Inzicht?

Ik ga denken, en dan echt denken, dit heeft mij zoveel pijn gedaan, want ook ik koos voor me dingen en werd om gelachen en dat was leuk - en niemand echt niemand. Zei ooit tegen mij, maar het is niet raar als je daar voor kiest hoor. Iedereen doet het.

En ja ook ik heb fout gezeten, fouten gemaakt die ik achteraf zie zo verschrikkelijk dom en ondoordacht waren. En ik had geen idee hoe diep het holletje ging.

En ik gebruikte troep, maar niet omdat ik het leuk vond. Ik zat alleen hier in me holletje en ik kon niet plaatsen waarom. Ik geef waanzinnig veel om al die meiden waar ik bij ben geweest, niet dat ik ervoor zou kiezen, ook hun maakte hun keuzes, maar er was niemand tot aan me ziel nog niet, die aan alles toevoegde

"maar dat is mijn mening. Jij kunt je eigen weg volgen en daar ben je niks slechter om."

En ik wist het voor mezelf dat ik die liefde in me had, en dat ik iemand dat gunde, en ik had een heel groot voorbeeld, en ja ik plaatste die man zelf op dat voet stuk, maar ik leek zo op die man. Werd mij gezegd, en ik had niets maar dan ook niets dan liefde voor die man en alles wat van hem was. Maar ook daar werd mij nooit iets gezegd dat op deze waarheid lijkt.

Het verscheurd me als ik die meisjes dan weer weg liet gaan, en niet om die mensen, maar was ik weer alleen en je kunt zoveel plezier hebben met zijn tweeen...

En je hoopt, dat mensen die over je praten met liefde, dat die mensen zien aan jou, dat je een hoop liefde hebt. En als dan blijkt dat zelfs die mensen eigenlijk dat niet denken, en uitleg geven aan jou woorden terwijl ze zelf nog niet eens eruit komen... besef je hoe alleen dat kan zijn? Ik zat hier in dat kut holletje en ik dacht ook "Ben ik werkelijk nou zo geweldig dat ik dat iemand wel gun?" Want niemand die iets zei wat er ook maar in de verste verte bij in de buurt kwam.

Kijk en invloeden, eerlijk is voor mij erg belangrijk, samen uit samen thuis. Ik weet dat al heel lang, ik dacht dat het niet zo belangrijk was om dat te moeten roepen, ik ben een lief iemand en volgde mij eigen weg en ik wist, en weet nog steeds dat het op een dag goed komt.

En ook ik deed altijd WHAAAATT?!!! Dus andere konden dat ook niet zien. Maar er was er ook geen een bij die vertelde hoe lief ik was of hoe van mij zagen hoe ik er bijna - echt bijna aan kapot ging omdat ik dacht dat er ook maar iets in dit leven fout is of kan zijn. Ik maak me geen illusies verder heb geen hoop of verwachtingen en ik kwam hier alleen en ik ga hier weer alleen weg.

En ik ben verschrikkelijk dom geweest. Hoe moeilijk dit voor mij ook gaat worden. Niet langer doet mijn hart pijn omdat ik dingen niet kon plaatsen. Ik was daar zelf dom in. Ligt er bij een iemand de fout dan is dat bij mij.
En nee dat is niet slachtoffer, das de waarheid.

Ik ga rusten en laten bezinken.

Ik heb er niet zo'n moeite mee, beide leden uiten hun gevoelens naar elkaar, prima toch, heb je er hinder van gewoon doorlezen.

Emoties onderdrukken of aanpassen aan anderen is wat velen (ook hier op het forum) al te veel en te lang hebben gedaan en juist in de problemen bracht. Het is misschien de kunst van de omstanders die emoties en uitlatingen van anderen te laten zijn zoals ze zijn, als AC of aquarel hier behoefte aan hebben hoeft niemand anders zich geraakt te voelen. Pas als je 'leeg' bent geroepen, als alles eruit is (en dat is maar tijdelijk) ontstaat er ook weer ruimte, alles wat ingehouden wordt ontneemt ruimte en blijft rond dwarrelen net zo lang tótdat het er toch uit is.
Niets is blijvend ook irritatie niet.

In het geval van bedreiging, zoals Sundance al aangeeft, vind ik dit niet het geval. En daar kunnen we nog uren over doorpraten Petra, maar daar gaat dit topic niet over. Maak een nieuw topic over dat 'alles kunnen vertellen' als je er graag over door wilt praten. Ik heb als moderator ingegrepen en verder gaan we nu weer terug naar de vragen van AC, want dit dwaalt alleen maar af en daar gaat dit topic niet over.

Weet je, nu ik zo kijk. Zie ik ook dat er een iemand hier was die mij daar heel goed in begrijpten. En ik had dat al vaker gehoord. En ik vind dat die jongen eigenlijk net zo logisch denkt als ik. We zullen mening verschillen over hoever we daar allebei slim in zijn maar ik heb altijd die vorm van respect voor jou gehad. Ik kwam niet met je praten... wat achteraf misschien jammer is. En weet je wat het grappige is aquarel, jij en ik vinden dat ene meisje net zo mooi.

En ik hoop, dat jij kunt voorstellen dat als je heel hecht met iemand bent, en je gunt haar nog meer dan je van haar man verwacht dat dan moeilijk te verkroppen is als je het gevoel hebt, en ook wel een beetje bevestigend krijgt dat die wereld zo anders is dan ik in me stoutste dromen zou kunnen voorstellen.

Ik hierbij dan ook afstand van wat dan ook doen. Ben ik zelf weer rustig dan gaat het wel weer. Ik ben niet altijd zo. Maar kun je je ook voorstellen hoe erg het gevoel van vijandig ik hier heb? Niemand erkend het hier voor mij, en dat hoeft ook niet, dat is ieder zijn waarde maar maakt het voor mij heel erg moeilijk wie wie is, tegen wie ik praat, hoeveel er hier zijn.
En ik ben iemand als ik het niet snap, ga ik er met een moker tegen aan slaan.
Ik denk dat ik nu in zie waar zelfs jij me voor waarschuwde, en vind ik mooi.

Misschien is het het beste als ik dat woord gewoon los laat. Ieder daarin in zijn waarde. En nee niets is dood of niets is voor altijd kapot, althans niet bij mij.

Maar snappen gaat nog wel even duren.