Omdat ik in 1 keer weer moet denken aan wat mij ongeveer 15 jaar geleden is overkomen... heb ik het ff opgezocht, hier op merudi...om mijn verhaal te kunnen delen...
het was dus ongeveer 15 jaar geleden dat ik na een zwaar weekend stappen, thuis kwam, en ontzettend moe en koud was...
ik ging ook meteen naar bed!
Toen ik op bed lag, voelde ik mijn hart kloppen in mijn keel, keihard en snel... ik dacht nog: als ik maar geen hartaanval krijg!
op een gegeven moment wilde ik op mijn zij draaien, maar kon mezelf niet bewegen
hoe ik het ook probeerde, ik kon het alleen maar denken...
maar mijn lichaam kreeg ik niet in beweging!!!
ik raakte in paniek, zegmaar...
ik kan me herinneren dat ik op een gegeven moment op mijn knieën op het randje van mijn bed, met mijn armen mezelf in evenwicht te houden, toch moest ik mezelf laten vallen, omdat dit niet ging lukken...
ik kroop overeind en bonkte keihard op het raam! dit mocht niet baten, dus riep ik heel hard naar mijn moeder...
ook dit hielp niet, ik hoorde mezelf niet roepen!!
ook het bonken op het raam hoorde ik niet!
ik voelde mezelf opstijgen, maar bleef gelukkig tegen het plafond aan hangen, dit was een moment van bewust-wording...
vooral omdat ik mezelf zag liggen in bed!
ik voelde met mijn bewustzijn op de 1 of andere manier dat ik dood aan het gaan was, ik had mijn lichaam verlaten...
ik zei vanuit mijn bewustzijn: neeee... dit is niet wat ik wil!
en met een keiharde bonk, kwam ik weer terug in mijn lichaam!
het leek of ik wakker werd... mijn hart ging nog steeds als een idioot te keer! mijn hele gezicht was bezweet!
ik vertelde het tegen een vrouwtje die ik kende (psycholoog)
en die vertelde me dat het een uittreding was?
op de 1 of andere manier was ik vanaf dat moment niet meer bang voor de dood, en alles wat ik beleefd had, in mijn leven, viel langzaam op zijn plaats!
Ik zag altijd wel bepaalde dingen,(orbs, entiteiten, en geesten)
kleuren, aura's, aureolen, zwarte flitsen en soms hele grote schaduwen, ook wel in het wit... maar kon niet goed vertellen wat het zou kunnen zijn... omdat ik de enige was die het zag, naja,de kat zag het volgens mij ook!
ik zie de dingen nog steeds wel, soms...
voor mijn gevoel ben ik gewoon ff dood geweest eigenlijk...
als geest kan je alleen maar zijn!
en als je een lichaam hebt, kun je je eigen vertalen...
uitbeelden, anderen kunnen je zien! (lichaamstaal)
voor mij is sinds die dag alles een stuk helderder geworden!
het is een belangrijk stukje geworden van mijn leven in ieder geval, ook om de geesten, of gidsen wereld (dimentie) te kunnen begrijpen!
en misschien is het nog wel anders, ik was waarschijnlijk te aardgebonden om dit compleet te kunnen zien... maar het is in ieder geval wel iets van de andere kant zegmaar
groetjes moonflowertje
