Inzicht?

kan ik me voorstellen...

Sommige mensen zijn nu eenmaal zo...
Ook voor hun komt er heus wel een moment van bezinning, hoor...
Dat hoort er namelijk allemaal bij...
Iedereen gaat wel eens eiselijk op zijn bek...
Wat belangrijk is, is dat je weer opstaat!


groetjes moonflowertje

Another Chance, ik lees in wat je schrijft dat je erg teleurgesteld bent in mensen en dat kan ik heel goed begrijpen zoals je het weergeeft, dat zijn vervelende ervaringen die een eenzaam gevoel kunnen geven als dat gebeurd.

Er komen ook wat vragen in me op:
Hoe liggen jouw verwachtingen t.a.v. andere mensen? Wanneer en op basis waarvan laat je mensen toe in je leven? Neem je daar de tijd voor of is het al snel goed?

Als je ideologisch of visionair ingesteld bent, wat ook een heel mooie eigenschap is, kom je ook wel een beetje in de gevarenzone, immers jouw idealen/ideëen/overtuigingen etc.. kunnen heel anders liggen als die van anderen. Zeker als je enthousiast en gedreven bent, zal de ander graag in die stroom meegaan en jij denkt 'hee we zitten op 1 lijn', niet dat 1 lijn zou moeten, maar dat kan na verloop van tijd toch anders blijken te zijn. Lang niet iedereen durft zijn/haar gevoelens eerlijk te uiten, volstrekt eerlijk te zijn naar zichzelf, er is zelfs een hele grote groep mensen die dit totaal onbewust doet, dus niet begrijpt waar je het over hebt als het er over gaat. Dat is nu eenmaal zo en maakt ook die mensen niet minder waard. Misschien niet de ideale kandidaat voor een vriendschap met jou, en die keuze staat je volledig vrij.

Anderzijds is het ook belangrijk te kijken of iemands handelen in overeenstemming is met diens woorden. Past diegene echt bij jou, of vul je te snel in omdat je hoopt dat het is wat je denkt dat het is? Stel je niet te weinig eisen anderzijds? M.a.w. ga je echt voor het beste (voor jou) of laat je iedereen toe in je nabije leven?

Zomaar wat vragen, die je niet perse hoeft te beantwoorden, maar mij hebben ze ooit wel geholpen.

Mensen en gedrag zijn twee verschillende dingen, gedrag is maar gedrag en natuurlijk kun je kijken of een bepaald gedrag je wel of niet goed voelt. Maar diezelfde mens kan in een totaal andere situatie met andere personen ook weer heel anders reageren, zodanig dat je je af kunt vragen 'is dat dezelfde persoon'? We leven in een tijd van rollen en velen worstelen ermee denk ik, het lijkt wel of voor jezelf opkomen helemaal niet zo vanzelfsprekend is en je altijd maar vriendelijk, positief en voorkomend zou moeten zijn. Er is een mooie kaart van Osho, ik zal em eens zoeken. Het gaat over authenticiteit en de gevestigde orde.

Om het even bij mezelf te houden. Ik hou van mensen, begeef me graag onder de mensen, maar als het gaat om vriendschappen en relaties ben ik heel kritisch op wie ik toelaat in mijn leven. Een (vertrouwen)band opbouwen kost tijd, elkaar leren kennen in goede en minder goede dingen. Als dat totaalplaatje dan nog goed voelt en je voelt een natuurlijke behoefte om met elkaar te delen heb je wel een basis denk ik?

Het is ok om 'nee' te zeggen, het is ok om voor jezelf te kiezen, jezelf het beste te gunnen. Nee zeggen tegen mensen is niet hetzelfde als ze afwijzen, het is alleen zeggen dat jij andere keuzes maakt en die van hen evengoed accepteert. Omdat lang niet iedereen dat durft wordt al snel beweerd dat je afwijst, maar op dat moment wijs je alleen een verzoek (vriendschap, een vraag what ever) af, niet de persoon zelf! Dit is een heel groot misverstand in onze maatschappij naar mijn idee.

Deze kaart bedoelde ik, ben benieuwd wat je (en ieder die dit leest) hiervan vind?

XV - Conditionering
Deze kaart brengt een oud zen-verhaal in herinnering, over een leeuw die was grootgebracht door schapen en dacht dat hij zelf een schaap was totdat een oude leeuw hem greep en meenam naar een vijver, waar hij hem zijn eigen spiegelbeeld liet zien. Velen van ons zijn als deze leeuw - het beeld dat we van onszelf hebben is niet ontleend aan onze eigen directe ervaring maar aan de mening van anderen. De individualiteit die van binnenuit had kunnen groeien is vervangen door een van buitenaf opgelegde 'persoonlijkheid'. We worden zomaar een schaap in de kudde, niet in staat ons vrij te bewegen en onbewust van onze eigen ware identiteit.

Het wordt tijd om je eigen spiegelbeeld in de vijver eens te bekijken en je te bevrijden uit het zelfbeeld dat door anderen is geconditioneerd. Ga dansen, rennen, loggen, wartaal praten - wat er maar nodig is om de slapende leeuw van binnen wakker te schudden.

Pas als je je persoonlijkheid laat varen ben je in staat je individualiteit te vinden. Je individualiteit krijg je van het bestaan; je persoonlijkheid is opgelegd door de maatschappij. De persoonlijkheid is een maatschappelijk nut.

De maatschappij kan geen individualiteit toestaan, want de individualiteit is niet zo volgzaam als schapen. De individualiteit heeft de eigenschappen van een leeuw; een leeuw gaat zijn weg alleen.

Schapen bevinden zich altijd in de massa, in de hoop dat de massa ze een knus gevoel geeft. In de massa voelt men zich beter beschermd, veiliger. Als er iemand aanvalt, bestaat er in een menigte altijd een goede kans jezelf te redden. Maar alleen? - alleen leeuwen gaan hun weg alleen.

En ieder van jullie wordt als leeuw geboren, maar de maatschappij conditioneert iedereen, ze programmeert je denken als een schaap. Ze geeft je een persoonlijkheid, een gezellige, aardige, heel nuttige, heel gehoorzame persoonlijkheid.
De maatschappij wil slaven en geen mensen die vrijheid boven alles stellen. De maatschappij wil slaven, want de hele gevestigde orde eist gehoorzaamheid.

(Uit: One seed makes the whole earth green, hoofdstuk 4)

Ik denk dat in mijn stukje meer hart en gevoel zit dan in dat van jou Petra. Het is aan mensen zelf om daar over na te denken.

En in die tweede reactie zie ik weinig terug van Liefde. Iets wat hier voor aan stond toch?

Ik vind dat ik deze kwestie verder ook mag laten rusten. Mijn gevoel is goed daarin.

Helemaal omdat jij vind dat er meerdere "waarheden" bestaan - en mijn mening is dat het ligt naar wie je luisterde.

edit: Wou er nog aan toevoegen, dat eerste meisje wat ik kwijt raakte door Ali - heeft meer ruggengraat en heb ik 100x meer respect voor dan die laatste.

Kan me wel voorstellen dat je dat zo ervaart AC, maar vanwaar eigenlijk je vergelijking met elkaar? Is dat voor jou beter of slechter dan?

Ik heb met aandacht jouw reactie gelezen en met aandacht gereageerd. Ik vind het niet altijd nodig daar allerlei emoties in te stoppen, naar mijn idee zeggen emoties niet altijd iets over liefde, (al dan niet inwendige) gevoelens wel. Zo zie je maar

Iets laten rusten is altijd een goed iets toch als dat zo voelt. Het is natuurlijk wel zo dat als je op een forum iets plaatst mensen daar ook op zullen (kunnen) reageren.

Waar een wil is, is een weg...
Waar geen wil is, is er altijd wel een omweg...
Als iets wat je graag zou willen, uiteindelijk tegen valt, is er altijd wel een terug weg...

Sommige dingen in het leven zijn moeilijk in te zien...
Deze dingen zijn te groot om te kunnen overzien...
Je zou deze dingen echt van verschillende kanten moeten proberen te zien...
Het is namelijk niet alleen maar jou ding!
er zijn meer mensen bij betrokken...
Het gebeurt heel vaak dat we iets niet zien omdat het te groot is...

------------------------------------------------------------

Ik ben het wel met Petra eens... al weet ik dat jij er niets aan hebt Anotherchance...
Misschien is het heel erg wijs, als je het los laat...
Laat het rusten, want anders word je stapel gek!
Er komt een tijd van bezinning, alleen zul je daarvoor een hele andere houding moeten aan nemen...
Iedereen is hier met jou begaan, AC...
Maar ik krijg een beetje het idee, dat je je het veiligst voelt, in een slachtoffer-rol...
En ik krijg al een paar keer het spreekwoord; Wat baaten een Kaars en een bril... Als de uil het toch niet zien wil?

Als je op een gegeven moment toch de inzicht hebt gekregen...
Zou je nog eens terug moeten gaan, naar deze topics, en nog een keer lezen... dan zul je inzien, dat er een hoop dingen verteld worden tegen je, waar je iets aan hebt!
Allemaal eye-openers om jou te helpen...
Vind je het moeilijk om je in anderen te verplaatsen?
Ik bedoel, heb je wel eens nagedacht over, hoe zij zich zou voelen? Of hoe de mensen die jou proberen te helpen, zich voelen...
Na hun goede raad voor jou, waarop jij ineens in de verdediging schiet, terwijl je niet eens wordt aangevallen...
wij kunnen niet toveren, helaas... ik tenminste niet!
Anders had ik echt een mooie spreuk voor jou bedacht, die jou een flinke dosis energie zou geven, en kracht om er over heen te stappen... En weer met een vrolijke uitstraling, verder liet lopen over jou levensweg...
Zonder obstakels...
Je zou weer open staan voor "nieuwe" levenslessen...
En door jou vrolijke uitstraling, zou het niet lang duren voor je eindelijk dan jou "ware liefde" tegen het lijf liep!

Wat dat gun ik je echt, AnotherChance!

Groetjes moonflowertje

Weet moon, ik snap het nu.

Maar dan zit ik nog met twee vragen,

a. Is het goed dat ik die ene zwaar schijnheilig naar mij - en die zwaar schijnheilig naar nog een heel lief meisje deed - nooit maar dan ook nooit meer in dit leven spreek? Ik ben hard op die manier. En dan zeg ik het met een lach op mij gezicht. En weet je... bepaalde woorden zal ik nooit meer in mijn mond nemen, dat zie ik nu. Maar dat woord. Bewaar ik stil, zonder het ooit hard op te zeggen - voor die persoon. En dat is ook alles wat ik ooit nog over die persoon wil spreken.

b. En misschien hadden jullie wel gelijk dit niet tegen mij te zeggen. Niet dat ik het niet aan kon, en ik word ook niet gek. Maar... het voor mezelf houden was idd eerder heel moeilijk voor mij geweest.

Hahahaha mijn chakra's zijn compleet geopenden! Ik met dat maffe zout in de weer... of moet je hier dan ook in geloven? Ik weet niet... ahahahha och jongens toch... 2012 word een goed jaar.

En ik had altijd dat gezegde in mijn kop... Een hond kruipt bij je opschoot omdat ie je lief vind, en een kat omdat het daar het warmst is.
Wie had ooit gedacht hoe waar dat zou wezen!

Ik voelde mij altijd erg verwant met een wolf. En een wolf is een roedel dier. En een wolf komt op voor zijn "pack" maar nu snap ik dat ik alleen door die bossen aan het trekken was. En hoe kun je dan je "pack" maatje, die het zelfde als jou wilt... hoe kun je die bijten? Ik heb dat nooit gesnapt. Dan zit er eigenlijk iets mis in je...

Het is erg belangrijk nu voor mij dat deze wolf nu zijn eigen pack gaat vormen, met dezelfde naam als die oude, maar dan met een puur en open hart in het leven staan. En jullie geloven me niet, omdat jullie "me kennen" maar nu kan ik weer lachen.

En ik dank jullie. Niet allemaal.

En ook eventuele kraaien mogen weg vliegen. Of kom nog maar eens bij deze wolf in de buurt.

de wolf heeft een schaapsvacht gekregen omdat hij heeft bijgeleerd, en nee ik aanvaard je niet, want je hebt me gekwetst hoe goed dat je het nu ook bedoelt mijn vriendschap krijg je niet meer.

Dat mag. In die waarde laat ik jou. Wil je een spekje soms? Hang ik die aan een touwtje, en lach ik, hoe jij op je achterpootjes staat te springen.

Wat als broeders naast elkaar had kunnen staan werd uitgerekt en ik moest buigen, een leeuw, nog een wolf zal ooit buigen. Voor wie dan ook.

je zal nooit zien wat ik voel

daarom kan jij niet groeien

...

Over slachtoffer spelen gesproken. Nou ik niet meer. Hear me roar.

dat maakt het verschil en dat zal je pas voelen als je overgaat

Jongens... Kalm aan. Als jullie zulke problemen met elkaar hebben, praat het dan elders op een normale manier uit.

Aquarel, zet jezelf niet steeds boven de andere.. Dat jij dingen ziet, prima. Maar je weet niet wat andere zien dus blijf niet herhalen dat jij al over bent en dat de rest dat niet kan. Dat heb je nu vaak zat gedaan en er komen klachten over.

AC, ga er gewoon niet tegenin...

Doe allemaal lief tegen elkaar. Ga in liefde.

Mooi gezegd Emuca .

Ik heb er niet zo'n moeite mee, beide leden uiten hun gevoelens naar elkaar, prima toch, heb je er hinder van gewoon doorlezen.

Emoties onderdrukken of aanpassen aan anderen is wat velen (ook hier op het forum) al te veel en te lang hebben gedaan en juist in de problemen bracht. Het is misschien de kunst van de omstanders die emoties en uitlatingen van anderen te laten zijn zoals ze zijn, als AC of aquarel hier behoefte aan hebben hoeft niemand anders zich geraakt te voelen. Pas als je 'leeg' bent geroepen, als alles eruit is (en dat is maar tijdelijk) ontstaat er ook weer ruimte, alles wat ingehouden wordt ontneemt ruimte en blijft rond dwarrelen net zo lang tótdat het er toch uit is.
Niets is blijvend ook irritatie niet.

Ik ga denken, en dan echt denken, dit heeft mij zoveel pijn gedaan, want ook ik koos voor me dingen en werd om gelachen en dat was leuk - en niemand echt niemand. Zei ooit tegen mij, maar het is niet raar als je daar voor kiest hoor. Iedereen doet het.

En ja ook ik heb fout gezeten, fouten gemaakt die ik achteraf zie zo verschrikkelijk dom en ondoordacht waren. En ik had geen idee hoe diep het holletje ging.

En ik gebruikte troep, maar niet omdat ik het leuk vond. Ik zat alleen hier in me holletje en ik kon niet plaatsen waarom. Ik geef waanzinnig veel om al die meiden waar ik bij ben geweest, niet dat ik ervoor zou kiezen, ook hun maakte hun keuzes, maar er was niemand tot aan me ziel nog niet, die aan alles toevoegde

"maar dat is mijn mening. Jij kunt je eigen weg volgen en daar ben je niks slechter om."

En ik wist het voor mezelf dat ik die liefde in me had, en dat ik iemand dat gunde, en ik had een heel groot voorbeeld, en ja ik plaatste die man zelf op dat voet stuk, maar ik leek zo op die man. Werd mij gezegd, en ik had niets maar dan ook niets dan liefde voor die man en alles wat van hem was. Maar ook daar werd mij nooit iets gezegd dat op deze waarheid lijkt.

Het verscheurd me als ik die meisjes dan weer weg liet gaan, en niet om die mensen, maar was ik weer alleen en je kunt zoveel plezier hebben met zijn tweeen...

En je hoopt, dat mensen die over je praten met liefde, dat die mensen zien aan jou, dat je een hoop liefde hebt. En als dan blijkt dat zelfs die mensen eigenlijk dat niet denken, en uitleg geven aan jou woorden terwijl ze zelf nog niet eens eruit komen... besef je hoe alleen dat kan zijn? Ik zat hier in dat kut holletje en ik dacht ook "Ben ik werkelijk nou zo geweldig dat ik dat iemand wel gun?" Want niemand die iets zei wat er ook maar in de verste verte bij in de buurt kwam.

Kijk en invloeden, eerlijk is voor mij erg belangrijk, samen uit samen thuis. Ik weet dat al heel lang, ik dacht dat het niet zo belangrijk was om dat te moeten roepen, ik ben een lief iemand en volgde mij eigen weg en ik wist, en weet nog steeds dat het op een dag goed komt.

En ook ik deed altijd WHAAAATT?!!! Dus andere konden dat ook niet zien. Maar er was er ook geen een bij die vertelde hoe lief ik was of hoe van mij zagen hoe ik er bijna - echt bijna aan kapot ging omdat ik dacht dat er ook maar iets in dit leven fout is of kan zijn. Ik maak me geen illusies verder heb geen hoop of verwachtingen en ik kwam hier alleen en ik ga hier weer alleen weg.

En ik ben verschrikkelijk dom geweest. Hoe moeilijk dit voor mij ook gaat worden. Niet langer doet mijn hart pijn omdat ik dingen niet kon plaatsen. Ik was daar zelf dom in. Ligt er bij een iemand de fout dan is dat bij mij.
En nee dat is niet slachtoffer, das de waarheid.

Ik ga rusten en laten bezinken.

@Petra, toch moest ik het aankaarten, omdat er klachten van gekomen zijn Jij hebt er misschien geen last van, maar anderen wel.

Ik begrijp je wel, maar ik weet het niet of dat wijsheid is lief mens.

Mensen kunnen het topic toch ook gewoon overslaan? Waarom last hebben van de gevoelens van anderen? Volgens mij zitten hier langs meerdere kanten veel mooie levenslessen in. Zowel als voor de betrokkenen en de lezer. Dingen laten zijn en niet proberen mensen te veranderen of te laten reageren zoals een ander vind dat je zou moeten reageren.

Volgens mij wordt hier juist veel oude pijn uitgewerkt en dat kun je afwijzen, om willen vormen tot een beleefde, liefdevolle manier van zijn. Maar wat nu als iemand zo veel pijn heeft ondergaan dat het ruimte zoekt om dat te uiten en mensen zoekt om dat te accepteren zoals het is, zodat die verder kan? wat nu als dat kruis zó zwaar is geweest dat er nog steeds een vloek en een zucht uitkomt?

Als iemand díe pijn deelt, al komt het nog zo verwijtend over, die kun je het ook niet op jezelf betrekken en proberen evengoed oog en oor te hebben voor wat er gedeeld wordt?

Ik kan me bijna niets spiritueler's voorstellen dan dat..