Tsja Bellefleur waarom ik daar zo zeker van ben komt door een aantal feiten die er gebeurt zijn. Mensen waar ik toevallig goed mee op kan schieten die met de grond gelijk worden gemaakt als ik er even niet ben. Klanten die klachten over mij hebben terwijl ik ze nog nooit gezien of gesproken heb en na onderzoek zij ze heeft gesproken uit naam van mij. Afspraken die met het hele personeel gemaakt worden over het dieren welzijn lapt ze aan haar laars. Het is nooit direct naar mij toe, maar het komt wel via een omweg terug naar mij. In de vorm van een klacht, in de vorm van gekwetst persoon waarbij ik m´n best doe die weer haar zelfvertrouwen op te peppen. En nu laatst gewoon door moedwillig een hulpbehoevend dier te laten creperen.
Praten hierover werkt inmiddels ook niet meer, ze is er heilig van overtuigd dat ik haar weg aan het pesten ben. Nou om eerlijk te zijn, na haar laatste actie waarbij ze dus dieren inzet om andere te raken, zie ik haar ook liever gaan dan komen. Dat vind ik zo laag bij de grond.
Aangezien ik de enige ben die tegen haar in verweer ga, kan ik me voorstellen dat ze mij een vervelende vind, immers zonder mij kan ze haar gang gaan, of dat nu wel goed voor het dier is of niet. Andere durven dat niet.
Maar inmiddels na het plaatsen van mijn vorige bericht ben ik weer wat tot mijn positieven gekomen. Ik ben in deze ook fout, als ik in het negatieve meega. Volgens mij is ze hartstikke onzeker en doet daarom zo, want toen ik haar leerde kennen was het een hele toffe. Daarom voor mij en vele andere onbegrijpelijk waarom ze zo doet en de baas haar voor 100% blijft verdedigen terwijl zijn personeel wegloopt.
Ik denk dat ik me er maar gewoon bij neer moet leggen, immers verandering vind plaats bij jezelf. Ik kan niet heel de wereld helpen en alle dieren op die wereld ook niet. Bovendien heb ik ook nog genoeg te leren voor mezelf, immers ik pak zaken ook niet altijd handig aan en kan fel en lomp uit de hoek komen.
Misschien als ik me volledig distansieer en het niet meer opneem voor een ander (da´s immers mijn valkuil)zal de sfeer misschien beter worden. En ondervinden de beestjes er ook geen last meer van.
Mijn vertrouwen in haar, als collega is tot een nulpunt gedaald, maar ik ga m´n best doen om het nog een kans te geven. Mijn modus stond op dat ze alles voort fout deed en da´s ook niet terecht. Gelukkig ben ik me ervan bewust dat er weldegelijk een verschil zit tussen collega´s en vrienden.
Hé Lena, ik denk dat we een beetje uitgepraat zijn... Immers de communicatie is nu zo dat zij wel al haar frusties eruit kan gooien maar als ik iets terug zeg ze wegloopt. Ik heb mijn frusties hierover er bij mijn baas uitgegooid maar hij draagt haar op handen. Dus wat ik nu ga doen is mijn afdeling als een stafford (hebben we trouwens veel zitten, iemand naar opzoek?) bewaken. En voor de rest elke confrontatie uit de weggaan.
Zinloze tijdverspilling en het gaat ten kosten van de dieren, want die voelen dat echtwel als je boos bent.
Waarschijnlijk gaat dit dierenasiel niet lang voortduren op deze manier helaas.
Beste actie zou zijn, iedereen ontslaan incl het management en met een schone lei beginnen. Spijtig van mijn baan, maar ik ben inmiddels ook een rotte appel rieel gezien. Als er 2 vechten hebben er 2 schuld en er zijn inmiddels 2 partijen dus zijn we met z´n alle niet zo lekker bezig.
Maar vanuit het dieren front, we hebben 4 kittens kunnen redden vandaag!
We hebben ze met 3 man sterk lopen wrijven en doen om ze te laten ademen en ze doen het allemaal. Vanuit machteloosheid doe je smerige dingen zeg, maar ik heb er geen spijt van.
Groetjes,
Spud
Die kunnen er toch niks aan doen dat iemand een wijze les te leren heeft?
