Bij mij zijn het de gedachtens. Gedachte over dingen doen, ergens heen gaan, alleen zijn. Een irreele gedachte.
Mijn angst is een gevoel dat er "gevaar" dreigt en dat gepaard gaat met lichamelijk en psychisch onbehagen.
Dat "gevaar" zijn mijn gedachtens. Maar dit gaat zo snel en onbewust dat ik vaak niet eens weet dat ik iets gedacht heb.
Ik heb zo'n heftige agorafobie gehad dat ik wel medicijnen nodig had om de scherpe kantjes eraf te halen, dit heb ik nu wel afgebouwd naar het minimale.
Angst breekt nl ook een stof af in je lijf waardoor je angstig wordt. Met medicijnen krijg je even een steuntje waardoor je er door heen durft te bijten. Dan is het gewoon belangrijk dat je dingen blijft doen, eropuit blijft gaan. En bij een aanval vooral de plek niet verlaten!! Maarja dit valt niet altijd mee.