Dierenleed en hoe diep het me raakt.

Een kat geïncarneerd ook!
maar niet een al bestaande kat

de kat wordt niet overgenomen ofzo

weet je dat het onbeleefd is om een kat aan te staren
zet 2 katten tegenover elkaar
een (soms lange) tijd kijken ze elkaar aan
vervolgens vliegen ze elkaar aan...
hihi... ik wist dat ook niet eerst,
maar ik zat een keer te kijken naar Minky, met lieve gedachten
ik dacht: wat ben je toch een mooi kereltje...
en je wordt al volwassen, enzo
Ik merkte dat Minky een soort van verlegen werd
hij vond het niet leuk in ieder geval...

haha, ik moet lachen om papflesserd
een zuigling toch?

groetjes Moonflowertje

Hihi, ik kwam er deze morgen ook achter dat het blijkbaar niet kan.
En wel in de vorm van de verdwenen en min of meer doodgewaande zwerver, die me springlevend en wel doorvoet zat op te wachten.
Zal dan wel zijn dat ze gewoon bepaalde karakter eigenschappen overgenomen heeft van mijn overleden goldie oldie.

Jeps, ik wist wel dat katten niet van staren houden, waarom gaan katten anders meestal bij mensen zitten die ze haten? Hihi, omdat mensen die ze mogen het niet kunnen laten om ze te bekijken en da´s bedreigend.
Maar als je tussendoor rustig met je ogen knipperd, dan wil het nog weleens zo zijn dat ze terug gaan knipperen. Best grappig om eens te doen. (al zou ik het dan weer niet zo rap doen als die tinky winky hiernaast )

Tsja die papflesserd is nu inmiddels 3,5 jaar, maar voor mij blijft het een papflesserd! :grin; Zuigling is correct, maar daar krijg ik dan weer een grijns van op mijn gezicht, want de fles heeft ze allang ingerolen voor brokjes. Hihi, misschien wordt het wel tijd dat ik haar gewoon bij haar naam ga noemen, Vida!

Mijn Minky heet voortaan ketelbinkie

toen het zo koud was, lag hij boven op de cv-ketel te slapen

haha

Cattus Verwarmus Minky
Bijzonder ras heb jij!

Goed! ... want het kan niet langer zo...
bedankt

Gewoon iets mals wat ik hier neerzet, maar ik ben daar heel blij mee en dankbaar voor.

Volgens mij ziet mijn garageman mijn hart voor dieren, want de rekeningen van de garage zijn meestal kleiner dan die ik bij de dierenarts heb. Terwijl de dierenarts altijd zeg; "tja de 1 heeft een auto als hobby en jij katten" als ik weer de rekening betaal. Die dierenarts moest eens weten. Ik heb maar 1x iets voor hem gedaan, zijn katten geholpen en sindsdien wordt hij elk jaar liever en meedenkender voor mij.
Ik bedoel, je leverd je auto af en er wordt al gevraagd of je vervoer naar huis hebt? Die had ik, anders denk ik dat hij iets geregeld zou hebben. Vervolgens zegt hij, hoe haal je ´m op? Lopens natuurlijk. Hihi, hij kent mij inmiddels. Zegt hij, dan breng ik hem vanavond wel aan huis. En dat heeft hij gedaan en de rekening? 137 euro, terwijl hij ook nog extra mankementen die hij toevallig ontdekte gemaakt heeft.
Hij matst mij echt! Want vorige week gaf ik nog 300 euro uit aan mijn katten en een kat van iemand anders. Maandag ga ik die rekening betalen maar neem ook gebak mee, want ben daar echt wel dankbaar voor!

Nu ik een beetje opgehouden ben met vragen te stellen, dat ik veelal de antwoorden wel zelf weet te bedenken. Thanks to you all.
Besef ik me ook, dat ik wel heel erg geholpen wordt door dieren of het dierenrijk of gewoon de natuur.
Blijkbaar sta ik daar meer voor open dan wat mensen mij kunnen zeggen....
Ik vind het niet altijd even leuk wat ik meemaak, ben het er ook soms niet mee eens. Maar ik heb een soort van berusting gevonden dat de hele ervaring nu juist is wat me verder brengt. En dat ik deze ervaring weer kan toepassen bij een nieuwe ervaring.
En hoewel ik spannende zaken te doen heb met mensen, worden deze steeds weer doorkruist door een dier. Of deze gaat dood, of deze vraagt om hulp maar wil de gebode hulp niet ontvangen, of er komt een dier op mijn pad, die ook hulp nodig heeft, maar die ik niet kan geven omdat ik deze niet snap. Moet ik andere regelen om deze toch te helpen. Waardoor ik dus contact maak, met mensen, me even over mijn eigen aannames van mensen moet zetten.
Bijzonder vind ik dat, en dankbaar ben ik ervoor. Daarom wilde ik dit communiceren onder dit draadje.

Vandaag kreeg ik de diagnose vip bij 1 van mijn katten. En ipv dat het me tot wanhoop drijft is het eigenlijk een bevrijdende boodschap. Ik wist al heel lang, dat ik met het opvangen van de zwerfkatkittens toen, ze nemen, in huis halen het risico nam.
Maar dat is nu waar gebleken vandaag.
Het geeft me duidelijkheid in het plots overleiden van mijn kat onlangs. Ik snap ook beter mijn keuze om geen katten bij te nemen. Ik heb een stok achter deur gekregen nu, dus eigenlijk zie ik deze boodschap als een heel positieve, hoe mal dat ook kan klinken.
Met vip kunnen katten ook oud worden, maar ze kunnen ook ineens wegvallen. Ik krijg de tijd en ruimte om mijn beste invulling daaraan te geven voor mijn gevoel nu ik dit weet. En afzien omdat de baas geen afstand van je kan doen, past niet in mijn gedachte. Dus voor mijn gevoel hebben mijn katten het eigenlijk best heel goed getroffen bij mij, katten zijn taaie rakkers. Die alles maar accepteren om voor jou te blijven en dat gaan we dus niet doen. Afzien past nog steeds niet bij mij, hoeveel pijn het ook doet om ze los te laten.
Daar zit mijn kracht denk ik, thanks to de dieren die me dat helpen te leren.

Opvang gezocht, voor een kater, ongecastreerd, sproeit maar wel aanhankelijk.
Castratie zorg ik voor, andere medische kosten ook. Ik kan hem zelf helaas niet opvangen omdat mijn katten of tenminste 1 onlangs Fip gediagnostiseerd is.
Kat staat op een wachtlijst van het asiel.
Zijn baas leidt aan psychische problemen momenteel, en heeft zijn teken vrij gegeven, hij voelt geen binding meer met zijn katten.
En dat was te merken, tijdens een poolshoogte, had hij 1 kat zonder eten en drinken opgesloten. De kat die hij het meest haatte, deze is dus ook verdwenen nu. Dat risico willen we niet nemen met deze kat. Dus als er iemand is met een manege of boerderij, die ook een kat wil nemen die voornamelijk binnen is geweest maar het buiten ook heel leuk vind? Fijn!

aah God...
Arm beestje

Dit beestje moet inderdaad hulp krijgen...
ik denk dat je alleen op Facebook of Hyves of via de ebay of marktplaats meer kans maakt, maarja je weet het maar nooit...

ik heb al 3 katers (6, 2 en 1 jaar) die kunnen wonder boven wonder met elkaar leven
(heeft ongeveer 3 weken geduurd bij de 2 jaar oude, en bij de kleine 1 week)
dat is de dolle stier hij ging gewoon spelen met de andere...
Minky moest er eerst niet van hebben, maar dankzij de kleine is hij ook weer speels!

hebben jullie daar in de buurt geen gast-gezinnen... voor katten?
ik neem aan dat hij niet meer terug geplaatst gaat worden?
(omdat de toestand waarschijnlijk langere tijd gaat duren, en na 3 maanden kun je het beestje niet uit zijn " nieuwe" omgeving meer vandaan trekken...

ik zal mijn ogen en oren wel ff goed open houden voor je

gelukkig dat er nog mensen (zoals jij) die zich om deze beestjes bekommert

groetjes

Hé Moonflowertje,

Dankjewel voor je tips, ik denk dat ik toch maar weer eens een sociale mediapagina aan ga maken...
Bereik je inderdaad meer mensen mee dan hier en wat ik tot nu toe gedaan heb.
Maar.....

Mijn eerste actie heeft gelukkig wel wat opgeleverd, ik heb een adresje gevonden waar hij terecht kan. Vandaaruit gaan ze een nieuwe baas voor hem zoeken.
Want, nee hij komt niet meer bij zijn oude baas terug. Baas heeft zelf aangegeven dat hij de katten niet meer moest. En sindsdien is er 1 al spoorloos verdwenen. Dus terugbrengen als hij zich weer tijdelijk goed voelt gaan we dus effe niet doen hè!
Bedankt voor je compliment! Ik ben blij dat er altijd heel wat mensen nog blijken te zijn die zich inzetten voor dieren.

Voor wie dit draadje volgde, chronische tandvleesontsteking.
Nu blijkt dat het hele nest het heeft. Zal ik ze dan toch maar preventief op 2 jarige leeftijd laten verwijderen?
Ik twijfel!
Want qua vacht worden ze slechter, maar qua eten en jagen lijken ze zich erbij neergelegd te hebben.
Bovendien, 1 van mijn katten heeft fip, dus ga er vanuit dat de rest dat ook heeft.
Het is niet dat ik er niet veel geld tegenaan wil gooien. Het gaat mij om het levensgenot voor mijn katten. Met fip zijn ze gewoon onder invloedt van ab en pijnstilling, weer gevoeliger voor die fip, en met die fip weet ik, kan binnen 5 minuten gedaan zijn of een heel lang leiden worden. Dus eigenlijk zoek ik naar een vorm waar ik en mijn katten nog een fijn samenzijn hebben. Wat ik wil en wat zij willen, maar zij doen te makkelijk voor mij.
Ik weet gewoon niet zo goed wat de beste keuze is. Ze van hun pijn ontlasten, want per 3 vind ik toch makkelijker te behapstukken dan 1. Maar ik kan ze daardoor wel zieker maken. Dan me er maar bij neer te leggen zoals zij doen? Pijn, maar dat hoort erbij?
Ik kende iemand waarmee ik deze twijfel heel goed kon delen, maar nu kan hij die pijn niet meer dragen en nu moet ik mijn klankbord dus weer ergens anders halen.

tja... dat is een heel moeilijk Dillema...
1 ding weet ik wel... met erge pijn is het leven niet prettig
voor allemaal niet...
maar als die pijn langzaam weg trekt na de behandeling...
dan zou ik toch voor dat gaan...
(pijnstillers)
als ze zieker worden, heb je er in ieder geval wel moeite voor gedaan...
maarja... het blijft jou beslissing

groetjes

Misschien een vreemde vraag, maar wat willen ze zelf? Lukt het je om met ze te communiceren?

Moeilijk Spud .... dit zijn de minder leuke kanten aan verantwoordelijkheid natuurlijk. Zo jammer dat ze geen display op hun koppie hebben waarbij ze je kunnen zeggen wat zij willen ... aan de andere kant, beseffen zij wat de consequenties zijn van de beslissing het wel of niet te doen ...

Wat zegt je dierenarts?

Zelf had ik ook een kater met FIP, uiteindelijk heb ik hem laten inslapen. Mijn andere kater, die tegelijk met hem in huis was leefde toen nog 22 jaar en is 23 geworden. Kan dus zomaar ook zo zijn met jouw poezen. Ik sta niet graag in jouw schoenen. Sterkte!

Lieve groet, Sarah

Helemaal geen vreemde vraag om te vragen wat ze zelf willen.
Maar nee, lukt me niet om met ze te communiceren.
Was inderdaad wel handig geweest een display op hun koppie dat ze zelf kunnen zeggen wat ze willen zodat jij dat niet hoeft te doen.
Kun je je verantwoordelijkheden een beetje ontduiken.

Van de dierenartsen word ik eigenlijk ook niet zekerder in mijn beslissing. De 1 zegt trekken, de ander zegt zolang mogelijk uitstellen omdat er bij trekken ook weer een heleboel haken en ogen zitten. Nu hoorde ik overlaatst dat langdurige ontstekingen ook dodelijk kunnen zijn, wanneer ze in de bloedbaan terecht komen. (ook wel verontrustend)

Op internet lees ik natuurlijk de meest gruwelijke en afschuwelijke en slecht aflopende verhalen. Maar ik vraag me af, valt mijn oog momenteel daar niet eerder op omdat ik zo ontzettend twijfel?
Het is een conflict tussen mijn gevoel en mijn verstand, mijn gevoel zegt: “nee, laat de natuur de natuur, ze zijn nu happy” en mijn verstand zegt: “natuurlijk moet je dat wel doen want je wil geen enkel dier in jou omgeving laten afzien”

Voorlopig denk ik dat ik mijn gevoel nog maar even volg. Want per slot van rekening zijn het nu 3 happy katers, zo lijkt het althans. Spelen, stoeien, vangen op z´n tijd een vogel of een muis en eten nog wel al doen ze dat voorzichtiger dan andere katten. Het enige wat storend is, is dat ze zo verschrikkelijk uit hun bek stinken. Maar daar hebben zij geen last van, daar heb ik alleen last van. En soms is het eigenlijk best handig ook, want aan de lucht die ik ruik weet ik `s nachts in het donker wel wie mij nu weer irritant uit mijn slaap zit te houden en mopper ik dus op de juiste.

Maarja, soms word ik dus onzeker en ga twijfelen, steek ik mijn kop niet in het zand? Neem ik wel de juiste beslissing? Angst ook, dat opeens doodvallen van die kat van me in mei heeft toch meer indruk op me gemaakt dan ik erg in had. Ik kan namelijk behoorlijk schrikken als de katten opeens op een andere toon miauwen dan normaal, dan zie ik die kat weer een paar seconde voor me.
Fijn dan om even je onzekerheden en twijfels te delen en meningen en gedachtes van anderen te horen/lezen.
Dankjewel!

Blijkbaar was hier weer iemand die zeer ontevrede over zichzelf is. En daardoor gemene dingen zegt. En onderschept is. Ik zou wel graag willen weten wat je zei want zo veroordelen is wat we allemaal niet willen op merudi.

Spud is niet bang voor jou.

Volgens mij was het "gewoon" een lolbroek. Ik las vanmorgen allemaal Engelse teksten, ze sloegen niet op het onderwerp waar het geplaatst werd. Het had dus niets met jouw arme poezenvriendjes te maken maar met verveling Hij/zij onder 2 verschillende nicks postte onder verschillende onderwerpen. Vrolijk verder gaan met posten, ben benieuwd wat je gaat doen met je vriendjes

Hoe gaat het met ze?