Ruimte geven / ruimte nemen

Als mensen zich aangevallen dan wel respectloos behandeld vinden door mij dan hoor ik dat graag. Het is niet mijn intentie om wie dan ook te vernederen cq de grond in te stampen. Al is goed aarden nooit verkeerd natuurlijk.

Enne, zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Als iemand echt is en niet vanuit verdrongen emoties reageerd dan is dat te zien/lezen in de interactie met die persoon.

Kijk uit met die waarom vragen .

Maar ik zal je uitleggen waarom ik zelf vind waarom je dat niet zou mogen doen, want dat leer ik zelf ook op mijn opleiding. Het heeft alles te maken met macht. Macht kan je namelijk over iemand nemen, door deze heel erg te confronteren met zichzelf. Je gaat echter voorbij aan de grenzen die iemand heeft omdat diegene zo wordt overrompeld door jouw "aanval", dat je je werkelijk kan afvragen of dit wel echt bij die persoon helpt.

Zoals je zelf al zegt: "En dan....de meeste mensen die zichzelf op die manier opsluiten weten dit van zichzelf niet eens." anders gezegd, je gaat totaal over die ander heen, omdat jij zonodig vind dat die persoon maar moet leren hoe hard deze wereld is?

Vraag je eens af wat voor een gevoel je krijgt, zodra je weer iemand open breekt. Krijg je daar een goed gevoel van? Dan ben je getrapt in het machtspelletje, dat er met je gespeeld word. Want iemand open breken wordt door veel mensen ervaren als een "die persoon staat boven me". En dat is gewoon respectloos naar de grenzen van een ander toe.


Ja de meeste ontwikkelingshulp is dat ook. Mooi dat je dit aanhaalt. De meeste ontwikkelingshulp faalt namelijk, omdat er totaal niet de hulp geboden wordt die er nodig is. Heel veel projecten zijn na een aantal jaar compleet onbruikbaar geworden omdat ze er niets mee kunnen. Zo kan er bijvoorbeeld in een bepaald dorp, electriciteit worden aangelegd, maar deze mensen hebben geen eens water om van te kunnen leven. Wat heb je dan nog aan die hulp, als die niet aansluit bij wat er nodig is?

Dat is hoe het namelijk op mij overkomt wat je doet. Je gooit gewoon met de botte bijl, zonder dat je kijkt of deze persoon het nodig heeft, of als de klap gevallen is, eventuele nazorg verleend, om de klap mee te helpen opvangen.

Ik voel dat wel zo, door je cynische laatste zin. "Al is goed aarden nooit verkeerd" komt op mij weer over als een excuus die je gebruikt om je eigen acties te rechtvaardigen, terwijl je me wel geraakt hebt.

Ik ben toch erg benieuwd waarom jij jezelf de taak op je hebt genomen om vooral toch te willen doorbreken.

Ja precies, dat is het ook. De ander geeft aan tot hoever die wil gaan, en wie ben ik om dat voor die ander te bepalen? Als ik echt iemand wil helpen, dan vraag ik eerst waar diegene geholpen mee wil worden, ook al zie ik allang het onderliggende probleem.

Dat hoeft niet altijd, want iemand kan er ook zo erg door geraakt zijn, dat die juist er niet meer aan wil.

Een splinter uit je vinger los je niet op door je arm eraf te hakken. Tuurlijk is de splinter dan wel weg, maar ja....

Precies daar ben ik het ook helemaal mee eens. Ruimte geven en ruimte nemen is iets wat voor mij nog best lastig is.

Nims Ik hoop wel dat je inziet dat dit allemaal jou invulling is en absoluut niet is wat het werkelijk is.
Ik heb geen macht over anderen nodig, ik wil ze juist op zichzelf wijzen. Dat ze het in zichzelf kunnen vinden en dat ze ware individuen kunnen/moeten worden waar anderen juist helemaal geen macht over hebben.

Wat ik als ontwikkelingshulp zie is het mensen mogelijk maken voor zichzelf te zorgen, ze een schep en een schoffel geven zodat ze zelfvoorzienend kunnen zijn. De hulp die ik biedt is het laten inzien hoe ze dit zelf kunnen doen en waar nodig wat zaad te geven. Het gaat allemaal om eigen verantwoordelijkheid en ik weet echt wel bij wie dit kan of niet.
Vandaar dat ik al eens heb gezegt dat ik me best in kan houden om niet te reageren.

Mensen afhankelijk van je maken om jezelf beter te voelen dat is macht uitoefenen. En daar doe ik niet aan mee. Er heeft nog nooit iemand leren lopen zonder dat dit met vallen en opstaan gepaard gaat. Waarom zou je blijven kruipen als je twee benen hebt om mee te lopen.

Ik vind het wel jammer dat je zo door blijft hameren op dat open breken. Als of ik niet anders doe. Ik denk ook dat je het nu erg overtrokken doet en zou graag jou intentie daarvoor willen weten.
Als je Merudi liever zoetsappig wil houden dan wil ik er best plaats voor maken hoor. Je zegt het maar. Jij bent de baas. (of klinkt (het is het dus niet) dit weer te cynisch)

Moet wel zeggen dat je goed leert uitvergroten in die opleiding. Gaan ze je ook nog leren om het te zien zoals het is?

Hoe komt het dat mensen wel met zoete woordjes geraakt mogen worden maar je ze niet op een manier mag raken zodat ze iets van zichzelf kunnen leren niet?

Naar mijn weten heb je aan die tweede veel meer.

En zoals ik al eerder heb aangegeven; ik doe het niet bewust, ik ben me er wel van bewust dat dit gebeurd. Mijn manier van communiceren is misschien anders dan die van anderen, maar waarom zou daar geen ruimte voor kunnen zijn. Er wordt toch zo vaak gezegt hier dat iedereen zichzelf mag zijn? Of is dat een vast omlijnd soort van "zichzelf" zijn?

Nee Moon, ik doe het zeker niet respectloos
Het is niet mijn bedoeling iemand te kwetsen of pijn te doen op wat voor manier dan ook.
Ik wil graag dat mensen eerlijk en oprecht zijn tegen mij, als iemand aan mij vraagt hoe het gaat is mijn antwoord meestal wil je dat écht weten en, eerlijk is eerlijk, het komt echt wel voor dat mensen dan gewoon doorlopen.
Hoe vaak worden zulke dingen niet gezegd zonder dat ze er een klap van menen?

Waarom valt iedereen over Gast heen terwijl ik eigenlijk hetzelfde zeg?
Word ik hier niet gezien of mag ik het wel en Gast het niet?
Gast en ik ook zijn hier never nooit repectloos naar wie dan ook geweest.
Misschien soms kort door de bocht, misschien soms een beetje lomp, maar altijd met respect naar de ander!
Misschien snap ik Gast wel omdat wij dat toch een beetje hetzelfde zien.
Ik *mep* geen maskers af om mensen te helpen, mensen kunnen alleen zichzelf helpen.
Ik doe het omdat ik niet van neppers houd, ben gewoon wie je bent.
Als mensen dus dingen zeggen of vertellen waarvan overduidelijk is dat ze dat niet zelf zijn of dat ze de waarheid een beetje verdraaien.
Iedereen heeft het recht om dat te doen, net zoals ik het recht heb om daar doorheen te mogen prikken.

ruimte geven ruimte nemen

komt een beetje overeen met wat ik wel eens hier neergeschreven heb...

mijn grens houdt op waar die van een ander begint...

geeft elkaar de ruimte en neem die ruimte voor jezelf

Alleen al die eerste zin geeft aan dat jij je kwetsbaarder opstelt dan gast. En dit conflict draait om kwetsbaarheid.

Je hebt respect voor de mens maar niet voor zijn grens.
Misschien beschouw jij een grens als iets wat niet bij het menszijn hoort, terwijl de ander de grens juist ziet als het begin van zijn menszijn. Dat is een meningsverschil waaruit een conflict kan voortkomen.

Stel je eens twee buurlanden voor met een gezamelijke grens. De buren kennen elkaar nog niet zo goed. Wanneer jij zonder overleg de grens overgaat, kan dat wellicht als een invasie worden opgevat. Naar mijn mening bereik je veel meer door precies op de grens in gesprek te gaan. Daar zijn volgens mij de mogelijkheden. In het binnenland tref je alleen maar weerstand.

Nee dat is niet waar, het geeft niet aan dat ik mij kwetsbaarder voel, ik geef duidelijk aan dat het raar is dat Gast word aangesproken en ik niet.
Ik heb zeker wel respect voor de mens, maar niet voor mensen die mijn grenzen overschrijden.
Als mensen zich anders voordoen overschrijden zij mijn grens, maar dat heb ik hierboven al aangegeven.
Ik beschouw grenzen wel als iets wat bij menszijn hoort, als iemand dat heeft geleerd de afgelopen jaren ben ik het wel denk ik.
Ik ga niet zonder overleg een grens over dat doe ik pas als de mijne word gepasseerd.
ik denk dat je mijn stukje hierboven helemaal mis interpreteerd.

Het is duidelijk dat het ook hier weer maar net is wat je er zelf van maakt.

En wat is kwetsbaarheid Takhihii? En hoe zou je mij dan willen omschrijven?
Van mij mag iedereen zien wie ik ben, mijn grenzen (als die er al zijn) zijn voor iedereen opengesteld. Maar kom je plunderen of domineren dan ben je aan het verkeerde adres en stel ik wel grenzen.
Naar anderen toe is het meer een laten zien waar de grens bij de ander is, ik ga er niet overheen tenzij ik daar toestemming voor krijg (en dit hoeft niet altijd mondeling of schriftelijk te gebeuren).

Kunnen mensen die vinden dat ik over hun grens ben gegaan dit aan mij laten zien waar dit is gebeurd?

Krijgen wij wel de ruimte te zijn wie we zijn vraag ik me af....
Voor mijn gevoel niet, ik heb het gevoel dat er nu tegen mijn grenzen aan word geschopt, misschien niet zo bedoelt maar zo komt het wel over.

Hmzz. Snap Karin en Gast. In mijn bescheiden opinie (lol) heb ik nooit enige respectloosheid van hen ervaren.
Wat is er mis mee, met de vinger op de zere plek leggen, en hierover duidelijk te zijn? Goed, het komt niet altijd even tactisch over, dat is ook geen eigenschap die ik mijzelf toebedeel overigens, maar dit heeft niks te maken met respectloosheid, aanvallen of een machtsvorm.
Het is eerlijk, direct, en op de man af.
Het hoeft niet altijd geaccepteerd te worden door een ander, maar kun je dan überhaupt wel rekening houden met ieders wensen? Volgens mij ben je dan niet eerlijk tegenover jezelf en niet tegenover die ander. Dan wordt toch ook de schijn hooggehouden, en alles bedekt met de 'mantel der liefde'? Wie heeft daar wat aan?

Respectloosheid is in mijn ogen iemand niet in zijn/haar waarde laten. De ander jouw opinie en mening op blijven dringen, vingerwijzen, projectie, over de ander heenlopen en alles bij de ander neerleggen. Dat heb ik niet bij Gast en Karin ervaren. Van objectiviteit kun je niet beweren dat het respectloos is

Wat ik graag zou willen is dat voordat je begint met breken bij iemand, eerst aan die persoon vraagt of je wel mag gaan breken. En als je aan het breken gaat, zou ik het nog liever willen, dat je niet meteen met grof geschut aankomt, maar eerst stukje bij beetje gaat proberen hoe ver je kunt breken, zonder dat de ander compleet omver geblazen wordt.

Deze ruimte NEEM ik.....

Zoetsappig gedoe dus op een bedje van "mantel der liefde" en vooral niet met de saus der realiteit,want die is ietwat te bitter als aroma.
Als dessert het hoog geschoolde manipulatiedessert uit het "alles is liefde" assortiment..... MAAR dan wel samengesteld door ONZE kok NIMS.

Ja hoor NIms gooi mij er maar uit!!!

Geef mij dan eens een voorbeeld waarin ik volgens jou direct ben gaan breken (als ik dat al deed).

Ben dan wel nieuw hier, maar vind dit allemaal toch wat dramatisch worden. Het begint er op te lijken of je het één of het ander moet kiezen. Dit is trouwens niet aan iemand specifiek gericht, maar meer aan het gevoel wat deze topic uitstraalt.

Ruimte geven of nemen.... dat weet je gewoon niet voordat je met de persoon in kwestie te maken hebt. Je kan erg direct zijn, maar je ook met de 'mantel der liefde' opstellen, afhankelijk van de situatie, wie je tegenover je hebt en wat je intuitie je ingeeft.

Mocht er dan toch een grens zijn overgegaan, dan kan diegene die zich aangevallen voelt dat aangeven en de andere excuses aanbieden. Het is geven en nemen, leven en laten leven.

Komop mensen, waar doen we in hemelsnaam moeilijk over?!