Nederland moet aardiger!

Iemand waar ik geen oordeel over kan vellen, omdat dat niet aan mij is om te doen.

als je naar iemand "kijkt",
kan dat ook op een manier zonder daar een oordeel over te vellen.

of dat samenvalt met het hebben van wel of geen respect.. goede vraag

voor mij mag nederland zeker een stuk aardiger...net zoals de rest van de wereld.

maar denk je er dus verder niet overna?


bv stel dat iemand jou hond iets aandoet voor zijn genoegen, dus puur en alleen omdat hij daar veel plezier aan beleeft,
en omdat hij een hekel heeft aan honden...

Wie dat bij mijn hondje doet die bijt ik.

Echter ik veroordeel niet de persoon maar wel de handeling.

maar het is de mens die de handeling verricht ...hoe kijk jij naar deze mens....zijn daar geen gedachten bij?...en blijft het bij het kijken...?
de handeling is maar een handeling....

en als je terug bijt is jou handeling toch ook een beetje een oordeel over...ook al is dit voor jou een reactie op

Hoe weet jij dat ie het doet voor zijn genoegen? Het kan op het eerste gezicht zo lijken, maar dan is dat oordeel ook iets dat in jou leeft anders zou je het niet kunnen invullen op deze manier.
Net als wat ik eerder al aangaf; wat diegene gedaan heeft kan ik niet goedkeuren, ben ik ook alles behalve blij mee. Maar het gedrag komt ergens vandaan, het is een reactie op iets wat in die persoon aanwezig is. Iets wat hij/zij eerder in zijn/haar leven meegemaakt heeft doet hem/haar op deze manier reageren.
Kan me dan ook afvragen waarom ik erbij betrokken ben. Wat is het in mij wat wakker wordt geschud door dit gedrag. Dader en slachtoffer........je weet wel.
Het is ook heel makkelijk in zo'n situatie om van slachtoffer in de dader rol te rollen. Als ik mijn emoties niet onder controle heb en ze de vrije loop laat sta ik niet voor de gevolgen in
Maar dit alles neemt niet weg dat ik respect heb voor de mens achter de daad. En kan ik niet anders concluderen dan dat iemand die tot zoiets in staat is niet bepaald bewust is in dit leven. En een onbewust/onwetend mens kan er niet verantwoordelijk voor gehouden worden.
Neemt niet weg dat ik er achter zou willen komen wat de achterliggende oorzaak is van dit gedrag. En dat die persoon daar zelf ook bewust van wordt.

het zou een stuk aangenamer zijn...
maar in deze wereld kun je nml niet zonder oordeel....want wat maakt het dat jij handelt zoals je handelt?
je hebt er dagelijks mee te maken..
net zo als beslissingen nemen...keuzes maken...enz enz een mens is maar een mens nietwaar?

volgens mij kun je er alleen maar bewuster mee omspringen...voor jezelf...

Is een constatering van een feit ook een oordeel?

Ja misschien wel Lena, ik zie het als wat je zaait kun je oogsten, ik geloof niet in wraak nemen maar bescherm wel mijn gezinnetje, katten en honden incluis.
Daar zal echt iedereen van af moeten blijven, wat dat betreft ben ik een vals wijf.

maar bovenal zo menselijk

voor mij is het een kijk op

Yup, geen engelachtige gedachten dan..grr....lol

Je reactie is instinctief, respect is een product van het denken.

Hmmm, daar ben ik het niet mee eens.
Maar gelukkig hoeft dat ook niet

daar ben ik het ook niet mee eens

respect is ook gevoelsmatig en intuitief
maar is respect aan te leren?

volgens mij is respect een gevoel,
en wel of niet ergens over oordelen een product van het denken

Of denk je dat het een gevoel is en bedoel je eigenlijk interpretatie van een gevoel dat je krijgt in een bepaalde situatie.
Respect op zich is naar mijn idee dus geen gevoel maar een product van ons denken. Net zo goed als een oordeel dat is.

Religie en humanisme, ethiek en zedelijkheid, het heilige en respect26 februari 2010Religie en humanisme, ethiek en zedelijkheid, het heilige en respect
Bekijk alle berichten van Eliezer | Waarschuw de redactie

Een levensbeschouwing is het fundament waarop je terug kunt vallen in tijden van verwarring. door: Julia Boulanger
Een levensbeschouwing is het fundament waarop je terug kunt vallen in tijden van verwarring.

Het kan een religieuze levensvisie zijn, gebaseerd op een heilig boek zoals de Bijbel, de Koran of een ander heilig geschrift. Heilig is wat geheiligd wordt.
Het kan ook een humanistische levensvisie zijn gebaseerd op ethiek.
Hoewel er wezenlijke verschillen zijn in oorsprong, zijn de verschillen in uitwerking minimaal. Het gaat uiteindelijk om waarden die iedereen belangrijk vindt.
De hoogste waarde binnen een religieuze visie is het heilige. De profane equivalent hiervan is respect.

Een levensvisie biedt oriëntatie. Er zijn twee soorten oriëntatie, in de tijd en in de ruimte. Voor een klein kind zijn verjaardagen, Sinterklaas etc. de oriëntatiepunten in de tijd. En een van de eerste vormen van bewustwording van de ruimte is, als je richting huis gaat en je herkent de boom, een putdeksel of schuurtje in de nabijheid van je huis.
In het jodendom wordt de nadruk gelegd op de heiliging van de tijd, de sabbat. In het christendom, zeker in het katholicisme, ligt de nadruk op de ruimte, de kathedralen.

Zonder oriëntatiemogelijkheid ben je stuurloos in de storm. Paniek slaat toe en naarstig wordt gezocht naar vastigheid. Rituelen worden gezocht.
Atheïstische intellectuelen hebben vaak een humanistische ethiek en de wat minder cognitief ingestelde ongelovigen een ‘ethiek vanuit het hart’. Dan ‘voel’ je gewoon wat goed is en wat niet goed is.
Net zo’n soort verschil is waar te nemen bij de gelovigen. Zelfs bevindelijkheid kan soms heel rationeel zijn!

Ethiek is de kunst van het juiste handelen, het goeddoen. Sommigen doen daar heel ingewikkeld over, voor anderen is het een stuk makkelijker: ‘je merkt toch gewoon of het goed of niet goed voelt!’ Overigens is het wel weer zo dat de meeste beslissingen, ook bij de cognitief ingestelde mens, toch uiteindelijk door het gevoel worden genomen. Uiteraard zet je alle voor- en nadelen eerst naast elkaar. Is dat lijstje niet in evenwicht, dan laat de juiste beslissing zich gemakkelijk raden. Als de plussen en de minnen ongeveer gelijk in aantal zijn, lijkt het erop dat welke beslissing je ook neemt, het weinig uitmaakt,maar het gevoel spreekt desondanks toch wel vaak een duidelijke voorkeur uit.Hoe kun je het hart laten spreken, hoe kun je horen wat je gevoel zegt? Bij sommige mensen gaat dat vanzelf, het gevoel is vaak duidelijk aanwezig en laat van zich horen. Als dit minder het geval is, moet je er even de tijd voor nemen. Wat ikzelf dan doe is ontspannen, en de mogelijke keuzes één voor één tot me door laten dringen en voelen hoe het lichaam op de verschillende opties reageert.

In de religieuze ethiek is het heilige het hoogste goed. Hoe je dit heilige ook wilt benoemen in mensentaal, een wezenskenmerk is dat het ontzag oproept. Vrees kan ook wel gezegd worden, maar pas dan wel op dat je het niet verwisselt met angst. Angst is het gevoel dat je krijgt als je wegrent voor iets waar je bang voor bent. William James ontdekte dat angst een lichamelijke reactie is op het wegrennen. Het is dus geen reactie op het angstaanjagende object. James’ theorie lijkt inmiddels te worden bevestigd door onderzoekingen uit de neurofysiologie; in toonaangevende tijdschriften op dat gebied wordt er in ieder geval naar verwezen.
Ontzag dus, een natuurlijke reactie op alles wat we niet kennen, maar wel als aanwezigheid kunnen voelen. Respect is het sleutelwoord van de humanistische ethiek.
http://www.trouwcommunities.nl/religie-filosofie/opinie/blogs/316/1023.html

gast ik denk dus dat respect in denken en voelen over wat is nu respect? ook los van elkaar kunnen bestaan

wat komt eerst het gevoel of het denken?

Ik begrijp eerlijk gezegt deze hele tekst niet en wat het te maken heeft met wel of geen respect hebben voor andere mensen en het leven opzich.

Maar wat jou vraag betreft; natuurlijk kun je respect voelen en bedenken en dit loszien van elkaar. Wat ik wilde zeggen is dat het, ook als het gevoeld wordt, toch een product van het denken is. En zelfs dat de bron waaruit ooit "respect" is ontstaan heel anders is dan wat we er nu van maken. Want het begint er al aardig op te lijken dat iedereen zijn eigen invulling en interpretatie heeft van het woord "respect" en daardoor hier en daar misverstanden ontstaan wanneer het te pas en te onpas gebruikt wordt.

En dat geldt natuurlijk voor mij net zo goed. Mijn interpretatie van respect is dat ik alles, ongeacht wat iets of iemand doet, in zijn/haar waarde laat als wezen, of mens. En niet direct goedkeur wat die doet, maar wel respect blijf houden voor die of datgene wat het IS.

Ik kan jou goed begrijpen dat je geen respect op kan brengen voor iemand die iemand anders iets aandoet. Maar ben je het dan met me eens dat jij respect iets anders interpreteerd en hanteerd dan hoe ik dat doe. Dat maakt geen van ons beide meer of minder dan de ander, het is alleen een andere zienswijze/invulling van een woord.