Angst aanvallen en hoe ermee om te gaan

Soms ook .....als we denken dat we het moeilijk hebben.......dan is het slechts een gedachte......

Mirreke, Ik ben trots op je! Ik ben erg blij dat dit topic je heeft kunnen helpen.

Het helpt ook nog steeds en ik ben er ook nog niet....
Ging allemaal goed tot vanmiddag. Snap er geen drol van waarom en ik baal ook goed.
Ik moest mijn dochter van school halen. Ik dacht nou, ga ik mooi een kwartier vantevoren en neem ik onze labrador mee. Eerst ff door het park gelopen. Kan ie mooi zijn "ei" kwijt. Als ik achteraan het park eruit loop zie ik de school al liggen. Ik weet nog dat ik dacht, dat ik niet wist hoe laat het was. Dus daar begon het al mee. Ik liep dichter naar de school en ging steeds langzamer lopen omdat ik niet te lang op 1 plek wilde staan wachten. Ik ben bij het schoolplein en ik begin toch te kokhalzen. Het idee dat ik nu niet ff in de auto kan bijkomen/schuilen benauwd me. Ik ben lopend....
Het kokhalsgevoel werd sterker dus ik ben ff een stukje gaan lopen. Daar moest ik nog een paar keer kokhalzen en ik deed mijn ademhalingsoefening. Toen zag ik mijn dochter naar buiten komen en liep ik weer terug naar het schoolplein. Ik had zo sterk het gevoel dat ik daar wegwezen moest!!! Pas toen ik vlakbij huis kwam kon ik normaal lopen/ademen. Ik durfde te ontspannen. Ik baal er enorm van, dat geeft mijn zelfvertrouwen zo'n opsodemieter. Maar het zal me niet in mijn acties tegenhouden. Het zal toch wel een keer ophouden?

Het is heel goed wat je hebt gedaan! Toch heb je ineens teveel tegelijk geprobeerd. Te vroeg, hond mee, lopend en mss nog wel meer. Dit is natuurlijk wel een beetje overkill. Doe het stapje voor stapje, aan angst moet je langzaam wennen.

Ja ik was een beetje te enthousiast vandaag.... Misschien is het dat wel geweest.
En ik heb voor morgen al bedacht dat ik naar mijn verzorgpaardjes wil. Aangezien ik er nu over droom en het is 6 weken geleden. Ik hoop maar dat dat ook niet te hoog gegrepen is....
Dinsdag heb ik mijn 2e intakegesprek bij het GGZ.

Doe t stukje bij beetje, dan komt t wel goed.
Mooi, volgende week 2e intake. Hoe was de eerste eigenlijk?
Liefs,

Ja de eerste, mega veel zenuwen vantevoren. Wel een heel aardige vrouw die de intake afnam. Wist op mijn gevoel te spelen.
Ik heb nog geen jaar geleden ook bij het GGZ gelopen en die kon ik wel ontwijken zeg maar.
Verder heb ik geen moeite met praten, want ik kan heel goed omschrijven wat ik voel en denk en weet het vaker beter, het hoe en waarom dan hun. Maar het gewoon daar komen en blijven vind ik een hele opgave. Ik heb nl iets opgebouwd als iets me heel erg tegenstaat om het te ontwijken. Maar dit is iets wat ik gewoon van mijn werkgever moet. En ik zal er misschien wel iets van opsteken. Ik zie het maar als een training. Op zich heeft ze dus gewoon mijn klachten opgeschreven en een klein beetje omschreven. Ik heb om groepstherapie gevraagd omdat ik 1-op-1 al zo veel heb gehad.
Mijn man moet dinsdag ook meekomen, ben erg benieuwd. Ik hoop dat de therapie nog niet meteen begint.....

Wat voor een therapie zou je zelf graag willen?

Ik hoop op een combinatie van 1-op-1 en dan groepstherapie.
Verder zit ik zelf ook niet stil want alles wat ik doe ik momenteel nog therapeutisch.

Ik ben vanmorgen mee naar de zwemles gegaan. We hebben daar ook gewacht in dat uur. We konden buiten wachten en toch het zwemmen zien dus dat was erg prettig.
Het ging allemaal heel goed, met een paar momenten dan van een onrustig gevoel. Maar het is heel goed gegaan. Ben nu wel een beetje moe van deze ervaring maar ik ga niet liggen. Ga lekker wat rommelen en opruimen hier en vanavond gezellig met zijn 3tjes de kerstboom opzetten.

Waarom eerst 1 op 1? Je hebt dat toch al zo vaak meegemaakt? Bij een groepstherapie is het vaak wat zwaarder omdat ze je een spiegeltje voorhouden en je confronteren met je gedrag en houding. En vaak is het ook wat langer en vaker. Misschien beter om iets te doorbreken? Is maar een optie hoor...
Hoe lang heb je al lang van angst (met verschillende uitwerkingen)
Als dit al jaren het geval is, zou ik kiezen voor groepstherapie met hoop op een doorbraak.
Weet je, 1 op 1 is maar een uurtje en bij groepstherapie doe je ook gezamenlijk de 'normale dingen'. En dat is nou juist waarbij last hebt!! Bij de 'normale' dingen!
T is maar een goede raad hoor en ik wil niet betweterig overkomen of zo.
Maar ja, misschien heb je er wat aan!
Liefs,

Ja ik hoop ook op groepstherapie. Zoals ik al zei, 1-op-1 heb ik al een paar keer gehad. Maar ik verwacht niet dat ik alleen groeps krijg.
Ik heb nu sinds 1999 last van aanvallen. En in 2001 heb ik zelfs agorafobie gehad.
Aanvallen van angt heb ik nu niet meer. Het is nu in de vorm van kokhalzen.
Oja, je komt niet betweterig over hoor, ik vind het juist fijn dat je meedenkt!!!
Dank je.
Liefs Mir

Dankje!
Gelukkig maar!
Wat is agorafobie?
Heb ik echt nog nooit van gehoord...
Maar je moet wel goed zeggen bij die intake wat JOU het beste lijkt he en waar JIJ denkt het meeste aan te hebben.
Nou, ben benieuwd!
Liefs,

Oh ja, dat wilde ik nog zeggen:
Ik denk dat het kokhalzen een vorm van uiting van angst is, net zoals hyperventileren.
Doeiiiii!!!!!!

Agorafobie is gewoon je huis niet meer uitdurven, straatvrees. Ik heb even opgezocht...

De naam is afkomstig uit het Grieks: agora betekent markt en fobos betekent vrees. In het Nederlands wordt ook wel de naam pleinvrees gebruikt wanneer men doelt op angst voor open ruimten.

Algemeen gesteld is agorafobie de angst om een vertrouwde en veilige omgeving te verlaten. Dit kan de vorm aannemen van angst voor open ruimten, situaties waarin veel mensen bij elkaar komen of de angst in verlegenheid gebracht te worden of niet 'terug te kunnen keren'. Ook reizen (bijvoorbeeld met trein of bus) kan deze angst veroorzaken.

Ik had het dus overal, ik durfde mijn hond nog niet meer uit te laten. Dan had ik het gevoel dat ik flauw zou vallen, zo slap voelde ik me dan. Gelukkig heb ik dat overwonnen!!

Vanmiddag komt mijn vriendin gezellig bijkletsen en ik ben gewoon zenuwachtig. Daar word ik dus al moe van. Het idee dat zoiets me angstig maakt. Ik ben in mijn eigen huis in mijn eigen krachtveld. Ze weet wat ik heb en ze blijft niet heel erg lang omdat ze al weet hoeveel energie dit kost. En nog heb ik een steen in mijn maag. Doorademen lukt me nog niet echt en ik zit veel te veel in mijn hoofd.
Mijn buuf heb ik al gebeld en die zegt dat dit ook een onderdeel is. Dat het er bij hoort. Ze zegt ook dat ik van vanmiddag ga genieten en dat er niks gebeurd. Ik weet ergens dondersgoed dat er niks gebeurd maar eng vind ik het dan wel. Ik heb nog steeds niet gegeten omdat ik met dit gevoel geen hap door mijn strot krijg. Vitamientjes he Thomas....
Mijn vriendin smste vanmorgen ook al, ik ben het maar die komt, ik ben gewoon blij dat ik je even weer kan zien. Nou dan voel ik me dus weer schuldig dat ik om haar zenuwachtig moet worden. Op zo'n moment denk ik dan, waarom wil ze mijn vriendin toch zijn...

ben benieuwd wanneer jij in de gaten krijgt dat het je ego is die sterven moet en daarna eindelijk een vrij mens zult zijn.

Na de angst is er het leven............

Heb jij zelf wel eens de dood van jouw geliefden in verband kunnen brengen met jouw angst voor het leven Mirreke?

Wat zou er gebeuren als je al je angst los zou laten? en alle controle?

De wereld zou gewoon doordraaien en jij zou een keigezellige middag met jouw vriendin hebben.....

Er zijn ook heel goede vitamine preperaten

liefs van Thomas

Geen idee waarom ik dit dacht, maar maak er een vitamine party van met al je vrienden .

@Thomas: Je bent ook al zo goed met woorden...
Ik weet helemaal wat je bedoeld, en ik weet de theorie ook maar toepassen is een ander iets. Het wil niet in mijn botte kop doordringen dat er niks gebeurd. Mijn gedachten zijn super sterk en mijn ego wil maar niet sterven, heb er ook 27 jaar aan gebouwd....

En als ik alle angst zou loslaten? Dan ben ik bang dat ik mezelf verlies, aan een aanval ofzo. En wanneer laat je de angst echt los? Ik denk zelf als ik dingen kan doen zonder er vantevoren of op het moment zelf er over na te denken.

Ik heb er zeker aan gedacht dat de dood (onverwachte dood) van mijn geliefden ermee te maken heeft. Ik denk ook dat dat de oorzaak is geweest. Maar deze kennis mag niet baten. Ben denk ik diep van binnen gewoon bang dat ik ook ergens zo neer ga vallen. Alhoewel ik niet bang voor de dood zelf ben. Vooral niet na alle boeken die ik over heb gelezen.

Ik slik ook vitamines bij, aangezien Paroxetine en angst weer een hoop afbreken. Vooral de B wordt afgebroken.
Bedankt voor deze woorden weer Thomas. Ik voel me dan meteen sterker worden. Ik hoop het lang vast te kunnen houden.

Liefs Mir

Ik vraag me af of ik er ooit vanaf kom, het liefst nog dit leven en voor mijn 40e.

Ben nu 33 (over 2 maanden 34) is toch niet te veel gevraagd en weer weet ik zelf al het antwoord....
En in 2012 word ik 39 hahaha.

Ik ga vanaf nu de touwtjes loslaten!

Wat een zeur ben ik toch... dat vind ik tenminste. Maar ik ben heeeeeeeeeel erg blij dat ik via een engel hier ben gekomen en die engel komt hier ook nog steeds zie ik!