Angst aanvallen en hoe ermee om te gaan

Ik krijg dus ontzettend last van aanvallen als ik bijv. iets moet voordragen voor een groep mensen. Ik weet dat het maar even is, maar toch krijg ik het dan wel moeilijk. Hartkloppingen, trillen en het warm en koud tegelijk hebben. En daarna nog ontzettend shaken. Of bijv. in een winkel. Het gevoel dat iedereen mij aanstaart. Dat ik heel vreemd ben voor die mensen. Net of ze dan een buitenaards wezen zien. Zo voel ik mij dan ook. En ja, heb zelf ook jaren aan medicijnen gezeten. Oxazepam, Orap, Tremblex, Melatonine, Dipiperon, Diazepam. En volgens mij vergeet ik er nog een paar.

Ik had vanmorgen weer zenuwen. Terwijl het nergens op slaat. Ik hoef niet te gaan werken en mijn zus bracht mijn dochter naar school en mijn schoonzus haalt haar op.
Ik maak mijn dochter wakker die niet makkelijk wakker werd. Veel te laat naar bed gisteren. Dus ik voel me alweer gejaagd worden in mijn lijf. En daar ging ik weer. Ik begin weer te kokhalzen. Uiteindelijk ben ik maar even naar de toilet gelopen want het hield niet op. Heb een klein beetje moeten overgeven. Even ging het daarna goed. Tot net. Kreeg maagkrampen en een onwerkelijk gevoel. Kan dus moeilijk ademhalen zeg maar. Weer een vorm van hyperventileren???
Heb nu valdispert genomen. Ik ben al aan de diarre van de zenuwen ook.
Gewoon angst dat me iets overkomt, dat dit niet meer overgaat, nooit meer.

Lieve Mirreke

er is eigenlijk niks waar jij je nog zorgen over hoeft te maken. Weet ik, kan ik gemakkelijk zeggen.
je bent lijkt mij nog niemand tegengekomen die jou wees op de nieuwe reis die je aan mag gaan; de reis naar jouw eigen zijn zijn en kracht. De angst en paniek die je 7 jaar geleden deel zijn geworden, zetelen op het idee dat het leven je ontglipt en dat jij dat met man en macht moet beheersen en dat is niet nodig.
Om jouw leven weer in harmonie met jezelf te krijgen zul je dus op reis mogen gaan naar jouw eigen wezen; jouw eigen kern en kracht, alleen zo zul jij weer in sereniteit en vrede komen.

Er komt een dag dat je be-grijpt waar deze zware tijd voor nodig was...........

ik zal deze week jouw foto lezen en voorzien van een aantal handvatten zodat er weer licht op jouw leven valt

liefs

Thomas

Dat zal ik heel erg fijn vinden Thomas. Ik ben echt ff mezelf kwijt. Ik heb dan ook wel griep en ik heb nog nooit echt overgegeven van angst. Maar vanochtend moest ik dus wel overgeven. Ik lig dus nu ook weer op bed. Belabberd en wel. Overgeven hoef ik nu niet meer. Maar ik weet zo onderhand niet meer wat er met me aan de hand is. Ben ik nu echt ziek of wat?
Dan ga ik toch ook weer denken of ik niks anders heb. Omdat ik me heel vaak ziek voel en zelf ziek ga denken. Kanker en dergelijke ben ik dan weer bang voor. Ben toch nog steeds een roker...
Ben gewoon echt mezelf kwijt en alle hoop dat ik ooit weer normaal in het leven ga functioneren.

Liefs Mir

Ik heb 1 persoon die mij op de rails heeft gehouden. Als zij er niet was geweest had ik in een kliniek of iets gezeten. Zij is helderwetend en ik heb het geluk dat ze tegenover me woont. Ze houdt me met 2 benen op de grond. En leert me (en nog) anders denken. Ze is 67 en heeft ook de nodige lessen moeten ervaren en snapt ook heel goed waar ik door heen moet gaan. Zij noemt het een bewustwordingsproces.
Verder heb ik dan ook wel contact met de man die de meditatie lijdt. Alleen ondanks zijn paranormale gave, zien, horen en voelen vertrouw ik niet altijd op hem. Hij zei vorig jaar nl al dat ik in april 2006 helemaal van deze ziekte af zou zijn....

Maar mirreke je bent helemaal niet ziek!!!

Je neemt je eigen leven niet in, that's all

Thomas

Mirreke,

Je hoort een mens niet af te rekenen op zijn/haar fouten.

Als mensen mij om een deadline vragen die ik niet kan geven, ben ik op gegeven moment toch geneigd om een deadline te geven zodat hun er wat aan hebben. Ik zeg dan wel onder voorbehoud, enzo, maar toch wordt ik dan op mijn fingers getikt als ik die deadline niet kan redden.

Misschien heeft hij je deze deadline gegeven om jouw een bevredigingsgevoel te kunnen geven wat je nodig hebt om verder te komen in het ontwikkelingsproces?

EDIT: Thomas en ik hebben tegelijk gepost, en wil toevoegen dat ik het met Thomas eens ben, en dat bovenstaande er los van staat.

Je neemt je eigen leven niet in.... wat houdt dat dan in?

Ik leefde een paar weken geleden nog helemaal. Ik deed alles wat ik wilde doen, met zenuwen maar ik deed het. En moet je me nu zien.... Wat doe ik dan weer verkeerd? Ik deed mijn ding alleen maar.

Hoe bedoel je als je zegt dat je een mens niet mag afrekenen op zijn of haar fouten?

Ik vind en volgens mij is dat ook een ongeschreven wet. Dat een medium nooit iets in tijdvorm mag zeggen. Gewoon al omdat tijd in het hiernamaals heel erg betrekkelijk is. Ik heb alleen toen tegen hem gezegd. Hoe lang moet ik dit nog volhouden. Maar hij kon er ook voor kiezen om te zeggen. Zolang als jij wilt.... Maar geen datum of maand noemen. Ik weet bijvoorbeeld ook welke leeftijd ik zeker ga halen, aldus hem. Maar ik leef nu en ik ga er verder niet over nadenken, maar stiekum hou je zoiets in je hoofd.
Hij zal het zeker goed bedoeld hebben en qua aanvallen had ie wel gelijk, Angstaanvallen heb ik niet meer gehad sinds maart. Ik heb nu alleen nog angst voor de angst dus in dat opzicht had ie gelijk.

Thomas bedoelt: Je doet wel, maar je leeft niet.

Ik kan elke dag op dezelfde manier uit bed stappen, naar mijn werk gaan, dezelfde dingen doen, 's avonds thuis naar hetzelfde tv programma kijken om vervolgens op hetzelfde tijdstip te gaan slapen. Ik doe wel dingen, maar geniet er niet van. Neem eens een wending in je leven en doe wat jij echt wilt doen. Ga leven! (dat is what thomas bedoelt)

Oke dat snap ik. Ik zou bijvoorbeeld zo graag naar mijn paardjes willen gaan. Maar ik durf gewoon niet. Ik heb het gevoel van angst weer gevoeld en ben bang dat als ik zou gaan ik helemaal terug val. Zo gaat het altijd. Gedachten zijn kracht. Mijn gedachten zijn zo krachtig... Maar ik snap wat je bedoeld.
Ik voel me wel een zeur nu eigenlijk...

Zelfs als iemand een grove fout maakt, moet dat geen reden zijn om dan iemand niet meer te vertrwouen. Geef mensen meerdere kansen. Verknallen ze die keer op keer, dan misschien wel.

Ik vind persoonlijk dat als iemand sterke verhalen verteld (zeg maar opzettelijk liegen over iets onbenulligs) terwijl ik weet dat ie liegt, dat dit die persoon niet slechter maakt. Ik vind het dan ook leuk om naar te luisteren.
Misschien bedoelde hij dat ook wel. Heeft ie achteraf helemaal niet gelogen, maar heb je hem verkeerd begrepen.

Ja ik vertrouw hem ook nog steeds. Anders zou ik er niet elke maandag naar toegaan voor meditatie. Heel veel dingen die hij doorgeeft van mijn moeder en mij kan hij niet weten. Hij bedoeld het ook allemaal goed hoor.
Tis een schat van een man.

Liefs

Dit moet ik dan ook nog even kwijt, ik vertel wat af...
Vanmiddag belde ik hem om te zeggen dat ik vanavond dus niet kom. En hij vraagt waarom niet. Dus ik leg eea uit. Zegt ie dat ik voor dit stuk echt wel even naar de huisarts moet gaan. Ivm de gal ofzoiets. Nou, ik ben zo vatbaar als wat dus ik schrik er goed van. Want zoveel en zo vaak heb ik nou ook weer niet overgegeven. Iedereen heeft nu wel last van verkoudheid of een virus want er heerst ontzettend veel. En toen heb ik straks ff goed naar mezelf geluisterd en ik heb zoiets van ik kijk het gewoon nog ff aan. Ik heb niet het idee dat ik iets ernstigs heb. Er is mij zo vaak verteld (erin gestampt hihihi) dat je je eigen antwoorden hebt. Dus vandaar. Als ik zou twijfelen hing ik wel aan de lijn met de dokter.

Doe wat je gevoel je ingeeft. Zegt je gevoel dat het niet ernstig is, kijk het dan even aan. Als het wel erger wordt, bel dan alsnog!

Ik ben zo trots op mezelf!
Ik ben vanmiddag ff gaan douchen en heb me aangekleed. We zouden nog wat Sinterklaaskadootjes voor onze dochter gaan kopen. Ik had vanochtend hem wel laten weten dat ik niet mee zou gaan maar door de berichten hier had ik zoiets van. Ik pak het vandaag nog aan, de eerste kans meteen. We gingen op de fiets aangezien we niet ver van de stad af wonen. Ik zit nog geen 2 minuten op de fiets en begin al te kokhalzen. Een paar keer. Ik trap op de rem en zeg ik ga terug, het gaat niet. Mijn man draait al om en ik blijf staan. Ik besef dat als ik terugga ik een drempel veroorzaak. Dit was zo'n cruciaal moment. Toch ik zei tegen mijn man, kom we fietsen door. Ow? zegt ie. Ik zeg tegen mijn man. Ik laat dit niet winnen. Dus we zijn doorgefietst. In de winkel had ik nog wel wat moeite, veel licht, veel speelgoed maar het trok snel weg. Het rare is, ik kreeg helemaal geen angstaanval of iets wat er dichtbij komt. Ik zit met een nieuw stuk, het kokhalzen/overgeven. Maar ik ben zo trots dat ik heb doorgezet!
Ik ging naar mijn overbuurvrouw en die zag meteen de boodschap van vandaag. Ze zegt, je hebt leren overgeven, letterlijk en figuurlijk.

Gefeliciteerd met je doorbraak! Goed hoor!

TOPPIIIEEEE!!!!

Echt supergoed!!
Toevallig heeft een vriendin van mij dat ook, met overgeven.
Raar eigenlijk hoe dat kan he?

Maar superrrrrrgoed joh!
Het begin is er!!
Veel liefs,

Heel goed! Nu volhouden .

Stil

Thomas