Ja, echt een doe-vakantie. Dagelijks opstaan om 6:30, en tweemaal om 04:00. Lange dagen in de bus. Buiten stikheet, in de bus 18 graden.
Grensovergang lekker ouderwets: uitstappen, koffer uit de bus, lopend de grens over, stempeltjes verzamelen. Dan bus in, dor niemandsland, weer uitstappen, koffer eruit, volgende grens lopens over, wachten en wer instappen. En dat 5 keer.
Bij de grens van Mexico naar Guatemala wisselden we van bus. Echter, door wegblokkades in Guatemala kon de bus niet komen. Wachten van 9 uur s ochtends tot 6 uur 's avonds. Toen konden we verder, het was eens nog 6 uur rijden, tot middernacht. In Guatemala is rijden in de avond gevaarlijk. Dus onder politiebegeleiding, met zwaailichten aan, verder gereden.
In Guatemala is het OV-busverkeer een verhaal op zich. Die rijden levensgevaarlijk. Inhalen in de bergen zonder uitzicht is heel normaal. En bij wegwerkzaamheden: ze rijden links de file voorbij en bij tegenliggers knallen ze de bus gewoon in de rij. Sterke staaltjes gezien. Onze buschauffeur heeft zeker 5 keer spontaan applaus gehad om uit onmogelijke situaties verder te geraken. Wel was schade onvermijdelijk.
Mijn longen hebben het redelijk doorstaan; extra medicatie was wel nodig.