Kan iemand tijdens de dood ook afgewezen worden?

Ik mis mijn vriend en tegelijkertijd wordt ik overspoelt door de mooie herinneringen. Hij heeft me een mooie erfenis achter gelaten maar toch.In een wereld waar je ontdekt dat eigenlijk niemand werkelijk de waarheid spreekt, zou je graag eens ´s nachts heel dicht tegen je vriend aankruipen. Gek genoeg, die sporadische momenten dat ik het echt nodig heb is hij er. Terwijl hij daar niet in geloofde.
En heeft alles met moeten en willen te maken.
Ik volg de lijn

Is dit geen wondertje der natuur? (avatar ;))

Voorlopig noem ik haar Vida, van de Vida, Leven in het Spaans. Haar echte naam krijgt ze pas wanneer ik haar karakter helemaal heb leren kennen. Ze gaat vandaag haar 3de levensdag in en weegt 92 gram en ik mag haar pleegmama zijn.

Verbazend hoe zo´n klein diertje over zoveel levenkracht kan bezitten. Ik vond haar namelijk nat en koud en happend naar zuurstof in mijn vangbak met een verdwaasde toekijkende jonge moederkat die niet wist wat ze moest doen. Het arme moederbeest is er niet best aantoe en is bij aan het komen in de revalidatie. Mijn eerste impuls was Vida te pakken en onder mijn t-shirt te steken, al dacht ik dat het te laat zou zijn. Maar hoe meer ze opwarmde hoe meer levenskracht ze kreeg en hoe hoger en dichter ze letterlijk en figuurlijk naar mijn hart kroop. Ik was verbaasd en onder de indruk van dat katje dat nog geen ons woog en de halve mount everest beklom om aan eten te komen.

Tsja zoiets laat je niet meer gemakkelijk los. Dus we gaan ons best doen dit beestje te helpen leven. Ookal zal het heel spannend worden omdat ze haar eerste moedermelk nooit gehad heeft en dus weinig tot geen afweer heeft. Wat dat betreft zit ze bij mij dan niet zo al te best op haar plek, aangezien ze mee moet naar mijn werk waar het volhangt met ziektekiemen. Maar als ze het overleefd dan wordt dat mijns inziens de sterkste kat die er is.

Poehee! Ik wist niet dat ik moedergevoelens had, maar blijkbaar lagen die toch ergens verstopt. Moeders herkennen dit vastwel? Overbeschermend, niemand mag zomaar aan dat kleine ding komen, bij elke kik schiet je overeind, je oren zijn continue gespitst en je wil het de hele dag warmte en liefde geven. Je hart stroomt er gewoon van over.
Grappige van alles, normaliter heb ik 3 wekkers nodig om wakker te worden en dan gebeurt het nog wel eens dat ik me overslaap. Vida voer ik om de 2 uur dus alle wekkers staan gereedt. Had de kleine meid besloten om elk uur honger te hebben, nou van dat miauwen wordt ik dus sneller wakker dan tig wekkers bij elkaar!

Ik wilde dit gewoon even delen met jullie. Zo mooi! Zo klein en zoveel vechtlust. En om eerlijk te zijn, ik voel me eigenlijk kleiner dan haar ookal ben ik een groot mens t.o.v. haar.

4 dagen, 102 gram en alive en kicking!!!

Maar goed dat ik nooit moeder geworden ben, 8 weken bezorgdheid is nog te overzien. Ik denk een heel leven lang, dat dat best zwaar is. Zeker het vooruitzicht dat er ooit een dag komt dat jou hummeltje alleen op deze aardkloot moet rondlopen.

Ik dacht dat ik de betekenis van liefde ontdekt had. Maar liefde heeft vele variabelen ontdek ik nu. Mijn ontdekkingstocht gaat dus nog wel even verder.

Hihihi, maar goed dat ik alleengaand ben en op mezelfstaand, anders zou er nog iemand jaloers kunnen worden.

Yay 10 gram erbij! Goed gedaan Spud

Zo Spud

Druk,druk,druk den'k.
Goed gedaan zeg,op naar de volgende 10 gram.

Wat betreft de jaloezie en alleengaande zijn een kleine anekdote:
Ik was werkzaam in een team van 15 mensen en werd ontslagen want ik was te vriendelijk en lachte teveel,daar stoorde 2 mensen in dat team zich aan,kostte mij mn baan.
Ik was toen alleen met een zoontje van 7jaar (nu 26jaar)

Jaloezie heeft vele gezichten.............

116 gram, alive and kicking, maar een mega keutel voor d´r poeperd die er niet uitgaat. Ik krijg er zelf pijn van aan darmen.
Op zo´n moment zeg ik, geef mij die pijn en dat ongemak maar, maar laat m´n meisje met rust! Morgen eerst maar naar de dierenarts. Pfff... zal wel een lange nacht worden...

Klopt Nougnag, jaloezie kent vele gezichten. Ik hoop dat je door die ervaring je vriendelijkheid en je vele lachen niet verloren bent of ingedimt hebt? Want jaloezie maakt ook veel kapot. Wat een rotsmoes trouwens om iemand te ontslaan omdat die te vriendelijk is en teveel lacht! Zulke mensen heeft een team juist nodig! Of je moet natuurlijk bij de Dela of zoiets gewerkt hebben, maar zelfs daar moet toch soms even gelachen worden?

Beetje olijfolie?

Nee hoor Spud,
Ik kan het toch niet laten,lachen en vriendelijk zijn.

Ik heb met grote ogen en open mond geroepen; "Wat een slappe hap!" en kon de week nog afmaken,maar vandaag niet op je plek is morgen ook niet op je plek toedeloe....

Deed mijn vader ook,olijfolie of gewoon sla-olie.

Olie mocht ook niet baten, zat knoert vast en begon ook nog te bloeden. Pfff... wat heb ik me druk gemaakt! Kom ik bij de dierenarts, gaat die daar gewoon in met een mega thermometer in, maar de eerste drol was er wel uit. Daarna een catheter erin. Poehee! Wat maakt die kleine veel mee op zo´n korte leeftijd. Ik heb de hele dag met dat catheter moeten werken, maar er zijn geen drolletjes meer gekomen. Nu maar hopen dat het weer begint. Gelukkig staat alles niet meer zo op spanning da´s al een gehele geruststelling. 126 gram, aanhankelijker geworden en wat kunnen beginnende pleegmoeders toch blunders maken! Ik had d´r vanmiddag bijna gekookt! Veel te warm gezet! En dan denk ik bij mezelf, gelukkig moet ik elke 2 uur, want anders... Arme beestje hijgde als een paard.

Ik kreeg vandaag wel het compliment van mijn leven van haar. Blijkbaar begin ze me te herkennen. Ik had haar bij de dierenarts gestalt omdat ik katten vrij moest laten, ze heeft de hele tijd liggen miauwen en toen ik binnen kwam miauwde ze volgens de dierenarts nog luider. Is dat niet tof?

En ik was even bang dat ik nog 2 wezen op moest vangen vandaag. Aangezien ik toch om de 2 uur op moet. 2 eekhoornbaby´s, anderhalf keer zo groot als Vida maar ook piep. Gelukkig is er een opvangcentrum die daar beter raadt mee weet dan ik. Pfff, begon me al helemaal ongerust te maken over besmettingsgevaren voor Vida.

Nougnag, geweldige opmerking! Vandaag hoorde ik dat het jaloerse wicht op mijn werk foto´s aan het trekken is van de rotzooi op mijn werkplek en die van mijn collega waar ze een hekel aan heeft. Eigenlijk best wel zielig, want mijn baas weet dat we tijd tekort komen. Dus wat ze daarmee wil bereiken? Maar het deed toch wel even pijn hoor te merken dat mensen echt alles uit de kast trekken om hun zin te krijgen. (vertrek van mijn collega, want dan weet ze dat ik ook vertrek) Maar laat maar komen! Eerlijkheid duurt het langst en mijn baas heeft die rotzooi met eigen ogen al eens gezien, we verbergen namelijk niks.

Lieverd, ik bedoelde een beetje olijfolie in de voeding..
Ik ben blij dat de drol eruit is, je klinkt als een keigoeie poezenmoeder

Hihihi, Karin, de olie begint nu te werken. Met die obstipatie ben ik maar steeds olie bij de melk gaan vermengen en de melk gaan verdunnen. Hihihi, u raadt het al, Knetter de Vida, knetterd nu van voor en achter!

Is ook niet goed, maar dat zie ik toch liever dan dat katje pijn zien lijden. Op dit moment 130 gram (ze blijft even hangen) heel sloom (volgens de dierenarts komt dat door het hete weer) maar ze begint wel voort onderscheidt te maken! De ene persoon mag haar wel in de handen nemen, dan gaat ze lekker relaxed liggen en tegen de andere persoon blaast ze en wordt ze ontzettend onrustig. Wat het nu precies is weet ik nog niet, onzeker/zekerheid van die persoon. Of het verschil dat de ene persoon wel goed in z´n vel zit en de ander niet. Hsp katje misschien?

Desalnietmin, ik sta inmiddels in directe connectie met mijn hummeltje. Ik heb namelijk een hele lieve oppas mama die haar voedt wanneer ik te lang op de baan ben. Maar die oppas mama hoeft mij niet meer te vertellen of ze moeite met poepen had of niet. Rond haar voeding voel ik dat aan mijn eigen darmen. Hihihi en dat geeft bestwel humoristische akefietjes onderweg.

Thanks voor het compliment! Al ben ik er pas echt zeker over dat ik een goede moeder voor haar was als ze minimaal een half jaar is. Ik zei altijd al, ik moet geen kinderen want ik ben over beschermend. En yeps met deze kleine meid bewijs ik mezelf dat ik de waarheid over mezelf sprak.

En Nougnag, gisteren kreeg het jaloerse wicht voor elkaar dat ik mijn baan verloor. Gek genoeg had ik hem binnen het uur ook weer terug. Kan soms maf gaan.

Inmiddels ben ik van mening dat het mens niet gelukkig met haar leven is en daardoor zo ambetant naar anderen is die wel gelukkig en tevreden zijn. Gewoon jaloers. Best zielig.

Niet te veel olie Spud! Dan gaat ze inderdaad knetteren, als de poep te dun wordt verliest ze teveel vocht.
Enne ..de meeste mamma's zijn van nature beschermend, dus dat is heel normaal hoor.
Mamma's worden tijgers als je aan de kids komt.
Katten pikken feilloos energien op van anderen dus jouw katje is wellicht door haar slechte start extra vroeg alert.

Vandaag wat bezorgd, ze bleef maar op 124 gram hangen.

Maar yihaa!!! In de avond begon ze weer te stijgen! 142 gram! En ze begint voorzichtig door een spleetje van haar ogen te kijken.
Ik heb de olie dan ook achterwegen gelaten en de melk volle bak normaal gezet.

Vandaag aan mijn collega gevraagd die wel honderden papfles baby´s gezien heeft en mij super begeleidt, of ze verwacht had dat knetter het zou overleven. Nee, had ze niet verwacht, maar ze denkt nu dat ze wel blijft leven. Het is een vechtertje daar zijn we het beide overeens.

15 dagen 172 gram, ogen open maar ziet niks en af en toe een pain in the ass pfff!

Mijn collega´s zeggen, ze lijkt op jou. Net zoveel kapsones.

Vandaag, mistroostige dag en ineens moest ik aan mijn vriend denken waarom ik dit topic maakte en er verscheen een glimlach rond mijn mond. Enerzijds jammer dat ik dit alles niet meer met hem kan delen, anderzijds heeft ie me wel echt met heel veel warmte achtergelaten. Jammer dat ie me niet met de kleine Vida ziet moederen, anderzijds misschien ook wel goed. We hebben samen immers ooit over kinderen gedacht... Ookal wilde hij niet geloven in iets anders, moest het voor hem echt over en uit zijn. Ik hoop het voor hem, maar denk wel dat ik zijn warme herinnering in mijn hart zal meedragen. En volgens mij val ik daar niemand mee lastig.
Vida is nu 308 gram, donderdag 3 weken oud geworden, ze kakt moeilijk dus ik blijf maar dingen proberen, inmiddels zal dat kontje wel niet meer zo werken hoe het zou moeten.
Maar ze is still alive and kicking!

Lieve Spud, wat fijn he, dat - ook al zou men ons alles afpakken - wat we opslaan in ons hart er niet uit te krijgen is door anderen!

En even huishoudelijk vraagje: krijgt de kat iets van melk? Zou ik snel mee stoppen, als ik het zeggen mag. harde brokjes wellen met gekookt water is het allerbeste, maar dat moet je zelf weten natuurlijk!

Liefs van Helma.

Goeie Helma, zo zijn al veel (ook wilde zoogdieren) weesjes er boven op geholpen.
Wat meteen in mij opkwam, Spud, is paardenmelk. Daar schijnen stofjes in te zitten die goed voor katten, honden, en andere beestjes zijn. Het bevordert de spijsvertering en de darmen verdragen deze melk prima. (koeienmelk zou ik vermijden, het kan in kleine hoeveelheden, maar kattendarmpjes verdragen dat niet zo goed, ookal zijn ze er gek op!!!)
Kijk eens op deze website voor info http://www.paardenmelker.nl/?PageID=7&NewsID=9 , en ga dan eens, bijvoorbeeld met een fiets, lekker het weiland in opzoek naar paarden met veulentjes (die er toevallig volop zijn deze tijd...), en vraag eens aan een eigenaar

Oohja, ik zou beginnen met een ienieminie dosis, kijken hoe je katje erop reageert..

Hé tof voor het meedenken! Maar ik had iets over het hoofd gezien, Vida wilde haar nest niet meer bevuilen. Dus met een kattenbak in de kooi, was het met het kakprobleem gedaan.
Inmiddels 4 weken en 2 dagen, madammeke ongeduld en een luie, ze wil geen brokjes oefenen ze wil papje van dat uit de fles, wel zo gemakkelijk! Want van melk alleen raakt ze niet meer gevuld.
Vandaag had ik een zus voor haar meegebracht, die haar het brokjes eten wel uit zou leggen. Vida keek toe, probeerde het eens en ging toen weer mekkeren om de fles, brokjes kauwen is teveel moeite. De DIVA!
Wel heel spijtig is, is dat sissy ziek geworden en hoogst waarschijnlijk doodgaat. Ik heb haar vanaaf meegegeven aan mijn collega, die mij zo goed met Vida begeleidt. Ze hebben samen gespeelt, geslapen en toen was Sissy levenloos. En ik voel me schuldig wat Sissy betreft, ik nam haar voor Vida maar ze was mijn keuze niet, ze zou altijd de kat voor Vida blijven) Daarom had ik eigenlijk besloten haar morgen terug te brengen, want da´s niet eerlijk. Ik had me een beetje laten overdonderen.
Misschien heeft dat katje dat ook gevoelt en was ze daardoor niet zo strijdvaardig...En daarom voel ik me schuldig. En ook bezorgd om Vida, straks wordt die ook ziek, had dat katje al een virus bij en kwam dat tot uiting toen ze samen geplaatst werden (toch wel stress) Vannacht ben ik dus de bezorgde mams.