Ik zeg altijd:
in het leven heb je altijd 3 keuzes:
1: je gaat er aan onderdoor
2: je leert er mee leven
3: je staat er boven
Ik probeer altijd de gulden middenweg te nemen
de mensen vinden je verwaand als je er boven staat (nou en?)
en zielig als je er aan onderdoor gaat (dat wil ik sowieso niet!)
Ik was vroeger de oudste thuis, voor mijn gevoel trok mijn zusje zich aan mij op, dat kan niet als je zit te huilen...
terwijl ik dat misschien het liefst had willen doen
Gelukkig kon ik dat masker opzetten (er boven staan)
De beurs vond ik tof!
Ik kwam pas om 15:00 uur aan, maar gelukkig duurde het tot 17:30 uur! ik dacht tot 16:30 uur ...dus ik had een uur extra!
Het was klein, maar knus...
Ik heb een aura foto laten maken waar ik van ben geschrokken
maar die zal ik scannen en bij het foto-lees forum zetten
Er zit zwart in mijn aura !
Van NiMS had ik 2 kaartjes gekocht van Lemuriaan om te mediteren
Omdat ik niet kan mediteren (te druk in mijn hoofd) besloot ik gisteravond een rondje te gaan lopen met de 2 kaartjes op zak...
ik zag een kat op de stoep zitten, dus ik zeg: jij wil zeker naar binnen?
nou geloof dat maar niet, hij had een muis die piepte keihard (nood-kreet) dus ik stampte met mijn voet op de grond, (de katten van mij laten meteen los dan) deze niet hij pakte de muis op en koos het hazepad! toen besefte ik: het is de natuur...
dat zal ik moeten accepteren!
Ongeveer een kwartier laten kwam ik een kat tegen zonder staart!
met een kap om zijn koppie! Ik wilde heel boos worden, want wie laat nu een beestje naar buiten gaan, als ie zorg nodig heeft? Maar mijn "geest" nam de overhand, ik ging op de automatische piloot! Ik legde mijn hand op zijn koppie, en voelde "iets" uit mijn hand komen (lauwe wind) waar ik voelde dat al mijn chakra's op stonden (dit heb ik nooit eerder gevoeld, niet zo sterk)
Het duurde ik denk 30 sec. daarna voelde ik pijn in mijn hand...
dus ik denk dat dat genoeg was!
het beestje deed ff met zijn koppie schudden en ondertussen kwam ik weer bij positieven
haha hij kwam terug gerend en gaf me met die kap om koppies
Ik moest bijna huilen...
maar ik ben doorgelopen
onderweg kreeg ik door dat het beestje last had van zijn oogjes... En dat het een rede had dat hij daar liep...
Ik mocht hem helpen en dat heb ik gedaan! (dat voelde ik)
Of het nou door de kaartjes of niet, dat weet ik niet...
ik ga vanavond nog een keertje kijken... met de kaartjes natuurlijk...
groetjes moonflowertje