hoi deborah, alvast bedankt voor je lezing, maar eerlijkgezegd ben ik een beetje hopeloos in de situatie waarin ik nu zit, ik ben zodanig gevoelig(naart schijnt, ik vind van niet) en de rest is precies te hard voor mij, hun manier van praten, zijn raakt me soms erg diep, dit zowel op een positieve als op een negatieve manier, ik apprecier mensen echt in wie ze zijn, maar kan soms echt niet aanvaarden dat ze niet lief zijn, vaak wordt ik als trunte uitgescholden of dit of dat omdta ik veel te rap ween enzovoort enzovoort, het is waar dat ik plaats moet maken om mijn manier van zijn ook een plaatsje te geven, maar ik voel me soms ehct ongeapprecierd thuis, en kan me eigenlijk niet uiten of ik krijg een hele bal bla bla, commentaar dta is het woord op mijn kop, het is zo ambetant en kvind mezelf nochtans prachtig ma vaak krijgk da nie van anderen en kheb daar zo'n hekel aan, kwil gewoon begrip hebben voor wie ik ben, en als er dan één persoon op ene hele dag bijvoorbeeld zegt van ilse goed gedana barst ik soms uit in tranan gewoon omda ja... en kvoel soms de mensne haarfijn aan enja kwil dna soms letterlijk naar hun gaan en zeggen van kop op tkotm wle okee, ma alsk da dan doen vinden z eme raar, tis gewoon beetje vanalles, en de "band" met men zus, ook steeds commentaar, khad dus thuis evrteld waarom ik zo gevoeliger ben dna een ander, dka soms ook dingen zie die anderen ni zien enja, nu vindne ze me nog raarder, kmag der geen woord over reppen tegen men zus, of als ze ook ngo maar hoort dak dara iets over zeg tegen mama( die daar ook nogal sceptisch tegenover staat)dan ja scheld ze me constant uit, ma dan kijkt ze wle nat zesde zintuig! ma gehoord voe aar eigen zus, dochter hebben ze nie, vink ehct belachelijk, en dna vandaga op school zij men vriendin tegen me van waarom ween je nu weeral, zo van zeg ei, nja kdacht da wel ma kheb da ni gezegd, ma traakte me wel vree diep, en dan al de mensne van mijn klas die steeds mensne beoordelen op basis van hun uiterlijk, nja ik erger me aan veel dingen, maar kzie ook de mooi dingen als prahctig, theeft lik twee kanten, kmerk lik dak sterker verdiret ana voel dna een ander ma ook sterker vreugde veel sterker zelf, als er bijvoorbeeld iets wordt verteld in de klas zie ik alles letterlijk voor me en meot ik zodanig lachen, haha, en dna kijkt iedereen zo stom naar me, ilse zwijg nu eens, weeral commentaar, en wa nog allemaal, gewoon ja, me manier van zijn die ferm bekritiseertw ordt en ik die da teveel op me neem, ma aje voortdurend in zon spiraal blijft hangen benk gewoon na ene tidje uitgeput, en dna ga ik nog naar shcool ook, intelectuele kennis, kvin emotionele kennis belangrijker, da ligt tenmminste in je hart, ksnap de mens vaka nie en kvint da eignelijk beke dom wezen, aloewle dka er zelf een ben
haha nja, da wats zon beetje, misschien daje nog tips ebt ofzo, kzou eigenlijk uren kunnen typen, ma kebn beetje moe, vaak zelfs, krijg were blokkeirngen in men rug en nek, en bla bla bla, beke vanalles eignelijk, kga dna es na beneden bij mijn familie gan zittn, bijvoorbeeld kvin mijn familie ook prahctig oor, ze zijn gewoon nog te onwetend
xxx
Ilse
en alleszins mercie daje tijd voe me ebt vrijgemaakt, ngo zoiets kword dna zo geraakt als mensne iets voe me doen uit zichzelf, weeral tranen nu, kweetni blluh en me vriendin is lik zo veranderd en egoistischer geworden enja kweetnie, tkotm der telkens op neer dak ik door de verschillende situaties die in me leven vooorkomen bekritiseert wordt op ene of andere manier, en das nu ent wka ni ndoig heb ( waarschijnlijk juist wle ma swat)en sorry voe me slordig typen, das beetje va de emoties
kan dna nimi zo goe schrijven
haha
xx