het jakhalzencafé

Het doet me nog steeds pijn te beseffen dat mijn favoriete broertje zo zwart-wit denkt. Ik snap jullie uitleg ook wel, via de mail kan er gauw iets fout gaan. Maar op dit moment heb ik eigenlijk even geen zin om als eerste weer het boetekleed aan te trekken, ik vertik het. Altijd was ik de bemiddelaar, en nu voelt het alsof ik één of andere achterlijke randdebiel ben die met alle winden meewaait en alle bagger altijd maar over zich heen krijgt, nou, ik ben er klaar mee!!! als mijn uitleg in het vervolgmailtje wat ik stuurde niet juist wordt geïnterpreteerd, dan kan ik het niet langer rechtbreien.

Destijds, toen wij een poging deden te helpen net voor de scheiding (het huis van zijn toenmalige vrouw en mijn broertje) lag volgepakt met speelgoed, kleren, schoenen en elektrische apparaten waarvan ik nu nog niet weet waar ze voor dienen) met het opruimen van de chaos, barstte ik in tranen uit en zei tegen mijn broertje: sorry, maar hiermee kan ik je niet helpen. Dit is te erg om te zien in wat voor shit jij moet leven (ex is schizofreen en heeft borderline en gevaarlijk). Ik durf geen spullen weg te gooien met als risico dat ik straks een loenatik achter me aan krijg met een mes in de handen. Mijn broertje zei toen: nou, dat vind ik jammer.

Nu, achteraf, voel ik dat dat nog steeds wrikt bij mij. Moet ik dan altijd alles maar aan kunnen en alles maar snappen?

Ik stop er mee. Ik ben geen deurmat. Ik weet, dat ik het mailtje stuurde vanuit goede intenties, en als dit nu niet wordt opgepakt, mogen ze er wat mij betreft blijven eind september.

............... het jackhalzencafè is er om te kokhalzen , dus ga je gang, meis!!

Het is heel gek, maar 2009 lijkt in mijn familie het jaar van de Grote Misverstanden. Onderling gaat er telkens iets mis, en het heeft vaak met tolerantie te maken.

Met mijn verjaardag was mijn broertje er aanvankelijk niet: hij mailde mij dat ze met het 'nieuwe gezinnetje' een dagje naar Slagharen gingen. Dat stak toen een beetje want familieverjaardagen waren bij mij in ieder geval heilig.

's Avonds, toen alle familie lang en breed vertrokken was, stond daar toch ineens mijn broertje in zijn uppie op de stoep om 21.00 uur. De afwas klaar, het gebak was op, en ik moest even schakelen om opnieuw te beginnen met feesten. Ook de andere verjaardagen was hij vaak alleen en slechts een uurtje.

Wat is er dan nu veranderd dat ineens de complete club van zes man alle feesten bij langs moet? Ik heb vast ergens iets gemist, één of andere officiele aankondiging dat alle kinderen gelijk zijn en tot Jezus mogen komen om water en brood.

Bah. Kotsen kan ik inderdaad. Donder op met je happy family.
Of ben ik nu gewoon jaloers? Ja! Nu ben ik er achter

jaloers zijn..is jaloezie een staat van zijn? of is het een ervaring? of een emotie..
wat is het volgens jou, Helma, jaloezie?

Goeie vraag, Bellefleur. Jaloezie, wat is dat...

Dat is niet omdat hij zo gezellig samen kan zijn met zijn lieve vriendinnetje, maar meer omdat hij altijd maar zijn eigen plan trekt en bam! doet waar hij zin in heeft. Hij doet aannames, neemt baude beslissingen waarmee hij anderen kwetst en laat daarin steken vallen.

Misschien ben ik te perfectionistisch. Misschien wil ik ook mijn eigen plan trekken, baude beslissingen nemen en steken laten vallen.

Ik wil geen bitch zijn, maar ik wil wel eens schreeuwen en zeggen dat iedereen nu eens goed naar mij moet luisteren!!! Ik ben het zat om altijd alles met de mantel der liefde te bedekken. Iedereen is tegenwoordig lekker individueel bezig, en ik voel sterk de behoefte om daar maar eens flink aan mee te doen.

Individueel zijn betekend niet egoïstisch zijn Helma.

Ik denk wel dat het goed is als je eens goed kijkt naar die zogenaamde tolerantie. Want wat is tolerantie eigenlijk; in mijn ogen is het iig het niet daadwerkelijk kunnen accepteren van het anders zijn van een ander maar het doen alsof voor de buitenwereld om zelf positief gezien te worden.

Oei: je laatste zin vind ik erg moeilijk. Daar ga ik vanavond even op broeden.

Jeetje Helma,

Kun je je broer niet uitleggen dat het om Sandra haar verjaardag gaat en niet om alles wat er om heenhangt als je snapt wat ik bedoel. Sandra geeft een feestje en wil haar nichtje er graag bij hebben. Dat de rest welkom is mag duidelijk zijn en opzouten met het gelul of iemand nu wel of niet welkom is... spijkers op laag water zoeken heet dat.

Knuffie en spuug je gal hier maar.

Ga ik nog even verder lieverd. Been there seen that done that ....... sinds heel kort.

Dit zijn mensen (familie dus) die jou leven willen bepalen en alles wat je anders doet dan zij doen past er niet in. Je past niet in hun gecreeerde hokje.

Persoonlijk denk ik niet dat jij jaloers bent. Ik denk eerder dat zij jaloers zijn.

Het feit dat je broer zijn eigen plan trekt en je daar altijd in meegegaan bent ben je dus gewoon zat. De enige die het kan stoppen ben jij lieve lieverd.
Daarom ben je nog geen bitch al zullen anderen dat wel vinden. Well SO BE IT! Kies voor jezelf of ben ik nu te rigoreus.

Alweer een dikke knuffel

Gast, ik snap hem nu beter dan gisteren: is dat jou definitie van tolerant zijn? Want inderdaad, hoe tolerant zijn we eigenlijk? We proberen het wel allemaal, maar soms kan het jammerlijk mislukken...

Ik doe het in de volledig verkeerde volgorde geloof ik..... maar uhhhh dit gevoel ken ik. Niks raars aan ook

Dank jullie wel allemaal!

Gisteren zat ik op mijn werk, en toen belde de vriendin van mijn broer naar mijn afdeling. Zij werkt nl. ook bij de stichting, en zij was opgegeven voor BHV, maar ze wil graag een andere dag naar de cursus, en dat regel ik dan weer.

Dus we kwamen zo wat aan de praat, en ik vroeg haar ook naar het mailtje, en zij had mijn broer er wel over gesproken, maar hield haar mening een beetje voor zich. Het was verder op zich wel een goed gesprek. Uiteindelijk gaf ik aan dat ik Andre 's avonds wel zou bellen. Nu smste ik gister met mijn broertje of het uitkwam dat ik bellen zou, maar hij moest nog weg en zou laten weten als hij thuis was.
Daarna belde mijn moeder om samen te kijken naar een toffe auto in Wezep en ik was pas laat thuis: mijn broertje was al eerder thuis en smste dat hij naar bed ging, maar dat ik me niet druk moest maken om het mailtje want zoveel stelde het niet voor.

Nou ja, nu gaan we vandaag bellen. Het is goed dat er een tijdje overheen is gegaan, want ik kookte ondertussen rustig in mijn eigen sop gaar, en dat is soms beter bij mij. En nu kon ik het mooi even filteren hier

De auto weet ik nog niet. Ik moet er ws. voor lenen, en daar hou ik niet van. Vandaag bel ik die man op wat ik voor mijn eigen auto krijg.

Ja ook deze zie ik. Ben echt achterstevoren bezig. Snap wel wat je bedoelt Syl. Tolerantie zolang je in het hokje past. Zodra je daar maar 1 mm van afwijkt pas je er niet meer in en ben je de boeman of weet ik veel wat....

Wat voel je Helma? Opluchting? voor wat je broer betreft?

Die auto komt wel goed!

X

Nou, opluchting was er nog niet op dat moment. Zijn vriendin hield zich wat op de vlakte tijdens het telefoongesprek.

Gisterenavond wel, toen heb ik het telefonisch met mijn broertje uitgepraat.
Het is namelijk zo, dat hij al zowat een jaar bijna dagelijks bij haar over de vloer komt: wij, de familie daarentegen, maakt daar natuurlijk niet zoveel van mee. Bovendien kwam hij dit jaar meestal alleen op verjaardagen, dus wij zijn nog niet gewend aan het feit dat ons broer ineens vier kinderen 'heeft'. Zij zien dat al wel zo, dus mijn mail kwam daar nogal binnen, zeg maar. Terwijl ik slechts reageerde vanuite een vraag van mijn dochter of Alysha ook op haar feestje zal zijn. Zij delen wél een verleden van logeren en regelmatig samen spelen e.d.

Enfin, ik zag even over het hoofd dat zijn leven nu anders is; hij zag even over het hoofd dat wij nog moeten wennen aan de verandering in zijn leven. De boel is opgelost, en ik ben wel opgelucht, maar het heeft me wel geleerd waakzaam te zijn naar hem: en dat geeft me het gevoel dat het niet meer zo is als dat het geweest is tussen ons. Jammer. Zo gaat het in het leven.

De auto is hem niet geworden. Hij wil amper 250 geven voor mijn oude for fiesta, en dan moet ik dus nog steeds 3000 meebrengen voor de mazda. Dat gaan we dus niet doen!

Komt goed, ik kijk verder rustig rond en vergelijk een beetje op de verschillende sites die er zijn. Geen haast!

Dat is mooi dat het uitgepraat is. Mis communicatie is best lastig.

Er komt vast een auto voorbij die wel voor jou is meis.

Helma, leef in het heden, niet in het verleden.

Nou, zo veel zat ik toch niet in het verleden? Ik weet nu, dat er veel veranderd is, en daar mogen we toch wel even aan wennen? Het kan niet zo zijn dat een mens ten allen tijde de snelle klik van een ander maar a la minute moet kunnen volgen, we blijven mensen, nietwaar

en wat vind je van je boosheid van gisteren? Hoe kijk je daar nu tegenaan?

Ja, zo gaat het in je leven. Maar ik weet uit ervaring dat het ook weer terug kan komen in de goede zin van het woord. De tijd zal het leren laiverd....

Liefs
M