Eigenlijk heb ik meer 'nare' ervaringen met blanke hollanders dan met nieuwe nederlanders, maar ja, de verhouding klopt niet natuurlijk: ik ken meer kaaskoppen dan zwartnekken, hahahah...
Daarentegen heb ik nogal veel positieve ervaringen met 'buitenlanders'.
Blauwe maandag verkering met Giorgio, een Griek, die ik ontmoette op een eiland in Griekenland: hij reed me telkens rond op zijn scooter, en liet me alle mooie bezienswaardigheden zien, maar raakte me nauwelijks aan, behalve op de laatste dag een flinke zoen;
Een Britse jongen, die logeerde bij mijn tante in de buurt, toen ik een jaar of vijftien was, en dat was zo'n schatje!;
een gezin uit Servië, die ik twee jaar lang nederlandse les gaf. Wat waren ze gul, en dankbaar!;
zeer beleefde allochtonen in de kringloopwinkel hier in het dorp (van hun voorkomende gedrag zouden veel nederlanders nog iets kunnen leren!);
een Irakees gezin die twee jaar naast ons woonden in de jaren negentig: mijn toenmalige man hielp hem met het aanschaffen van spulletjes voor hun huis en zij kwam altijd met bordjes met wereldvreemd eten aan de deur om ons te laten proeven (als ze jarig waren werden we altijd uitgenodigd, ook bij hun kinderen, en we mochten pas weg na de maaltijd). Ik bracht ze op mijn beurt altijd typisch hollandse pot, zoals boerenkool;
mijn voorlaatste buurman, Rachid (nog altijd jammer dat hij verhuisd is, want hij was netjes en rustig);
dat zijn mijn ervaringen. Maar ik denk dat het voor iedereen verschillend is. Als er iets negatiefs is gebeurd dan kan ik me voorstellen dat dat je beeld beïnvloedt, zo ook bij mij. Zo hebben we een marokkaanse bewoner in de instelling van mijn werk die hout eet: er is geen tuinhekje, deurpost of houten salontafel veilig voor hem! Hihihi, maar dat komt omdat hij verstandelijk gehandicapt is.