Ben er niet zeker van of je je dit serieus afvraagd of dat je het cynisch bedoelt om mij nog eens aan het denken te zetten.
Immers ik heb ooit om sturing gevraagd waarvoor ik nog steeds blij ben dat je reageerde.. Dat vergeet ik niet zomaar hoor!
Inmiddels is deze kwestie weer veranderd, de kat is dood, maar door mijn lompheid, (die wel wat subtieler vertaald is, dankzij mijn mum) is de eigenaresse uit haar angst weten te groeien. Dus ik denk dat lompe mensen er zeker wel toedoen. Mensen kracht en durf geven omdat ze boos worden van die lompheid.
Ik kan het iig goed hebben die lompheid van jou. En ik weet niet of jij dat ook zo ervaart, maar mensen die je echt goed kennen, moeten er ook heel vaak mee lachen en zeggen, ik weet dat je het niet zo lomp bedoelt.
Ik veroordeel de lompheid vaak in mezelf of de takt die ik mis, maar als jij het stelt dat jij ook lomp bent er tegenaan loopt dat je daardoor je boodschap soms niet uit kan dragen, dan vind ik het meer dat mensen dan moeite hebben met de waarheid horen, en dat we daar moeite mee hebben om dat goed in te vullen. Als ik voor mezelf spreek, als ik de moeite doe om wat ik voel op een bepaald moment uit te drukken zodat het te doen is voor een ander endus niet zeg wat ik denk of juist probeer dat te ontladen, maak ik er een grotere rotzooi van, als dat ik gewoon mijn zegje doe. Dan is het heel simpel, dan lopen mensen weg of niet. En daar kan ik mezelf beter bij neerleggen, dan moeite doen door watten onder je woorden te leggen, zonder je doel te bereiken.
Deze vrouw heeft doordat ik haar kat wilde helpen met een operatie, het inzicht gekregen, dat er meer mensen zijn die achter haar staan. Wat ik nog niet wist bij dit verhaal, is dat de buurt van deze vrouw geterroriseerd wordt door een groep mensen. De laatste mens die tegen hun iets geprobeerd heeft, hebben het moeten bekomen met een brandbom in de brievenbus, waarbij de ouders het overleefd hebben maar hun kinderen helaas niet. En dan denken jullie misschien, dat dit verzonnen is. Nee, is in 2004 gebeurt en toen woonde ik in die buurt. En ja is een criminele buurt, al heb ik nooit weet gehad van die groep mensen. Doordat voorval zijn veel mensen iig monddood gemaakt. Omdat ze bang zijn voor hun gezin. De politie wil er niks tegen doen, dus die vrouw is zo slim om het met de wijkagent te bepraten en met de gemeente. Ik heb daar altijd fijn gewoont, maar voel me daardoor toch wel nog sterker betrokken, omdat ik blij ben dat mijn katten altijd in de tuin gebleven zijn. Ze hebben mij daar intens beschermt denk ik.
Mijn gedachtes zijn dus veranderd, deze mensen verstaan mijn boodschap toch niet, zullen me enkel uitlachen. Dus heeft het meer zin, om mijn positieve energie in die vrouw te steken.
Mijn lompheid heeft me veel geholpen in die buurt! Je mocht weet ik veel status hebben daar toen, als ik geen zin in je had, kwam je er niet in. Dat hebben die mensen toch altijd weten te begrijpen besef ik me nu. Blijkbaar hadden zij respect voor mij. Want anders was het niet gebleven bij een overstroming omdat mijn boven buren problemen hadden met hun illegale waterleidingstap voor de wietplantage. De dagen dat ze aan het knippen waren, wist ik veel, ondervond ik overlast van hen, stond dan aan hun deur maar ze deden nooit open, waren wel voor een uur stil. Voelde me toen wel een heel sterk klein meisje op zulke momenten, maar was ook niet de flauwste om ze de politie op hun dak te sturen als ik er genoeg van had om mijn bed steeds uit te moeten komen. Ben blij dat hun angst groter was betrapt te worden, want besef me nu dat ik veel problemen over me af had kunnen roepen toen.
Lompheid, is dus niet helemaal fout denk ik, Mars.
Bestaan er nog digitale camera´s met batterijen wellicht dat dat al helpt?
