Interessant topic!
In mijn allereerste huis had ik ook een entiteit, ik denk een negatieve want die kon me soms echt laten schrikken zodat m´n hart in m´n keel klopte. Toch, ontleende ik er ook steun aan want ik heb er ruim 2 jaar mee samen geleefd.
Op een dag vond ik het genoeg, voelde gewoon niet meer goed dat het er nog was. Ik heb toen de voordeur en de achterdeur open gezet en de entiteit na hartelijk te bedanken voor het samen zijn, vriendelijk verzocht om te vertrekken. Voor mijn gevoel is het toen vertrokken, omdat er geen rare dingen meer gebeurde in huis.
Maar als ik jullie stukken zo lees, begrijp ik dat ik behoorlijk wat geluk heb gehad. Voor mij was het toentertijd, gewoon iets grappigs (spelletje) wat er was en toen ik het niet meer grappig vond heb ik het afgebroken. Heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan, dat ik misschien wel met vuur zat te spelen.
Mijn moeder kon altijd met geesten van overleden dierbare praten, uiteindelijk is ze daarmee gestopt omdat ze ook veel negatieve krachten bij zich kreeg. Toch heeft dat er denk ik voor gezorgd, dat ik naief tegenover entiteiten/geesten/zielen/spoken sta. Ik voel geen angst of als ik wel angst voel, ga ik de confrontatie liever aan. Denk dat ik hier toch wat meer mee moet uitkijken. Immers in RL heb ik blijkbaar een grote aantrekkingskracht op mensen die je leegzuigen. Wellicht dat dat met elkaar samenhangt....