Ik blijf bij mezelf Lena en ik accepteer mezelf zoals ik ben op elk moment.
In mij zijn er vier kinderen. Het kind dat boos is. Het kind dat lief en vrolijk is. Het kind dat eigenwijs is. En het kind dat verdrietig is. Ik ben zowel een moeder als een vader voor deze kinderen. Ik omarm ze.. Ze mogen er zijn.
Vanochtend ben ik doorgereden naar Scheveningen, Kijkduin en Duindorp. Ik heb op het strand, in het bos en in de duinen gewandeld. Het heeft mij goed gedaan. Ik ben ook nog bij iemand langs geweest (de persoon van wie ik vanochtend kotste). Mijn wijsvinger was ongeveer 10 cm boven de deurbel..en toch heb ik besloten om niet op die deurbel te drukken. Ik ben weggegaan. Ik wilde hem niet zien of spreken. Toen ben ik weer teruggegaan naar het strand en heb even gitaar gespeeld en mantra gezongen.
Ben nu niet meer misselijk maar nog wel onrustig. Verder gaat het nu wel goed met mij.
En als het straks weer niet goed gaat dan is het ook niet erg. Ik zie wel.