Hoe voel ik me vandaag...Ik heb vandaag de behoefte dit te delen.
Verward.. de ervaringen van de afgelopen twee weken spoken nog in mijn lijf rond.
Het klinkt allemaal misschien gek.. of misschien ook wel niet.
Vorige week werd me duidelijk dat ik een engel ben (????) Tijdens een rustig moment was deze ervaring er. Ik twijfel aan alle kanten.. maar het 'gevoel' een engel te zijn blijft overeind. Na verwoedde pogingen het af te doen als een bijzondere ervaring (mooi... en verder niets) moet ik na een week toch concluderen dat dit niet de juiste aanpak is.
Daarnaast heb ik soms het gevoel dat ik vleugels op mijn rug heb die ik kan bewegen.
Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken of wat ik ermee moet.
Energetisch heb ik het gevoel alsof mijn hele lijf wel wil maar niet kan. Kortsluiting.. wat resulteert in bewegingsaanvallen.
Een paar dagen geleden heb ik over Jezus gedroomd. Ik wist meteen dat hij de man was waar ik -toen ik klein was- zoveel verhalen over had gehoord. Waarom zag hij er niet uit zoals op de meeste afbeeldingen? Het was een gewone vriendelijk uitziende man met zwart, haar donkere ogen en een soort van baardje. Vriendelijk en vrolijk echt iemand waar ik graag bij zou willen zijn.. Het voelde zoooo goed. Er gebeurde niet veel in de droom maar toch laat hij me niet los... met name om het gevoel dat de droom me gaf.
Alle drie de ervaringen zetten mijn wereld op z'n koppie. Geen idee of ik er iets mee moet/ wat ik ermee moet.
Kort samengevat heb ik het gevoel dat mijn leven op zijn kop staat. Daarnaast moet ik een gezin onderhouden, werken en een tentamen doen zaterdag..
Het liefst zou ik in bed willen kruipen en me afsluiten voor de de buitenwereld met een lekker warm dekbed, of nog beter in het bos alles aan willen raken wat de aandacht trekt. (Daar kan ik uuuuren mee bezig zijn als ik me zelf daar de tijd en de ruimte voor gaf). Maar ja.. dat gaat niet. De twee meiden hier in huis, die vandaag een dagje vrij hebben, vragen de aandacht.
Ik weet wel dat 'het stof wel weer zal dalen' en dat alles een plekje zal krijgen. Ik ben me alleen erg bewust van het feit dat die rust er nu niet is en dat alles even onoverzichtelijk lijkt.
Gewoon door blijven ademen..
dan komt de rest vanzelf..