Angst aanvallen en hoe ermee om te gaan

Ik heb mijn eerste angstaanval ongeveer 5 jaar geleden gekregen
na de bevalling van mijn zoontje.
Was boodschappen aan het doen en ineens over viel het mij werd heel raar en zag de mensen zwart wit verder ging ik zweten en kreeg hartkloppingen. Dacht nu ga ik dood of zo het was zo raar
dit is zich gaan uiten van kwaad tot erger durfde niet meer op visite, gebouwen durfde ik niet meer en het ergst van alles dat ik de straat niet meer op durfde te gaan het werd als maar erger etc etc etc het heeft een hele grote invloed op mijn leven gehad en was vaak boos waarom had ik dit ??? was erg eenzaam in die periode want ook begrip is er niet veel mensen begrepen het niet en moet zeggen dat ik er nog niet helemaal van af bent durf namelijk nog niet buiten mijn woonplaats te gaan
maar ben sinds 2.5 jaar wel weer meer gaan proberen ZONDER medicijnen gelukkig het koste wel veel energie maar het is gelukt ik heb mijn sociale leven weer opgepakt
de angst aanvallen zijn wel begonnen na een stress volle periode/jaren en denk ook dat het daar veel mee te maken heeft gehad

Dat meen je niet Heidel!
Wat een valse vent!

Ik kreeg na de eerste al pillen waar een olifant van om zou vallen.
Al viel ik dus niet om, jemig dat zou ik niet vaker willen hebben!

Nou niet de eerste, maar wel de eerste keer dat ik dacht, oké nu ga ik dood..
Ik ben toen gaan lezen en heb geleerd dat een angstaanval het meest vaak getriggerd word door de angst voor de aanval zelf.
Omdat mijn moeder yogalerares is (hatha yoga) dus veel ademoefeningen, heb ik geleerd dat ik met deze yoga ademhaling tot nu toe nog altijd een nieuwe aanval heb kunnen *wegademen*.

Het is doodeng, en ik snap zo'n dokter echt niet Heidel.

Wow, respect, ik weet hoe hard je daar voor moet werken!
Fijn dat het beter met je gaat.

Owh ja, liever geen medicijnen nemen... als je dat zou kunnen, zou prachtig zijn.
Je vraag, Elline " waarom had/heb ik dit? " is een uitstekende vraag, lieve meis.
Alleen natuurlijk als je dat vanuit de boosheid uitspreekt heeft het geen heilzame werking.
Wel als je ze vanuit liefde voor jezelf stelt, dan komt ook het antwoord.
Hoogstwaarschijnlijk heb je oude balast bij van vorige levens,en van je kindertijd,
die energie van die angsten, 'koekt' dan als het ware aaneen tot
één grote brok/bal Angst.
Die angst komt dan vrij en je gaat je ermee identificeren, op allerlij momenten.
alsof deze angst ook een bepaalde waarde heeft in het leven van NU.
Elk moment dat er een angst is, kan Liefde geen ruimte krijgen.

Maar kijk naar jezelf nu,je bent meer liefde gaan geven aan jezelf, los van je angsten,
en het gaat al beter.. en het zal nog beteren.
Liefde doet wonderen, vraag naar meer liefde in je leven,
en angst verdwijnt..
echt waar, ik kan't weten.

beste wat je kan doen is bewust ademen, heel diep in en uitademen dit helpt heel goed, bachbloesems kan je ook gebruiken, ben ik voorstander voor dan al die medicijnen, bachbloesems zijn plantaardig, veel beter dan al die medicijnen, maar soms kunnen deze medicijnen wel helpen.

medicijnen wat je kan innemen: Risperdal / uni- tranxene voort slapen gaan

aantal Bachbloesems:
Kerspruim (Cherry Plum) = Angst om controle te verliezen
Vogelmelk ( Star of Bethlehem) = Verwerven Shock
Loodkruid (Cerato) = Vraagt advies, zoekt bevestiging bij anderen
Walnoot (Walnut) = Bescherming tegen verandering en invloeden van buitenaf
Ruwe Dravik ( Wild Oat) = Onzekerheid over het juiste levenspad
Ijzerhard ( Vervain) = Overmatig Enthousiasme
Hardbloem ( Scleranthus) = Onzekerheid, besluiteloosheid

Sorry Rainbow maar ik ben het helemaal niet mee eens dat je zegt welke medicijnen ze kan innemen.. Je bent toch geen dokter!!!
Meis ik zou gewoon naar de dokter luisteren!

dit zijn de medicijnen die mijn dokter me heeft voorgeschreven.
tuurlijk moet ze dit eerst aan haar dokter vragen

Ik denk dat het geen kwaad kan om ook het natuurlijke circuit te ervaren. De reguliere geneeskunde is ook alleen maar symptoombestrijding en alles behalve heilig ookal willen ze mensen anders doen geloven. Er is een te grote economische afhankelijkheid in het reguliere systeem.
Ik denk wel dat het ook belangrijk is om het niet alleen lichamelijk aan te pakken maar ook je ziel/geest. Alles begint daar....

volledig mee eens, oorzaak ligt meestal bij jezelf, en door bewust te ademen helpt dit al heel veel, deze angst is meestal in jouw onbewuste, net zoals je poltergeist en dergelijke hebt, ligt allemaal bij jezelf omdat je jouw ziel/geest niet onder controle hebt, natuurlijk kan het ook vanop afstand, is andere zaak

Haidie iedereen,

Ik ben een jonge vrouw van 24 jaar. Ik ben smoorverliefd op de jongen waarmee ik 6 jaar samen ben. Ik heb super ouders... ik heb alles

Ik zit in mijn laatste jaar geneeskunde. Gisteren werd bij ons bekend gemaakt wie er zou mogen specialiseren. 6 maanden heb ik het uiterste van mezelf gegeven, gewerkt, gestudeerd, examens gedaan en nogmaals gewerkt... en veel stress geïncasseerd natuurlijk... meer dan ik dacht misschien. Zaterdagnacht kreeg ik plots een beklemmend gevoel, ademhalingsproblemen, zweet, knikkende knieën... angst... Mijn vriend moest onmiddellijk met de stethoscoop naar mijn hart luisteren... te snel, maar geen problemen... Sindsdien BLIJFT deze drukkende beklemmende pijn. Ik ben doodop. Ik ben een trillend twijgje, gebroken, bang, kapot. Mijn vriend en ik zijn er allebei bij.... we mogen specialisten worden... en toch blijft dat gevoel... ik ben mijn levensvreugde plots kwijt... ik kan niet huilen... enkel focussen op mijn ademhaling... mijn gedachten.... Binnen 4 maand ben ik zelf arts en toch overmeestert mij dit enorm. Kan ik van het ene uur op het andere depressief worden? Wat gebeurt er met mij? Kan er iemand helpen? Ik ben zo bang? Ik verlies mijn interesses, mijn plezier, mijn eetlust...

Is het wel wat je wilt? Arts worden.

Denk dat je even een stap op de plaats terug moet doen Bolson, dit heeft niets met depressie te maken, maar gewoon overbelasting, het uiterste van jezelf gegeven, zonder naar je lichaam te luisteren. Je hebt jezelf opgejaagd in je hoofd, dit moet je weer laten varen, dat gaat niet zo 1,2,3 als je het zou willen. Slaap lekker uit, ga op de bank zitten, films kijken die je wat doen, misschien komt dan de huilbui eruit. Ga leuke dingen doen waarvan je weet waar je plezier aan beleeft. Maar als eerste: doe rustig aan en denk niet teveel over na zoals men in de geneeskunde doet: er moet iets mis zijn met mijn lichaam waar alleen van buitenaf iets aan gedaan kan worden. Waarom moest je vriend met een stethoscoop luisteren? De signalen zijn toch duidelijk: even rustig doen en de tijd voor jezelf nemen ! Doen !

Sterkte en groetjes,
Bart

ps: dit zijn tips, verder weet je natuurlijk zelf het beste voor jou wat te doen !

Misschien besef je de verantwoordelijkheid die je straks hebt, als arts?
Tot nu toe was het een studie, dus vooral theoretisch...

Ik denk inderdaad dat je een beetje overspannen bent/ oververmoeid.
Wat Bart al zei even de tijd voor jezelf nemen!

Bart, Hans, Natalie, Precious,
Merci voor jullie snelle berichtjes. Lucht me énorm op. Ik hoop het zelf ook dat ik gewoon over de schreef ben gegaan. Dit is een signaal van mijn lichaam... ik moet rusten. En inderdaad, ik vind het een enge gedachten dat ik binnen een paar maanden geen duidelijkheden meer zal hebben. Geen examens geen lessen... gewoon werken, geld verdienen, minder naar huis gaan (wat enorm graag doe), en vooral die verantwoordelijkheid. Toch is dit zeker wat ik wil. Ik ben er goed in. Ik geef me volledig aan de patiënten, maar dat is zo extreem belastend!

Jullie hebben me zeker een duwtje in de goede richting gegeven. Hoop doet leven hé. Ik moet gewoon van dat enge gevoel af... stapje voor stapje zal dat wel lukken hoop ik... zucht

je hebt een paniekaanval gehad

wel raadzaam om de oorzaak goed te onderzoeken...

Vroeger als kind zat ik bij mijn moeder op de fiets toen de brandweer met gillende sirenes langs ons ging.
Ik kan me hier niets meer van herinneren maar ben als de dood voor de sirene van de brandweer.
Ik kruip helemaal in mijn schulp zodra ik de sirenes hoor naderen.

Hoe ik hiermee om heb leren gaan, nou ik ben er nog lang niet maar heb een tijdje reiki behandelingen gedaan en ook chakra behandelingen en de angst wordt steeds minder maar is nog zeker niet voorbij
Ik probeer ook voor mezelf te denken de brandweer is er om levens te redden maar ja tis zo lastig om dan niet je hart over te horen gaan.

Dus nog meer tips en mogelijkheden are welcome!

Ik denk dat je het met je verstand (gedachtes) niet kan ombuigen/veranderen.
Het is een natuurlijk/chemisch/lichamelijk proces in de hersenen wat reageert.

Misschien gewoon niet meer vechten tegen de angst?
Strijd maakt het namelijk groter. Laat het er gewoon zijn en misschien ebt het dan vanzelf weg.

Of misschien dat dit helpt http://nl.wikipedia.org/wiki/Systematische_desensitisatie

Ik heb zelf in het verleden hele zware paniekaanvallen gehad.
Dit zit wel degelijk voor een groot gedeelte tussen de oren.
De aanval kan getriggerd worden vanuit oververmoeidheid, dat is zeker waar.
Toch is het zo dat de angst voor een nieuwe aanval zeker een nieuwe zal veroorzaken.
Yoga en goede ademhalingstechnieken hebben mij enorm geholpen.
Qua medicijn is xanax een prima middel, als dit echt paniekaanvallen zijn probeer zodra je het aan voelt komen goed op je ademhaling te letten.
Neem (indien je dat wilt) een tabletje in je tas mee, het idee dat je in geval van nood kan terug vallen op dat tabletje kan je helpen.
Probeer wel alleen als het echt niet anders kan dat tabletje te nemen.
Er zijn vele natuurlijke middeltjes die je kunnnen ondersteunen.

Ik ben eroverheen gekomen in vrij korte tijd, dus denk niet dat dit altijd bij je blijft.

Sterkte.

Voor wie er wat aan heeft:

als je angstig wordt blijf heel rustig (ik weet het...) en bedenk dat het een ilussie is en dat het hoe moeilijk ook een uitdaging is je emotionele en mentale lichaam te beheersen.
Stuur het weg! Kijk naar het raam en zeg hardop dit hoort niet bij mij. Als dat te moeilijk is op dat moment kun je het Licht (of hoe jij het maar noemt of bij name kent) vragen wil je dit voor mij oppakken en in onvoorwaardelijke liefde terugzetten bij de bron?

sterkte en succes