Gaat ware liefde ook weer over?

En dat op de vroege ochtend

Als ik dit zo lees dan ziet dit er toch wel degelijk uit als spirituele liefde en de ware. Ik geloof er dus ook echt niet in dat het alleen maar je hersenen zijn die dit veroorzaken. Vergeet niet dat onze hersenen gemaakt zijn om te luisteren naar onze geest en ziel. Tenslotte ben jij degene die denkt, en is niet je hersenen datgene dat denkt.

Ware liefde kan overgaan, is mijn optiek. Vorig jaar dacht ik de ware te hebben ontmoet, maar door de maanden heen merkte ik dat er eigenlijk alleen maar stilstand was. Er ontstond niet zoiets als een groeiproces. Dus, ook al denk je aanvankelijk dat iemand de ware is, door verschillende gebeurtenissen kan iets absoluut doodbloeden.

Monogamie en Polygamie zijn verzinsels door mensen. In het dierenrijk zijn er diverse soorten die het niet bij één houden, maar sommige, zoals zwanen, blijven hun leven lang bij elkaar. Daarentegen wippen merelmannen met iedere merelvrouw die ze tegen komen. Mezensoorten kunnen er ook wat van.
De regels rondom het wel of niet bij één partner blijven is bedacht door mensen. Momenteel denk ik best veel na over dit onderwerp, want ook ik zie mensen in mijn omgeving die bij elkaar blijven tot de dood hen scheidt, ook al zijn ze misschien doodongelukkig. 'Omdat hun religie of de wet het nu eenmaal zo bepaald heeft'.

Ik schreef eens ergens: 'een mens is niet bedoeld om alleen te zijn': nu kom ik daar op terug, want wat een onzin. Als je vriendschap, liefde en genegenheid voelt voor mensen om je heen (familie, vrienden, collega's), dan kan je dat ruimschoots en voldoende liefde en geluk schenken, en heb je geeneens een ware nodig om gelukkig te zijn.

Neemt niet weg dat ik het voor diegenen fantastisch vind als iemand het idee heeft samen te zijn met de ware. Het geluk dat hen dat geeft, is mooi om te zien, en ik hoop van harte dat ze daar over vijftig jaar nog zo over denken.

En toch blijf ik met al jullie uitleg ... misschien wel heel bekrompen ... bij mijn gevoel, dat je maar één ware hebt. Dat monogaam zijn een onderdeel is, omdat je dan gewoon geen behoefte meer hebt aan een ander, man of vrouw.

Dat er mensen anders over denken vind ik alleen maar verlichtend, zodat je de verschillende zaken naast elkaar kan leggen. Maar als ik zo naar mijn ware kijk ... ben ik alleen maar supertrots en blij dat we uiteindelijk bij elkaar zijn. Al was dat járen daarvoor eigenlijk al beslist.

Liefs,
Marjan

Dit is eigenlijk ook hoe ik erover denk.

Wat ik ook wel denk is dat de mensen die niet volledig van zichzelf houden, ook nooit volledig van hun ware kunnen houden. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat voor die mensen, de ware liefde niet voor altijd blijkt te zijn.

Volgens mij moet je eerst volledig van jezelf houden, voordat een relatie met de ware echt stand blijft houden. Anders eindig je alleen.

Voor dat er misverstanden ontstaan rond mijn persoontje; ik ben geen voorstander van maar met iedereen het nest in duiken. Wat ik bedoelde en waar ik dus moeite mee heb is het feit dat er nog veel mensen zijn die de Liefde die je ze geeft/ met ze deelt vertalen op die vleselijke manier en dus naar die (sexuele)bevrediging zoeken bij de ander. Terwijl het in mijn beleving je eigen Liefde die in jou zelf is die wakker is geschud door die ander.
Ik weet uit eigen ervaring dat wanneer je iemand tegen komt waar je een diepe klik mee voelt dat die hormonen ook tot leven worden gewekt en dat gevoel in je krijgt wat ik zou kunt vertalen in: de hormonen gieren door mijn lijf. Vlinders horen daar ook bij. En het graag in de buurt zijn van diegene.

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt.
Maar die diepe klik, het graag in de buurt zijn van, het missen als ze er niet is ....... dat heb ik met Bea ook. Weet dat het wederzijds is. Maar hier komen voor mij geen hormonen bij kijken, vlinders in mijn buik heb ik ook niet, daarvoor ben ik dan misschien afgesloten omdat ik mijn ware gevonden heb. Maar dat doet niks af aan wat ik voor bv Bea voel, wat zij voor mij betekent ... Ik heb haar het liefst om me heen, maar het contact met haar is zo diep, dat we ook contact hebben al is ze dan nu bv naar Frankrijk. We weten beide dat we meer contact hebben dan alleen een vriendschap die je bv met de buurman of je collega ook hebt.
En mijn ware, waar ik voor gekozen heb om mee samen te leven, dat is mijn ware liefde, op alle gebied. En toch deel ik met Bea andere dingen, maar ze zal voor mij de ware niet kunnen zijn, die heb ik al bij me.

.... hoop dat je mijn uitleg begrijpt.

Liefs,
Marjan

Ik begrijp je heel goed, maar weet tegelijk dat dit jou interpretatie is. (van misschien wel precies hetzelfde)

Dat ben ik helemaal met je eens!!!
Liefs,
Marjan

Ik ben het daar dus niet mee eens. Maar misschien is het dan ook weer zo dat ik niet geloof in 1 ware Liefde. Maar misschien ook weer wel maar dat die ware Liefde niet een persoon is maar een gevoel in jezelf. En als je die gevonden hebt in jezelf en je komt mensen tegen die ook dit gevoel hebben in zichzelf dat het een soort van herkenning is met alle gevoel die erbij komt kijken.
In wezen heeft ieder mens deze Liefde in zich. Puur omdat er niets anders is dan deze ware Liefde.

Juist Gast! zo ervaar ik het zelf ook, reeds al met vele mensen is er die liefdesconnectie-band!
en buiten dat ben ik enorm trouw aan mijn man, maar dat komt omdat ik niet elke liefde in dezelfde vorm giet!

Ik denk dat je hier een heel waar punt aansnijdt, want het is elke interpretatie die het anders maakt. Of juist wel hetzelfde, gegoten in een andere vorm.

het laatste wat Bellefleur zegt is ook zo, je giet je gevoelens, je Liefde in een eigen (gecreëerd misschien dan toch wel) jasje.

Liefs,
Marjan

Ja je creeërd je eigen leven (wereld) vanuit die Liefde of de angst die je in je hebt.

Angst kan je hebben of heb je..
Liefde BEN je.

Ja dat is zo. Maar voor veel mensen is angst hetgeen hun wereld vormt. Gelukkig kun je alles wat je hebt ook kwijt raken maar wat je bent niet

Ware liefde gaat never over, kijk maar naar hierboven.

geen enkele liefde is gegarandeerd levenslang met uitzondering van de liefde voor mijn kind en ouders, is mijn mening

ook de ware kan op een gegeven moment de ware niet meer zijn, een mens verandert, dus het hart verandert mee en dat kan goed aflopen maar ook minder goed

Maar ja, dan blijf ik toch voelen, dat waar het mee fout loopt omdat het hart verandert oid, dat het je WARE niet is geweest!! Dat kan er dan bij mij niet in, want je zoektocht naar de ware loopt misschien wel je hele leven en kom je hem/haar pas in een volgend leven tegen ...
Net als Karin zegt

Als het over gaat is het geen ware liefde, lijkt mij vrij simpel, maar goed who the bleep am i.

maar ja, als ik bij mijn huidige partner zou denken hij is mijn ware, en uiteindelijk gaan we uit elkaar, dan had ik dus kennelijk niet de ware gevonden volgens jullie, hoe moet ik dan weten wie wel de ECHTE ware is als ik dat bij een mislukte relatie ook al dacht??