Haha die Hans ! wat een lieverd ben je toch !
Nee Flow mijn reactie heeft niets met jou te maken maar meer met deze zin:
Iemand geen liefde geven kan ik wel maar iemand loslaten kan ik niet omdat ik die persoon niet voor niets heb vastgehouden. Er zijn teveel emotionele en psychische lagen die ervoor zorgen dat ik die persoon wil vasthouden. Mijn ervaring heeft mij geleerd dat ik iemand pas daadwerkelijk kan loslaten wanneer ik die persoon de vrijheid gun die hij/zij nodig heeft. Ik denk dan niet meer in de term van loslaten (ik wil iemand loslaten) maar meer in de term van “mijn vrijheid begint met het geven van vrijheid aan anderen”. Door deze manier van denken heb ik mezelf bevrijd en ik hoef niemand meer los te laten want ik hou niemand meer vast.
Maryssa ik ken dat gevoel. Ik raakte ook ooit geïrriteerd door de gedachte dat ik iemand moest loslaten. Ik vroeg me toen ook af hoe ik dat moest doen. Gelukkig heb ik daar nu steeds minder last van.
Bellefleur de vraag “wat houd ik vast?” werkt ook goed bij mij. Door die vraag aan mezelf te stellen, kan ik mezelf (mijn gedrag en houding) beter begrijpen. Dit houdt voor mij wel in dat ik daarna een dialoog met mezelf aanga (wat houd ik vast en waarom wil ik het vasthouden? Wat brengt het mij? enz..).
Flow je thuis voelen in de relatie is heerlijk. Je thuis voelen in de relatie met jezelf is het heerlijkste.
Maar uh.. Maryssa.. je thuis voelen in de relatie met jezelf is ook weer zo’n vage uitspraak, geef ik toe. Ongelofelijk hoeveel onzin ik per dag uitkraam.. hihihi.