Dierenleed en hoe diep het me raakt.

Tsja daar zeg je me wat!
Omdat ik enerzijds het gevoel heb dat het beter is dat ik me er niet mee moei. Omdat die vrouw zo geweldig goed uit haar schulp gekropen is en voor zichzelf en haar mening is gaan staan, dat ik bang ben dat ik juist misdoe dan goed doe als ik me ga moeien.

En anderzijds, ik mezelf nog niet stabiel genoeg vind om mijn vrouwtje te staan t.o.v. mensen die totaal anders over dieren denken dan ik. Ik vind dat ik nog teveel emotioneel betrokken ben bij dieren, waardoor mensen mij diep kunnen raken en waardoor ik soms niet meer rustig en zuiver kan reageren omdat de emotie het dan overneemt.
Als ik mensen wil helpen, wil ik ze met een open vizier helpen zonder vooroordelen en met dieren als onderwerp in het spel kan ik dat nog altijd niet helemaal goed. Ik blijf toch de kant van het dier kiezen, waardoor ik niet altijd smetloos kan luisteren wat een ander te zeggen heeft.
Voor mijn gevoel maak ik mezelf dan kapot en sleep ik anderen daar ook in mee en dat wil ik pertinent niet. Want dan maak je iets nog veel kapotter dan het misschien al is.

Gewoon een super toffe constatering!
Trekt op niks, inhoudsloos is het ook wel, maar ik vind het gewoon grappig om dit te vermelden. Omdat het voor mij zoveel betekenis geeft aan de uitdrukking "liefde gaat door de maag"

Sinds een paar weekjes ben ik overgestapt op ander kattenvoer, omdat het me te vaak gebeurde dat het voer wat ik gaf om weer 1 of andere maffe reden even niet te krijgen was.
Hihi, voor mijn eigen katten vond ik het wel goed dat ze nu minder aten, omdat ze toch wel erg dik werden. Maar nu merk ik ook aan de voerbakken buiten dat ik minder bezocht wordt.
Ik ben dus van een 5 sterren afhaal, gekelderd naar een minder sterren afhaal.
Ik vind het wel grappig! Omdat ik me gesteund voel in mijn gedachte dat gekleurde brokjes (waar dus kleurstof in zit naar mijn idee) niet gezond zijn. Ik moet dus nog maar verder gaan zoeken naar brokjes in grootverpakking, die mij aanstaan en de dieren om mij heen ook. En die betaalbaar blijven, voor elk stadium in mijn leven zodat ik kan doen wat ik wil blijven doen.

Ik ben momenteel bezig met mijn erfenis, als mijn mum dood gaat, ga ik 5 katten krijgen. En 4 van deze zie ik makkelijk in mijn groep opgaan. Maar 1 niet, omdat ze niet bij me past, maar ook al die jaren niet bij mijn moeder past. Ze heeft haar enkel in huis genomen, omdat ze afgedankt werdt. Maar mijn mum en ik zijn het erovereens dat je dat wel kan doen, maar dan ook je uiterste best moet doen een beter thuis voor zo´n dier te vinden.

Het gaat hier om een zwarte, kruising pers, zwaargevoelige poes.
Super lieve poes, maar wij zijn in de omgang met katten nogal lomp voor haar. Ik ben op zoek naar iemand, die haar dat betere mandje kan geven, persen hebben toch een beetje meer gratie dan huis tuin en keuken katten, een beetje meer nodig te horen dat ze welkom zijn enzo.

Dus daarom zoek ik een betere plek voor kitty. Iemand die meer respect kan opbrengen voor haar mooiheid en haar aanhankelijkheid.
Hoe oud kitty precies is weet ik niet, mijn moeder zegt al jaren lang 4 jaar, de leeftijd die ze had toen ze in huis kwam. Maar als we gaan tellen, dan zal ze wrs ouder zijn dan 10 jaar terwijl ze qua zicht werkelijk een jonkie blijft.

Mocht er iemand zijn, die teveel liefde in zijn of haar hart over heeft en Kitty wel de aandacht kan geven die ze zoekt? Zou ik dat graag horen!

dat is een ding dat zeker is...
maar daar ga ik niet verder op in
want dat is een ander onderwerp...

groetjes

Misschien heb je wel gelijk Rezim.
Maar ik kan me niet ontdoen van de gedachte dat mensen er veelal zelf voor kiezen (in geboren worden) wat hun lot gaat zijn en bij dieren heb/had ik dat gevoel niet.
Maar jou opmerking zet me wel aan het denken, dus vandaar dat heb/had.

Ik hoop dat je je topic opend, lijkt me namelijk super interessant!

Mmm, en wat nou als we er wel voor gekozen hebben. Alles is zoals het is, niets meer en niets minder. Aan ons wat we er mee doen, waar we voor kiezen.

Begin maar bij jezelf. Leer jezelf kennen en de wereld gaat voor je open.

zo je doet, zo je ontmoet...
net als de rimpels in het water (als je een steen gooit)
ze worden groter en groter, tot aan de waterkant...
bij de water-kant kunnen ze niet meer verder, en komen ze terug


Ik vind vuurwerk ook dierenleed!
(ik bedoel niet siervuurwerk of gewoon vuurwerk)
maar die harde knallen...
mijn katten zijn echt angstig
het is gewoon zielig

Maar ik vind het ook niet kunnen hoe een cheeta een zebra-jong pakt en opvreet...
en dat is toch echt de natuur! (anders gaat de cheeta dood van de honger) en dat is ook weer zielig

Dan hoop ik dat 1 van de moderators deze discussie oppikt en er een opzichzelfstaand topic van maken, zoals ze eigenlijk met dit topic ook gedaan hebben.
Ik lees namelijk waardevolle dingen! Zaken om eens over te na te denken en je lichtje over te laten schijnen.
Ergens heb ik in mijn leven het verschil gemaakt tussen mensen en dierenleedt. Omdat ik al het leedt van de wereld niet kon dragen. Dat wist ik, maar dat voelde niet altijd zo.
Blijkbaar kon ik bij mensen dat verschil rapper maken, ivm inderdaad de verantwoordelijkheden die je als mens hebt. Zelfs als je het gevoel hebt dat dat niet helemaal juist is...
Ben toen op een ongezonde manier voor mij, dieren willen gaan helpen. Maar om tot dat inzicht te komen had ik wel een paar jaartjes nodig en eigenlijk nog steeds.

Dus ja, ik vind het super interessant om jullie meningen te lezen.

En anders Rezim,
Heb je de foruminhoud, van daaruit ga je naar het gedeelte waarvan jij denkt dat jou topic hoort. In deze discussie is dat "levensvragen"
Als je deze aanklikt krijg je een hele lijst met onderwerpen.
Maar als je bovenin je blad kijkt, zie je een optie, "nieuw onderwerp".

als je deze aanklikt, is het de bedoeling dat je een titel maakt voor jou topic en er wordt gevraagd om een korte samenvatting. Vervolgens schrijf je wat je zou willen vragen of zeggen en drukt op versturen.
En hopla! Jou topic staat er!
Ik hoop dat het je lukt! En dat ik je topic ook weet te vinden!

Ikzelf ben het helemaal eens met wat jullie allen verwoorden. Vaak voel ik mij triest worden en zo onmachtig dat er zoveel dierenleed is en mensen doodleuk dieren doodslaan of martelen of laten verhongeren of zomaar gewoon omdat men gezellig op vakantie gaat, hun dier achterlaten aan een boom of in een doos omdat zij geen geld overhebben om hun diertje onder te brengen bij vrienden of in de opvang. Zelf heb ik het ook meegemaakt met een cavia die men doodleuk in de bossen waar ik middenin woon in een doos had achtergelaten en ik de cavia gelukkig nog een fijn leven heb kunnen geven. Zo vond ik een paar jaar geleden ook een hond aan een boom vastgeboden in de bossen terwijl mijn man en ik aan het wandelen waren, en wij hebben de hond meegenomen naar ons huis en hebben hem nu alweer 5 jaar lang en hij is blij en dolgelukkig geworden. Vaak denk ik waar is de mens in godsnaam mee bezig? Is er dan helemaal geen gevoel meer voor dieren? Gelukkig is het nog zo dat er wel mensen zijn die nog een hart hebben en dat geeft mij dan weer moed om nog wat vertrouwen in de mensheid te houden, maar moeilijk vind ik het wel.

Lieve groeten van mij,

Jennifer

Tof te lezen Jennifer, dat die dieren jou op hun pad kregen zodat ze weer een thuis vonden.

Bedankt Spud. Ik ben blij dat ik ze nog een fijn leventje kan geven.

Groetjes,

Jennifer

Graag gedaan Jennifer.
Ik woon ook in een bos, tot op heden behalve wilde dieren zoals egeltjes, eekhoortjes en verwilderde katten, nog geen achtergelaten dieren gevonden. Maar ik ben vrij bang, dat wanneer de buurt weet wat ik doe en waar ik voor sta, dat ik nog wel wat tegen ga komen wat betreft dumpen van dieren.
Hoewel ik ze graag zelf dan een thuis zou willen geven, ben ik me bewust dat dat niet altijd kan, dus ik ben ook een beetje bezig met adressen te vinden om ze weer uit te besteden. Ik moet immers ook rekening houden met de dieren die ik al heb.

het lijkt wel of de laatste paar maanden alles uitkomt.
ik bedoel op het gebied van dierenleed...
bijna elke dag word ik geconfronteerd met dierenleed!
het ergste is: ik voel me machteloos
het maakt me razend!
waarom kunnen we niet normaal met dieren omgaan?
het lijkt wel of geld het allerbelangrijkst is...
waar ik echt ziek van ben is : dans-aapjes
(al 2 weken)
Die aapjes worden maanden lang wet hun handen vastgebonden aan een stang, zodat hun ruggraad recht groeit,
een dans aapje brengt een paar Euro per dag op...
mensen zien niet dat ze worden vastgebonden

en dan de plof-kip... hoe ziek is dat?

ik ben van plan op over de dansaapjes een brief te schrijven naar het WNF, misschien dat hun er iets aan kunnen doen?

Moonflowertje, misschien heb je aan stichting aap een betere respons. Zij zijn veel tastbaarder en dichterbij.

Ik herken jou strubbelingen wel, maar inmiddels heb ik me daarvoor beschermt, wat ik al niet kon, door alle problemen uit de wereld te helpen, kan ik ook niet wat dierenwelzijn betreft.
Ik ben het dus dichter bij huis gaan zoeken, iets wat wel tot mijn beschikking staat. Zo maak ik mij bv zorgen over alle dieren die nu overvallen worden door de stenge vorst, na die zachte winter komen deze ook in de problemen. Hier kan ik feitelijk iets aan doen door bij te voederen. Ik denk dat ik een aap of welk dier dan ook met die zorg geen happy leven kan geven.... Ookal wil ik dat wel

Gòh, hoe gaan jullie hier nu mee om?
Ik wil heel graag leven vanuit mijn hart, mensen gewoon accepteren zoals ze zijn.
Maar... toch heb ik mijn grenzen daar wel in hoor!
En komt er een sadistisch duveltje in mij naar boven wat ik niet onderdrukken kan.

Is het nu werkelijk nodig om te leren omgaan en te leren samenleven, met mensen die voor de fun filmpjes op internet zetten, waarin ze een huisdier die in het begin van hun filmpje affectie toont en vertrouwen heeft in degene, deze dan op gruwelijke wijze om het leven brengt. Gebonden aan een stok verzuipen in je eigen badkuip, of aan 2 oren vast, gewoon de kop af laat snijden door je vrienden?
Ik kan er niks aandoen, hoewel ik heel graag probeer mijn hart en ziel, alsnog van die mensen te laten houden. Geven mijn hart en ziel te kennen, dat ik eigenlijk geen haar beter ben dan die mensen, omdat het me een prachtig beroep lijkt, om gevonden daders te straffen met hetzelfde lot wat die dieren hebben moeten ondergaan. En het erge van alles is, ondanks dat ik soms misschien zal moeten braken omdat het te gruwelijk voor woorden is wat ik dan zou moeten doen. Ik diep in mijn hartje weet dat ik het wel zou kunnen.
Het ding is alleen, ik zal er geen bevrediging uit halen, omdat het dier dat geleden heeft daar niet mee terug komt en het niks oplost omdat mensen het toch wel zullen blijven doen.
Op zulke momenten heb ik heel sterk het gevoel, laat mij maar lekker op een andere planeet wonen, waar dit soort volk zeker niet rondloopt. Want ze zorgen ervoor dat ik geen haar beter ben dan hun. Maar dat gaat niet, dus hoe gaan jullie daar dan mee om?

Dank voor je reactie Vrits Boer,

Kan goed zijn dat de cognitieve dissonantie bij mij naar bovenkomt wanneer ik geconfronteerd wordt met zinloos dierengeweld.
Ik streef ernaar om mensen in hun normen en waarde te laten, maar met dat soort normen en waarden heb ik toch wel heel veel moeite om te zeggen; "Leven en laten leven"

Maarja het lost niks op om een open sollicitatie te sturen voor mensenbeul in dat soort gevallen. (alhoewel die functie op zo´n moment perfect bij mij past
) Dan zet je het negatieve alleen maar voort en ga je er alleen nog maar in mee. En daar sta ik dan ook weer niet helemaal achter.
Het valt me op en het verbaasd me eigenlijk, dat wanneer ik er met mensen over praat dat ze inderdaad zeggen dat het van de zotte is, maar wel direct naar de pc lopen of hun gsm pakken om nog meer filmpjes te laten zien! Vandaag heb ik dus regelmatig gezegd, "ik wil dat niet zien!" Ik kan me bij het verhaal namelijk al heel veel voorstellen. En bovendien ben ik van mening, als mensen die fimpjes niet meer gaan zoeken en kijken dat de lol er ook rapper af zal gaan voor de plaatsers. Da´s mijn tegen actie dus momenteel.

Want daadwerkelijk mensen martelen, lijkt me dat ik daar ook geen positiever mens van wordt.

Hihi, in Nederland mag je misschien niet voor eigen rechter spelen, maar misschien in België wel? Ik weet namelijk niet wat ik zou doen als het onder mijn neus zou gebeuren. Ben er niet zeker van, of mijn relativeringsvermogen het op dat moment zou winnen van mijn impulsiviteit, woede en haat.

Voor Moonflowertje,

Ik was dit weekend op vakantie met een medewerker van stichting Aap en daar heb ik mee gesproken over jou punt van dansaapjes, ik kan je vertellen dat ze in het land van herkomst al een stichting opgebouwd hebben tegen dit dierenleedt. Dus er wordt aangewerkt!
Mocht je de exacte gegevens willen weten om ook je steentje bij te kunnen dragen, vraag ik dat nog voor je na en stuur ik dat via pb.
Dus laat maar horen.

Groetjes,
Spud

En nu een wat malle vraag van mijn kant...
Is het mogelijk dat katten kunnen reancerneren in een bestaande kat?
Want met mijn papflesserd heb ik momenteel het gevoel dat ik een 3 in 1 kat heb.
Ze heeft dezelfde ziekte opgelopen als de verdwenen zwerver en gedraagd zich precies zoals hem als ze er last van heeft. Qua karakter, heeft ze duidelijk de tactiek overgenomen als van mijn Golden Oldie die ik in oktober in heb laten slapen. En als ik haar vraag, waar is de oude Vida gebleven? Probeert ze haar uiterste best te doen om haar herkenbare gedrag te vertonen, maar ergens lukt het haar niet. En dan kan ze me zolang aan blijven staren dat ik het gevoel krijg dat ze zegt, help mij is.