Schizofrenie.

Ja precies, ik zou ook niet weten wat ik zou doen..

Maardegene de persoon zelf zou goed moeten realiseren dat hij of zij ziek is en medicijnen nodig heeft.
Zo iets moet hij of zij eerst doorhebben voor het verder kan

ja idd. mijn neefje zou de dag waarop hij zelfmoord pleegde opgenomen worden. Maar hij was ook bang om voor "gek" te worden uitgemaakt. Dus ik denk ook dat hij niet echt geholpen wolde worden. Of misschien ook wel als ze hem maar niet gek vonden.

Ja, precies voor hen is het natuurlijk heel normaal wat er allemaal in hun hoofd omgaat kunnen ze ook niks aan doen.

Ik zie schizofrenie echt alleen als 'geesteziek' zoals dat met name vroeger veel genoemd werd. Een foutje in de hersenen met hele lastige gevolgen. Ik denk niet dat het iets met een gave te maken heeft, de waan zoals bijvoorbeeld ' ik ben jezus ' is slechts een illusie van de schizofrenie patient.

Ik vind dit een hele interessante topic want ik had hier zelf ook over nagedacht.

Laatst sprak ik een psychiater (vader van mijn exschoonzus) en hij gaf aan dat de patiënt, in geval van een onveilig gevoel, zelf kiest om in de 'rol' van een ander te duiken, als overlevingsstrategie.

Ik weet nog, dat als ik in de slechte periode van mijn exschoonzus binnen kwam bij hen (en ook andere familieleden) zij plotseling een meisje van vier werd. Mijn broertje gaf haar dan een breiwerkje (waaraan nogal veel steekjes mankeerden) en na een minuut of vijf zei hij tegen haar: kom maar terug, het is hier veilig! En dan was ze ook ineens weer een vrouw van dertig. Dus zodra de leefomgeving als niet veilig wordt ervaren, is de keuze aan de patiënt zelf.

Bedoel je dat de vader van diezelfde schoonzus een psychiater is?

Ja, klopt!

Soms veranderde ze in een monster: ze stond dan met een slagersmes voor mijn broertje op de slaapkamer, 's ochtends voor zessen. Mijn broertje voelde zich ernstig bedreigd en onveilig, en ze zijn nu gescheiden. Hij was de hulpverlenersrol meer dan zat. Hij eiste de voogdij over de kinderen, maar aangezien hij fulltime werkt en zij niet, kreeg zij de voogdij Hij is nu opnieuw begonnen met een rechtzaak want hij wil meer controle kunnen uitoefenen. Gek genoeg, nu ze niet meer 'leunen' kan, heeft ze geen schizofrene dagen meer, volgens mijn broertje. Maar ja, wie is daar bij...
Zal mij niks verbazen als de kinderbescherming alsnog de kids weghaalt: jeugdzorg heeft zijn handen er al van afgetrokken...

Ongelooflijk eigenlijk.

Inderdaad. Ze komt uit Indonesïe, en is daar ooit te vondeling gelegd. Haar geboortedatum is niet bekend. Ze was in een sterfkamertje gelegd als baby, want er was te weinig voedsel voor alle vondelingetjes en wezen. Op de valreep werd ze er weggehaald door een kinderloos echtpaar uit Nederland. Niet zo verwonderlijk dus, dat ze dergelijke stoornissen ontwikkeld heeft.

Jeetje, is wel zielig. Kan me voorstellen dat je dan een flinke deuk op loopt

Wow heftig!! zeker voor je broertje!!

is ze echt schizofreen of posttraumatische stressyndroom daar lijkt het meer op zeker aangezien haar verleden.
Maar wat ik zo raar vind is dat zij de vogdij heeft gekregen. Terwijl ze echt niet gezond is om het zo maar te zeggen!!

Ze is gediagnosticeerd met Borderline, psychoses en schizofrenie. Haar (pleeg)vader is direkteur van een zeer grote psychiatrische inrichting op de Veluwe: hij schrijft makkelijk receptjes uit en stelt dat het allemaal wel meevalt met haar: bovendien houdt hij (en zijn vrouw) haar in de gaten. Tja, als je belangrijk bent, gaan deuren voor je open die voor anderen gesloten blijven: bovendien waren ze in de kerk getrouwd, en met haar manipulatieve gedrag had zij de complete kerk achter zich. Mijn broertje was de slechterik. De kinderen vragen vaak naar hun vader, maar mijn exschoonzus is momenteel weer zo sterk in het winnen van vertrouwen, dat er niemand naar mijn broertje luistert.

Zo ik kan me hier zo kwaad om maken he!! oeehhh

Dit is precies hetzelfde gebeurd bij mijn opa en echte oma!!

Ik leef echt met je broertje mee

Dank je wel Natalie. Erg lief van je.

Ik vind het ook erg voor je ex-schoonzus. Je broer kan nog een "gewoon" leven leiden nu hij van haar gescheiden is, zij zit ws voor altijd gevangen in haar ziekte.

hogere machten

verdrietig voor je broer helma.

Ja, ik besef terdege dat het voor hen beiden een hard gelag is/was. Mijn broertje 'herkende' in haar zijn jeugd: een vader met een psychische aandoening (manisch depressief). Mijn moeder hield het iets langer vol, zowat 12 1/2 jaar. Toen zij aangaf niet langer met hem te kunnen leven, stapte hij eruit.
Ook de exvrouw van mijn broertje deed dergelijke pogingen, maar 'zonder succes'.

Ik hoop dat zij zichzelf herpakt: bij Borderline is bekend dat de piek rond het dertigste levensjaar ligt, wat ze nu is; daarna wordt het allemaal iets beter. Ik hoop dat ze in staat zal zijn om over een aantal jaar alsnog een moeder te zijn voor haar kinderen zoals het zou moeten. En ook hoop ik voor de kinderen dat ze er voor kiest te blijven leven natuurlijk.

Ik vind het heel rot dat mensen met soortgelijke aandoeningen vaak pogingen doen het leven te verlaten. Ik ken 3 mensen met soortgelijke ziekten, een daarvan is vorig jaar overleden, 1 heeft een poging gedaan en 1 gedreigd met.

Bij borderline kan je niet echt pijlen of ze het menen of niet.
Ik heb een vriendin die dat had/heeft. Ze dreigde er altijd mee maar als ik niets had gedaan weet ik niet of ze nog geleefd had. Maar bij dit soort ziektes weet je het gewoon niet heel spijtig

Ja dat weet je inderdaad nooit. Erg moeilijk als ze gaan dreigen met zelfdoding, ergens weet je dat het aandacht vragen is, aan de andere kant kan het wel degelijk echt zijn.. en om nou niks te doen.. en dan je leven lang die schuld te dragen.. moeilijk.

Als een borderline persoon je aardig vind dan klampt hij/zij zich met 2 handen aan je. Merkwaardige persoonlijkheid.