Het grote 'hoe voelen wij ons vandaag' topic

Goh, ik ben in tijden niet zo druk geweest als de afgelopen weken. Komende zondag sta ik voor het eerst van mijn leven als medium op een paranormale beurs en vind het rete spannend en daarnaast, krijg ik nu ook aanvragen binnen voor consulten en voor workshops. Heb het er maar drukjes mee

En intussen gaat het gezinsleven ook gewoon door en met vriendinnen chatten en bijkletsen is ook heul belangrijk. Leuke en drukke tijden dus nu

@ Emuca, dat is toch maar één dag ofzo? of twee dagen? ik vind het nog knap, met je verhuizing ertussen door en alles knap hoor!!!!

Hoe ik me voel; K*T. Waarom; omdat ik nu echt geen contact meer heb met mijn tz. Hij wil niets meer met me te maken hebben. Begrijpelijk maar oh zo K*T.
Ik had hem steeds aangemoedigd om iemand te vinden die hem wel zijn noden kon bevredigen. Ik kon dat niet; ik ben niet vrij maar getrouwd.
Nu had hij iemand gevonden en ik dus giga jaloers. Hij heeft de kansen die hij had om met mij te breken niet aangenomen.

Misschien had jij dat moeten doen? Ik denk dat een relatie hebben met je TZ en daarnaast getrouwd zijn bijna niet te doen is, misschien had je vanuit zelfbescherming zelf moeten ingrijpen.

In plaats van mijn emoties te sussen door te laten blijken dat ondanks hij een ander had dat ik nog wel belangrijk voor hem was, gooide hij juist olie op het vuur.

Het zal voor hem net zo moeilijk zijn als voor jou om te breken voor altijd.

Dit is dus helemaal fout gegaan. Ik weet nu waartoe ik in staat ben als iemand mij afsluit maar niet los laat.
Ik had hem al meerdere keren gewaarschuwd en verteld wat er in me om ging.
Ik denk niet dat hij mij geloofde en vertrouwde er meer op dat ik niets zou doen om hem te kwetsen. FOUT! Afgelopen vrijdag ging ik bij hem langs, kon hem telefonisch niet te pakken krijgen maar ging toch bij hem langs.
Zijn nieuwe vriendin was daar. Ik had hem al eens gevraagd of zij van mijn bestaan af wist en of hij haar verteld had van onze relatie (tz heftig maar geen sex) Hij zei van wel maar ik weet niet wat hij haar verteld heeft natuurlijk. Ik weet dat hij nogal van de leugentjes is dus ging ik er al vanuit dat hij niet alles verteld had.
Mijn hart brak op het moment dat ik naar hen toe liep. Ik had er al eens over na gedacht hoe en wat ik zou doen als ik ze zou zien.
Ik zou haar wel even vertellen dat ik er ook was en dat ze niet moest denken de enige te zijn. Ik zou hem zoenen voor haar gezicht.
Het eerste heb ik niet gedaan, het tweede heb ik gepoogd maar kreeg er de kans niet voor want hij duwde me weg alsof ik een vies beest was.

Oei dat doet pijn, maar is wel een bergijpelijke reactie, immers zijn vriendin was erbij, hij had het wat aardiger aan kunnen pakken door een knuffel te geven en de zoen te omzeilen misschien.

Dit maakte alleen maar nog meer zwarte energie in me los. Ondertussen was zijn vriendin hoogst verbaast om mijn kuspoging wat ik goed kon begrijpen en niet anders had verwacht. Ze zei; jullie hebben zo te zien wat uit te praten, en liep weg. Hij vroeg me hoe ik dit kon doen, ik wist toch dat hij haar had. Ja dat wist ik, maar wist zij van mij af? Ik vond dat zij dat mocht weten.

Ik snap je gedachten Gast, maar wie ben jij om dat voor hem en haar te beslissen (komt er lomp uit misschien maar denk er eens over)

We hadden nog wat woorden wisselingen ik had hem ook gezegd mij maar te moeten vergeten en alleen met haar verder gaan. Op het moment dat ik haar dit wel wilde vertellen zag ik haar niet meer. Ik liep naar de straat maar daar was ze ook niet. Ik ben weg gegaan, hem achter latend met twee volle borden eten die ze net van plan waren op te eten.
Ik voelde zoveel woede en jaloezie van binnen, ik kon mezelf haast niet meer terug. Maar ik wilde absoluut niet dat zij bij hem weg zou gaan, ik maakte plaats voor haar.
Maar ze was weg......
de volgende dag belde hij met de vraag waarom ik dit gedaan had. Ik had hem hiervoor gewaarschuwd, de kansen om dit te voorkomen heeft hij niet aan genomen, het zij zo. Ze was niet terug gekomen...en tot op de dag van vandaag, bijna een week geleden weet ik niet of ze wel terug gekomen is of niet.
Hij heeft zijn telefoonnummers afgesloten en ik heb niet het lef om naar hem toe te gaan. In zijn laatste telefoontje naar mij heeft hij gezegd dat het over was tussen ons.
Dat ik hem noooit meer zou zien. Aan de ene kant verdrietig en kwaad aan de andere kant opgelucht maar toch bezorgt om hem. Zoals alles was tussen ons; van het ene uiterste in het andere en de laatste tijd alles tegelijk.
Hij was mijn rollercoaster. Door hem heb ik mezelf in alle mooie en lelijke facetten leren kennen. Ik mis hem...maar ook weer niet.
Mijn man is blij met deze breuk. Kan ik me goed voorstellen maar toch mag hij ook blij zijn om het feit dat ik deze dingen niet samen met hem heb ontdekt.
Denk niet dat het huwelijk het overleeft had. Ik hoop dat het nu weer rustig wordt al blijf ik nu nog heel veel aan hem denken en zit van alles in te vullen. Ik vertel mezelf dat ik dat niet moet doen maar het gebeurd. Ik ben er depressief van aan het worden. Hoe zal het nu verder gaan? Zou hij me als ziel nog willen zien of heb ik het echt helemaal verpest. Soms heb ik het gevoel niet meer verder te willen in dit leven, het is me niets meer waard op die momenten. Gelukkig komen er wel weer goede momenten dat ik kan zien dat het nog wel waard is te leven. Voor mijn man, voor de honden, voor de mensen die me lief zijn......maar voor mezelf hoeft het nu niet meer.