Ruimte geven / ruimte nemen

Dat ben ik niet met je eens, omdat ik je vraag waarom je voor bepaalde woorden kiest, zoals "geloof me" en het icoon van de omdat ik ze zelf niet kan plaatsen. Ik heb het niet als een spiegel voor je neergezet, maar enkel voor mij, om jou proberen te begrijpen.

Zoals jij er nu op reageert, krijg ik weer het gevoel dat jij helemaal niet wilt dat ik jouw manier van reageren hier begrijp.

Uiteraard is dat mijn ding, maar ik hoop dat je inziet, dat wij wel degelijk iets energetisch met elkaar uitwisselen en dat het daarom ook jouw "ding" is.

Om wat beeldender te maken hoe jouw reactie hier in dit topic op mij overkomt, wil ik graag een voorbeeld schetsen waarin ik hoop ik duidelijk maak wat er voor mij gebeurd en hoe het op mij overkomt.

Stel ik ben een mooie vlakke vijver waarin het water helemaal stil staat. Nu kom jij langs die daar een steen in gooit, zodat het water lekker gaat bewegen en er van alles in gang wordt gezet. Het water is in beweging, en alles stroomt lekker en ik merk dat de steen in mij, veel heeft veranderd en ik weer verder kan stromen. Nadat ik dit heb ervaren, ga ik op zoek naar hoe het komt dat ik in beweging ben gebracht. Ik kijk buiten mezelf, en zie jou staan met lege handen, wetend dat jij de steen in mij hebt gegooid. Ik vraag aan jou, "Waarom heb jij die steen in mij gegooid?". Dan draai je je om, rent hard weg en roept achter jezelf: "Ik heb niets gedaan......"

Hmmm...waarom ga je de interactie eigenlijk aan als het delen/communiceren met anderen zo solistisch voor je is?

Niet vervelend bedoeld verder, maar meer een oprechte vraag..

Het is helemaal niet solistisch zoals ik het bedoel. Het is juist meer een dialoog dan maar steeds balletjes terug kaatsen zoals Nims nnu doet.

En Nims, volgens mij ben je een stukje vergeten want wat ik schreef was een reactie op Islandlady.

Vreemd gast, want ik heb hetzelfde 'gevoel of idee' als Nims.

Waarom vragen stellen over de verpakking en niet over de inhoud. Dat is het verschil. Nims vraagt alleen maar naar de verpakking.....en die is zo die nu is. Gaat hij de dialoog wel aan dan zou hij op de inhoud reageren.

Nims, vind jij het de ander "ruimte geven" als je een antwoord eist/wil horen dat jou idee/gedachte bevestigd?
Ik heb jou alle ruimte gegeven ervan te vinden/denken wat je zelf wilt.....is dat niet genoeg?

@ Gast
Moet zeggen dat ik het met je eens ben zowel wat je zegt als met jouw vraagstelling.....
Niets nieuws onder de zon,dat weet ik wel maar toch......

@ Gast: Ja je reageerde op mij omdat ik zei dat jij en Karin misschien wel niet stil konden zijn. Maar ik weet als geen ander dat jullie dat wel kunnen dus vandaar de knipoog op jou berichtje.

@ Nims: Waarom respecteer jij niet wat een ander schrijft. Ik kan me werkelijk niet aan de indruk onttrekken dat jij altijd maar weer, keer op keer, als iemand anders een mening heeft of het hoeft niet eens een mening te zijn, dat jij daar een andere wending aan geeft. Of omdat je het niet begrijp, of niet wilt begrijpen.
Misschien zie ik het wel verkeerd hoor dit onderwerp maar vooralsnog geef jij dus geen ruimte maar NEEM je ruimte over de rug van anderen. Dat is MIJN gevoel en zo zie ik het. Jammer.
Gaat het nu om Nims of gaat het om hoe andere mensen deze stelling zien. Als ik niet meer vanuit mijn gevoel kan schrijven dan houdt het heel snel op.

Ik snap jou Gast en verder houd ik mijn mond en geef jullie de ruimte

@Islandlady, waar vind jij mij respectloos als ik vragen mag? Heb ik niet heel duidelijk aangegeven waarom ik iets vraag, en dat ik het niet begrijp? Heb ik ook niet uitgelegd hoe ik het zie en wat het met mij doet? Wat had ik in jouw ogen anders kunnen doen?

@Gast, geef ik jou voldoende ruimte?

Ah, mooie voorstelling van koppeling/intunen op elkaar.... zelf heb ik echt nog heel veel het volgende; mezelf totaal laten leeslurpen of iemand anders binnen een honderste ondersteboven hebben(en dit kan dan ook weer binnen een paar minuten omgedraaid zijn ...dus opzich is er dan wel een flinke wisselwerking)....

*De rest niet gelezen in dit topic btw... het filmpje viel me meteen op...dus ff een snelle reactie

Grtsz

Grinn.
Mooi topic, en over iets wat bij mij een tijdje geleden al is 'binnengekomen':

Blijf bij jezelf, en laat de ander bij hem/haar zijn. Dan creëer je een neutrale ruimte. Om te zijn. Voor zowel jouzelf als die ander.
Wij zijn immers geneigd onszelf op een ander (mens, dier, wat dan ook) te projecteren, waardoor er geen ruimte meer is voor die ander, om te 'bestaan'.
Als je die neutrale ruimte weet te creëren, dan is er geen ruimte meer voor angst, haat, beledigingen, gekwetst worden of te kwetsen.

Een quote uit 'Gesprekken met God' van Neale Donald Walsch is hierbij wel toepasselijk:



Het komt eigenlijk hier op neer: laat jezelf en de ander in jouw of zijn waarde. Oordeel en veroordeel niet. Geef ruimte aan de ander, en aan jezelf inderdaad.
En dan hoef je echt niet 'stil' voor te zijn
Voor lastige 1 op 1 gesprekken is dit een toevoegende tip:
Gebruik 3-5 seconden voor jezelf, voordat je überhaupt antwoord. Geef en gun jezelf die ruimte. Wacht ook na het antwoord van die ander even een tijdje. De meeste mensen zijn namelijk vaak niet uitgesproken met 1 zin. Geef en gun hen die ruimte. Als je niet direct reageert, komt er heus wel meer. En dan kom je sneller tot de kern, door even wat rustmomenten in te bouwen.

Eigenlijk wil ik me niet in deze discussie mengen, maar ik kan het toch niet laten..
ik denk dat het probleem beetje ligt je (Nims) soms reageert naar anderen. Je Bedoelt het wel goed, want je wilt alleen maar iets begrijpen van iemand, maar je Brengt het niet altijd op een manier die ook zo overkomt. Soms ga je te diep op woorden, graaf je teveel, wil je gelijk naar de kern, maar daarmee krijgen sommige mensen dus kennelijk het idee dat je op een 'respectloze' manier mensen benaderd...en hun niet begrijpt..snapje een beetje wat ik bedoel? het is maar hoe je dingen brengt en dingen formuleert,
Lfs!

Sluit zich na het lezen van dit topic aan bij L'arbe de vie, Gast, Islandlady.

Ik snap jou, Nims, door te vragen waarom diegene aan de oever een steen in jouw vijver heeft gegooid.
Je bent hierin erg duidelijk geweest.
Maar besef ook, dat in de vraag, die begint met een 'waarom' een verwijt ligt.
'Waarom' is een bedekte verwijt-vraag.

Islandlady 'begreep' Gast. Dat heeft even genoeg moeten zijn. Jij, Nims, pakt het te letterlijk op. Gast gaf hier simpelweg mee aan, dat ze heus overal op kon reageren, maar het niet doet. Om enerzijds de ander de ruimte te laten, of anderzijds haarzelf in bescherming te nemen? Who knows. Waarom wil jij dan achter haar beweegreden komen? Ging het daar om?

Ik begrijp uit jouw verhaal, Nims, dat je ergens bent achtergekomen, en dit wilt delen.
Dat is iets heel mooois
En ook, dat je hierin erg onderzoekende bent. Is ook niks mis mee
Maar hou het dan bij jouzelf, in plaats van letterlijk in te springen op datgene wat anderen zeggen.
Voor mij persoonlijk houdt dat in, dat je voor jezelf nog erg veel moeite hebt met de grens tussen 'letterlijk opvatten' en 'wat voor jouw gevoelsmatig' iets betekent. 'Van God Los' noem ik dat.

Algemeen, naar mijn opinie:
Communicatie is tevens aanvoelen van elkaar, en schenken en ontvangen (van energie). En elk woord heeft voor eenieder een persoonlijke stempel, een energiewaarde. Letterlijk opvatten van iets, is hetzelfde als een wandelende encyclopedie zijn (van je gevoel verwijderd/van God los). Gevoelsmatig aanvoelen wat iemand bedoelt, dat is pas energetische uitwisseling. En dan hoeven er geen discussies te ontstaan. Dan pas kun je ruimte geven en nemen. Van en naar elkaar toe.

Goed verwoord en uitgelegt Eva.

Heel mooi gezegd.

Hoe past "grenzen aangeven" in dit hele verhaal? Wat als de ander geen ruimte geeft maar alleen maar neemt? Ik ben flexibel genoeg maar als iemand nog niet klaar is dingen in te zien en dat op mij projecteert kan ik toch heel emotioneel worden en de ander overtuigen. Hoe doe ik dat, als zelfs die ander mijn grenzen niet respecteert?

Themoon:

bij jezelf blijven. Als een ander alleen maar ruimte neemt, dan heeft die ander blijkbaar die ruimte nodig. En dan geeft dat aan, dat jij die ander die ruimte kan geven.

Het heeft niks te maken met 'flexibel' zijn. Dat is iets, wat ons gezegd wordt namelijk en met de paplepel wordt ingegoten: 'wees flexibel'. M.a.w, en over het algemeen wordt hiermee bedoeld: laat maar lekker over je heen lopen en waai met alle winden mee. Kort door de bocht gezegd.
Dat HOEFT niet. Het heeft eigenlijk in heel veel gevallen te maken met angst, machteloosheid en/of de angst voor gek te staan.

Als je bij jezelf blijft, is er geen ruimte voor die angst. Dan ben JIJ zelf jouw grens. Die ander kan dan praten wat hij/zij wil, maar dan zul je je niet aangevallen voelen en niet aangesproken voelen.
Wat ik al zei: bouw rustmomenten in.
Gebruik die momenten om bij jezelf te rade te gaan: wat zegt die ander nou precies? Wat voel ik daarbij? Waarom voel ik dat? Is het op mij persoonlijk gericht of niet?
Heb ik hier wat aan, vind ik er herkenning in?
Zo nee, dan hoef je je niet 'aangevallen' te voelen of emotioneel te worden. Dan is het puur alleen een 'neem'-moment van die ander, en heeft die ander blijkbaar een uitlaatklep nodig. Meestal is het alleen dat: een uitlaatklep. Of wil die ander alleen graag iets kwijt.
Dat hoef je niet op jezelf te betrekken. Als je dat dan ook niet doet, heb je voor jezelf al een grens bereikt/getrokken.

Ja, daar kan ik zeker wel wat mee
Ik heb nu zeker een lang rustmoment ingebouwd, waarbij ik ook kan loslaten en na kan gaan denken over wat er precies gebeurd is. Ik besef dat ik zeker te flexibel ben (iets wat mij zeker met de paplepel al dan niet daarvoor me ingegoten is), en dat ik ook voor mezelf een rustmoment heb waarbij ik stil kan gaan staan. Bedankt Marenubium!

Liefs

Zou je mij dit kunnen uitleggen, want voor mij is een waarom vraag namelijk helemaal niet een verwijt vraag. Ik gebruik een waarom vraag, om dingen te onderzoeken die ik niet begrijp.

Nims, in een 'waarom' vraag zit een bedekte veroordeling, een verwijt, een verantwoording (iemand tot verantwoording roepen). Het is een vraag die we uit gewoonte stellen, maar het is helemaal niet verkeerd om die eens anders te formuleren

Er zit ook een emotioneel iets achter: als je als klein kind iets hebt gedaan, waar je je niet van bewust bent geweest, maar je moeder vraagt 'waarom heb je dat gedaan'?
Dan weeeeet je al bijna zeker dat je iets hebt gedaan, wat 'niet mag'.

De waarom vraag wordt o.a. besproken in Oplossingsgericht coaching en Effectief management, en ook vermeden tijdens bijv. verhoortechnieken.
Het is een weinig effectieve vraagstelling, en je zult dan ook bijna nooit de beoogde informatie op zo'n vraag krijgen.
Een stukje uit een training Oordeelsvorming:


bron: http://www.ckzlimburg.be/dlcpdfs/waarom_niet_de_waarom_vraag.pdf

Wel een interessante pdf overigens, als je er meer over wilt weten.