling,en ze enkele vragen gesteld.
En zoals ik haar begrepen had : ze sluit zich, vanuit een bepaald niveau, doch niet in haar geheel.
En dus zijn er wèl poorten waardoor je kunt gaan en naar haar toe kunt komen,
die poorten zitten in ieders hart van de mens.
Ze vroeg me om me zelf tot stilte te brengen, me te sluiten voor de buitenwereld, net als zij,en me inwaarts te richten,
m'n grenzen te vertrouwen in hun taak die ze uitvoeren, en me naar beneden te laten dalen in het hart van de aarde.
Daar kwam ik bij het oogverblindende licht van de wereld.
Er werd al dadelijk kleine healingetjes uitgeoefend door verschillende lichtwezens aldaar, en men was enorm blij. Ik voelde me met heel veel zorg omringt.
Hierdoor ontstaat er een bijzondere fijne trilling in mij, waarvoor ik nog geen woorden heb,
en die ik ook alleen kan ervaren als ik in die stilte het kontakt met de aarde blijf behouden.
Ik geef de aarde niets, zij vraagt daar niet om, integendeel.. ze weet wat ze doet, ze is niet in nood (indien er mensen zijn die dat mochten denken)
Als je een tekort hebt aan energie, je zwaar voelt, of moe... is dat omdat je niet inwaards keert.


nogmaals, dit is wat ik van haar begrepen heb
Liefs
Tinne

Oh dank je Tinne, nu begrijp ik waarom ik er zelf geen last van heb...

En S ook niet meer, sinds ik de cocon om hem heb geplaatst en hij zich nu ook meer inwaards heeft gekeerd, naar zijn eigen licht is gegaan zoals ik dat tegen hem zei. Mooie uitleg van dit alles

Ja dank je wel Tinne..

Zoals jullie al weten uit een vorige verhaal van S, heeft onze aarde het zwaar met de heftige energie van de zon op dit moment. Hier en daar vallen dan ook letterlijk de gaten in de aarde, wat volgens S komt doordat de aarde daar geraakt werd door de onzichtbare zonnevlammen. Ze heeft haar verdediging wel in werking gezet, maar soms zit ze tussen twee vlammen in en dan heeft ze het heel zwaar.

Zo ook gisteren rond een uur of 6 in de avond. Wij zaten in de auto en opeens begon S te vertellen.

Mam, de aarde zit nu tussen twee zonnevlammen in en heeft het heel moeilijk! Ik ga haar helpen! Ik stuur energie in de aarde. (en hij maakte een paar handbewegingen, die ik niet kan vertellen, want hij zat achterin de auto en ik reed )

Ohhhhhh, mam wat er nu gebeurt, dat is zoooo moooooi! Er komt nu een hele grote gouden vogel, zo enorm groot! En zo mooi van goud... oh weet je wat hij doet? Hij slaat zijn vleugels rond de aarde en beschermd de hele aarde tegen de zon!

We zijn er even stil van, en ik voel inderdaad een liefdevolle energie over me komen....
Even gebeurt er verder niets, we genieten van wat we beiden voelen, terwijl we in die tussentijd in de file staan op de A12 tussen het Malieveld en Voorburg, waar een ernstig ongeluk was gebeurt (waar we overigens ook nog wat energie naar de slachtoffers hebben gestuurd) en allerlei hulpdiensten ons met loeiende sirenes voorbij komen.

Even later als de zonnevlam voorbij blijkt te zijn gaat S verder;

Oh mam, dit is zo mooi! We mogen met de vogel mee, nu hij klaar is... Hij zal ieder van ons naar een mooie plek brengen, die voor ieder van ons anders is, en waar we een wijze les zullen leren. Ik stap al op zijn rug, gaan jullie ook mee?

En ja hoor, allemaal (inclusief kleine zusje van 4 ) stappen achterop bij de vogel. Met krachtige slagen vliegt hij weg van de aarde, tussen de sterren door. De kinderen en ik genieten ervan (alleen de kleinste, die snapt er niets van maar ze doet gewoon mee). Heel hoog vliegt de vogel, tussen de sterren door. En S wordt gebracht naar een plek met allemaal van zulke vogels, maar dan baby vogeltjes, al zijn ze zo groot als een olifant.

Mijn andere zoon komt terecht in een hele witte omgeving met heel veel licht. Hij heeft nog wat moeite met het zielenreizen, maar hij is wel onder de indruk.

Ik zelf heb een beetje pech, want ik moet sturen, en dan is zielenreizen niet echt praktisch laten we maar zeggen. Dus ik weet dat ik rond vlieg nog steeds op die vogel, voel een heel vrij en blij gevoel en weet dat ik die avond een leuke reis tegoed heb....

Vandaag weer even een update over de kinderen op onze wereld...

Zoals al eerder verteld hebben alle kinderen tot 18 jaar een violette bloem boven zich gekregen, die bij enkelen al open was.

Intussen is de bloem volgens S nu bij alle kinderen volledig geopend en vanuit die bloem komen nu een soort van vuurvliegjes (daar lijkt het op zegt hij ) die alle kanten opvliegen met hun lichtje.

Mooi Jorine, ik ga is opletten of ik de violette energieën zie bij de kinderen...of zie je het alleen als ze open staan?

Volgens S staan alle bloemen nu open...

Ik weet alleen niet of je ook violette energie bij de kinderen kunt zien, als het te zien is, zal het vooral boven hun hoofden zijn denk ik

Het is vanavond feest in zielenland, in de drakenstad, en ik ben uitgenodigd door mijn zoon om ook te komen. Het is het zomer- of zonnewende feest en er is vuurwerk zei hij. Als ik naar de stad toe ga, dan mag ik daar met een hele grote vogel mee de lucht in, zodat ik het vuurwerk beter kan zien

Dus ik ben er even niet vanavond

S is momenteel op kamp, maar vlak voordat hij wegging had hij nog wel een heel mooi bericht over de dimensie van Zielenland en de Vallei der Kleuren. Dat zijn twee dimensies die heel dicht bij de onze liggen. Tot aan het feest van de zonnewende is er altijd 'oorlog' geweest tussen de lichten en de duisteren in die dimensie. Een eeuwig durende strijd en het licht had al vele malen tegen het duister gezegd dat geen van beide kanten zou kunnen winnen. Het duister wilde dat nooit accepteren en bleef doorgaan met hun pogingen het licht te overwinnen.

Tijdens het feest is er echter iets gebeurt, de duisteren kregen een inzicht; zij beseften dat er nooit een winnaar zou zijn in deze strijd, het was een diep inzicht en heel belangrijk.

Vele meesters van het licht en meesters van het duister zijn een aantal dagen bijeen geweest in het geheim, met een geheime missie. Ook de lichtmeesters die bij S waren, waren er bij betrokken. Hij merkte op dat ze al een paar dagen afwezig waren en hem niet wilden vertellen waar ze naar toe waren of wat hun missie was. Dat gebeurt wel vaker, dus zo vreemd vond hij dat niet.

Echter toen ze terugkwamen hadden ze een prachtige mededeling voor S.

De vrede is getekend tussen het licht en het duister. Beide kanten zullen altijd blijven bestaan, maar zullen voortaan in harmonie en acceptatie verder gaan.

Lieve jorine,

Wat mooi! Ik krijg warme kriebels als ik dit lees, ik geloof dat wat je zoon heeft opgeschreven ook voor mij al een tijdje waarheid is. Het voelt als een bevestiging wat ik al "voelde".
Echt gaaf dat je zo'n zoon hebt Volgens mij is mijn gids daar ook bij betrokken want ook hij is een tijdje weggeweest na de zonnewende. (ook hij wilde niks erover kwijt) Prachtig nieuws!



Hoop dat hij het naar zijn zin heeft op kamp, het is prachtig weer dus dat zal wel lukken..

Ik ben al een paar dagen ziek, en heb last van een blaasontsteking die maar niet over wil gaan. Ik twijfel of ik naar de huisarts zal gaan en intussen voel ik me heel erg naar. Dan heeft S opeens een healing doorgekregen van zijn gids die hij met mij wil gaan doen. Hij heeft namelijk gezien dat mijn "vleugels" (op etherisch gebied ) helemaal donker zijn geworden, alsof er roet op zit. Hierdoor is mijn verbinding met de bron verzwakt en verloopt het herstel moeizamer.
Hij vraagt me om een kristal met een waterelement. Ik geef hem een aquamarijn. En dan moet ik op de bank gaan liggen op mijn buik. Hij doet een aantal handelingen en ik voel me opeens diep ontspannen en heel warm worden. Dan legt hij het kristal op mijn vleugelchakra en zegt me dat ik nu een kwartiertje moet blijven liggen. Het werden 3 uurtjes ben volledig weggezakt in een diepe slaap daar op de bank. Helemaal draaierig van de andere energie wordt ik weer wakker en voel me stukken beter
De ziekte is nog niet weg zegt hij, maar je zult nu sneller herstellen, nu je vleugels weer helemaal schoon en stralend zijn...

hey .

De Vleugels zijn dus weer ff afgestoft/schoongemaakt... kan je weer mooi vliegen .

Grtsz,
and Love,

1stMoonOfMars

Afgelopen week tijdens onze vakantie in Engeland zijn we naar de streek Wiltshire geweest. Onder sommigen van jullie misschien wel bekend als de streek waar onder andere Stonehenge en Avebury liggen. En ja, als spirituele moeder neem je je kinderen inderdaad mee naar dit soort plekken op onze aarde. Stonehenge is immers bekend als een van de grootste krachtplaatsen op onze aarde, het hartchakra van de aarde.

Nou was Stonehenge op zichzelf heel bijzonder en machtig om te zien. De energie was voor S ook heel erg voelbaar en onmiddelijk plaatste zijn ziel zich in het midden van de stenencirkel. Een plek waar we fysiek niet mochten komen. Hij kreeg beelden door uit een vorig leven. Iets wat hij tot nog toe nog niet zo vaak heeft gehad. Hij heeft daar een inwijding gekregen in een ver verleden, en hij vertelde wat hij zag. Het was best interessant.

Later zijn we ook naar Avebury geweest, in de stenencirkel. Ook daar hebben we een leven gehad, ik heb het zelf gevoeld hier en ook S voelde het. Het leek voor ons beiden een soort van thuiskomen. De energie daar was zo liefdevol, heel anders dan Stonehenge.

Samen met S heb ik ook nog vier graancirkels bezocht. 3 ervan waren gemaakt door The Makers. Een groep zielen vanuit een andere dimensie. Eentje echter was gemaakt door mensen, met helaas een negatieve intentie. Dat laatste was duidelijk voelbaar en heel naar om te ervaren. Waar S in de andere drie cirkels allerlei lichtwezens zag en attributen ontving van hen, werd hij vreselijk moe in de 'neppe' cirkel. Hij vond er niets, het was leeg en uitputtend. Zo snel als hij kon ging hij er weer uit en terug naar een 'licht'cirkel, om weer op te laden. (De velden lagen direct naast elkaar gelukkig )

In de echte cirkels zijn we bijzondere mensen tegengekomen. Een man met een wichelroede in de vorm van twee messing staafjes. De staafjes draaiden als hij door het centrum van een cirkel liep. S mocht het ook proberen en vond het erg grappig om te zien dat het ook bij hem en zijn broer werkte. In weer een andere cirkel kwamen we een vrouw met een tibetaanse 'singing bowl' tegen. Ze liet ons het geluid horen, en vertelde dat het hier in de cirkels zo veel mooier klonk dan waar dan ook. Ze liet niet alleen de kom zingen, ze hield ze ook bij alledrie de kinderen, om hun energie te zuiveren. Ze vonden het alledrie geweldig en mams natuurlijk ook hahaha. Het was een bijzondere vakantie.

Liefs Jorine.