Wat verwacht je van jouw partner?

Compensatie zoek ik soms wel, ja. Om even te kunnen delen, om even los te kunnen laten. Om de kar niet alleen te hoeven trekken. Want dat doe ik voor mijn gevoel al 43 jaar en dat ben ik soms spuugzat. Ik weet het, het is niet vanzelfsprekend dat je alles samen doet, dat je delen kan: ook in langdurige relaties ben je uiteindelijk in je eentje op het end.
Ja, dat is wat er aan scheelt. Ik had geen kinderen moeten krijgen, want ik vind dat het zwaarste wat er is om in je uppie te doen.
En dingen bij mezelf uit de weg gaan... daar kan ik even niks bij voorstellen. Ik gá alleen naar een restaurant, een sauna, de markt of de nacht in, ik wéét hoe ik goed voor mezelf moet zorgen, en ik bén heel goed in staat om alles op orde te hebben. Maar werkelijk onvoorwaardelijk liefhebben, nee, dat ga ik niet meer doen. Wel van mijn kinderen, maar verder niets.

nou wekelijks genomen is hij er vaak vanaf 19/20 uur weer, en dat is net de tijd dat de kleine naar bed gaat, in de weekenden werkt hij ook vaak, de dag dat ik hem nog het meeste zie is zondag...verder is het niet alleen wekelijks genomen...hij gaat ook bijna elke maand wel 1 of 2 keer naar turkije voor zaken, dat zijn dan wel maar 1 a 2 dagen steeds maar goed, telt wel op natuurlijk!!

verder zijn kwaliteitsmomenten voor mij, de momenten dat hij de tel uit gooit en er alleen voor ons is, en helaas als drukke ondernemer is dat haast onmogelijk voor hem om die verdraaide tel uit te zetten...

maar goed ieder huisje z'n kruisje
tussen ons zelf zit het wel oke qua liefde en zo alleen dat gebrek aan tijd met hem hakt erin bij mij, ik hoop dat hij dat op tijd door heeft

Hoi Helma,

Het spijt me als mijn verhaal veel emotie bij je heeft losgemaakt.
Probeer alle dingen uit het verleden te accepteren. Het zal, om welke reden ook, belangrijk zijn geweest voor jouw ontwikkeling. Het maakt je zoals je nu bent.

Warme groeten en een knuf,
Hans

Hoi Hans,

nee, het geeft niet. Wel goed denk ik. Ik hoef niet altijd sterk te zijn. En ja, het zal zeker zijn reden hebben. Maar ik weet niet hoe het komt, van alles bij elkaar op dit moment. Misschien door de zomer en de herinnering van vorig jaar.

Ja, ik ben nu zoals ik ben. Maar heel, heel soms nog even flink van de kaart.

Dank je wel en een stevige groet trug,

Helma.

Hoi Helma,

ja, de veranderingen lijken steeds sneller te gaan. En de vakantieperiode is een moment van bezinning. Dan kijk je terug en dan zet je de gebeurtenissen op een rijtje. En dan komen de onderdrukte gevoelens even bovendrijven...
Ik sprek de wens uit dat voor jou het komende jaar een gunstige wending neemt, op alle gebieden.

Groetjes,
Hans

Mag ik me daarbij aansluiten?

Liefs,
Marjan

Ik heb erg moeten huilen vanavond. Ik zit er heel, heel even compleet doorheen. Vooral na je berichtje, Hans.

Vervolgens gingen we een leuke film kijken die we gehuurd hadden, 'Mama mia'. Geweldig en met emotie gezongen door Meryl Streep. Het was één groot tranendal op de bank. Gek hoor.

Er hoeft op zich niks een wending te nemen, maar ineens komt er een klotegevoel bovendrijven, wat ik zo goed uit de weg wist te gaan of te omzeilen of hoe je het noemen wilt. Het nare gevoel was er gewoon niet, en het was ook niet nodig om te huilen, want ik ben best een gelukkig mens.

Maar plop, ineens is het er dan. Zo na de maandelijkse periode heb ik soms een klein dipje, of even een boze bui, en dat drijft vaak snel over, maar vandaag had het me even flink te pakken. Ja, het is mijmeren over de zomer, over de uil, die ook dit jaar weer overvloog. Over de sterren en het vuur, het blauwe in iemands ogen en de warmte van een hand. Het was er ineens weer, allemaal.

Heftig hoor. Nog twee weekjes en dan ben ik er twee vrij. Ik kijk er naar uit, maar eigenlijk zie ik ook ergens op tegen de week dat de kids weg zijn. Plannetjes maken, en gewoon relaxen, vrienden opzoeken en lezen in spannende boeken. Of gewoon zijn. En met een groot glas wijn kijken naar de sterren. Met of zonder tranen.

(Neem me maar met een korrel zout mensen, zou ik misschien ook doen als ik dit las).

Herkenbaar hoor Helma, knuffie!

Ja inderdaad Helma heel herkenbaar,.......maar na regen komt zonneschijn.. maar dat weet je wel he..

Sterkte meid!

Dank jullie wel.

Het gaat nu wel weer. Het verzetten ertegen heeft geen zin, het is er. Zo gaat dat nu eenmaal, en als het betekent dat ik even moet drammen, dan doe ik dat. Die ruimte pak ik dan gewoon, want mezelf geweld aan doen door het niet te willen voelen is vele malen moeilijker dan het er maar gewoon te laten zijn.

Lieve Helma,

Ik denk dat we allemaal inderdaad wel eens ons tegen van alles en nog wat verzetten. Alleen komt het ook dan weer even hard terug ... En dan moet je het laten gaan, moet je het laten komen en is het er inderdaad.

Even twee virtuele armen om je heen, misschien helpt het je ...

Liefs,
Marjan

Hans schreef:



Een partner uitzoeken ter compensatie.. Dat lijkt me geen goede basis voor een relatie.
Kan je mij een aantaal voorbeelden geven, Hans?

En toch gebeurt dit onbewust. Wij worden bijvoorbeeld niet bewust verliefd op iemand.

Wij zijn verliefd op iemand omdat die persoon iets heeft die wij heel graag willen bezitten.

Neem je….. tot je wettige echtgenote in voor en tegenspoed tot de dood jullie scheidt.? Neem je??? Neem je? Ik neem jou. Dat is wat er gebeurd is. En zo..begint het liefdesspel. Ik neem jou terwijl ik geen donder van jou afweet. Ik neem jou zoals ik denk dat ik jou ken.

Wij zien dan alleen de leuke kant van die persoon totdat wij op een dag beseffen dat die persoon ook nog andere eigenschappen bezit die ons niet bevallen. Dan proberen wij die eigenschappen weg te werken totdat die andere eigenschappen (die ons wel bevallen) de overhand nemen. En zo worden wij teleurgesteld als de ander niet voldoet aan onze verwachtingen. Maar wat zijn dan onze verwachtingen? Hij moet lief voor mij zijn, hij moet mij aandacht geven, hij moet romantisch zijn, hij moet betrouwbaar zijn, hij moet alleen van mij houden, hij moet er voor me zijn, hij moet mij liefde geven precies zoals ik het wil hebben, hij moet van mij houden zoals ik het wil anders…!, als hij niet doet wat ik wil dan houdt hij niet van mij.., hij moet rekening met mij houden..en ga zo maar door..Moeten en nog eens moeten. Uiteraard zeggen wij dit niet hardop maar onbewust willen wij dit wel. Of zie ik het verkeerd?

En pas aan het eind van de relatie beseffen wij dat wij die zogenaamd leuke eigenschappen bij onszelf missen. Wij zijn zelf niet lief voor onszelf. Wij geven onszelf niet voldoende aandacht en liefde. Maar werken aan onszelf is een moeilijke opgave. Hoe meer wij graven, hoe dieper wij in de lagen van duisternis en licht belanden. Is het niet makkelijker om het bij de ander te laten dan bij onszelf? Wij kiezen ervoor om de ander te veranderen in plaats van aan onszelf te werken. Zo zie ik het.

Mijn broer is verliefd op die dame omdat zij sterker is dan hij, heb ik het gevoel. Mijn broer valt altijd op sterke vrouwen met een tikje dominantie. En hoeveel relaties heeft hij niet gehad. Vrouwen pronken met hem omdat hij heel erg knap, charmant en welgesteld is maar hoe lang hebben die relaties geduurd. Ik zie vrouwen komen en gaan. Mijn broer komt heel stoer over maar hij heeft een heel klein hartje. Zijn hart is zacht en liefdevol. Hij zoekt (denk ik) iemand die echt van hem houdt, die om hem geeft. Hij heeft geen hoge verwachtingen maar hij is ook net als ik “gevoelig”. Hij kan wel voelen of die ander echt meent. Of de liefde echt is. Zo niet dan maakt hij het uit. Maar tot die tijd blijft hij in de relatie totdat hij er zat van wordt. Elke keer weer..Ik schijn te weten wat goed voor mijn broer is en nu beland ik in een soort soapserie. Die (nieuwe) vriendin van mij schrijft graag gedichten en ik heb één van haar gedichten (zonder overleg) gisterenavond naar mijn broer gemaild. En hij is nieuwsgierig naar haar… Maar zij is helemaal geen dominante type (zij zit zelf in de relatie met een man die vreemdgaat en dingen voor haar verborgen houdt. En geloof me, zo’n kl…zak is hij wel want ik ken hem ook.). Zo zie je maar (even terugkomen op mijn broer en ik), ik heb nooit gedacht dat mijn broer van gedichten en zachtheid houdt totdat ik zijn bericht heb gelezen. Net als hij niet wist dat ik ook heel erg emotioneel kan zijn. Zo ontdekken wij elke dag de lagen van ons ZIJN.

Dit gebeurt ook in de relatie. Als de liefde echt en oprecht is dan zijn wij bereid samen met onze partner een reis te maken naar die lagen. Maar hoe vaak gebeurt het niet dat de ander de benen neemt en zijn/haar eigen reis met iemand anders maakt?

Voorbeelden te over, Muin. Denk aan mensen die erg onzeker zijn van zichzelf en voortdurend aan zichzelf twijfelen. Zij zoeken een partner die (over)zelfzeker is (soms een onterechte indruk, en is die zekerheid een facade).
Of iemand die zichzelf niet succesvol vindt; die zoekt iemand die dat wel is.

Je ziet ook zo vaak dat na een mislukte relatie iemand op zoekt gaat naar een volgende partner die uiteindelijk hetzelfde (verkeerde) profiel heeft. En dus van valkuil naar valkkuil. Het toont aan dat er dan nog te weinig zelfkennis en nog te weinig van zichzelf wordt gehouden. Pas als die stap gemaakt wordt, dan kan je een partner herkennen die echt anders is dan de vorige partners. En dat je iemand kan accepteren met alle positieve en minder positieve eigenschappen.

Nou na twee verbroken relaties kan ik zeggen dat ik het helemaal met je eens ben Hans !
Ook ik kan me in dat profiel herkennen (behalve dat ik niet op zoek ben geweest, hij heeft mij toen uit het water gevist LOL).



Je schreef “op zoek gaat naar een volgende partner”. Dat is volgens mij al verkeerd. Op zoek gaan naar… zegt toch genoeg dat wij niet in staat zijn om DAT in onszelf te vinden en daarom buiten onszelf gaan zoeken.

Ik vind de zin “op zoek gaan naar een partner” alleen al verkeerd. Er zijn zoveel datingsites, datingsprogramma’s en noem maar op voor mensen die op zoek gaan naar een partner. Ik wil niet oordelen maar die mensen komen bij mij behoorlijk wanhopig over.

Wanhoop ! Is dat niet de reden waarom wij op zoek gaan naar een partner?

Over 30 minuten heb ik vergadering en daarna ben ik de hele dag weg. Tot vanavond !

Liefs,
Anna

Wanhoop. Precies, de drijfveer voor veel alleenstaanden op zoek naar een partner. En juist het verkeerde uitgangspunt. Want dan klamp je je snel vast aan iemand die een beetje aandacht geeft. Tcoh werken veel mensen zo. De verandering van een relatie en alrijd samen zijn naar single, en dus veel alleenzijn is voor velen onverteerbaar. Dan wordt de andacht naar buiten gericht, naar het zoeken. In plaats van de tijd nemen voor zelfreflectie over de ervaringen en over jezelf.
Pas als een relatie een aanvulling is op jezelf, en geen compensatie, kan een relatie levensvatbaar zijn.

Veel mensen zoeken naar iemand van wie ze kunnen ontvangen. Maar het gaat om het geven en het kunnen delen.

Kijk eens bij http://www.wanttoknow.nl/inspiratie/liefde-is-vreugde-scheppen-in/ hier staan vaak zeer goede artikelen o.a. over intentie en wens etc.

Hoi Helma,

Ik heb het zelf ook heel lang gehad, maar achteraf gezien dan merk ik dat veel twijfel had ook al was ik verliefd op dat moment.
Ik ben het toen anders uit gaan pakken en zodra ik een gevoel van twijfel voel kap ik er gelijk mee anders gaat het bij mij echt mis. Dan wordt mijn hart weeer gebroken.

Hallo Muin,

Beetje late reactie ik was dit topic kwijt.
Ik herken mezelf inderdaad in jouw verhaal. Mijn broer had een vriendinnetje en ik mocht haar al vanaf de eerste dag niet. Ik vond haar een niet zo'n aardig meisje heel netjes gezegd.
Ik heb al weet ik veel hoe vaak gezegd dat ze niet is hoe ze zich voordoet en dat ze gewoon een trut is. Mijn broer luisterde niet en dan zeg ik altijd van wie niet luisteren wil moet maar voelen.
Gelukkig is het al uit tussen hun ik wou dat mens echt niet in de familie hebben.
Ik wil niet dat iemand zo iets mijn broer zou aan doen, want dan grijp ik in. Misschien was het niet zo aardig van mij maar volgende keer zou hij wel luisteren...

Goh hier nog 1! Mijn broer heeft ook een vriendin die ik niet mag. Zo'n type die in je gezicht lief en aardig doet en achter je rug je uitlacht. Ik heb zoiets van het is zijn keuze, wellicht zit er een les voor hem in om voor zo'n dame te kiezen. Wie ben ik dan om in te grijpen? Het is aan hem...en aan haar.

Dit is exáct mijn gevoel!! Wie zijn wij om te oordelen/veroordelen!! Wie zegt je dat je het recht hebt in te grijpen al ben je het niet eens met keuzes die een ander maakt?? Zijn wij hier op Aarde om elkaar voor fouten te behoeden, terwijl een ieder een eigen bestaans/beslissingsrecht heeft??

Dit was wat ik erover wilde zeggen ...

Groetjes,
Marjan