NiMS..mijn beschermengel is een liefdevol mens die mij ondersteunt in mijn proces. Een persoon die mij bewust heeft gemaakt waar ik het licht kan vinden. Een persoon die mij niet afkraakt en bekritiseert maar mij laat zien hoe ik vanaf nu verder kan.
Gast, die kinderen staan symbool voor verschillende emoties en eigenschappen. Als ik ze allemaal bij elkaar gooi dan wordt het chaotisch. Net als bij kinderen.. je kan ze allemaal omarmen maar het voelt intenser als je ze één voor één in jouw armen neemt. Uiteraard is de liefde die je aan elk kind geeft allemaal dezelfde liefde is..maar de manier waarop je bij elk kind doet is anders. Boosheid is anders dan verdriet. Dat zijn al twee verschillende kinderen. Ze hebben allebei troost, liefde, aandacht en acceptatie nodig maar niet op dezelfde manieren.
En over die deurbel.. ik denk niet dat het een kwestie van “lef” is. Op dat moment was het meer een kwestie van “loslaten en vertrouwen hebben in…”.
Kotsen betekent voor mij “er uit gooien wat niet goed voor me is”. Als ik iets heb gegeten en mijn lichaam weigert het te verteren dan kots ik het uit. In dit geval gaat het om een emotionele kotspartij. De emotie en gedachten die niet bij mijn emotionele lichaam hoorden werden er uitgekotst.. Ik ben nu klaar. Ze worden niet meer verteerd omdat ze niet meer in mijn emotionele lichaam zitten.
Gisteren had ik een zakelijke bespreking met iemand. Ik wist niet dat hij gitaar speelt en in een Rockband zingt. Maar dat was voor mij een aangename verrassing. Toen ik afscheid van hem nam, gaf ik hem een hand. Toen gaf hij mij een hele zachte zoen op mijn wang. Ik schrok een beetje maar vond het heel erg warm en lief van hem. Het leven verrast mij elke dag…