Kan iemand tijdens de dood ook afgewezen worden?

Fijn om te horen Spud!
Dat zijn grote stappen.

hallo spud fijn om te lezen,dat het voor jou ook bepaalde inzichten geeft...

Niet te zuinig wat voor inzichten ik krijg.

Begin zo langzamerhand het idee te krijgen dat het allerbelangrijkste is, je hart te volgen. Doen wat je hart je ingeeft zonder alteveel vragen te stellen. Je merkt vanzelf dan wel in alles wat je op je pad krijgt, of dat de juiste richting voor je was. Ik denk dat ik de juiste keuzes maak, want de laatste paar maanden krijg ik niks dan goeds op mijn pad.

Dat was een paar maanden geleden wel anders!

Van m´n vriend heb ik even niks gehoord, maar geen nieuws is goed nieuws daar heb ik ook alle vertrouwen in. Ik denk namelijk dat ie even geen tijd voor mij heeft, zijn hart ligt nu even heel ergens anders denk ik.

Een fijn en gelukkig 2010 allemaal!

Hmmm, was ook eigenlijk te mooi om waar te zijn...

Te denken dat de liefde alles recht kan trekken wat krom is, maar dat is natuurlijk niet zo.

De liefde heeft mijn vriend niet verder van zijn doodswens afgebracht. Even leek het zo te zijn maar dan zou hij het voor die ander doen en niet voor zichzelf. En voor een ander kan je veel doen, maar er zijn zaken die je toch echt voor jezelf moet doen.

Alleen die opties hè? Door de nette opties is ie door die mislukkingen wel heen. Nu is hij zaken aan het overwegen waar hij zelf niet achter staat (zegt ie zelf), continue volgen gedachtes op elkaar. Het oer gevoel van hier nooit hebben willen zijn/blijkbaar doe ik iets verkeerd want anderen hangen wel aan het leven.

Gekke van alles, ik heb ook altijd met 1 been buiten het leven gestaan. Maar in deze situatie (wil namelijk niet zeggen dat het door deze situatie alleen komt, daarvoor gebeurt op dit moment teveel voornamelijks moois) maar in deze situatie, deze tijd waarin ik mijn vriend bijsta, ben ik eigenlijk steeds meer het leven vol verrassingen gaan waarderen.

Dat doet me dan ook vaak twijfelen. Mensen zeggen vaak tegen me, jij bent het leven en laat hem dat inzien. Maar toen we elkaar pak ´m beet 11 jaar geleden ontmoete, was ik het leven nog niet hoor. Dat is stapje bij beetje gegroeid en pas afgelopen november ben ik met beide voetjes in het leven gestapt. Daarom denk ik weleens, is het niet andersom? Is hij het leven voor mij?

Ik zie hier vaak fotolezingen voorbij komen. Ik vind dat vaak heel dapper dat mensen zomaar op het net een foto durven te plaatsen. Immers je geeft een heel stuk van je privacy weg. (mijn gedachtes dan) Toch ben ik er heel nieuwsgierig naar. Naar het lezen van een foto van mij, maar ook wat jullie mijn vriend nog mee zouden kunnen geven. (die laatste sterker nog dan ik zei de gek) Om die twijfels die hij heeft, want ergens heel diep van binnen heb ik sterk het gevoel, als ie maar de juiste boodschap of hint krijgt van het leven naast ons, deze fallen angel het ookwel kan redden in deze wereld, ookal had ie heel ergens anders moeten zijn. (Want van die verkeerde afslag ben ik overtuigd,anders kan iemand dat verlangen niet al van zijn 14de af voelen, zeer sensitief zijn, en proberen tot nu zo´n 35 jaar later)
Ik vraag me dan ook vaak af, wanneer pikken ze hem op?

Maar even op dit foto´s terug want ik dwaal af. Ten eerste, ik zal nooit een foto plaatsen zonder toestemming. En ik denk dat ik die toestemming ook niet krijg. Immers mijn vriend wil graag geloven dat er na dit leven niks meer is. Want te weten dat er nog meer is maakt hem alleen maar onrustiger. En voor mezelf....
Ik heb de ruimte gevonden op het net om mijn hart bloot te kunnen geven, sommige zaken die er in mij omgaan te evalueren met anderen, om ze daarna pas in RL te bespreken. Ik heb daar altijd heel veel aan. Maar menig maal is het mij ook gebeurt, dat ik open was over de fora die ik bezocht en gestalked ben. Iemand die schrijft zonder gezicht en wel haar hartje uitstort, geeft me een veilig gevoel. Ik heb weleens een meeting meegemaakt van een forum en ik merk dat ik daarna gewoonweg moeite heb om weer op de oude voet door te gaan. Je voelt immers dingen bij mensen op zo´n meeting, bij sommige kan je dat zeggen, andere zijn er nog niet aantoe. Ik vind dat dan verwarrend als je ze daarna alleen woordelijk weer ziet. Letterlijk val ik daarvan stil, omdat ik niet meer weet wat ik nog wel kan zeggen of niet om hun privacy niet schaden.

Wat ik me dus afvraag is, kan je je foto ook ergens naar iemand toesturen en een reactie terug krijgen? Of confronterender, kan je je ook live laten lezen? Dit is ter info hoor! Wil nog geen echte stappen ondernemen. Ik denk erover.

Ook nog zoiets wat mij doet twijfelen, het helderziende gebeuren. Toen ik kind was kwamen er regelmatig helderziende bij ons over de vloer, dat wist ik toen niet, maar als die kwamen werd ik altijd misselijk en ziekig van binnen. Ik vluchte dan altijd naar mijn bed. Toen mijn moeder mij eens vroeg (zij is spiritueel aangelegd, ik weet niet onder welke noemer ze valt) waarom trek je je terug als die of die komt? Heb ik dat gevoel verteld en heeft zij mij over helderziende geleerd, je kan dus blijkbaar niet zien als de ziel van de ander dat niet toelaat. Blijkbaar is mijn ziel erop ingesteld om me ziek te maken, als iemand probeerd daar contact mee te maken. Immers die helderziende die bij ons over de vloer kwamen konden geen contact met mij krijgen.

Werkt dat zo ook met fotolezingen? Of geeft je ziel dan toestemming omdat je die foto plaatst? (hoe zit dat dan bijv met de mensen die op een site als bijv. hyves hun foto´s plaatsen?)
Of ben ik gewoon te achterdochtig dat ik zoveel vragen stel?

Want ja, wat betreft spiriualiteit, of anders gezegd, mensen die zeggen dat ze spiritueel aangelegd zijn ben ik wantrouwig naar. In de 1e instantie, er zijn er immers bij die hun gaves behoorlijk misbruiken en je graag afhankelijk van hun zouden maken. Ik heb ze gezien en ik heb ook gezien wat ze met anderen deden. Mij gelukkig tot op zekere hoogte overkomen, maar gelukkig te goed naar de waarschuwingen van de mams geluisterd en ook gewoon te eigenwijs.

Overigens wederom weer een rede mijn foto niet te plaatsen, immers er zou zo´n bezoeker hier langskomen. Je kan iemand daarmee kapot maken. Hoeveel moderators ook op een site, kan altijd gebeuren. Hoe testen jullie hier trouwens op? Omdat ik me hier met iedereen wel vertrouwd voel.

Dit bericht wordt te lang en als ik door blijf mijmeren nog veel langer. Immers, ik wil de dag nooit afsluiten als het een mooie dag is. Geweest, heb ik moeite mee.

Alvast bedankt voor het lezen/luisteren, reacties zijn welkom maar niet verplicht.

Jojo, Spud/Dees

XXX

Super dat je deze inzichten erbij hebt gekregen. Je hebt belangrijke dingen bijgeleerd.

Ik moet ineens hier weer aan denken:
http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php....html#Post43232

Heb je daar iets aan?

Lieve Dees.

Ik maak me eerder zorgen om jou. Laat zijn worsteling eens los. Hoe is het met jou Dees?

He, lieve Dees je houdt me bezig.

Er komen nog een paar dingen in me op. Eerst voor jezelf:

' Je wordt alleen geboren, en je gaat alleen dood' .
Daarmee wil ik zeggen, alles is in jouw handen. Jij bepaalt. Als jij het niet voor jezelf doet, doet niemand het hoor!

Met betrekking op je vriend (hard maar waar):
' Je kunt een dorstig paard naar de bron brengen, maar je kunt het niet laten drinken'.

Het is lastig lieve Dees.
Ik denk dat je jezelf in acht moet nemen en hem louter kunt steunen.

Ik heb de wijsheid ook niet in pacht.

Wat denk je dat er zou gebeuren als je het onderwerp een volledig los zou laten? Zou het hem bevestigen dat hij hier niet wil zijn, of zou het hem aan het denken zetten?

Ook nog een keuze he?

Voor jou bedoel ik dan he?

Spud, ben je onlangs nog on-line geweest?

Liefs.

Ik ben er nu even Hemelwandelaar, is dat ook goed?
Bedankt voor je meedenken, ergens zijn je berichten wel binnengekomen want ik ben druk bezig geweest met leven. Eigenlijk nu nog steeds, want ik moet weer weg.
Maar ik beloof je, vandaag of anders morgen krijg je een uitgebreidere reactie want ik vind het toch bijzonder dat wat jij schrijft hier in zekere zin dus aan de hand was tijdens mijn afwezigheid. Later dus uitgebreidt verslag.

Groetjes,
Dees

Hoi Hemelwandelaar,

Na mijn laatste bericht hier over mijn vriend, heeft mijn leven eigenlijk een hele andere wending genomen. Ik heb de keuze inderdaad in alle rust aan hem overgelaten, de plannen die hij heeft sta ik niet helemaal achter en dat weet hij ook. Maar het is zijn leven en zijn keuze, dus wie ben ik om daar een stokje voor te steken? Meer dan luisteren, meedenken en er voor hem zijn wanneer hij mij nodig heeft kan ik niet. Anderzijds, help ik hem zowel als mezelf niet verder als ik mijn leven stil laat staan omdat ik hem zo graag wil helpen.

Ik heb hem dan ook gezegd, dat hij wat mij betreft alle kanten op kan gaan en dat ik hem onverwaardelijk steun. Maar dat ik in de tussentijd ook verder ga met mijn eigen leven omdat ik dat steeds meer en meer ga waarderen. Dat vond hij eigenlijk heel fijn om te horen en gaf hem ook rust. Want hij maakte op zijn beurt zich weer zorgen om mij, dat hij mij niet teveel belaste of met problemen achter zou laten als het zover zou zijn.

Vanaf dat moment heeft mijn leven een hele andere wending genomen. En dat is denk ik wat ik bedoelde met je hart volgen en dat je dan vanzelf merkt of het goed is.
Ik heb een droombaan aangeboden gekregen, eentje die ik lange tijd geleden al opgegeven had omdat ik rieel gezien wel in de gaten had dat dat onmogelijk was. Ik mag samen met anderen een dierenasiel opbouwen en ik krijg er ook nog eens voor betaald!
Dat alleen al is super, maar de mensen waarmee ik samenwerk zijn stuk voor stuk speciaal en gevoelig! Dus het is elke dag een thuiskomen voor mij om te gaan werken en ik kom elke dag vol energie weer thuis. Wat ik met werken in m´n hele cariere nog niet meegemaakt heb!

Naast dat, kom ik op andere plekken ook mooie en bijzondere mensen tegen en elke dag lijkt wel een cadeautje voor me.

Wat jij dan ook op 9 januari schrijft over:
' Je wordt alleen geboren, en je gaat alleen dood' .
Daarmee wil ik zeggen, alles is in jouw handen. Jij bepaalt. Als jij het niet voor jezelf doet, doet niemand het hoor!

Met betrekking op je vriend (hard maar waar):
' Je kunt een dorstig paard naar de bron brengen, maar je kunt het niet laten drinken'.

Dat is precies wat ik uiteindelijk ben gaan denken. Dat over alleen geboren en alleen doodgaan, dat zat me al m´n hele leven in mijn kern, alleen dan met een negatieve lading erachter van eenzaamheid en teleurstelling. Hierdoor durfde ik eigenlijk nooit een band met mensen aan te gaan, want hoe dan ook zou je toch altijd alleen achterblijven. Die gedachte is nu veranderd, mijn hart heb ik opengesteld, waardoor ik nu denk ik zelf zoveel moois op mijn pad krijg. Ik geloof nog steeds wel dat je alleen doodgaat, maar dat hoeft niet meer te betekenen dat je in de tussentijd je leven ook alleen moet doorbrengen. Leuker, interessanter en het geeft een veel prettiger gevoel als je je in de tussentijd wel opensteld voor anderen.

En inderdaad dat dorstige paard (mijn vriend), ik kan hem overladen met mijn positieviteit maar het blijft aan hem of hij er iets mee wil of kan doen. Iedereen heeft immers zijn/haar eigen reden waarom die hier is.

Een paar maanden terug, voelde ik de behoefte aan echt contact met mensen. Live contact waarbij je al je zintuigen kan gebruiken. Alleen ik wist niet meer hoe ik dat contact moest vinden of aangaan omdat mijn contacten behoorlijk bestonden uit internetcontacten, fora´s en e-mail en zo af en toe dat daar dan een live contact uit voort kwam. Tuurlijk had ik nog wel contact met vrienden en familie enzo, maar dat voldeed niet meer aan mijn behoefte.

Ik wist niet hoe ik het aan moest pakken, maar had er wel vertrouwen in dat als ik het echt wilde en me open zou stellen voor de mogelijkheden dat het wel zou komen.

Ik denk dat ik een juiste keuze heb gemaakt, door alle zekerheden in Nederland op te zeggen (toen ik in de gaten kreeg dat de koek voor mij in Nederland echt op was) en eindelijk gehoor te geven aan mijn behoefte in België te gaan wonen. Want werkelijk ik woon hier nu een maand of 2 maar ik voel me hier echt thuis. En gek genoeg, blijkbaar zit er veel Belgisch bloed in mij want als Hollandse lijk ik overal waar ik kom ook nog eens in de groep te passen.
Ook mijn omgeving merkt een groot verschil aan mij, ik ben vrolijker, spontaner, energieker en ik straal geluk en rust uit.

Ik zal ongetwijfeld nog dingen tegen komen waar ik niet blij mee zal zijn, maar nu geniet ik voorlopig gewoon van de mooie dingen die ik op mijn pad tegenkom.
Mijn vriend zit natuurlijk nog wel in mijn hart, maar zijn situatie speelt niet meer de overtoon. Ik heb immers mijn eigen leven ook nog.

Soms twijfel ik wel hoor en vraag ik me af, laat ik hem niet in de steek omdat ik doorga met leven? Maar dan bel ik hem en dan hebben we het erover en dan valt dat best mee.

Nou dit was mijn update, fijn dat je meedenkt dat doet me echt deugd.

Groetjes,
Dees

fantastisch om lezen..dit maakt me dolgelukkig,
Je hebt jezelf het kado gegeven om over je eigen leven na te denken,
vragen te stellen hier, antwoorden in je op te nemen, en ze te transformeren tot waartoe jij nu groeit..
Echt hierom voel ik me enorm blij, als dit met iemand zo werkt!!!!

Mooi om te lezen, geweldig !!!
Dank je wel voor het delen.

Liefsss

Hey lieve Dees!

Wat ben jij gegroeid zeg. Super. Echt mooi om te lezen. En ik denk voor jou en voor hem ook rustiger. Klopt dat? Toekomst zal uitwijzen wat er gaat gebeuren.

Geweldig om te lezen dat jij ook je rust hebt gevonden in je nieuwe woonomgeving. Zo belangrijk....

En over wat je zegt, dat je nog dingen tegen gaat komen die mss niet allemaal 'Hoera' zijn, als je achter je beslissing staat zal je de gevolgen altijd kunnen dragen.

Nogmaals, mijn bewondering voor jou. Goed bezig, dame

Hé bedankt jullie allemaal, heb er zowaar rode wangetjes van gekregen. Maar wel warme rode wangetjes!

Klopt inderdaad Hemelwandelaar, ik heb het gevoel dat ik in een oase van innerlijke rust beland ben en ja, ondanks dat het niet gelopen is zoals mijn vriend wenste heeft hij ook rust.

We zullen zien wat de toekomst brengt, maar nu geniet ik gewoon dag per dag.

Wat goed dat je hier echt voor jezelf hebt gekozen en ook naar jezelf hebt geluisterd. Wat een transformatie! Super mooi om te lezen.

Hé enthousiastelingen, bestaat er ook nog zoiets als in de "testzone" zitten? Waarin de net opgedane kennis getest wordt?

Ik heb het idee dat ik daar nu middenin zit, m´n dierbaarste vriendin is boos op me en voelt zich in de steek gelaten door mij omdat ik op dit moment kies voor mijn toekomst i.p.v. met mijn vrienden een midweek in een huisje te zitten.

Op dit moment heb ik kans op een vast contract en wil ik dus geen vrij vragen.(heb dit risico aangegeven op het moment dat ik wist dat ik naar België zou vertrekken, dus ze hebben er al enkele maanden aan kunnen wennen) Ik vind dat vrij logisch omdat ik met dit contract weer verder kan in mijn huizenjacht en hypotheken. Maar zij snappen dat dus niet en vinden dat ik ze verwaarloos.
Vooral het in de steek laten, dat ik dus blijkbaar doe, doet wel pijn. Maar ik besef dat dat hun gevoel is, want ik laat ze niet in de steek. Mocht er iets aan de hand zijn dan zou ik nog steeds in de auto springen en naar ze toe gaan. Alleen even momenteel niet voor de fun dan gaat werken voor.

Gek genoeg ben ik er heel kalm onder. Vroeger zou ik boos en teleurgesteld zijn en zou ik me in de steek gelaten voelen omdat ze niet kunnen begrijpen hoe belangrijk dit voor mij is. En nu, ik begrijp ze wel, ik ben ook daadwerkelijk veranderd, ik denk meer aan mezelf. En dat zal even wennen zijn. En ik heb er alle vertrouwen in dat wanneer het kwartje valt, dat ik misschien niet meer in de buurt woon maar het contact er niet meer of minder door geworden is, dat het dan wel weer goed komt.

Enige echt vervelende waar ik me druk over maak, is dat mijn vriendin (mijn beste, we lagen altijd op dezelfde golflengte tot nu dan even momenteel) misschien wel heel erg ziek is. Vandaag was de uitslag en ik kan d´r niet bereiken. Dan haal je je natuurlijk wel vanalles in het hoofd.

Apart de bewustwording van dat het met mij echt super gaat en dat ik dan misschien wel afscheidt moet nemen van mijn 2 beste vrienden. M´n vriend ( dat ik inmiddels al een plekje heb gegeven) maar dan nu misschien ook wel mijn beste vriendin.
Vroeger zou ik me bij voorbaat al eenzaam voelen, maar ik heb nog geen uitslag dus het heeft geen zin om me druk te maken. En ergens voel ik er ook weer gewoon een berusting in, het zal zo moeten zijn zoals het zal gaan.

Sorry, moest even van me afpraten want ik ben harstikke hyper! Vandaag heb ik min of meer m´n baan gekregen en ik mag over een half uur weer terug naar het asiel om mijn eerste kat op te halen.
Hierin heb ik een klein foutje gemaakt met rekening met mezelf houden, ik ben moe, had eigenlijk andere plannen, maar niemand anders wilde terugkomen voor dat katje en dan had het de hele nacht buiten moeten staan. Daar zou ik wakker van liggen, dus doe ik het maar. Test 2 wordt dus blijkbaar in gezet, mijn liefde voor dieren, want ik weet nu al dat daar wrs misbruik van gemaakt gaat worden. Opletten geblazen dus hiero, maar ik hoop dat dichterbij mezelf komen, niet betekend dat dat ten kosten moet gaan van een dier.

Nu ja, we shall see. Ik hou m´n ogen i.i.g. open, met beide beentjes op aarde zitten bevalt me eigenlijk wel! Zeker nu ik de testen in de gaten begin te krijgen.

Groetjes,
Dees

Er zijn heel zeker tests in het leven..
Natuurlijk is het ook zo, Dees, dat wanneer jij iets begrijpt, en daarin groeit en dus verandert,
anderen helemaal niet mee veranderen, ondanks wat ze zeggen of willen gaan doen. Of misschien nu pas inzien hoe hard jij het meent met wat je zegt en doet.
Het is in die mate dan een test voor jou om te kijken hoe trouw jij aan jezelf bent!!

Veel sterkte voor jouw vriendin, en dat je ze snel kunt contakteren en dicht bij elkaar kunt zijn!!

liefs
Bellefleur

Hihihi, nou dan ben ik voor deze test met vlag en wimpel geslaagd, want ik ben zo trouw als een hond aan mezelf gebleven, Bellefleur.
M´n vrienden beginnen het nu aardig te begrijpen geloof ik.
Trouwens mooi wat je zegt:
[i]Natuurlijk is het ook zo, Dees, dat wanneer jij iets begrijpt, en daarin groeit en dus verandert,
anderen helemaal niet mee veranderen, ondanks wat ze zeggen of willen gaan doen. Of misschien nu pas inzien hoe hard jij het meent met wat je zegt en doet.
Zo voelde het wel, maar ik kon het niet in woorden overbrengen. En ja ben altijd een wisselvallig en makkelijk over te halen typetje geweest en dat is nu dus. Ze geven nu toe dat ze teveel ervan uitgegaan waren dat ik uiteindelijk toch wel mee zou gaan.

Met het katje in ontvangst nemen viel ook reuze mee, mijn collega´s hadden toch op me gewacht.

Ik ben en blijf er verbaasd over hoe nu alle puzzelstukjes ineens wel in elkaar lijken te passen. Of dat ik nu ineens wel zicht lijk te hebben over hoe het nu ongeveer in elkaar zit (al zal ik vast nog heel wat te leren hebben)Ook eigenlijk behoorlijk dankbaar, dat ik dit allemaal mag leren. Al vind ik dat nog wel eng om te zeggen, want sommige leerprocessen kunnen soms heel pijnlijk zijn en dan voel je absoluut geen dankbaarheid.

Lieve groetjes,
Dees