Hier zit ook in dat wanneer je leven door nog wat angsten beheerst word, je dus nooit vol-ledig (raar woord) in liefde kunt staan. Maar de keerzijde daarvan is wel dat doordat je ziel absoluut wel in liefde wil staan, je de ultieme kans krijgt om naar je angsten te kunnen gaan kijken. Als je durft en je trots, schuldgevoel, boosheid, schaamte voorbij gaat!!!
Als je zo slim en bewust bent om dit principe door te hebben, dan stelt juist de liefde je in staat om te zuiveren en zal de liefde je naar een hoger plan tillen; als je het door hebt en je lef hebt om het met jezelf aan te gaan..............
Thomas
Na enige maanden van afwezigheid (had mij trouwens net aan gemeld als lid) nam ik vandaag een kijkje op deze site en wil op het bovenstaande reageren.
Veel is er al gezegd , maar wil er graag iets aan toevoegen.
Bij het lezen van site over de liefde moest ik weer denken aan onze mail wisseling tijdens de jaarwisseling Thomas , het ging over o.a. over loslaten.
Ik schreef o.a. aan jouw dat loslaten in deze contexst zijn bestaan ontkennen was voor mij........en wat ik bedoelde met loslaten, de gevoelens die de ervaring oproepen loslaten...door de pijn heengaan......
Waar op jij antwoorden; "Er valt niets los te laten wat geen plekje heeft en.......
loslaten is dan geen werkwoord meer, maar een gevolg....... pijn als niet getransformeerde liefde!!! Lijden is dus onbegrip.....
Bij mij zijn toen de bekende kwartjes gevallen. Ineens werd helder dat het mijn wil is om niet te voelen en dat je in liefde los kunt laten (wat Karin ook hierboven opmerkte.)
Na een paar maanden, zal maart geweest zijn, werd ik overvallen door een gevoel van innerlijke rust en vrede. Daarbij kwam een herinnering omhoog van die gebeurtenis uit mijn leven en in het moment de gedachte, daar waar je in liefde los kunt laten, ook je eigen liefde weer zichbaar wordt. Zag het ook. Het voelde als één geheel, geheeld, de beladenheid die mij gevangen hield was weggevallen.
Met vriendelijke groet, Klarie.