Iemand die zijn/haar eigen pijn of verdriet op mij (of iemand anders) projecteert kan daarin wel helemaal aanwezig zijn, maar is dan naar mijn idee inderdaad niet aanwezig in het moment.
Aanwezigheid in het hier en nu, helemaal als jezelf en vanuit jezelf.
dan kan het toch in het moment zijn...? je verdriet of pijn uiten of projecteren is toch ook op dat moment?
want je bent aanwezig in het hier en nu, helemaal als jezelf en vanuit jezelf?.
Ik begrijp dat diegene waarop die dingen werden geprojecteert, ziet dat het om oude pijnen gaat en om projectie, en dus kan vinden dat het niet in het nu-moment is..
Doch ik ben het met Lena eens..ook al projecteerte zij/hij verdriet of pijn op de ander, op dat moment is die persoon in haar/zijn nu van het moment.
Omdat het haar/zijn spontane handelen is, om eerst te projecteren om daarna (hoogstwaarschijnlijk ) te ervaren dat ze het projecteerde. En die ervaring is ook in het moment van nu.
Door dat bewustzijn.. leert die persoon, in haar/zijn nu-moment van aanwezigheid dat er een hoop in zich te verwerking is..
dus dat zijn allemaal Nu-momenten voor die persoon.
Toch begrijp ik Anke. Zij heeft het over Je Ware Zijn in het NU. en dat is een zijn, waar we allemaal naartoe (kunnen), om te Zijn! Heerlijk.. want het is fijn, die momenten van het NU ervaren, waar alles en iedereen verdwijnt, en alleen God verschijnt!
Om dan te ervaren dat God aanwezig is in alles en iedereen!
