Angst aanvallen en hoe ermee om te gaan

Gewoon een keer gaan, en leg je angst voor aan de tandarts. Die kan er dan rekening mee houden.

Er zijn ook tandartsen gespecialiseerd in angst voor de tandarts. Er is zelfs een tandarts in Drenthe die hypnose gebruikt om je over je angst heen te helpen.

Ik ga naar een angsttandarts en die gaat mij 5 ontspanningsoefenen geven en daarna wil hij gaan spuiten maar die spuiten zie ik niet zitten echt niet

Bedankt voor jullie reacties. Ik heb idd mijn tandarts nooit verteld van mijn probleem. Ik heb al een "angst"tandarts en voor spuiten ben ik niet bang. Beter dan het geboor voelen.

Ik zal (als ik moed heb) eens bellen en alvast mijn verhaal doen. Dan zie ik wel wat er gebeurd.

Precies

Ben lekker op dreef sinds mijn terugval in december 2006. Alleen heb ik nu een (buik)griep te pakken.
Dat gebeurd me wel vaker als ik lekker op dreef ben. Net alsof mijn lijf aan de rem trekt. Terwijl ik toch echt niet gek doe of teveel van mezelf vraag. Ik doe wat ik graag wil doen, misschien zelfs nog wel te weinig.

Ik eet gezond, slik vitamines, fiets en wandel veel, slaap genoeg en nog ziek worden......

Lieve schat ik ken hier zo ie zo al drie mensen die ziek zijn meis het heerst het is een hele rare griep want zo heb je vreselijke buikpijn en vreselijke hoofdpijn en ben je weer beter en zo heb je het weer Bewijs mijn dochter en mijn vriendin. Beterschap van mijn kant uit.

Liefs Dieneke

Precies, ik ben niet bang voor de tandarts ( ik heb een fijne tandarts gelukkig) .. ik ben bang om er heen te gaan..naar buiten..fietsen..en knokken om er te komen..! En ook zoals hierboven beschreven de kapper...das zeker een zware opgave.. ik ben ook al 2 jaar niet meer geweest.

En jullie weten niet hoe je aan die angst komt. Ik weet dat ik in mijn vorige woonplaats geen ramen durfde te zemen maar ik wist dat dat voortkwam uit het feit dat als ik ze stond te zemen ik de ogen van de straat in mijn rug voelde prikken we wonden dicht op elkaar. Nu in mijn nieuwe woonplaatst heb ik dat niet. Bij mij had het dus met onzekerheid te maken. Weet je angst moet ergens vandaan komen lijkt me.

Groetjes Dinie

Angst werkt niet, Het blokkeert je in de opening naar liefde

Raira http://rairagedichten.derds.nl

Ik weet wat de oorzaak van mijn angsten is, maar dat wil niet zeggen dat ik daardoor minder pieker erover.

Ik besef dat ik leef en dat het zo afgelopen kan zijn. En daar zit bij mij de angst. Dat ik zo ergens dood neerval of tenminste niet goed wordt. Dit heb ik in 1997/1998 bij 6 mensen meegemaakt. Dat is niet in de koude kleren gaan zitten kennelijk. Maar om die knop om te krijgen valt niet mee....

Nee Mirreke dat gaat je zeker niet in de kouwe kleren zitten. Ik heb op 25/26 jarige leeftijd precies het zelfde meegemaakt. Het waren er echter geen 6 maar 5 (inclusief 2 zelfdodingen) waarvan eentje een van mijn beste vriendinnen was.
Jarenlang was ik echt angstig voor de dood, (maar dit heb ik inmiddels overwonnen).

Ik heb mijn hele handeltje toen opgepakt en ben in Frankrijk gaan wonen.

Toen mijn vrouw van destijds zwanger was en beviel mocht ik de geboorte helemaal zelf begeleiden. Er was geen arts die iets deed (er was een huisarts bij). Dit heeft mij destijds geweldig geholpen over mijn doodsangst te komen.
Het werd een van mijn mooiste levens ervaringen; de geboorte van sebastiaan............... daar ergens in dat gekke Frankrijk...........

Thomas

Tegenwoordig kan het idd zo afgelopen zijn Mirreke. En dat is niet zo'n fijn idee. Het idee dat je mensen kwijt raakt die je lief hebt is een vreselijke gedachten. Dat maakt me bang. Snap wat je bedoeld!

hoi mirreke,

ik kan me heel goed voorstellen dat je dat niert in de koude kleren gaat zitten, je wordt dan met de neus op de feiten gedrukt dat het leven zo voorbij kan zijn.

ik heb voor een paar jaar geleden zelf ook veel mensen moeten laten gaan. ik heb in 1,5 jaar tijd bij elkaar 32 begrafenissen, crematies en condoleances gehad. waarbij veel van mensen die dichtbij me stonden, familie, vrienden.

ook waren er mensen bij van mijn leeftijd of net iets ouder, ja dan wordt het je allemaal even teveel.

maar ik heb het nu geaccepteert, het hoort bij het leven. dat maakt het niet minder moeilijk af en toe, maar ik hou me vast aan het feit dat het lichaam is weggenomen en niet de geest. en aan alle mooie herinneringen, die ik heb bij deze mensen. dit helpt mij erg goed moet ik zeggen.

ik hoop voor jou dat jij het op eengegeven moment los kunt gaan laten en het een plaatsje kunt gaan geven. heel veel sterkte met je strijd.

liefs maureen.

Ik had net mijn buuf nog aan de telefoon. Ik zei nog tegen haar, hoe lang moet ik dit nog zo volhouden... ik heb weinig hoop in het GGZ (wat dus moet van mijn werkgever ivm uitkeringen mocht dit straks nodig zijn). Ze zei ook tegen me, je pikt er altijd iets van op, dit hoort nu eenmaal bij je pad. Dat jij er zo tegenop ziet om daar alleen al heen te gaan is een goeie training. Maar ik vraag me af, welke situatie, gedachte, persoon me helpt die knop om te krijgen. Ik heb het nu vanaf mijn 26e. En ik word bijna 34.
En ik weet dat tijd niks voorstelt, maar dit is met periodes vreselijk uitputtend.

Ik vind het knap van je Thomas dat je ondanks alle sores die je had en voelde toch je boeltje hebt kunnen pakken. Ik heb dat ook gedaan toen ik verhuisde van Grave naar Oss. Ik werd akelig van dat dorp. Zo'n heimwee naar Oss en ik ben blij dat ik hier weer woon.

@Thomas: Hoe oud ben je als ik vragen mag?
Heb je voor mij nog handvaten om deze vermoeiende periode te overbruggen? Of eventueel boeken?

Mijn dank is weer groot! Greetz

Oja, mijn buuf zei nog iets. Ze zei, je vergeet ff dat je 'ziek' bent en dat je nooit meer de oude wordt. Maar als ik "ziek" ben zinkt bij mij de moed al in de schoenen. Net alsof zo'n GGZ mij beter kan krijgen door praten. Ik praat al zoveel en zolang en makkelijk ook nog eens. En ik voel me niet ziek!

Ik begrijp niet dat jij afgaat op andermans visie waar het jouw consistentie betreft; n.l.
JIJ BENT NIET ZIEK EN DAT WEET JIJ BEST!!!!!!!!!! Belangrijk is dat jij jezelf be-grijpt en niet wat anderen daarover te lullen hebben. ga toch af op jouw eiegen gevoel en informatiebron meid!!!!
Ik kan me ook maar moeilijk be-grijpen dat jij een bewustzijns gehandicapte buuffff serieus neemt en dat zegt mij dat je meer waarde aan haar (blinde) OORDEEL hecht, dan aan jouw eigen innerlijk weten. Stop daar eens mee en luister naar alles wat zich binnen jouwzelf afspeelt, daar ligt namelijk ook het antwoord op al jouw vragen.
Wij als mens kunnen ons hooguit spiegelen aan onze omgeving, maar als er binnen ons op zo een moment niets resoneert, dan is het ook niks van ons!!!!!

Boek; "Terugkeer naar liefde" van Marianne Wilkinson.
"Het onpersoonlijk leven" (schrijver wordt nergens vermeld); trefw. Zelfverwerkelijking uitgev Ankh Hermes ISBN 90 202 2058.
"De Profeet" Kahlil Gibran.
Boeken van de Dalai Lama

Maar het beste handvat wat ik jou geven kan is; luister naar de stem binnen in je en als je eens onzeker bent, dan weet dan dat je dan enorm aan het leren bent.

Nee nie zo gemakkelijk, want dan kan er angst om de hoek komen kijken en dat is ook de reden dat de meeste mensen dan afhaken (en een biertje of een blowtje pakken of zo) Maar dat is het moment dat je op de bodem van je eigen bestaan terecht kan komen en jezelf een hand kunt geven en lachen in de spiegel naar je zelf zonder je rot te hoeven voelen.................

Ik ben een jongetje van net 53

Thomas

ja Thomas je hebt gelijk het is veel makkelijker naar bier grijpen en naar een joint. Toen mijn dochter net weggelopen was zat ik al heel vroeg aan het bier en ben ik ook gaan blowen. De drank verzachte de pijn maar kwam net zo hard weet terug zodra ik stopte (ik werd er zelfs behoorlijk agressief van) En blowen hielp niet het sloeg niet aan. Het enigste wat de oplossing gaf was dat ik een grens ging trekken ik zei toen mijn dochter zich liet zien het moet afgelopen zijn. Je loopt niet meer weg we gaan ervoor en vanaf dat moment heb ik geen drank en wiet meer aangeraakt. En ben ik gaan vechten. Mirekke het enigste wat ik kan zeggen dat ik snap dat je angst heb mijn vriedin had hetzelfde ook bang om dood te gaan in haar slaap, ik zei meid er gaan meer mensen dood aan een hartaanval dan zomaar in hun slaap. Ik zei weet je wat jij moet doen elke avond tegen je eigen zeggen dat je niet dood ga nu nog niet tenminste het heeft mij ook geholpen van een probleem en mijn dochter ook ik was 17 jaar en mijn dochter gelukkig een jaar of 6. Probeer maar eens een maand baat het niet schaden doet het ook niet.

Liefs Dieneke

@ Maureen, jij hebt ook wat voor je kiezen gehad zeg! Bedankt voor je woorden

@Thomas, nog proficiat zou ik zeggen!
En bedankt voor je wijze woorden weer.
Daar krijg ik gewoon energie van! Ik heb de woorden goed in me opgeslagen en ga dit toepassen op mijn pad.

Bedankt!

Dit weet ik eigenlijk ook heel goed, maar soms ben ik ff het spoor kwijt, zie ik het niet meer helder of twijfel ik. Maar nu ga ik (proberen) naar mijn innerlijke stem luisteren. Ik ben denk ik gewoon bang om fouten te maken en wil er gewoon vanaf via de kortste weg, om het maar zo te noemen.