Is verlichting wel te bereiken?
Verlichting kan nooit een positief punt zijn, want dan zou het een plaats hebben in de dualiteit.
Je kunt er niet naartoe gaan, want dan zou het een eindpunt van de weg zijn in de dualiteit van het ‘je’.
Je kunt je er niet aan vastklampen, want ‘je’ verdwijnt.
Een persoon kan nooit verlichting bereiken of realiseren, omdat verlichting juist het wegvallen van de persoon is.
Toch is er een zijnservaring van, hoewel die uiteindelijk niet in positieve termen is te beschrijven.
Ik denk wel dat verlichting te bereiken is.
De 2e zin vind ik onzin. Dualiteit is neem ik aan grotendeels weggevallen. Zie het als een golfbeweging waarin je makkelijker kan "verdrinken" in het begin. Zodra dit steeds meer een rechte lijn wordt, wordt het "moeilijker" om met die "golfbeweging" mee te gaan (gedachten, emoties). De rechtere lijn is het hogere wat in je zit, en waarmee je steeds meer 1 gaat worden.
Hoezo zou je er "niet" heen kunnen gaan? Waar zit dat eindpunt? Wie geeft hier een 'meting" aan, wie zegt wat het eindpunt is in een "universum"?
Verlichting heeft niets met vastklampen te maken? Vastklampen is menselijk, met negatieve emoties en verkeerde gedachten. Dit in tegenstelling tot verlichting.
Je valt nooit helemaal weg, je gaat wel in iets "op". Het is namelijk wil/overgave om je over te geven aan het hogere. Je bent geen willoos iets wat ineens wegvalt?
Ja, er is een zijnservaring. Dit kun je beseffen - omdat het hogere steeds meer in je leeft, dit ga je voelen, en je gaat hiermee vibreren, waardoor het steeds gemakkelijk wordt om hierin mee te gaan. Het "grovere" negatieve wordt steeds kleiner, het andere groter. Twee - mens of de Goddelijke vonk en de oorsprong worden 1. Overgave en wil worden bewustzijn in de hoogste graad. Hoezo niet positief?
Dit was mijn mening erover.
Groetjes,
Bart