me/cvs

@Lena, ja hoor, ik doe al deels de planning. Dat kan alleen niet fulltime. Maar het komt goed!! Heb mijn positiviteit grotendeels weer terug hoor. Ik moet alleen mijn inzichten ergenns anders heenrichten en dat is niet altijd even makkelijk. Maar ik kom er wel

Liefs
Marjan

soms loop je gewoon even vast...
collega,s die het lelijk maken lekker laten...ook al voelt het niet zo leuk..
begrip in dit werk en elkaar wat gunnen ook niet altijd aanwezig..
maar ik zeg altijd maar hou het vertrouwen...en heb geduld..

toch wil ik je nog een tip meegeven...
ken je de groepsverzorging...?

Als dat voor jou de oplossing is moet je dat doen, maar ik denk dat het dat niet is.
Mijn vraag wordt in een negatieve hoek getrokken en die negatieviteit komt niet van mij.
Belangrijk dus voor jou, en anderen die dat doen, om er achter te komen waar die dan wel vandaan komt.
Een toverstokje zou prachtig zijn, maar niet om te poetsen maar om het daadwerkelijk om te keren waardoor dingen echt kunnen veranderen.
Ik weet uit eigen ervaring dat het moeilijk en heel bedreigend is om echt naar je zelf te kijken. Wat wil ik nu eigenlijk echt in dit leven.
Ik weet dat een mens bepaalde fases moet doormaken voor er echt naar binnen gekeken kan worden en daadwerkelijk aan zelfontplooing gewerkt kan worden. Je bent op weg daar naar toe en daar hoort wat je hier doet ook bij.
De vraag die ik jou stelde "wat wil je nu werkelijk" was alleen bedoeld om je naar binnen te keren. Wat is jou reden om te doen wat je nu doet en wat je in je verleden gedaan hebt. Want alle leed die je nu mee maakt heeft zijn oorsprong in dat verleden maar ook in het heden, hoe je nu in het leven staat.
Kijk verder dan het uiterlijke plaatje.

Om toch bij het onderwerp te blijven; ik hoop dat je met behulp van dit centrum een betere werkplek kunt krijgen waar jij tot je recht kunt komen en dat je je ook niet meer ziek hoeft te melden door het werk dat je doet.
Ik weet van een vriendin die in de thuiszorg werkte en het niet meer aan kon i.v.m. ulcorosa, en bijna in de w.a.o. was beland (maar dit zelf niet wilde) dat het ondanks haar eigen niet zo positieve vooruitzicht, toch alles mee kan vallen op een andere werkplek. Zij wilde ook absoluut niet op kantoor of receptie werk doen maar had daar niet zoveel keus in. Nu doet ze het al jaren met veel plezier.
HEt is vaak ook loslaten van wat je gewend bent en een duik durven nemen in het onbekende. Daar is moed voor nodig.

ja gast zo begreep ik het ook naar binnen gaan
wat wil jij nu eigenlijk?
zelf ook meegemaakt wat moet ik nu,wat kan ik,wat zal ik gaan doen?
maar ergens moet je beginnen..niet teveel achterom kijken maar vooruit..geloven in jezelf vertrouwen hebben in...
ook al gaan er jaren overheen voor dat je daadwerkelijk zover bent..en je leven weer op de rit is...
maar steeds een stapje...maakt niet uit.
maar vaak te snel willen ik ook,gelijk een antwoord vinden op...
ha dat gaat dus niet altijd op en ben je weer terug waar je met veel moed aan was begonnen...
geduld....en positief denken ook belangrijk heb ik geleerd..

Soms kiest het lot voor jou...
Die misschien wel eens gunstiger of beter voor je uit kan pakken.. dan dat je veilig blijft waar je zit, waarvan je weet dat dit niet goed voor je is..

Stel je blijft tien jaar bij dezelfde man..
Hij doet je pijn, doet je verdriet, je bent hem moe..
Sterker nog... je bent ongelukkig...

Maar je blijft toch veilig zitten met die man... want hey.. vertrouwde pijn is veiliger dan onbekend vrij voelen hé....

Dus sukkel je nog jaren en jaren door..

Opeens komt hij met de mededeling dat hij verliefd is op een ander en van je wil scheiden..
Tegen beter weten in sméék je hem te blijven..
Hij blijft en sukkelt nog lekker met je door.. zijn minnares achter je rug om opzoekend..
Maar ach.. hij is nog bij je toch? Lekker veilig..

Hij kan het niet meer en hakt de knoop door..
de gevoelens voor zijn nieuwe minnares zijn sterk en hij wil met haar verder..

Je gaat dood van binnen..
Hij heeft voor jou beslist.. wat je eigenlijk al jaren voelde..
Maar je pijn was zo vertrouwd, dat je zelfs niet meer zonder kon..

Opeens dient er zich na enkele maanden een prins op het witte paard aan.. je bent nog NOOIT zo gelukkig geweest.. en wat ben je blij dat je van die klootzak die toch steeds vreemd ging af bent..

Kortom..
Soms is het verstandiger om eerder een knoopje door te hakken van iets waarvan je weet dat het niet meer bij je past, of niet meer goed voelt..


Sterkte..

maar ook onwetendheid misschien?

Van mij dan dus he Gast? Dan zal ik wel de negatieveling zijn.
Lekker makkelijk om het op mij af te schuiven, ik was echt niet de enige die je vraag verkeerd interpreteerde.
Maar ik zal het wel weer verkeerd begrijpen.

Maar goed ik ga weer off-topic en das niet de bedoeling.

De vraag van Gast kon inderdaad de verkeerde kant op gaan,
ze leek op een vraag die ze op school en ook vaak m'n eigen ouders zeiden
" wa wilde nu feitelijk" schudden ze soms hun hoofd meewarrig,
en dat kwam inderdaad onaardig over,
Karin, jij bent niet negatief, hoor.. je hebt het recht om een vraag te bekijken zoals jij het zag op dat moment.
En de vraag steller hoeft zich niet te identificeren met de vraag.
Loat goan, lieverds.. we zitten allemaal op het goed spoor.

Ja Heidel, zo waar en op veel meer situaties van toepassing.

Het was even de toon die de muziek maakte, en ook ik interpreteerde de woorden van Gast onjuist.
.....

Liefs
Marjan

Zolang je maar weet dat jij de toon van de muziek bepaald, Mar, daar gaat het om, dat is wat bewust-zijn inhoudt

Helemaal mee eens En daar ben ik hard mee aan het werk!!!

Gisteren zou ik worden teruggebeld door revalidatiecentrum Beatrixoord - Haren voor therapie [graded activity & cognitieve gedragstherapie ... google even als je wil weten wat het is, want ik ben te moe om het uit te leggen]. Bedrijfsarts hoopt dat ik daarmee me wat beter ga voelen. De therapie is eigenlijk bedoeld voor pijnpatiënten, dus ik weet niet of het veel nut heeft, maar ik doe alles om me beter te voelen. Ik ben gewoon doodmoe van het uitleggen wat me/cvs is, wat het inhoudt en dat je wel degelijk in deze ziekte ook achteruit kan gaan. Want de bedrijfsarts vindt het raar dat ik vorig jaar me een stuk beter voelde.......pfffff. Ja, alsof ik het anders zou willen!! Ik wil ook niet dat ik achteruit ga. Maar dat gebeurt wel.
Op het werk schijnt de zorgmanager misschien niet meer terug te komen en hoe de taken dan verdeeld gaan worden is ook nog niet duidelijk. Dus ik weet niet bij wie ik moet zijn nu ik weer bij de bedrijfsarts ben geweest. Ik weet absoluut niet wat me verder allemaal nog te wachten staat.
25 Februari moet ik terug naar de bedrijfsarts en dan neem ik Ron weer mee. Want met vragen van haar als "heeft Ron er voordeel van dat je thuis bent" , daar kan ik helemaal NIKS mee en weet ik ook niet te beantwoorden. Nou ja, dat weet ik wel te beantwoorden, maar moet ik dáár mijn hoofd over pijnigen?? Moet ik daarop antwoord geven??
Meer kan ik er niet over zeggen, veel heeft het dus niet opgeleverd.....

Liefsssssssss

En het moeilijkste daarna, vond ik nog de reactie van een naaste, die wel wil begrijpen, maar het niet snapt. Ik heb haar geantwoord dat ik niet weet wat ik kan antwoorden op haar mailtje, maar dat ik haar bezorgdheid waardeer en op prijs stel ...

Hoi Marjan,

Ik snap niet echt veel van je mailtje. Ik begrijp dat je naar de bedrijfsarts bent geweest. Ik snap uit je mail dat zij misschien wel denkt dat je een burn out hebt of zoiets. Wat Ron er verder mee te maken heeft ontgaat mij volkomen. Ik begrijp dat je je slechter voelt met je ziekte, ik lees ook op de website van me/cvs dat je er ook zelf wat aan kunt doen ( roken, alcohol,koffie vermijden, dieet volgen, geen gewone suiker gebruiken (hypoglykemie), bewegen), allemaal dingen die niet makkelijk zijn om te veranderen maar wel dingen die je zelf kunt doen om wat minder moe te zijn.Ik heb deze dingen niet zelf bedacht maar van de website gehaald. Is er niemand op je werk die over deze zaken gaat? Hoor je niets meer van je collega's? Misschien kun je wel een ander soort baan krijgen in het bejaardentehuis. Je bent goed met computers dus misschien is er wel een administratieve functie voor je weggelegd (bv invullen en maken van roosters o.i.d.) en misschien het verdelen van de medicijnen ik roep maar wat. Volgens mij is het heel belangrijk dat je ook al kun je niet volledig terug in het arbeidsproces gewoon weer zo snel mogelijk voor een klein gedeelte begint. Hoe langer je er uit bent hoe moeilijker het wordt om weer terug te gaan lijkt mij. Toch raar dat je weinig van je werk hoort vind ik. Als de ene zorgmanager weg is komt er toch een nieuwe?
Succes met alles, groetjes

Iemand die op haar manier met je mee denkt.

Lieve Larapinta,

Het is heel moeilijk voor iemand die niet bekend is met ME/CVS om te begrijpen wat het met je doet. Is lief bedoeld die mail van een bekende van je maar ik snap dat je daar op dit moment niet zo veel mee kunt. Het gaat jou er volgens mij om dat je serieus wordt genomen en niet steeds hoeft te bewijzen dat je ziek bent. Dat wordt keer op keer van je gevraagd door diverse mensen waaronder ook de bedrijfsarts en ik snap dat dat heel frustrerend is. Een bedrijfsarts wil jou het liefst zo snel mogelijk weer terug op je werkplek hebben voor zo veel mogelijk uur en dat ze daarin niet altijd even tactvol zijn is bekend. Kun je misschien de specialist waar je onder behandeling bent of jouw huisarts laten bellen/mailen met die bedrijfsarts? Dat is volgens mij de enige manier om het duidelijk te krijgen bij de bedrijfsarts. Erkenning is het begin en vanuit dat punt samen zoeken naar een oplossing samen met jou; zo zou het zoals ik het zie het beste zijn voor alle partijen. Sterkte meid!

Liefs Maryssa

@ bank >> stomme ziekte .... ben gewoon nu weer echt ziek van deze ziekte Nu weer pijn in mijn rug en benen ....... kan verdorie amper lopen pfff even klagen hoor *zucht* Als je dit niet wilt lezen, het hoeft niet hoor, ik kan me hier even uiten ... :|

Altijd goed om je te uiten, en lekker blijven doen.

L...

Dank je!!

-xxx-