het jakhalzencafé

Marjan, mijn broertje is niet uit de ouderlijke macht gezet: het is alleen zo dat zijn exvrouw een gevaarlijk mens is, die met toneel (lees: schizofrenie en borderline) iedereen naar haar hand heeft weten te zetten, zoals jeugdzorg, kinderbescherming, haar ouders, de kerk, de huisarts en de psychiatrische inrichting in Ermelo wil haar niet meer hebben.

Mijn broertje is bang voor haar. Ze heeft hem destijds vaak bedreigd en met een mes voor hem gestaan. Hij probeert via de rechter meer tijd te krijgen met zijn kinderen, maar zij voert aan dat teveel onrust niet goed is voor haar kinderen. Echt te gek voor woorden.

Afgelopen vakantie mochten de kinderen twee weken mee op vakantie, naar de camping, samen met mijn broertje's nieuwe vriendin en haar kinderen. Daar zijn de meisjes ontdooid, en hebben heerlijk gespeeld, als kinderen. Het was wonderbaarlijk hoe sterk de oudste naar de nieuwe vriendin toetrekt; ze wil graag bij haar op schoot en ze zoekt veiligheid.

Ik hoor Alysha nog zo een jaar of drie terug zeggen: mama, pas jij op Dylinn, ik ga buiten spelen!
Ik krijg weer kippevel als ik daar aan terug denk.
Mijn broertje werkt bij een garage, als autoverkoper en monteur: zijn baas heeft in het verleden al enorm veel geduld gehad met het gedoe in het huwelijk, maar nu heeft hij gezegd: jongen, je bent vanaf heden gewoon om 8.00 uur op je werk, net als de andere jongens. Dus al zou hij de kids naar school wíllen brengen, dat lukt niet eens. Dat zou zij ook nooit toestaan.

Ik heb in stilte gehoopt dat rond de scheiding de kids door de kinderbescherming weggehaald zouden worden, zodat ze konden opgroeien in een rustige en stabiele omgeving. Maar ja, verkassen is ook niet alles.

Snap niet dat jeugdzorg daar niet doorheen prikt, kan er geen melding desnoods anoniem worden gedaan dan? Voor de kinderen?

Tja, jeugdzorg...
De piek van haar borderline symptomen is verleden tijd: rond het dertigste levensjaar schijnt deze ziekte het ergste te zijn, en iedereen hoopt dat het nu de goede kant op gaat met haar. Er liggen drie aangiftes bij de politie van bedreiging, twee van mijn broertje en één van mijn moeder. Verder heeft de moeder schuld moeten bekennen voor de kerkenraad, en ze heeft moeten beloven dat ze nooit meer mag trouwen. Dit heeft ze ook gedaan, een paar weken terug.

Ik hoop dat andere moeders bij het schoolplein e.e.a. in de gaten houden: daar zal vast wel op gelet worden. En eerlijk gezegd hoop ik niet dat hier nu iemand aan de bel gaat trekken. Ik wens het beste voor de kids, maar ik heb het hier nu bij het vriendinnetje van mijn jongste zo fout zien gaan!

Sandra heeft een vast vriendinnetje. Het meisje woont sinds haar derde in een pleeggezin en is nu dertien. Sinds een jaar heeft ze weer contact met haar biologische moeder, omdat beiden dat graag willen. Moeder was/is drugsverslaafd en heeft een ernstige vorm van adhd.
Ik heb hier al behoorlijk trammelant mee gehad, twee moeders die mij bellen en ze proberen allebei mijn dochter te beïnvloeden door wel/niet te logeren bij de biologische moeder. Ik wil het zelf absoluut niet hebben en het gebeurt ook niet. De pleegmoeder wil dat ik haar volledig op de hoogte houd van wat er gebeurt.
Nu hoorde ik vrijdag dat het meisje waarschijnlijk voor een poosje naar een ander gezin moet omdat ze niet langer met haar pleegmoeder overweg kan: verschrikkelijk vind ik dit. Ik weet, dat het meisje wordt ingefluisterd door haar biologische moeder. Verder gebeuren daar dingen die niet door de beugel kunnen (het vriendinnetje heeft gerookt bij haar echte moeder).
Stiekum ben ik blij dat dit meisje even uit beeld verdwijnt, maar jammer voor mijn dochter. Ik hoop dat ze nu eens andere vriendinnetjes krijgt. Zou goed zijn voor haar.

Moeten beloven dat je nooit meer mag trouwen....
Hmmm....de wereld wordt echt steeds gekker.

Triest verhaal Helma.

Ze is in het tijdsbestek van 1998 tot 2008 twee keer getrouwd geweest. Ze is een doorn in het oog van de kerkenraad, omdat ze iets te 'makkelijk' trouwt en iets te 'makkelijk' gaat scheiden. Pffff...
Ik ben er klaar mee.

Sorry, Helma, ik lees dit nu pas Shame.... Maar je broers verhaal lijkt het mijne wel. Ik kan me dus wel in zijn angst verplaatsen Met dit voordeel, dat de kinderen bij mij wonen en niet bij mijn ex. Hij heeft nu wel weer een dochtertje, en ik heb altijd angst gehad dat de tijd zich zou herhalen, maar heb het ook bewust losgelaten, want het is mijn pakkie an niet meer... Ik ben veilig met de kinderen. Heb angsten uitgestaan als ze weer eens naar hun vader gingen, nu willen ze meest van de tijd niet meer. Alleen voor hun halfzusje hebben ze nog contact met hun vader, en ik moet eerlijk bekennen het gaat hartstikke goed daar, en ze hebben het er ook naar hun zin. Nu zijn ze ouder natuurlijk en kunnen ook voor zichzelf opkomen. Maar mijn ex heeft zijn leven verbeterd lijkt het wel. Ben daar stiekem wel blij mee, met name omdat de kinderen nog steeds contact met hem hebben.

Dus herken je angsten en je verdriet.

Sterkte ermee, lieve Helma!!

Liefs,
M

Helma en Lena, nog bedankt voor jullie reacties op mijn 'jakhalsbericht', ik kom hier op een ander moment nog op terug... eerst maar eens die berg was wegwerken boven...

Nou Helma, het gesprek is weer aardig actueel idd. Ik herken me in jouw woorden....besef idd ook dat het mijn eigen gevoel vaak is.
Momenteel kies ik er voor niet zo inhoudelijk mee te praten, ik heb er ook al zoveel over gezegd en val dan waarschijnlijk in herhaling. Ik heb vooral wat met de ménsen, ook al blijken die dan (ineens) 'mensengel' te zijn....
Liever streef ik naar naamloosheid en een wereld waarin wij allen gelijk zijn...

Jouw berichtje deed me goed, was even te druk (of maakte me te druk) om eerder te reageren....

liefs!




Lena, ik bedoel met een overdosis positiviteit een -voor mij- wat kleffe omgang met elkaar... Ik zeg niet, nadat ik drie berichten van iemand heb gelezen, meteen 'lieverd' o.i.d....dat zeg ik nu misschien pas na die twee jaar dat ik je nu 'ken'...(en wat is elkaar kennen op een forum...)
Soms kan ik het ook wel lief vinden hoor en soms komt het warm over, maar heel vaak vind ik het ook niet zoveel zeggend, al die knuffels en lieve woordjes....
Maar goed, het zegt waarschijnlijk ook weer heel veel over mezelf...
Alleen...hoe zei Dragon dat ook zo treffend, na al te veel zoetigheid krijg ik zin in iets pittigs...

xxx

oh, ik bedoel hier natuurlijk engelmens...ik haal die twee soms nog steeds door elkaar....

liesanne goed om je weer te lezen
ja die overdosis is voor mij ook niet nodig...
houden van....en lieverd...knufffeltjes...
maar goed als dat de behoefte is..om je uit te drukken...
een fijn medemens ontmoeten hier...dat is heel fijn...

wat betreft die engelmens..
laat de engelmens de engelmens...
ook een behoefte denk ik dan... om iets te zijn?
ik voel me mens....

...is ook iets zijn....

ook een behoefte

Ik voel me ook mens, met een Ziel ... Als een engelmens geen Ziel heeft, hoe kan ik dan in vredesnaam engelmens zijn???? Dan voel ik me leeg ..... dan klopt er iets niet. Pffff, zo voelt het voor mij......

Wat voor jou goed voelt is gewoon goed voor jou.
Geloof jij dat jij een ziel hebt dan héb je een ziel, klaar!
En zo denk ik erover

Ja maar het vóelt ook zo. Stel dat ik geen Ziel heb, hoe heb ik dan mijn dierbaarste vriendin herkent uit een vorig leven als de Zielen elkaar herkent hebben? En hoe kan ik dan engelmens zijn ... dat klopt dan niet!!!

Of dat werkelijk klopt weet ik niet, ik ga niet af op wat anderen zeggen of denken te weten.
Wat voor mij goed voelt is voor mij op dat moment mijn waarheid.
(ik kan alleen vanuit mijzelf spreken).
Als iets dus niet klopt qua gevoel voor mij dan klopt dat dus ook niet.
Daar kun je best mee op je gezicht gaan soms, maar dan weet je ook gelijk de waarheid.
Ikzelf geloof niet dat er uberhaupt mensen zonder ziel rondlopen, maar dat is mijn mening.
Ook geloof ikzelf niet dat ik engelmens ben, wel dat ik een goed mens ben of in ieder geval zoveel als in mijn vermogen ligt goed te doen, en ook best af en toe een Engeltje, maar ook zeker vaak niet.
Maar zijn alle mensen die je hulp of iets anders aanreiken waardoor je verder kunt niet een klein beetje allemaal Engelen?
God is liefde, Engelen komen van God, dus een glimlach of een schouder om te leunen zijn voor mij tekens van liefde die door Engelen worden gestuurd.

Zolang ik mijn ziel kan horen zingen om zulke mooie dingen blijf ik geloven dat ik die ziel zeker en vast heb!

waarom heb je er dan moeite mee,als ik hier over door vraag..in de topics?
als mensen hier wat neerschrijven...waar je moeite mee hebt...
mag je dat toch laten weten...?
dit doe jij nu ook...?
verder ben ik er klaar mee...

Dat kan een paar dingen betekenen. Of je bent geen engelmens. Maar wat waarschijnlijker is, is dat je elkaars engelen energie herkent, wat in je geest ook aanwezig is. Daarbij is het directe contact met de bron ook hetgeen je herkent in elkaar.

Ik heb het helemaal gehad ermee:

Ik heb of ben wel een ziel,
alleen geen individuele