Even naar boven gehaald. Heel interessant.
Zelf heb ik nog niet meegemaakt dat het gezicht van iemand ging veranderen. Wel de ogen. Toen ik met iemand sprak, waar normaal geen gesprek mee te voeren is en die helemaal in haar eigen wereld leeft zag ik de ogen veranderen. Zoveel wijsheid had ik nog nooit gezien. Daarna gebeurde het ook niet meer. Zelf dacht ik dat ik de wijsheid zag die die persoon in haar had maar die in dit leven niet naar boven kan komen.
Een andere ervaring die ik wil delen en waarvan ik heeeeeeeeeel blij zou zijn als iemand hierop reageert is mijn ervaring gisterenavond.
Ik was heel moe en keek in de spiegel. Mijn gezicht veranderde. Mijn neus werd heel lang, mijn wenkbrauwen heel donker, bijna zwart en dik, mijn gezicht werd sowieso wat donkerder, mijn haren grijs, ik veranderde in een man, de wallen onder mijn ogen werden heel donker en daarna zelfs rood, huidskleur donkerrood. De persoon in de spiegel zag eruit als dat hij aan het eind van zijn latijn was. De ogen stonden niet vals ofzo dus het is niet een boze entiteit, zo voelde het ook niet, en ook geen gids. Want die zou er niet zo uitgeput uitzien. Een soort Catweazle, zonder snor en ook niet zo "grappig" maar alleen maar erg uitgeput door die bloeddoorlopen wallen.
Wie zou dat dan kunnen zijn? Geen gids, niemand die ik ken die overleden is ... Als ik het zelf was in een vorig leven, waarom was ik dan zo ontzettend uitgeput. Ik durfde ook niet te vragen wie het was, althans niet door te vragen want ik was moe en wil 's avonds geen contact met de andere wereld. Het is nu natuurlijk de volgende dag maar ik durf eigenlijk niet zo goed weer zo geconcentreerd naar de spiegel te kijken.
Wat denken jullie?
Lieve groet, Sarah