Kan iemand tijdens de dood ook afgewezen worden?

zijn er organisaties in de buurt die over het welzijn van dieren gaan?
je zou er eens langs kunnen gaan om informatie in te winnen..
waar moet jouw bedrijf aan voldoen?...
dan vorm je misschien een beter beeld.
dan stelt het je misschien gerust als blijkt dat na die melding actie wordt ondernomen en dat de dieren die daar nu gehuisvest zijn een beter onderdak krijgen...
en misschien kan de melding ook anoniem...
dus dat er eigenlijk een inspectie komt.. nav de melding...
maar goed ik zou net als jij dan wel zeker willen zijn, dat wat er ook gebeurd de dieren een nieuw goed onderdak krijgen....

Hé Paulette, lief dat je het vraagt. Ik begin de laatste tijd steeds meer te merken dat ik een helft van mezelf mis. M´n soalmate zeg maar. Iemand waarmee ik in overleg kan gaan bij moeilijke keuzes in het leven. Ik weet niet of je het eerder meegekregen hebt met die bioresonantie en dat ik dus blijkbaar een tweelinghelft in de baarmoeder had, waardoor ik altijd een soort van gemis voelde? Ik denk dat mijn vriend die tweelinghelft was, die ik weer terug mocht zien zodat we gepast afscheidt van elkaar konden nemen. Gek genoeg barst ik nooit echt in tranen uit, bij dat gemis, eerder dat wanneer ik er echt bij stil wil staan dat hij er niet meer is, ik warmte rond mijn hart voel en vertrouwen dat er op mijn eentje ook wel uitkom. Immers ik praat tegenwoordig tegen mezelf zoals hij dat deed. En da´s niet omdat hij dat zo deed en ik dat nu na aap. Dit is iets wat ik van hem geleerd heb en wat uit mijn hart komt.
Vandaag zat ik in de auto en de tomtom stuurde mij via een weg die ik doorgaans reedt als ik naar hem ging en die ik ook voor het eerst met hem gereden heb. Heel bijzonder was het gevoel wat ik kreeg, ik rijdt als ziel nu hier en jij bent ergens anders, waar je het goed mag hebben. 2 zielen die elkaar hun eigen weg lieten gaan. Doorgaans zou ik me alleen en eenzaam voelen bij het verlies van zo´n mooi persoon, maar zelfs dat voel ik niet. Ik kan alleen maar zeggen, dat hij mij met liefde achtergelaten heeft, geen pijn, soms even volschieten om hoe mooi het was maar vaak lach ik dan weer snel om de warmte die ik voel.
Tot hem voelde dood en het afscheid van iemand, koud aan. Nu niet meer, dus eigenlijk heeft hij mij achtergelaten met een hele grote schat. Ookal begrijpt mijn omgeving het niet, die wachten nog op de grote klap omdat ze weten hoe belangrijk hij voor me was. Maar ik denk zelf dat die klap niet zal komen.
Ik voel teveel warmte.

Hé Lena, officieel is dit asiel nog niet helemaal door de algehele keuring. Er was iemand die ze de hand boven het hoofd hielt en veel connectie had. Die is inmiddels ook teleurgesteld dus ze moeten het nu alleen doen. Ik hoop dan ook dat we niet door de volgende keuring heen komen. Ik ga het spelletje in ieder geval niet meer meespelen. Ik kon dat toen ik er nog achter stond maar nu niet meer. Maar zelfs, dat de hogere hand ervan af weet maakt tot op heden nog niets uit. Inmiddels ben ik dus zwaar achterdochtig. Maak ik een fout, dan kan ik geen poortwachter meer zijn en kan ik de boel ook niet meer in de gaten houden.
Dierenbescherming (al werkt die ook niet echt in Nederland) heb je hier niet. Hogere hand weet er ook van en die kunnen ook niks doen. Maar ik hoop dat ik binnenkort een oplossing vind. Voorlopig stel ik me gerust bij het feit, dat mijn dieren zo goed en zo kwaad als het kan, verzorgd zijn en hier weer zo snel mogelijk weg zijn. Meer kan ik momenteel niet doen.

Lieve Dees, komt even een gedachte bij me op. Is hij hier geweest om jou dit allemaal te leren wat je zojuist schrijft? Zou hij nu wel afscheid kunnen hebben/mogen nemen omdat zijn taak erop zit. De taak als tweelinghelft voor jou?

Hé Paulette, om eerlijk te zijn heb ik geen flauw idee. Ik weet niet eens zeker of hij mijn tweelinghelft wel was. Dat waren onderwerpen die hij te zweverig vond en eigenlijk niet te diep over na wilde denken. Dus wat hij daar nu precies bij voelde weet ik niet. Tijdens de bioresonantie zeiden ze dat het een jongetje was en op dat moment moest ik toen gelijk aan hem denken. De bijzondere band die we hebben/hadden, de manier waarop we elkaar ontmoet hebben. Al vrij snel in ons contact hebben we uitgesproken wat we voelde. Voor hem voelde ik als een kleiner zusje en hij voelde voor mij als m´n grote broer. Zo was het en verder dachten we er eigenlijk niet over na (op spiritueel vlak bedoel ik dan) Toen met de bioresonantie kwam dit weer bij me op, terwijl we eigenlijk het broer/zus gedeelte voorbij waren en inmiddels hechte vrienden waren.
Nee ik denk niet dat hij enkel hier is geweest om mij dit allemaal te leren, er zijn wel meer mensen die ontzettend veel aan hem gehad hebben en waarbij hij een grote indruk achtergelaten heeft.
Misschien dat hij door zijn daad, het allemaal zo duidelijk overgebracht heeft dat hij er klaar mee was, dat dat de bedoeling was waardoor hij eindelijk mocht gaan? In het leven leerde ik al veel van hem, maar nu hij er niet meer is merk ik dat ik de stille onderliggende dingetjes stiekem ook opgepikt heb. Alsof ik opnieuw op eigen benen ben gaan staan maar dan steviger dan ooit. Tsja moeilijk te omschrijven, alsof ik met een schatkist zit vol informatie die ik eruit kan halen wanneer het moment zich daarvoor aandient, als ik het kan gebruiken of nodig heb.
Ik hoop in ieder geval van harte dat ie gevonden heeft wat ie zocht, namelijk het niks en dat ze ´m niet nog eens op zijn nek zitten in het hiernamaals.

Ik heb hulp nodig.
Heel mijn huisje van geloof begint in te storten en ik begin weer de neiging te krijgen dat ik hier niet wil zijn.

Ik geloofde altijd dat als je je best maar bleef doen om eerlijk te blijven dingen zichzelf wel op zouden lossen. Als je maar een lange adem hebt.

Inmiddels, begin ik zachies aan te geloven dat dat maar een illusie was. Diep in mijn hart, zou ik bepaalde mensen tot op het bot kapot willen maken en ik weet dat ik dat kan. Ik weet ook dat ik het dan net zo goed terugkrijg op mijn bordje. Dus die mensen zijn save.

Waarom is het veel moeilijker om eerlijk spel te spelen dan oneerlijk spel? En krijgen oneerlijke mensen altijd hun gelijk. Ja, ze krijgen ook altijd terug wat ze uitstralen, maar blijkbaar eerlijke mensen altijd sneller. Ik begin steeds meer te begrijpen wat mijn vriend bedoelde met helemaal niks meer willen. Dan voel je tenminste niks meer en word er niet meer aan je getrokken. Ik wil ook geen gezeik meer als ik ooit doodga en zeker niet willen terugkomen. Zal voorlopig geen punt zijn want ik voel me verantwoordelijk voor tenminste 11 katten. Ik leef op z´n minst nog wel 25 jaar.

Gatver! De negatieve invloed van andere heeft bezit van mij genomen, ik word daar somber van en erg haatdragend. Ik zou de ander geestelijk kapot kunnen maken, maar dat doe ik niet. Ik zit weer in de knoop met mijn levensles. Leer mij gewoon niks meer, laat me met rust. Kut verantwoordelijkheids gevoel!

Ik heb kracht nodig om dieren doelbewust dood te laten gaan daar komt het op neer. Ben dus geen haar beter dan de rest.

Blijkbaar wil het leven dat van mij. Als ik ze morgen allemaal een spuitje laat geven, val ik dan na de laatste dood neer? Nope, dan zijn er wel weer andere dieren.

Yeps ik heb het gehad met spiritualiteit, neem het maar lekker af. Kan ik tenminste op m´n gemak doodgaan zonder gevoel, want dit is geen planeet waar ik wil zijn.

Yeps, ik heb pijn. En vecht me er welweer bovenop, gewoon gemopper, ben geen stopper helaas.

Ik knuffel je, de hele dag desnoods,
Ik hou je vast in tederheid
In vreugde en in speelsigheid
We dartelen door de donkere dalen, even met z'n tweeën
en kijken lachend naar het fijne zand aan onze knieën bji het struikelen,
En zie ons eens giechelen en wijzen naar de zon,
en naar een krekel die zachtjes fluistert :

" spring, nu maar weer een beetje verder."

Liefs, vanuit m'n hart
Tinne.

En Lena, inmiddels heb ik het uitgezocht, klachten vanuit intern worden niet serieus genomen. En dat frustreerd me. Ik haal een gezond lijkend dier op en ziek moet ik het uitzetten. Ik wil dit niet meer. Kan niemand wat schelen, maar mij wel.

Dankjewel Tinne, ben in huilen uitgebarsten. Zal wel opluchten hoop ik.

Lieve Dees.

Ik hou je stevig vast en geef je een dikke knuf.

Kan ik iets voor je doen? Wil je iets van je af schrijven?

Hoi Paulette, ik denk dat ik genoeg van me afgeschreven heb dat lost niks op. Heb er barstende koppijn van gekregen en gisteren de hele dag op bed gelegen. Daar heeft niemand wat aan, ik niet, de dieren niet en de mensen waar ik achter sta niet.

Ik denk dat ik in deze 3-sprong een keuze moet maken en dat me dat weer eens met de harde hand duidelijk gemaakt wordt. Omdat ik zo hardleers ben. Ik moet voor mezelf kiezen, omdat ik dit qua emotioneel niet echt lang meer trek. Maar kies ik voor mezelf dan zal ik never en te nimmer nog ooit in de spiegel willen kijken omdat ik een boel veel dieren laat stikken. En ik ben bang dat ik dan nog meer haat ga voelen t.o.v. mensen.

Ik weet het gewoon niet meer, ben een beetje te einde raadt. Heb jullie tips van jezelf beschermen nog maar eens uit de kast gehaald in de hoop dat ik niet meer zo geraakt wordt.

Hoeveel haat er inmiddels in me opgekropt zit, ik schaam me ongelofelijk. Hoe negatief ik inmiddels ben, terwijl ik overal altijd het positieve in zag of ergens nog hoop uit kon putten. Nope, ik ben inmiddels niet beter dan degene waar ik me mateloos aan iriteer. Wat ik nu uitstraal, is pure haat en met haat los je niks op. Zo ver ben ik dan nog wel.

Tussen spiritualiteit zit toch verschil? Goed en kwaad? Mensen die spiritualiteit gebruiken om aanzien te krijgen uit eigen gewin en mensen die klaarstaan voor andere wezens. Toch? Waarom lijkt het leven voor dat eerste slag volk zo makkelijk en simpel?
En moet een ander daarvoor boeten?

Nope soms vind ik het leven niet simpel, al zeg ik heel vaak van wel. Blijkbaar doe ik iets fout en ben ik net zo slecht als wat ik om me heen zie. Ik boet daar graag voor. Maar dan bedoel ik ook werkelijk ik, en niemand anders die zijn/haar best doet. Of elk ander dier. Maar nu moeten er andere boeten, de dieren, de mensen houdt ik nog steeds een hand boven het hoofd. Ze zijn te mooi en kunnen nog zoveel doen.

Yeps, met mijn vriend heb ik hem ondersteund tegen alle regels in. Ik sta daar nog steeds met heel mijn hart achter, immers zoals veel suïdemensen wel ervaren, stond hij niet alleen. Ik heb altijd gezegd, dat als ik daar gestraft voor moet worden prima! Alleen vind ik het niet eerlijk dat ik gestraft wordt over de rug van anderen. Kunnen ze dat niet met mij oplossen?

Waarschijnlijk niet omdat ik inmiddels mijn persoonlijke shit wel accepteer. Ik word er harder door geraakt als anderen of dieren erin betrokken worden. En daarom zal dit wel gebeuren ofzo.

Waarom ben ik hier eigenlijk? Om m´n hart te volgen? Of geleefd te worden?

Hihihi, Paulette, misschien moest ik toch nog meer van me afschrijven.

Om eerlijk te zijn, die overgevoeligheid kan me gestolen worden op het moment. Ik kan er toch niks mee. Dus waarom heb ik het en wat moet ik ermee?

Ik bouw een muur rond mijn hart, zodat niets mij meer raakt. who are you kidding Spud?

Ik ben het gewoon even zo ontzettend zat en ik mis mijn vriend die me wel weer op de juiste positieve rit kreeg.

Doeg!

En hoe maf het wel mag klinken, ik stond vanochtend fluitend op met een nieuw plan de campagne.
Vrede krijgen met zaken die je niet veranderen kan. En vrede krijgen in mezelf. En daar begin je mee als je je niet meer iriteerd aan anderen. Dus vandaag een vrolijke tekst voor mezelf op het bord gezet en de hele dag elke frustratie van me afgezongen. Laat het negatieve maar lekker bij de ander maar ik heb geen zin om m´n positieviteit te verliezen.

Ook een goeie reminder die me veel rust geeft, alles wat ik vandaag niet afkrijg staat morgen wel weer op me te wachten en anders overmorgen. Da´s in ieder geval een zekerheid.

Heb dus weer een fijne werkdag gehad en veel gelachen. Lucht soms best op om je frustraties eruit te gooien en vroeg je nest in te duiken.

Ik heb het verhaal gevolgd en vind dit een mooie ontwikkeling.
Ik ben blij voor je dat het een lekkere dag voor je was.
You go girl.....

Goed te horen dat je meer in de acceptatie komt. Fijn. Ik had nog een dagtekst die ik wel van toepassing voor je vind.

"Wie zijn de meest wantrouwige mensen? Zij die oneerlijk, sluw,
boosaardig zijn. Ze kunnen niet geloven dat er eerlijke, oprechte
en goede mensen bestaan. Ze beoordelen anderen zoals zijzelf zijn
en daarom zijn ze altijd achterdochtig. Voor degenen die nobel en
onbaatzuchtig zijn, is het moeilijk om boosaardigheid, verraad en
onbetrouwbaarheid te zien, omdat zij ook de anderen zien vanuit
de kwaliteiten die zijzelf bezitten.
De mens kan slechts door eigen ogen zien, en hij vormt zijn blik
met zijn gedachten, gevoelens, verlangens en neigingen. Als je
mensen ontmoet die het met jou alleen maar hebben over de fouten
van anderen, besef dan dat ze het vooral over zichzelf hebben.
Indien zij over adel, goedheid, eerlijkheid en vooral over liefde
beschikten, zouden ze al deze goede eigenschappen ook in anderen
aantreffen."


En nog een mooi stukje uit een andere tekst:

Echter, vanaf het moment waarop je hebt besloten een taak te
vervullen, zelfs als je daar niet direct in slaagt, is er
tenminste ergens een spoor getrokken, en de krachten van het
onbewuste beginnen te stromen via deze kanalen die je hebt
gegraven. Zo lang je niets diepgaand in je psyche hebt gegrift,
zal heel je leven verstrijken zonder hoegenaamd iets te bereiken.
Als het regent, volgt het water precies de goten die gegraven
zijn. Je moet dus het terrein voorbereiden, de goten graven zodat
het nieuwe leven door je heen kan stromen. "

Ik hoop dat je hier eerst wat mee kunt. Ben nu op mn werk, wil er graag nog even voor je op terugkomen. Want je was er echt klaar mee he?

Liefs.

Ik kom steeds verder omdat ik steeds dichterbij mezelf kom. Met soms een noodgedwongen pauze.

is dit mooi of niet?
af en toe een pauze inlossen...om weer verder te kunnen...
yin en yang was het toch wat ook in ons zit?
dus vertrouwen is het sleutel woord ook hier..niet ongeduldig maar rustig kijken waar sta ik,en wat is belangrijk of niet..
dat je soms echt dingen of mensen of dieren moet loslaten...
is omdat jij die keus maakt..tot hier en niet verder....

Dat is heel mooi Lena.

En dan gaat het er opeens op lijken alsof er wonderen gebeuren.
Let maar op........

Omdat jij vertrouwen hebt en hebt losgelaten.
Ik hoop dat je dit vast kunt houden,mooi hoor.....

Wow! Wat een lieve en ondersteunende reacties van jullie zeg! Dank jullie wel!

Ik ben nu een stuk rustiger en laat me niet meer zo opfokken. Soms dat het brein nog overuren draait maar zodra ik dat in de gaten krijg roep ik dat een halt toe en denk ik aan iets leuks.

En ja ik denk dat er een klein pril wondertje is gebeurt. Er is iemand komen werken die op beide partijen geloof ik een hele positieve invloedt uit kan brengen.

Later meer, nu moet ik gaan werken. Hartstikke bedankt!

Fijne dag allemaal!

Sjonge het lijkt wel alsof alle puzzelstukjes op z´n plaats vallen. Blijkbaar was het nodig om mezelf eens goed kwaad te maken ofzo. (wellicht teveel opgekropt en moest dat eruit?)

Vanaf het moment dat ik even de twijfels had om het bijltje erbij neer te gooien, lijkt het alsof er een positieve wending gekomen is. Mensen die nieuw aangenomen zijn en een hele positieve invloedt hebben op de werksfeer. Maar ook zien wat er eigenlijk loos is. Het voelt alsof er van alle kanten hulp gezonden wordt om dingen recht te zetten die nu krom zijn. Ik voel me van alle kanten gesteund en het geeft me het gevoel dat ik niet voor niks zoveel energie gestoken heb in alles omdat er meer mensen zijn die denken zoals ik, namelijk het welzijn van de dieren. Fijn gevoel is dat jòh!

Tijdens mijn werk maak ik ook weer toffe dingen mee! Een papegaai die op m´n schouder klimt en met me mee wil, een eekhoortje dat tegen m´n been aanloopt terwijl ik tegen iemand sta te praten. Heerlijke kleine ervaringen die een groots gevoel van warmte geven. Zo somber als ik vorig weekend was, zo positief en happy dat ik nu weer ben. Wat je geeft krijg je dus echtwel terug.

Inmiddels heeft mijn leven ook een nieuwe wending gemaakt, ik ben serieus aan het onderzoeken of ik een huisje kan kopen in het bos. Lijkt me super om daar te wonen samen met m´n katten, heerlijk rustig, toch buren maar niet op elkaars lip. En ook nog eens in mijn prijsklasse! Als het lukt en ik woon daar, dan heb ik toch in een behoorlijk korte tijd veel verandering in mijn leven doorgevoerd. En dat terwijl ik vorig jaar mei nog het gevoel had dat ik de top van mijn kunnen bereikt had. Blijkbaar blijft er meer komen zolang je je open blijft stellen, af en toe een risico durft te nemen maar het belangrijkste van alles diep in je hart vertrouwen blijft houden dat zaken lopen zoals ze voor jou bedoelt zijn te lopen. Nu ja, dat vertrouwen is soms moeilijk om vast te houden, soms ga je wel twijfelen, maar wellicht dat daar dan ook een bepaalde bedoeling achter zit. In ieder geval leren. Leren, leren en nog eens leren. Soms word ik er moe van en ben ik er wel eens klaar mee, maar achteraf kan ik toch heel vaak zeggen dat ik blij ben dat ik weer iets bijgeleerd heb.

Fijne zonnige dag allemaal!

Groetjes,
Dees

Hey!

Zonnige groet vanuit Friesland terug! Wat verschrikkelijk fijn om van je te lezen zeg! Heel erg super!

Ik kan alleen maar zeggen dat je het zelf hebt gedaan en heel erg goed. Frustratie hoort er soms ook bij. Vaak zie je het ook zo terugkomen he? Op het moment dat je denkt dat het echt niet meer gaat, komt er een oplossing.

Gezegde: als de nood het hoogst is, is de redding nabij.

Ik vind het trouwens heerlijk om te lezen wat de dieren je geven. Kan me voorstellen dat dat je dag gewoon weer maakt!

Hou je me op de hoogte van je huis?

Liefs.

En het allermooiste van "dit verhaal"op deze pagina (misschien nu de vorige) is; Dat er bovenaan een aantal mensen (belle en hemelwandelaar) jouw in hun armen sluiten,knuffelen en goede "dingen"toewensen.
Dat luchte op,en daar ga je,"je springt weer een beetje verder".
(stiekum een beetje technisch gezien)

Jij gaat goed he,lekker possitief,heerlijk Spud

Je hebt gelijk Nougnag, ik voelde me inderdaad omarmd en gesteund, door jullie hier. Dat voel ik elke keer als ik mijn hart hier lucht. Ik wijs mezelf heel vaak af als ik in een negatieve dip zit, hierdoor ben ik stiekem ook wel bang dat ik dan hier afgewezen wordt omdat ik dan negatief ben. Maar elke keer word ik weer liefdevol opgevangen en krijg ik lieve opbouwende reacties. Dat geeft me ook kracht en moedt om het negatieve om te buigen.

Dus Paulette, mededankzij jullie steun is het weer gelukt. Oké, veranderingen en problemen in je leven oplossen, kan je enkel alleen zelf doen. Maar het helpt enorm als er mensen zijn waar je je hart kan uitstorten, die met je meedenken, hun mening geven, hun visie met je delen en je soms eens een knuffel geven als je het echt niet meer weet. Ik denk dat ik me behoorlijk eenzaam zou voelen als ik die mogelijkheid niet had en het ècht allemaal alleen zou moeten doen. Ik ben dus heel blij dat ik dit forum gevonden heb.

Tuurlijk houdt ik jullie op de hoogte van m´n huisje! Maandag ga ik een afspraak maken met de makelaar om het van binnen te bekijken. Ben erg benieuwd! Ik droom er nu zelfs van, dat heb ik nog nooit over een huisje gedaan. Hele mooie en rustgevende dromen, waarin ik lekker op de veranda m´n koffie zit te doen en er ineens een beesie voorbij komt en waarin ik helemaal week word om zoveel moois wat de natuur in zich heeft. Ik geloof dus dat dit huisje bij mij en mijn katten hoort, nu nog hopen dat er niemand anders mee aan de haal gaat.

En dan een praktisch probleempje. Blijkbaar heb ik de gave om iemand op slag verliefd op me te laten worden. Ik zie het gebeuren en kan er op zo´n moment maar weinig aan doen. Zonde alleen dat ik weet dat die liefde te maken heeft met totaal iets anders wat ze op zo´n moment in mij tegenkomen. Wat precies weet ik ook niet, wel duidelijk dat het iets met leren te maken heeft. Dat vind ik wel moeilijk hoor, zelf ben ik niet verliefd maar vind het wel een toffe. Question is, hoe ga ik daar nu subtiel mee om zonder dat er iemand gekwetst wordt? Ik probeer nu al duidelijk te zijn en te zeggen dat er geen relatie inzit, maar inmiddels weet ik ook dat mensen die verliefd zijn dat misschien wel horen maar niet helemaal vatten. Een les die ik pak ´m beet 2 jaar terug volledig verprutst heb, dus ik krijg weer een nieuwe kans. Ben benieuwd hoe ik dit weer ga afronden. Eerst maar eens uitzoeken wat die mensen op zo´n moment dan ineens zien. Kan ik er tenminste in het vervolg voor zorgen dat ze dat niet meer te zien krijgen op zo´n moment. Tenzij de "ware" natuurlijk mijn pad kruist.

Groetjes,
Dees