Afweermechanismen, hoe we ze allemaal gebruiken

Ja mijn balanskaarten, doorbraak en helen waren wel weer erg juist....

Ik heb de test ook gedaan,

angst = 2,5
primaire afweer = 2,4
valse hoop = 5,5
valse macht = 4,8
ontkenning van behoefte = 6,5

eerlijk gezegt, begrijp ik niet goed, wat ik er nu voor mezelf kan uithalen.

Nou lees even het topic voor de ontkenning van behoeften even door, want blijkbaar is dat een afweer mechanisme dat jij hanteert om bepaalde pijnlijke momenten uit je jeugd niet te hoeven voelen. http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/71995/Afweermechanisme_Ontkenning_va.html#Post71995

Neem bijvoorbeeld de metafoor die jij gebruikt dat jij aan de andere kant van de rivier staat, en de rest maar naar jou toe moet komen. Dit is een duidelijke vorm van ontkenning van behoefte, wat het ligt aan de rest en niet aan jou dat ze nog niet zo ver zijn.


En kijk eens of je de volgende uitspraken van jezelf herkent:
http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/72118/Hoe_we_de_pijn_uit_onze_jeugd_.html#Post72118

Nims, wat goed....al zal het iid ook moeilijk zijn.
Ik wens je veel sterkte toe in dit proces...

Dank je, zal ik nodig hebben, want op dit moment is het niet echt gezellig meer.

Deze uitspraak van me over de rivier, blijkt door enkelen hier totaal verkeerd begrepen te zijn.
waar schreef ik dat de rest "maar naar me toe moest komen"...?
dit is duidelijk een interpretatie van jou zelf, NiMs .. over wat iemand schreef.
Zelfs je conclusie's worden nu erin verweven. En die kloppen ook niet.
Maar het is niet aan mij, om telkens iemand te wijzen op een verkeerde interpretatie,
als jij dat beeld hebt over me.. is dat jou beeld vanuit jouw perceptie van lezen, en niet naar hoe ik het vertelde, en hoe ik ben en m'n intentie.
En laat deze gedachte ook werkelijk bij jou.

En deze uitspraak is precies een afweer. Voel je nu woede opkomen? Dan is het zelfs een valse macht geworden.

NiMs,

en er is geen woede. Ik zie het duidelijk hoe ik het geschreven heb, en vandaar is het goed omdat ik mezelf ken. jij kent mij niet.

lees de tekst nog eens...
"Het punt is wel, dat doordàt ik voor gegaan ben op bepaalde tereinen in groei,vanuit spiritueel oogpunt gekeken, dat er sommige mensen zijn die baat hebben bij de hulp die ik henkan bieden, want ik sta al aan de overkant van een rivier.. waar zij nog over moeten, en die hulp gebeurd met de grootste inzet die ik kan bieden."


bepaalde tereinen, niet alle tereinen
vanuit spiritueel oogpunt gezien.
sommige mensen, niet alle mensen
kan aan bieden, dus ik heb de keuze en zij ook.
een rivier, niet de rivier.

zodoende is jouw interpretatie van jouw eigen lezen een eigen beeld gaan krijgen,
en dus ook een eigen beeld over de persoon.
net alsof ik dat ook zo bedoeld heb, daar

En waarom wordt jij dan nu getriggerd om jezelf te gaan "verdedigen"? Waarom ben ik nu een symbool voor je geworden dat jouw onrecht, gevoel en je afweer hiertegen, naar boven haalt?

Ik moest denken aan het gedicht wat Inneke ooit heeft geplaatst.....

Ik ben de pijn, niets meer en niets minder.
Wie mij in zichzelf vindt..., voelt
en ervaart...komt tot bevrijding.
Ik ben de pijn, wanneer je me toelaat,
dan kom ik en ga ik,
als het water van de zee in golven.

meer: http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/17568/Re_Ik_ben_de_pijn.html#Post17568

Maar het gaat inderdaad niet om jou NiMs, maar om m'n verleden, waar het dagelijkse kost was dat ze vanalles
op mijn bord legden, dat van henzelf was..

en ook van me verwachte dat ik dit alles 'verorberde'(=lees gerust 'slikte' als zijnde van mij.
Tenzij ik kon argumenteren en uitleggen en verdedigen. Ik heb dat nl, moeten doen, want zwijgen was toestemmen"
Misschien daarom m'n felheid.






Niet jij bent een symbool, maar die kleine verborgen angst die ik voelde, -eventjes heel sterk- die me zei,
dat mensen snel zijn in oordelen en veroordelen, .. wil dit nog overzien, en onder controle houden, want ik blijk daar toch nog gevoelig aan te zijn.

ok...ik laat dit even bezinken. En doe daar wat mee.

Dank je voor het weer hervinden en het delen. Inderdaad is het volledig toelaten van de pijn van vroeger de enige oplossing.

En die ervaring moet je weer volledig beleven en ervaren zodat je weet dat het in het verleden ligt. Door je nu te verdedigen en nu te verorberen, neem je niet de behoefte van toen weg.

Laat die angst volledig toe en ga er niet tegen verzetten. Het is belangrijk dat je het volledig ervaart zoals het toen was, en je te beseffen dat het geen levensbedreigende situatie meer voor je is.

Ik raad je aan het boek van ingeborg te lezen.

NiMs, ik heb al vele processen doorlopen, in de loop der jaren.
en heb daar voor mezelf prachtige oplossingen voor gevonden.
als ik nu wat van me ontdek, wordt het zeer snel verwerkt.
Dank je om het mee aan het licht te brengen.
en inderdaad, je komt altijd datgene tegen wat goed voor je is.
De ene keer is dat een boek, de volgende keer een gesprek, een film, een beeld.. een persoon.
Ik heb hier ook massa's teksen liggen thuis, en boeken, en heb ook vele zaken gelezen al vele jaren, en toegepast om eraan te werken.
Dus begrijp zeer goed dat dit boek voor je een waardevol boek is.

Besef je wel dat de meest prachtige oplossingen vaak het opbouwen van een nieuw afweer mechanisme is, om de oude pijn maar niet te hoeven voelen. Het is dus niet voldoende om de oude pijn even te voelen, dan te slikken en weer op te staan en verder gaan. Je moet de oude pijn volledig in je huidige bewustzijn integreren.

maar lieve NiMs, toch..
zal ik hier eens wat teksten plaatsen, van de afgelopen jaren,
waarin vele pijnen naarboven kwamen, dan.? Om te tonen dat ik daar al flink aan gewerkt heb.
waarom vergelijk jij je nu met mij? of zie jij in een ander jijzelf daarin?

Praat over je pijnen.. zet ze in gedichtvorm, spreek ze uit
doorleef ze, en verwerk ze!
Kleine pijntjes en anstjes zullen door de jaren heen ook weer naar boven komen, tijdens situaties,
en dan ga je ook merken, dat die snel zullen aan gepakt worden.
Sneller dan voorheen.

En waarom wil je mij hier iets bewijzen? Het lijkt toch echt alsof hier weer een afweer bij jezelf naar boven komt.

Dat jij zegt dat ik mijzelf met jou vergelijk is ook een afweer en ik herken het direct als een Valse Macht.

Jij hoeft mij niets te bewijzen, je hoeft je zelf niets te bewijzen, je hoeft de mensen uit je verleden ook helemaal niets te bewijzen.

Hoeveel pijnen er ook bij je bovenkwamen, je hebt ze nooit geintegreerd in je bewustzijn, maar alleen maar tegen leren afweren.

Verwerk ze niet, maar integreer ze. Herleef de pijn zoals die vroeger was, alsof je eraan doodging. Vind geen truukjes om ze niet meer te voelen, want dan ben je alleen maar je afweer aan het versterken.