Angst aanvallen en hoe ermee om te gaan

stil ??

Heb vandaag de dokter aan de foon gehad. Toch maar ff gebeld. Het schijnt een behoorlijk langdurig en hardnekkig virus te zijn. Van wat ze hoorde hoefde ik niet langs te komen.
Zolang ik maar eet en veel drink en binnenhou. Ik heb vandaag niet hoeven overgeven dus dat zit goed. Verder mocht ik niet meer dan 3 dagen hoger dan 38.5 hebben. Nou ik heb geen koorts gelukkig. Aan het eind van de week moet het een heel eind over zijn anders moet ik maandag langskomen.
Ga nu de huiskamer beetje schoonmaken, vanavond komt Sinterklaas !!!!

GEZELLIEIEIE!!!

Nou, doe maar rustig aan en neem je rust.
Liefs,

veel plezier vanavond mirreke
enne,,,zal je de goede sint niet aansteken
straks heeft heel spanje het virus ;-)

hoi, super joh, dat je toch heb doorgezet. een stap in de goede richting en daar mag je echt trots op zijn. echt klasse.

en veel plezier met sinterklaas en ik hoop dat het grieperige gevoel snel ophoudt. beterschap en sterkte met de volgende stappen.

Heel goed dat je dat hebt gedaan!!! en idd volhouden!!
Wat heben veel mensen hier toch last van daar was ik me helemaal niet van bewust!
ik vind het ook vreselijk het gevoel van dat iedereen naar je kijkt! en op dat moment kijkt ook iedereen en iedereen praat over je, iig zo lijkt het. Dat overgeven had ik smorgens altijd als ik met de bus mee moest! wist toen nog helemaal niet wat het was! ik ben zo vaak uitgestapt onderweg, of niet eens ingestapt omdat ik dan opstond en de gedachte aan de bus alleen was al genoeg om doodziek te worden. maar toen was ik 14 en van dat overgeven heb ik nu gelukkig geen last meer van. Hebben jullie er altijd last van? In welke situaties het meeste??
ik heb altidj als dingen niet gaan zoals gepland, of in drukke ruimtes met onbekende mensen, ook als ik me niet goed voel komt het vaker voor dan bijv. als ik me super goed voel.
Ik ga morgen weer proberen om met mijn vriend mee boodschappen te gaan doen. Dat is al een behoorlijke tijd geleden dat ik in de supermarkt was. Dat vind ik dus wel super lief van hem dat hij elke week gaat!
Gr Jo

Ik heb er meestal last van als ik net wakker ben. Dan begint de dag zeg maar en daar zie ik op de een of andere manier tegenop. Mensen en ik zelf natuurlijk hebben een verwachtingspatroon. Werken, afspraken enz.
Verder heb ik het ook als ik ergens heen moet, op visite enzo. Ben gewoon bang dat daar wat gebeurd. Maar ik ga gewoon door! Ik laat het niet winnen, ik pak het gewoon anders aan, gedachten zijn krachten!!!

Probeer eens in het NU te leven. Denk niet na over wat je zo gaat doen, maar concentreer je volledig op het NU. Wat ben je NU aan het doen, wat wil je eventueel NU gaan doen als je dat andere zat bent?

En men zegt, en de tijd dan? Dat is prima, maar vraag je dan af hoe laat is het NU, en niet het is dan x. Als die afspraak van straks nog niet NU plaats vind, hoef je je er NU nog niet mee bezig te houden. Tuurlijk, je moet eerder weg voor die afspraak, maar dan hoef je alleen op te letten of NU overeenkomt het de begintijd voor die afspraak, en niet dat het over 5 min... dan over 4 min... dan over 3 min...

Ik heb daarom ook zo'n mooie electronische agenda met eigen waarschuwing (in m'n telefoon en op de pc in ms outlook.) heerlijk. Ik concentreer me alleen nog op de toekomst als ik iets moet plannen.

In het Nu leven is zonder stoel een heel moeilijk be-grip. Ga je wat in de tao rondneuzen krijg je er wel een meer zicht op. Dan kom je bijvoorbeeld ook tegen dat je alle nieuwe NUtjes zonder oordeel moet bezien. Doe je dit niet kom je telkens weer oude reacties en invullingen van tegen. Wat erg helpt bij in het NU tezijn is terug te keren naar kinderlijke onbevangenheid. Er is geen trauma of oordeel dat dan nog een kans krijgt zich met Nu te bemoeien..........

ver-wachten het woord opzich is al hopeloos!!! Mirreke, kappen dus en dingen zijn laten die zij zijn in hun eigen natuurlijkheid.

Thomas

Zoals ook Michael op de site zegt. Leef in het NU moment:
Klik hier

Ik snap wat je bedoelt Mirreke.
Mijn beste vriendin heeft dat ook en is altijd 'sochtends ziek. Overgeven, noem het maar op!
Iets wat mij wel geholpen heeft, is om alleen maar te doen wat je echt wilt (muv werk)
Dus keuzes gaan maken en je mag ook best een keer 'nee' zeggen.
Vaak plande ik ook maar 1 taak op een dag. Dat bracht me veel rust.
Liefs,

Ik probeer dingen ook te laten komen zoals ze komen. Maar toch als ik een afspraak heb dan kan ik op het moment dat ik er heen rij gewoon ineens angstig worden. Terwijl ik nergens aan dacht (ja onbewust misschien).
Het angstig worden is eigenlijk nu overgegaan in kokhalzen, maar ik probeer niet terug te rijden. Ik doe momenteel ook niet meer dan 1 a 2 afspraken per dag. Gewoon ff rustig opbouwen. En dat gaat me nu best goed af, aangezien ik eerst wel een paar dingen tegelijk deed.

Als wij een feest van onze dag willen maken kunnen we dat het best zelf doen, wie weet beter dan wij waar we zin en be-leving in vinden.


Zomaar

Thomas

Zo heb ik ooit een keer een cursus, tijd voor tijd gehad. En daar leerde ik nee zeggen. Ik heb hier heel veel aan gehad destijds, want nee zeggen is toch moeilijker dan je denkt.

wie denkt dat?
wie is je?

Je was algemeen bedoeld, maar in dit geval moet je, ik zijn . Het was moeilijker dan ik dacht.

Ik vroeg dt bewust omdat ik bij mijzelf en zovelen merk dat we ervaringen buiten ons zelf willen plaatsen. Het delen van een ervaring maakt het voor anderen juist zo tastbaar............

Nou om heel eerlijk te zijn bedoelde ik eigenlijk wel je. Als ik namelijk om me heen kijk, zie ik wel degelijk veel mensen die geen Nee, kunnen of durven te zeggen.

Om even terug te komen op het oorspronkelijke topic...

Ik merk wel eens dat ik de neiging heb om te kokhalsen. Niet omdat ik bang ben ofzo. Ik ben erachter gekomen dat ik slijm spaar in mijn bovenkeel. Ik ben dan ook eigenlijk altijd verkouden al is het maar licht.

Misschien hebben jullie dit ook? Goed mijn neus snuiten en dat doorslikken maakt de wegen weer vrij en is het probleem even over.

Nee bij mij is het echt een ademhalingskwestie.
Ik heb of zit in een situatie en ik ga verkeerd ademhalen. Gevolg: kokhalzen. Door dan even te gaan liggen om de oefeningen te doen of iets anders te gaan doen trekt dit weg. Eerst kreeg ik aanvallen, toen hyperventileren en nu dit. Misschien is dit het laatste stukje van de ui.
Mijn grootste angst was ook altijd overgeven, wat nu dus niet eng blijkt te zijn. Maarja nu kan in ieder geval verder, het ziek zijn is over. Ben vanmiddag mijn dochter van school wezen halen en in de winkel geweest en ik had er niet eens vantevoren over na hoeven denken wat er mis zou kunnen gaan. Nu nog toepassen met afspraken, kijken hoe dat gaat lopen...

Ok!

Je boekt vooruitgang!
Liefs,