Eigenschappen

Heel mooi, Muin. Ik denk zelf dat dat het ultime geluk is als je werkelijk kunt zijn wie je bent en schijt hebt van wat anderen ervan vinden.

Nee, dat heb ik niet. Ik vind het wel interessant om naar de meningen van anderen te luisteren. Ik maak alleen hun meningen niet tot een referentiekader of maatstaf voor mezelf. Ik blijf bij mezelf en bij mijn eigen inzicht.

Ik heb 3 jaar geleden een satsang bijgewoond van iemand die volgens velen verlicht is. Ik ging naar zijn satsang omdat ik niet eerder een verlichte heb gezien. Ik zag hem toen gewoon roken, biertje drinken en grapjes maken. Hij had een vieze spijkerbroek aan en hij heeft zich op die dag niet geschoren. Hij heeft niet eens zijn haar gekamd. Hij voldeed toen niet aan mijn verwachting omdat zijn verschijning niet overeen kwam met het beeld dat ik in mijn hoofd had van iemand die verlicht is. Later kreeg ik allerlei verhalen van hem te horen over zijn wisselende stemmingen en dat hij af en toe schold of schelwoorden gebruikte tijdens zijn andere satsang. En toch had ik na die satsang geen negatief oordeel over hem, ik was min of meer in de schok. Allerlei ideeën over verlichting gingen door me heen en ik heb besloten om me daar niet mee bezig te houden. Bij die satsang vroeg ik aan hem hoe het mogelijk is dat een verlichte iemand nog rookt. Toen vroeg hij aan mij “wie is het die rookt?” .

Hij blijft bij zichzelf en mensen mogen zelf bepalen of ze bij hem in de buurt willen zijn of niet. Heeft hij schijt aan mensen? Nee, dat denk ik niet. Hij laat ze zijn zoals ze zijn, denk ik eerder. En hij is zoals hij is. Zijn satsang is altijd volgeboekt en hij is nog steeds.. zichzelf gebleven (uitgaande van zijn boeken dan). De meningen van anderen over hem veranderen hem niet in iemand die ze graag willen zien. Het is juist andersom heb ik het idee. Maar ja, nu ben ik ook voor hem en voor anderen aan het denken. Wat weet ik nou van de werkelijkheid? De waarheid overstijgt mijn denkproces. Ik laat het denken nu los en ik ga lekker zwemmen met mijn kids.

Geniet van het weekend!
Anna

wat goed om te lezen ik had het nog niet eerder gelezen,maar had wel iets met doornroosje dus dankjewel.

“Zijn” zoals ik op het moment zelf ben.


dat is vrijheid

Vrijheid??!

Ruimte....

vrijheid

Haha, Muin, kun je je voorstellen dat die schijt van jou anders geinterpreteerd wordt als mijn schijt. Wat je hier verteld over die "verlichte persoon" zie ik dus ook als dat hij schijt heeft aan wat mensen vinden hoe het hoort. Hij doet dus precies zoals hij dat wil en niet wat de mensen van hem verwachten. En niet om te provoceren maar om te zijn wie hij is. En dat er nog steeds zoveel mensen bij hem komen vind ik niet zo gek want die voelen ook dat zij mogen zijn zoals ze zijn.

Met schijt is zeker wel wat gedaan want het is verteerd maar heb het niet in gehouden. Als je kotst van anderen is het weer wat anders want dan heb je het geslikt maar niet verteerd en werd je er misselijk van.

Hebben jullie lekker gezwommem? Wij zijn wezen duiken. Heb er nog niet al te veel vertrouwen in maar het is wel heel mooi en vredig daar beneden in zee. Geen haaien tegen gekomen, haha.

Ja, heerlijk gezwommen

Ik ben van mening dat sport (of lichaamsbeweging in het algemeen) en muziek heel goed zijn voor kinderen (en volwassen ook trouwens). Mijn kids zingen graag maar spelen nog geen instrument. Ze zijn allebei in februari geboren. De oudste is net 7 en de jongste is 5 geworden. Ze doen vaak de uitspraken die voor hun omgeving raar zijn. Wij zijn vanochtend een kennis van mij in de park tegengekomen. Toen vroeg die persoon hoe oud mijn zoon is. “hij is net 7 geworden” antwoordde ik. “oh, is hij zeven?” vroeg zij en toen trok ze een gezicht alsof zij hem wat jonger verwachtte. Toen vroeg mijn zoon aan haar “vindt u dat ik achter mijn ontwikkeling loop?”. Of een voorbeeld van mijn dochter die net 5 geworden is. Elke ochtend geeft ze een piepklein stukje jonge kaas aan een vogel in de tuin (zij eet graag haar boterham in de tuin). Ik zei tegen haar dat die kaas veel te vet is voor die vogel. Toen zei ze “als het niet goed voor hem is dan eet ie het toch niet Anna”. Toen vroeg ik haar “weet je nog toen je buikpijn kreeg van die marshmello?”. Toen antwoordde ze “maar ik eet die toch ook niet meer”. Zulke uitspraak..deden dan mijn kids. Als ik mijn ex-vriend aan de telefoon krijg dan zegt hij vaak “wat heb je met mijn kinderen gedaan, ze praten zo vreemd”. Ja, toen wij nog bij elkaar waren was hij met de kids bezig. Pas nadat wij uit elkaar zijn gegaan ben ik veel met de kids bezig en ik denk dat ze een aantal dingen van mij hebben overgenomen. In juni gaan ze terug naar Nieuw Zeeland en dan ben ik hun moeder niet meer. De kids weten ook dat ik alleen hun moeder ben vanwege die relatie met mijn ex (hij is een alleenstaande vader, zijn ex vrouw is overleden). Maar ik zie ze gewoon als kinderen, het doet mij niet toe of ik hun biologische moeder ben of niet. Die relatie met mijn ex heeft 2 jaar geduurd..maar ik voel me echt een moeder na onze breuk. Van een alleenstaande ben ik na die breuk een alleenstaande moeder geworden. En in juni word ik weer een alleenstaande. Zo gek loopt mijn levenspad..maar zo hoort mijn levenspad te zijn, denk ik dan. Mijn kids zeiden gisterenavond tegen mij “wij komen wel terug hoor Anna”. Dat vind ik echt lief van ze… Ik weet niet of ik ze ga bezoeken..maar ze zullen altijd een deel van mijn leven..blijven. Ze zijn altijd welkom bij mij..altijd.

Even terugkomen op jouw bericht, Gast. Je hebt gelijk. Ik had eerst moeten vragen wat ‘schijt hebben aan mensen” voor jou betekent. Net als het woord “geluk”. Geluk kan een hele andere betekenis voor mij hebben dan die van anderen.


Lena, ik ben het eens met Hemelwandelaar (Paulette). Voordat ik bij die vrijheid kan komen, heb ik ruimte nodig. Ruimte innemen en ruimte maken voor mezelf. Ik besef wel dat ik vaak mezelf voorbij loop omdat ik niet echt in het moment zelf aanwezig ben. Door ruimte voor mezelf in te nemen, ben ik bewust van mijn eigen “aanwezigheid” in het hier en nu. Ik voel dan mijn eigen “zijn”. Ik ben er. Op dat moment ben ik bewust van mijn aanwezigheid..als Anna.. Ik neem dus eerst de ruimte in voor mezelf. En daarna ga ik de ruimte voor mezelf maken. Anna denkt…over “geluk en liefde”… Ik ben in het hier en nu met mezelf.. in die ruimte. En daarna ervaar ik pas die vrijheid. Hoe kan ik vrijheid ervaren als ik de ruimte (voor mezelf) niet kan ervaren?

Maar nu.. stel ik aan Hemelwandelaar een vraag “wat versta je onder het woord ruimte”?

Liefs,
Anna

[quote=MuinLena, ik ben het eens met Hemelwandelaar (Paulette). Voordat ik bij die vrijheid kan komen, heb ik ruimte nodig. Ruimte innemen en ruimte maken voor mezelf. Ik besef wel dat ik vaak mezelf voorbij loop omdat ik niet echt in het moment zelf aanwezig ben. Door ruimte voor mezelf in te nemen, ben ik bewust van mijn eigen “aanwezigheid” in het hier en nu. Ik voel dan mijn eigen “zijn”. Ik ben er. Op dat moment ben ik bewust van mijn aanwezigheid..als Anna.. Ik neem dus eerst de ruimte in voor mezelf. En daarna ga ik de ruimte voor mezelf maken. Anna denkt…over “geluk en liefde”… Ik ben in het hier en nu met mezelf.. in die ruimte. En daarna ervaar ik pas die vrijheid. Hoe kan ik vrijheid ervaren als ik de ruimte (voor mezelf) niet kan ervaren?

[/quote]


een stap te snel van mij voor jou

“Zijn” zoals ik op het moment zelf ben.
toch is dit niet alleen ruimte muin,maar vooaral acceptatie voor jezelf van wie jij bent op dat moment.

Lieve Lena, wat versta je onder het woord "ruimte"?

Elke dag neem ik een uurtje voor mezelf om naar binnen te gaan. Ik werk in een drukke omgeving en het is noodzakelijk voor mij om de ruimte voor mezelf te nemen terwijl ik met mensen aan het praten ben. Ik hoef me fysiek niet terug te trekken maar ik ga voor anderen ongemerkt naar binnen. Op die manier creëer ik rust en ruimte voor mezelf. Ik heb wel gemerkt dat ik daardoor rustiger ben geworden. Er valt een stilte tijdens een gesprek maar dat is rustgevend voor beide partijen. De ander voelt zich gehoord, gerespecteerd en gezien. En ik, ik kan mijn eigen Zijn goed voelen. Op deze manier blijf ik dichtbij mezelf.

Zelfacceptatie, zelfvertrouwen, zelfwaardering en een positief zelfbeeld kunnen alleen bij mij ontstaan wanneer ik me niet met mijn innerlijke criticus identificeer. Die innerlijke criticus vertelt mij vaak wat ik allemaal niet goed heb gedaan. Wanneer ik de innerlijke criticus als een “zorgzame begeleider” beschouw dan vertelt ie mij hoe ik liefdevol met mezelf om kan gaan.

aandacht voor jezelf
mindfulness
ruimte..... is maar betrekkelijk

Aandacht voor mezelf… betekent ruimte innemen en ruimte maken voor mezelf. Zonder die ruimte kan ik geen aandacht aan mezelf geven. Aandacht voor mezelf betekent naar binnen gaan. Naar binnen gaan betekent voor mij ruimte voor mezelf maken zodat ik mijn eigen Zijn kan ervaren en doorvoelen.

Mindfulness is inderdaad ruimteloos

Ruimte is voor mij… niet betrekkelijk maar noodzakelijk

Van ruimte naar ruimteloos..

Stel.. dat jullie de tijd terug kunnen draaien. Wat zouden jullie dan willen veranderen?

Ik zou niks veranderen. Natuurlijk heb ik fouten gemaakt. Maar van die fouten heb ik geleerd, hoe pijn alles ook deed.

Tja, hoelang wil je terug? Ik ben er zelf van overtuigd dat alles precies gaat zoals het moet gaan, zelfs de zondeval was iets waar we niet zonder konden want anders waren we niet waar we nu zijn. We zijn ook nog steeds onderweg en aangezien niemand de toekomst kent kunnen we ook niets veranderen aan de buitenwereld zoals die nu is. Het enige dat we kunnen is bewust worden van dat wat er werkelijk is. En daar hebben we leven in deze wereld voor nodig.

Ik heb die vraag gesteld aan een vriend van mij. Hij gaf aan dat hij graag een andere opleiding zou willen kiezen zodat hij een ander beroep kan uitoefenen. Hij vindt geen voldoening in zijn huidige beroep. Hij denkt dat hij meer voldoening uit het leven kan halen als hij een ander beroep heeft gekozen. Voldoening betekent voor hem “vrij zijn om te doen wat hij wil”. Toen vroeg ik hem wat hem op dit moment weerhoudt om te doen wat hij graag zou willen doen. Toen gaf hij aan dat “verplichting” een belemmering voor hem is. En zo zijn wij doorgegaan met ons gesprek. Uiteindelijk zijn wij tot de ontdekking gekomen dat het niet uitmaakt welk beroep hij uitoefent. De vrijheid.. is niet gebonden aan iets of iemand. De vrijheid is in het hier en nu.. Het hangt van onszelf af hoe wij naar onze eigen situatie kijken. En dan kom ik terug bij de opmerking/bericht van Phoenix “als je het geluk niet zelf wilt zien, is het er ook niet”.

Hoe komt het dat wij het geluk niet willen zien? Is het een kwestie van “willen”? Of is het een kwestie van “kunnen”? Ik wil het wel maar ik kan het niet, klinkt voor velen niet vreemd in de oren. Hoe vaak voelen wij ons niet wanhopig omdat wij telkens maar niet uit de vervelende situaties kunnen komen? Ik heb dat zo vaak meegemaakt. Ik vond het moeilijk om mezelf van mijn eigen emotionele rompslomp te bevrijden. En dan ineens komt iemand in mijn leven die mij laat zien hoe ik op een andere manier naar mezelf of naar de situatie kan kijken. En vaak gebeurt dit onverwacht.

Ik geloof in het Kosmisch Plan. Ik geloof niet in vrije wil. En ik ben van mening dat ik niet degene ben die bepaalt.. Alles verloopt volgens het Kosmisch Plan. Op grond hiervan wil ik in overgave leven. Maar.. wat beweegt mij om dat te willen?

omdat als je in overgave kan leven,je leven er anders uitziet :)misschien juist eenvoudiger en minder ingewikkeld,en als je er teveel overnadenkt,je altijd wel iets tegen komt wat minder is
en wat is geluk?

meegaan in datgene wat zich aandient..... meegaan in het universele kosmische gebeuren

go with te flow met totale acceptatie van dat wat zich aandiend in jou leven

een hele taak dus want we blijven nu eenmaal mens toch?